mobile.ir - مرجع موبایل ایران

سری S برای سامسونگ از همان ابتدای معرفی i9000 Galaxy S در سال 2010 تا به امروز اهمیت ویژه‌ای نسبت به دیگر محصولات این شرکت داشته و به نوعی اصلی‌ترین منبع درآمد سامسونگ در بخش موبایل به حساب آمده است؛ به طوری‌که موفقیت این سری به معنای عملکرد مثبت بخش موبایل بوده و فروش پائین‌تر آن‌در طی این سال‌ها نیز معنائی جز درآمدزائی کمتر این شرکت نداشته است. گلکسی Sها نه‌فقط برای سامسونگ بلکه در طی یک دهه گذشته همواره از جمله برترین و پیشرفته‌ترین گوشی‌های هوشمند در میان تمامی برندها محسوب شده و در زمینه‌های تعیین‌کننده‌ای مثل صفحه‌نمایش، دوربین عکاسی و فیلم‌برداری و البته قسمت‌های پردازشی و حافظه همواره در بالاترین سطح قرار داشته‌اند.

طراحی گوشی‌های این سری که در سال‌های نخستین اصلی‌ترین انتقاد به پرچمداران سامسونگ را موجب می‌شد پس از معرفی Galaxy S6 در سال 2015 با تحول چشمگیری روبرو شد و تکرار و رفع نقائص این طراحی در سه نسل متوالی بعدی یعنی Galaxy S8 ،Galaxy S7 و Galaxy S9 سبک و رویه‌ تازه‌ای را در طراحی پرچمداران سامسونگ ایجاد نمود.

Samsung Galaxy S6

گلکسی S9 و گلکسی S9 پلاس به عنوان پرچمداران سال گذشته سامسونگ با وجود مشخصات بالا و امکاناتی در سطح برترین‌های بازار، عملا سال موفقیت‌آمیزی را در بخش موبایل برای سامسونگ به همراه نداشتند و معرفی گلکسی Note9 در اواخر سال گذشته نیز حداقل در کوتاه‌مدت تغییر خاصی در این وضعیت ایجاد نکرد به‌طوری‌که بر پایه گزارش مالی سامسونگ از سه‌ماهه پایانی و کل سال 2018، درآمد بخش موبایل در این دو برهه زمانی به ترتیب 8.4 و 5.6 درصد با افت روبرو شده و در زمینه سود نیز کاهش 37.6 درصدی در سه‌ماهه چهارم و 11 درصدی در کل سال به چشم می‌خورد. با اینکه سامسونگ این شرایط را به حرکت کند بازار جهانی اسمارت‌فون و در پی آن کاهش حجم گوشی‌های هوشمند عرضه‌شده توسط این شرکت نسبت می‌دهد اما می‌توان ردپای فعالیت گسترده رقبای چینی در بالاترین سطح بازار از یک سو و قیمت به نسبت بالاتر پرچمداران سامسونگ در مقابل این رقبای سرسخت را از جمله دیگر دلائل کاهش درآمد و سود بخش موبایل سامسونگ در سال گذشته میلادی عنوان نمود.

Samsung Galaxy S9+

سامسونگ برای حل این مشکل و جلب توجه مجدد خریداران چاره‌ای جز ایجاد تحولی بزرگ در پرچمداران خود نداشته و باز طراحی سری S10 و ارائه مدلی با قیمت پائین‌تر را باید در همین راستا ارزیابی کرد. پرچمداران سامسونگ برای سال 2019 شامل سه مدل گلکسی S10، گلکسی S10 پلاس و گلکسی S10e می‌شوند که دو مدل نخست در اندازه صفحه‌نمایش، دوربین سلفی و حجم باتری با یکدیگر تفاوت دارند اما مدل سوم که به وضوح برای رقابت با iPhone XR طراحی شده با وجود استفاده از همان گزینه‌های پردازشی دو مدل قبلی، در اغلب موارد دیگر، از شرایط متفاوتی برخوردار است. سامسونگ علاوه بر این سه مدل از اسمارت‌فون دیگری با نام Galaxy S10 5G مجهز به نسل پنجم ارتباطات موبایلی نیز رونمائی کرد که با توجه به در دسترس نبودن امکان مخابراتی 5G در اکثر نقاط جهان و البته قیمت بالای دستگاه، انتظار ارائه انبوه آن نمی‌رود و بدین‌ترتیب در غیاب این مدل در بسیاری از بازارها، Galaxy S10+ را باید همچنان پرقدرت‌ترین و پیشرفته‌ترین پرچمدار سامسونگ در سال 2019 نامید.

برخی امکانات و قابلیت‌های منحصر به فرد، سری S10 را در مقایسه با تمامی دیگر پرچمداران سال 2019 در جایگاه متمایزی قرار می‌دهد که از آن جمله باید به معرفی گونه تازه‌ای از صفحه‌نمایش‌های AMOLED، حضور سنسور اثر انگشت التراسونیک درون پنل و ارتقاء حافظه داخلی (در نسخه پلاس) به یک ترابایت جست‌وجو کرد که هیچ‌یک آنها حداقل تا به امروز در اسمارت‌فون دیگری مشاهده نشده است. مقاومت ستودنی سامسونگ در استفاده نکردن از ناچ در پرچمداران این برند و بهره گرفتن از سلفی‌های پانچی دیگر نکته جالب‌توجه در طراحی این سری به حساب می‌آید که این یکی نیز برای اولین بار در یک پنل OLED رخ می‌دهد. حضور دوربین‌های سه‌گانه در بخش پشتی S10 و S10+ و افزوده شدن دوربین واید به این مجموعه، نوید شرایط مناسبی را در بخش دوربین این پرچمداران می‌دهد و در زمینه پردازشی نیز چون همیشه با به‌کارگیری آخرین فناوری‌های پردازشی سامسونگ و کوالکام شرایط برای تحسین این خانواده فراهم است.

سامسونگ گلکسی S10 پلاس با نام مدل دقیق SM-G975F موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

گلکسی S10 پلاس همچون سال گذشته در جعبه سیاه‌رنگ کوچکی که نام مدل را روی خود دارد عرضه می‌شود رنگ به‌‌کار گرفته شده در این قسمت با رنگ بخش پشتی گوشی درون جعبه هماهنگ است.

درون این جعبه به جز خود گوشی به هدست سیمی، کابل USB-C، مبدل USB-C به USB-A، مبدل USB-C به microUSB، شارژر، آچار دسترسی به سیم‌کارت و نوشته‌های راهنما بر می‌خوریم. ظاهرا روی یکی از این نوشته‌های راهنما (که البته در جعبه در اختیار ما وجود نداشت) به حضور محافظ صفحه‌نمایش در این مدل اشاره شده و از کاربران خواسته شده که در صورت تمایل به برداشتن این محافظ و به‌کارگیری نمونه‌ای دیگر، از کارکرد آن با سنسور اثر انگشت التراسونیک گوشی مطمئن شوند. از این رو می‌توان احتمالا از ایجاد اخلال در عملکرد سنسور اثر انگشت با به‌کارگیری گلس‌ها و محافظ‌های ضخیم‌تر صفحه‌نمایش سخن گفت. گوشی در اختیار ما البته فاقد محافظ صفحه‌نمایش بود. نکته دیگر اینکه ظاهرا در برخی مناطق توزیع این گوشی، مبدل USB-C به microUSB در جعبه دستگاه حضور ندارد.

هدست سیمی AKG به جز تغییر رنگ از مشکی به سفید با تغییر بزرگی همراه نشده و همچنان به لحاظ کیفیت یکی از بهترین نمونه‌های ارائه شده همراه گوشی‌های موبایل به حساب می‌آید.

شارژر گوشی نیز تغییری نسبت به قبل نداشته و همان نمونه 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) منطبق با استاندارد Adaptive Fast Charge سامسونگ و البته Quick Charge 2.0 است که در حضور شارژرهای سریع امروزی با توان‌های فراتر از 40 وات، نمونه ضعیفی به نظر می‌رسد اما همانگونه که در ادامه خواهیم دید سرعت راضی‌کننده‌ای را در هنگام شارژ ارائه می‌کند.

طراحی ظاهری

S10 پلاس، گوشی زیبا و خوش‌دستی‌ست که از همان ابتدای در دست‌گیری توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. بخش روئی دستگاه با صفحه‌نمایش خمیده شده به کناره‌ها همراه با‌ نوار فلزی پیرامونی و رنگ‌آمیزی متفاوت پشت گوشی اولین جذابیت‌های طراحی این مدل را تشکیل می‌دهند.

شاسی فلزی پیرامون دستگاه، در کناره‌ها به دلیل خمیده بودن شیشه پشت و روی گوشی در هر دو طرف باریک‌تر از بالا و پائین گوشی بوده و ضخامت S10 پلاس به همین علت بسیار کمتر از آنچه که هست به نظر می‌رسد. ترکیب خطوط جداکننده آنتن در کناره‌های گوشی با تغییر روبرو شده و در پائین با دو خط، در بالا با یک خط و در هر دو قسمت چپ و راست نیز با یک خط آنتن روبرو می‌شویم.

جک هدست که این روزها از اکثر گوشی‌های پرچمدار حذف شده همچنان در S10 پلاس حضور دارد و سامسونگ ظاهرا هنوز قصد بازنشسته کردن آن را ندارد.

دوربین‌های سه‌گانه بخش پشتی و رنگ‌آمیزی متفاوت این قسمت جلوه متفاوتی را به S10 پلاس بخشیده است؛ رنگ خاص این بخش که سامسونگ از آن با عنوان Prism White یاد می‌کند در نگاه اول سفید صدفی متمایل به آبی به نظر می‌رسد اما با حرکت دادن آن در نور، طیف رنگین‌کمانی جالبی در آن ایجاد می‌شود که جلوه متفاوتی را به‌وجود می‌آورد. شیشه Gorilla Glass 5 این قسمت در جذب تمامی اثرات انگشت و آلودگی‌های محیطی اندک تردیدی به خود راه نمی‌دهد اما این آلودگی‌‌ها در این نسخه سفیدرنگ چندان به چشم نمی‌آید.

اولین تلاش برای روشن کردن گوشی منجر به کشف اولین نقص طراحی گلکسی S10 پلاس یعنی جایگاه دکمه پاور می‌شود که با وجود آنکه با اندکی جابجائی گوشی، در زیر انگشت شست دست راست قرار می‌گیرد اما به هیچ عنوان برای افراد چپ‌دست ارگونومیک نبوده و در این حالت روشن کردن گوشی با یک دست چندان شدنی به نظر نمی‌رسد. این دکمه در حالی بالاتر از محل قرارگیری انگشتان قرار گرفته که دکمه‌های سمت چپ یعنی ولوم صدا و دکمه Bixby به خوبی در زیر انگشتان هر دو دست پیدا می‌شوند و ظاهرا سامسونگ با این تغییر در طراحی به دنبال آسان‌تر کردن دسترسی به دکمه Bixby گوشی بوده است.

با روشن کردن S10+، صفحه‌نمایش بزرگ و با کیفیتی در مقابل‌تان قرار می‌گیرد که طبق انتظار به کنار‌ها خمیده شده و تنها نزدیک به 3 میلی‌متر در بالا و 4 میلی‌متر در پائین حاشیه دارد. دیگر جذابیت این صفحه‌نمایش (حداقل در نخستین روزهای استفاده)، حفره بیضی‌شکل درون صفحه‌نمایش برای دوربین‌های سلفی گوشی‌ست که منجر به جابجائی محل همیشگی نشان آنتن و باتری گوشی در رابطه کاربری گوشی شده است.

بدنه S10 پلاس با استاندارد IP68 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک مقاوم است و بدین‌ترتیب امکان فرو بردن آن در آب با عمق 1.5 متر برای 30 دقیقه وجود دارد.

از طراحی S10+ با وجود بدنه ‌شیشه‌ای آسیب‌پذیر آن و جایگاه نچندان ایده‌آل دکمه پاور می‌توان در مجموع رضایت داشت و جذابیت‌هائی مثل صفحه‌نمایش بزرگ بدون حاشیه، ترکیب رنگ نوآورانه بخش پشتی، ردیف دوربین‌های سه‌گانه اصلی و حضور جک 3.5 میلی‌متری هدست، شرایط را برای تحسین طراحی این مدل فراهم ساخته‌اند.

ابعاد و وزن

S10 پلاس با وجود صفحه‌نمایش بزرگ، در دست چندان بزرگ و سنگین احساس نمی‌شود و با کاهش چشمگیر حاشیه‌های بالا و پائین صفحه‌نمایش، خوش‌دستی خود را به میزان زیادی حفظ کرده است. طول و عرض دستگاه به ترتیب 157.6 و 74.1 میلی‌متر است که مقایسه آن با گلکسی Note9 با صفحه‌نمایش یک اندازه 6.4 اینچی با طول و عرض به ترتیب 161.9 و 76.4 میلی‌متری به خوبی به کوچک‌سازی مشهود صورت‌پذیرفته در S10 پلاس اشاره دارد. البته ذکر این نکته کاملا اهمیت دارد که با انتقال دوربین‌های سلفی به درون صفحه‌نمایش، نسبت ابعاد صفحه‌نمایش در خانواده S10 از 18.5:9 همیشگی به 19:9 افزایش پیدا کرده و همین موضوع در کاهش عرض دستگاه موثر بوده است.

در صورت مقایسه S10 پلاس با دیگر 6.4 اینچی‌های دارای سلفی‌های درون صفحه‌نمایش، اوضاع در زمینه ارتفاع چندان به نفع سامسونگ پیش نمی‌رود و برای نمونه هر دو گوشی Nova 4 و Honor View 20 با صفحه‌نمایش‌های یک‌اندازه، چند دهم میلی‌متری از S10+ کوتاه‌تر هستند اما به لطف امتداد یافتن کناره‌های صفحه‌نمایش به لبه‌های گوشی، پرچمدار سامسونگ موفق عمل کرده و حداقل یک میلی‌متر از هر دو رقیب خود کم‌عرض‌تر است.

ضخامت این مدل 7.8 میلی‌متر اعلام شده که به لطف خمیدگی‌های جانبی کاملا کوچک‌تر به نظر می‌رسد. در زمینه وزن نیز با نمونه موفقی روبرو می‌شویم و در حالی‌که نوت9 با باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی، بیش از 200 گرم وزن داشت و گلکسی S9 پلاس سال گذشته نیز با باتری 3,500mAh و وزن 189 گرمی، نمونه نسبتا سنگینی به حساب می‌آمد، وزن S10 پلاس در نسخه معمول شیشه‌ای تنها 175 گرم بوده و ورژن سرامیکی آن نیز هنوز یکی دو گرمی سبک‌تر از 200 گرم است. S10 پلاس در دنیای واقعی و در دست نیز چندان سنگین به نظر نمی‌رسد و وزن آن به خوبی در قسمت‌های مختلف تقسیم شده است.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش‌های Super AMOLED پرچمداران سامسونگ همواره از جمله بهترین پنل‌های موبایلی تا به امروز محسوب شده و از لحاظ کیفیت رنگ، کنتراست و عملکرد در نور خورشید شرایط ایده‌آلی را ارائه کرده‌اند. سامسونگ در سری گلکسی S10 اما ایده‌آل‌های این سری را گامی به پیش برده و با معرفی پنل جدید Dynamic AMOLED تعریف تازه‌ای از کیفیت را ارائه کرده است از این رو پیش از آنکه به بررسی صفحه‌نمایش گلکسی S10 پلاس در دنیای واقعی بپردازیم نخست تغییرات فناوری جدید به‌کار گرفته شده در این صفحه‌نمایش را با هم مرور می‌کنیم.

نام تجاری Dynamic AMOLED صفحه‌نمایش سری S10 برخلاف تصور تنها یک تغییر نام ساده نبوده با تغییرات و بهبودهای متعدد صورت پذیرفته در آن شایسته بالاترین امتیاز از سایت تحلیلی DisplayMate گردیده است. اولین نکته مهم در رابطه با این صفحه‌نمایش به حداکثر روشنائی آن تعلق دارد که طبق ادعای سامسونگ به رقم فوق‌العاده 1,200nits دست پیدا می‌کند؛ DisplayMate این روشنائی را 1,215nits اندازه‌گیری کرده و آن را 17 درصد بیشتر از گلکسی S9 می‌داند. در عمل روشنائی این صفحه‌نمایش کاملا فراتر از گلکسی Note9 قرار داشته و در زیر نور مستقیم خورشید نیز مشکلی برای دیده شدن ندارد.

دومین نکته مثبت پنل جدید سامسونگ را باید در کنتراست آن جست‌وجو کرد؛ میزان کنتراست در پنل‌های OLED به دلیل امکان خاموش شدن LEDها برای ایجاد رنگ مشکی مطلق، معمولا بی‌نهایت اعلام می‌شود اما سامسونگ اختلاف مابین حداکثر و حداقل نور یک LED تکی بدون خاموش شدن آن را رقم بی‌سابقه 2,000,000:1 اعلام کرده که تا به امروز در نمونه دیگری دیده نشده است. این کنتراست در دنیای واقعی فراتر از ایده‌آل بوده و همانطور که همواره از پرچمداران سامسونگ انتظار می‌رود، در اینجا نیز با مشکی خالص و عمیقی روبرو می‌شویم.

Dynamic AMOLED در زمینه رنگ نیز موفق عمل می‌کند و این بار به طور 100 درصد و کامل، قادر به نمایش و پشتیبانی از پالت رنگ سینمائی DCI-P3 بوده و از این رو گزینه ایده‌آلی برای نمایش ویدئوهای با کیفیت به حساب می‌آید. پشتیبانی از پالت رنگ DCI-P3 از مدت‌ها پیش در گوشی‌های سامسونگ حضور داشت اما این اولین برای‌ست که این پشتیبانی برای کل این فضای رنگی به صورت 100 درصدی انجام می‌شود. سامسونگ پیش از این در تلویزیون‌های QLED خود به این مهم دست پیدا کرده بود.

نحوه دستیابی به این مهم در سری S10 نیز جالب‌توجه به نظر می‌رسد جائی‌که بهبود کیفیت رنگ در صفحه‌نمایش Dynamic AMOLED با ایجاد تغییر در مواد آلی و ارگانیک پنل و نه تغییر در ترکیب زیر پیکسل‌ها (آن‌گونه که در اغلب دیگر صفحه‌نمایش‌ها رخ می‌دهد) انجام شده و از این رو با یک تغییر سخت‌افزاری واقعی روبرو می‌شویم. ترکیب پیکسل‌های این صفحه‌نمایش البته تغییری نسبت به گذشته نداشته و همچنان در اینجا نیز از همان چینش Pentile Matrix سامسونگ با ترکیب به‌خصوص قرمز، سبز و آبی استفاده شده است.

پشتیبانی از HDR از مدت‌ها پیش به یکی از امکانات اصلی صفحه‌نمایش‌های موبایلی بدل شده و سری S10 نیز از این موضوع مجزا نیستند این بار اما با نکته تازه‌ای در این میان روبرو می‌شویم که کیفیت رنگ‌های به تصویر کشیده شده با این سیستم را بار دیگر ارتقاء می‌بخشد. صفحه‌نمایش Dynamic AMOLED سری S10 برای اولین بار از HDR10+ و قابلیتی به نام tone-mappine یا نگاشت توناژ رنگ پشتیبانی می‌کند که در آن اطلاعات اضافه‌ای در قالب متادیتا در کنار فایل HDR ارائه می‌شود که جزئیات دقیق‌تری از رنگ ارائه کرده و روی کاغذ کیفیت بالاتری را ارائه می‌دهد. سری S10 قادر به جای‌گذاری اطلاعات tone-mapping در ویدئوهای HDR10+ گرفته شده با دوربین دستگاه را نیز داراست.

در اینجا بهتر است اندکی بیشتر با استاندارد جدید HDR10+ آشنا شویم؛ تا به امروز استانداردهای متعددی برای ارتقاء کیفیت تصویر در زمینه طیف دینامیکی بالا یا HDR ارائه شده‌اند که از آن جمله باید به HDR10، دالبی‌ویژن، Hybrid Log Gamma و Advanced HDR اشاره کرد.+HDR10 در میان تلاش جدیدی در این رده برای برخورداری از امکانات پیشرفته Dolby Vision در قالب یک استاندارد رایگان و بدون نیاز به پرداخت هزینه‌های مربوط به دریافت مجوز دالبی است؛ در HDR10+ درست همانند دالبی‌ ویژن از ابَر داده‌های پویا یا آنچه dynamic metadata خوانده می‌شود برای ارتقاء کیفیت HDR در هر صحنه و هر شات به صورت جداگانه و مستقل استفاده شده و در نتیجه نسبت به نمونه‌های استاتیک و ایستا که این تنظیمات را از ابتدا به کل ویدئو اعمال می‌کنند برتری مشهودی دارد. HDR10+ البته با توجه به ساختار رنگی 10 بیتی آن هنوز در جایگاه پائین‌‌تری نسبت به دالبی ویژن 12 بیتی قرار می‌گیرد اما در مقایسه با دیگر استانداردها، ترکیب پویاتری را مابین صحنه‌های روشن و تاریک برقرار می‌کند. مشکل اصلی HDR10+ در حال حاضر به تعداد محدود ارائه‌کنندگان محتوا و دستگاه‌های پشتیبانی‌کننده از آن باز می‌گردد که بخش تولید‌کننده‌های محتوای آن ظاهرا تنها شامل Amazon Prime شده و تنها برخی تلویزیون‌های سامسونگ و پاناسونیک و البته سری S10 اسمارت‌فون‌های سامسونگ نیز از پخش آن پشتیبانی می‌کنند.

در انتها دیگر ویژگی جذاب صفحه‌نمایش S10 که ارتباط مستقیمی با تجربه کاربری افراد پیدا می‌کند به فیلتر رنگ آبی برای جلوگیری از خسته شدن چشم تعلق دارد؛ سامسونگ در این بخش از فناوری جدیدی به نام Comfort Display برای کاهش نور آبی بهره می‌گیرد که توسط موسسه استاندارد TUV Rheinland تأیید شده است. برای انجام این مهم، طول موج رنگ آبی در صفحه‌نمایش سری S10 از محدوده خطر رنگ آبی فراتر رفته و بدین‌ترتیب طبق اندازه‌گیری DisplayMate میزان نور آبی S10 در مقایسه با صفحه‌نمایش گلکسی S9 با کاهش 42 درصدی روبرو شده و با فعال کردن گزینه نرم‌افزاری فیلتر رنگ آبی از درون گوشی نیز، نزدیک به 99 درصد از نور آبی به طور کامل از صفحه‌نمایش حذف می‌شود.

صفحه‌نمایش گلکسی S10+ یک نمونه 6.4 اینچی با وضوح 1440×3040 پیکسل (QHD+) با نسبت 19:9 است که البته وضوح آن برای کاهش مصرف انرژی به صورت پیش‌فرض روی یک پله پائین‌تر یعنی 1080×2280 پیکسل یا فول اچ‌دی پلاس تنظیم شده است. این صفحه‌نمایش با پوششی از جنس Gorilla Glass 6 محافظت شده و از این رو انتظار مقاومت بیشتری از آن در هنگام سقوط از ارتقاع می‌رود.

در تنظیمات گوشی در بخش Screen mode از منوی Display دو گزینه Vivid و Natural برای کیفیت رنگ در نظر گرفته شده که گزینه اول، رنگ‌های اشباع‌تری ارائه می‌کند اما گزینه پیش‌فرض Natural که به زردی می‌گرداد عملا به تصاویر واقعی، نزدیک‌تر است. با انتخاب گزینه Vivid اسلایدری در پائین امکان تغییر در گرمای رنگ را در اختیارتان قرار می‌دهد و با لمس گزینه Advanced setting نیز می‌توان با تغییر مستقل رنگ‌های قرمز، سبز و آبی، کیفیت رنگ سفید یا White balace را تغییر داد. تغییر مابین دو گزینه Vivid و Natural در S10 پلاس به تغییر بزرگ و مشهودی منجر نمی‌شود و سامسونگ این بار به جای رنگ‌های اشباع‌شده اغراق‌آمیز به سمت دقیق‌تر کردن رنگ‌های به نمایش درآمده در صفحه‌نمایش پیش رفته است.

در منوی Display همچنین گزینه‌ای برای فعال کرد حالت شب یا Night mode در نظر گرفته شده که می‌تواند به صورت دستی یا طبق یک روال زمان‌بندی‌شده فعال شود. در این حالت جدا از منوی Setting و نوتیفیکیشن، برنامه‌های اصلی گوشی همچون شماره‌گیر و دفترچه تلفن، تقویم، گالری و ساعت نیز با تم مشکی عرضه می‌شوند اما صفحه هوم، منوی اصلی (app drawer) و البته برنامه‌های نصب شده تغییری در این حالت نمی‌کنند.

نکته منفی اصلی در مورد این صفحه‌نمایش که دقیقا به همین صورت در سری S9 سال گذشته نیز تکرار شده بود ته‌رنگ سبز/آبی مشهودی‌ست که به محض حرکت دادن پنل و مشاهده آن از هر چهار کناره ظاهر می‌شود که البته می‌توان آن را به ماهیت صفحه‌نمایش OLED نسبت داد. دیگر نکته منفی را باید در تاچ‌های تصادفی گاه و بی‌گاه این صفحه‌نمایش جست‌وجو کرد که با وجود آنکه تعداد آنها در یک استفاده عادی چندان زیاد نیست اما در برخی از موارد به خصوص در اپلیکیشن‌های دارای دکمه‌های حساس به تماس در کناره‌ها، تجربه ناخوشایندی را ایجاد می‌کند.

در پائین گوشی و در فضای 4 میلی‌متری بخش پائین به نکته خاصی بر نمی‌خوریم و فضای نزدیک به 3 میلی‌متری بالای پنل نیز به تنها محل اسپیکر تماس است؛ این اسپیکر علاوه بر وظیفه اصلی خود نقش دومین اسپیکر استریوی دستگاه را نیز ایفا می‌کند.

اثر انگشت درون صفحه‌نمایش – تشخیص چهره

تقریبا تمامی شرکت‌های سازنده گوشی‌های هوشمند از چند سال پیش به این سو در پی یافتن راهی برای انتقال سنسور اثر انگشت به زیر لایه نمایشگر بوده‌اند و در این میان راه‌حل‌های متنوعی از سوی تأمین‌کنندگان قطعات در اختیار این شرکت‌ها قرار گرفته است که از آن جمله باید به حسگر اثر انگشت التراسونیک کوالکام، سنسور Clear ID شرکت Synaptics و حسگر اثر انگشت شفاف JDI اشاره کرد که همگی آن در طی کمتر از دو سال گذشته به نمایش گذاشته شدند. در این میان نزدیک به یک سال پیش Vivo X20 Plus UD اولین اسمارت‌فون جهان با سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش نام گرفت که از شیوه نوری یا اپتیکال برای شناسائی اثر انگشت استفاده می‌کرد. این شیوه که بعد از این در گوشی‌های متعددی از Oppo R15x و OnePlus 6T گرفته تا Vivo V15 Pro و هواوی میت 20 پرو به کار گرفته شد با وجود حل کردن مشکل جایگاه سنسور اثر انگشت و انتقال آن به درون صفحه‌نمایش، با دو محدودیت عمده روبرو بود؛ در وهله نخست این فناوری تنها در صفحه‌نمایش‌های OLED قابل استفاده بود و از این رو امکان مشاهده آن در گوشی‌های رده میانی رو به پائین حداقل به زودی امکان‌پذیر نخواهد بود مشکل دوم این فناوری به سرعت آن تعلق داشت که در مقایسه با حسگرهای خازنی عادی، چندان سریع به نظر نمی‌رسد.

راه‌حل سامسونگ در گلکسی S10 پلاس اما با نمونه‌های عرضه‌شده تا به امروز متفاوت بوده و گونه پیشرفته‌تری از این فناوری را به نمایش می‌گذارد؛ در این ساختار به جای تاباندن نور به انگشت و تشخیص پستی و بلندی‌های سطح پوست در روشنائی این نور، از یک سیستم التراسونیک پیشرفته استفاده شده که با به‌کارگیری امواج صوتی و بازتاب آنها از سطح پوست عمل تشخیص را انجام می‌دهد؛ این شیوه روی کاغذ دقت و سرعت بالاتری نسبت به مدل‌های اپتیکال معمولی داشته و تغییرات سطح پوست همچون خیس بودن سطح دست نیز تأثیری بر آن ندارد. گونه‌ای از این فناوری را پیش از این در گوشی Honor 10 دیده بودیم با این تفاوت که این بار، سنسور به طور کامل به درون صفحه‌نمایش منتقل شده است.

فرایند ثبت اثر انگشت در S10 پلاس در دو مرحله و نسبتا سریع انجام می‌شود و پس از آن در مرحله بازگشائی، قرار دادن دست روی قسمت مرکزی بخش پائینی (درست جائی‌که آیکون مرکزی پائین صفحه‌ هوم قرار دارد) برای بازگشائی سریع صفحه‌نمایش کفایت می‌کند.

دیگر گزینه زیست‌سنجی (biometric) حاضر در S10 پلاس به سیستم تشخیص چهره تعلق دارد که با حذف بی‌ سر و صدای سیستم تشخیص عنبیه سامسونگ، برای اولین بار به تنهائی در یک گوشی پرچمدار این برند ظاهر شده است. در این سیستم به سادگی از دوربین سلفی برای تشخیص چهره استفاده می‌کند که با وحود آنکه فرایند ثبت چهره و بازگشائی قفل از طریق آن با سرعت مناسبی انجام می‌شود اما ظاهرا از دقت چندان بالائی برخوردار نیست و همچنان استفاده از سنسور اثر انگشت راه‌حل ایمن‌تر و منطقی‌تری به نظر می‌رسد.

اجزای جانبی

اجزای جانبی S10 پلاس به جز تغییر جایگاه دکمه پاور با نکته خاصی نسبت به گذشته روبرو نشده و بار دیگر در کناره سمت چپ با دکمه یک‌پارچه ولوم و کلید Bixby و در سمت راست با دکمه پاور روبرو می‌شویم.

بالای گوشی به میکروفون دوم و اسلات سیم‌کارت/کارت‌حافظه تعلق دارد که به صورت همزمان یک سیم‌کارت نانو و یک کارت حافظه microSD یا دو سیم‌کارت نانو را می‌پذیرد.

بخش پائینی گوشی نیز طبق معمول محل جک 3.5 میلی‌متری هدست، درگاه USB-C، میکروفون تماس و اسپیکر اصلی دستگاه است.

بخش پشتی

با اینکه سامسونگ پیش از این از 3 و حتی 4 دوربین در بخش پشتی گوشی‌های خود استفاده کرده است اما این اولین برای‌ست که یک گوشی پرچمدار سری S با سه دوربین در این قسمت ظاهر می‌شود. ردیف دوربین‌های این بخش که همراه فلش، حسگر RGB و سنسور ضربان قلب درون یک قاب مستطیلی قرار گرفته‌اند، نزدیک به 1 میلی‌متر از سطح فاصله دارند اما به دلیل عریض بودن این قاب، منجر به لق خوردن گوشی روی میز نمی‌شوند. نشان سامسونگ در زیر مجموعه دوربین و نوشته‌های نچندان خوانای بخش پائینی، تنها موارد دیگر قابل اشاره در این بخش را تشکیل می‌دهند.

دوربین‌های اصلی

سامسونگ برای اولین بار در یک گوشی از حانواده گلکسی S از سه دوربین در بخش پشتی استفاده کرده که یکی از آنها دوربینی واید با میدان دیدی گسترده‌ است. دوربین‌ اصلی دستگاه که در میان دو دوربین دیگر قرار دارد یک نمونه 12 مگاپیکسلی با اندازه سنسور 1/2.55 اینچی با اندازه پیکسل‌های 1.4 میکرونی و دیافراگم لنز متغیر f/1.5-2.4 است که روی کاغذ ظاهرا هیچ تفاوتی با دوربین اصلی سری S9 سال گذشته ندارد. فوکوس خودکار در این دوربین با فناوری تشخیص فاز Dual Pixel انجام شده و تثبیت‌کننده تصویر نور (OIS) نیز برای آن در نظر گرفته شده است. در سمت چپ این دوربین به یک واحد آشنای دیگر یعنی دوربین 12 مگاپیکسلی تله‌فتو با اندازه سنسور 1/3.06 اینچی و گشودگی دیافراگم f/2.4 بر می‌خوریم که دو برابر زوم اپتیکال را در اختیار این مجموعه قرار می‌دهد و فوکوس خودکار نیز در آن پیش‌بینی شده است. این دوربین نیز به همین صورت در S9+ حضور داشت.

دوربین جدید این مجموعه که در سمت راست دوربین اصلی و در کنار فلش LED قرار دارد یک نمونه واید 16 مگاپیکسلی با میدان دید 123 درجه‌ای‌ست که لنزی را با دیافراگم f/2.2 در مقابل خود می‌بیند. این دوربین در گلکسی S10 نیز به چشم می‌خورد و با حضور آن در کنار دو دوربین دیگر، انتظار کیفیت بالائی از این مجموعه در تصویربرداری می‌رود.

ستون سمت راست رابط کاربری دوربین به ترتیب از بالا به پائین محل سوئیچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو، شاتر دوربین و آخرین عکس گرفته شده است و در یک ردیف جلوتر نیز حالت‌های مختلف دوربین از عکاسی، فیلم برداری، برداشت اسلوموشن و سوپر اسلوموشن گرفته تا لایو فوکوس، برداشت Pro، پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها و Hyperlapse به چشم می‌خورد. در ردیف بعدی سوئیچ جابجائی سریع بین سه دوربین دیده می‌شود که از بالا به پائین شامل دوربین تله‌فتو، دوربین عادی و دوربین واید می‌شود. بر بالای این بخش نیز گزینه‌ای دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

در سوی دیگر و در کناره سمت چپ در بالاترین قسمت یک گزینه تکی برای دسترسی به فیلترهای لایو و زیباسازی چهره در نظر گرفته شده و در زیر آن‌ نیز امکان تغییر نسبت تصویر وجود دارد که با لمس آن می‌‌توان از بین چهار گزینه فول، 1:1، 16:9 و 4:3 یکی را انتخاب کرد که به ترتیب به معنای وضوح 7.7 مگاپیکسل (1908×4032 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (3024×3024 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) و 12.1 مگایپکسل (3024×4032 پیکسل) می‌شود بدین‌ترتیب با اینکه سامسونگ صراحتا به این موضوع اشاره نکرده اما حداکثر وضوح دوربین اصلی گوشی در نسبت 4:3 رخ می‌دهد و برای در اختیار داشتن یک تصویر واید حداکثر وضوح در اختیار شما 9 مگاپیکسل خواهد بود.

تایمر اتوماتیک، تنظیمات فلش و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات دوربین دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند و بر بالای آن نیز به دو گزینه Bixby Vision و AR Emoji بر می‌خوریم که به همین صورت در پرچمداران پیشین سامسونگ نیز تکرار شده بود.

بخش AR Emoji در گلکسی S10+ تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و با وجود آنکه ظاهرا گزینه‌های بیشتری برای شخصی‌سازی کاراکتری که از طریق دوربین سلفی ایجاد می‌شود در اختیار شما قرار می‌دهد اما هنوز شخصیت ساخته شده از این طریق شباهت چندانی با عکس گرفته شده از طریق دوربین سلفی ندارد.

گزینه Live Focus این مجموعه یکی دیگر از جذابیت‌های آن به شمار می‌رود که می‌توان از آن برای گرفتن پرتره‌های با کیفیتی با محو شده‌گی پس‌زمینه بهره گرفت. با انتخاب این مورد از حالت‌های دوربین چهار گزینه برای گرفتن عکس پیش روی شما قرار می‌گیرد که شامل محو شده‌گی عادی، محو شده‌گی دایره‌ای، محو شده‌گی خورشیدی رو به مرکز و محو شده‌گی نقطه رنگی می‌شود که از این آخری می‌توان برای رنگی نگه‌داشتن سوژه اصلی و محو کردن پس‌زمینه به صورت سیاه و سفید استفاده کرد.

در بخش سایر تنظیمات با گزینه‌های متعدد و متنوعی روبرو می‌شویم که ممکن است در نگاه اول گیج‌کننده به نظر برسند؛ فعال و غیر فعال کردن Scene optimizer، گزینه Shot suggestions (برای کمک به گرفتن عکسی هم‌طراز با افق) و Flaw detection (برای آگاه ساختن کاربر از مشکلات تصویر مثل پلک زدن یکی از افراد درون تصویر یا کثیف بودن لنز دوربین)، از جمله این موارد به حساب می‌آید. گزینه Motion Photos چند ثانیه‌ای تصویر متحرک قبل از برداشت هر عکس را به آن می‌افزاید و Hold Shutter button to نیز وظیفه دکمه شاتر در زمان نگه داشتن دست روی آن را از بین سه گزینه گرفتن عکس، برداشت عکس‌های پیاپی و ساخت یک GIF تغییر می‌دهد که این آخری به کل گزینه جدید و جالبی به حساب می‌آید که نمونه آن را در گوشی دیگری تا به امروز ندیده‌ایم. S10 پلاس این کار را با گرفتن عکس‌های متوالی تا زمانی‌که دست شما روی شاتر است انجام می‌دهد و حاصل آن یک تصویر متحرک GIF با وضوح VGA یا 360×640 پیکسل است که می‌توان آن را به سادگی به اشتراک گذاشت.

گزینه Save options یا انتخاب‌های مرتبط با ذخیره‌سازی در این قسمت نیز جالب‌توجه به نظر می‌رسد جائی‌که به جز امکان ذخیره کردن عکس در حالت RAW در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro، می‌توان فرمت عکس‌های عادی گرفته شده را به HEIF تغییر داد که اپل پیش از این از آن استفاده کرده بود. این فرمت حجم کمتری نسبت به JPEG داشته و می‌تواند در فضای حافظه شما صرفه‌جوئی قابل ملاحظه‌ای انجام دهد اما در زمان اشتراک‌گذاری ممکن است به دلیل پشتیبانی نشدن در همه پلتفرم‌ها، مشکل‌آفرین شود. در همین بخش گزینه‌هائی برای ذخیره عکس سلفی به همان صورت به نمایش درآمده در صفحه‌نمایش، تصحیح مشکلات حاضر در تصاویر التراواید و تصحیح حالت چهره در هنگام گرفتن عکس سلفی وجود دارد که گزینه اول و سوم به صورت پیش‌فرض فعال هستند.

در بخش دیگری از تنظیمات این دوربین امکان تنظیم وضوح فیلم‌برداری دوربین‌های عقب و جلو دستگاه وجود دارد و در بخش Advanced recording options نیز علاوه بر امکان برداشت ویدئو در کدک H.265 یا HEVC می‌توان ویدئوهائی در حالت HDR10+ نیز برداشت نمود که در مورد مزیت‌های آن پیش از این در بخش صفحه‌نمایش سخن گفتیم. نگفته پیداست که ضبط ویدئو در هریک از این دو حالت نیاز به پخش‌کننده پشتیبانی‌کننده از آن نیز دارد.

برداشت HDR، اتوفوکوس تعقیب‌کننده، خطوط راهنما، تگ مکان، حذف و جابجائی گزینه حالت‌های دوربین (ستون حاضر در جلوی شاتر)، تغییر وظیفه دکمه ولوم و استفاده از کف دست به عنوان نشانی برای گرفتن عکس، گزینه شروع به کار سریع (با دوبار فشردن پی‌در‌پی دکمه پاور) و نمایش بلافاصله عکس گرفته شده (Quick review) سایر تنظیمات حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در قسمت عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین شش گزینه مختلف شامل عدد ISO (از 50 تا 800)، سرعت شاتر (از 10 ثانیه تا 1/24,000 ثانیه در هر دو مقادیر دیافراگم f/1.5 و f/2.4)، فوکوس، وایت‌بالانس، نورگیری و یک گزینه جدید در اختیارتان قرار می‌گیرد که این آخری خود برای تغییر شش متغیر دیگر شامل حرارت رنگ، ته‌رنگ یا Tint، کنتراست، اشباع، های‌لایت و سایه‌ها به کار می‌رود.

در عکاسی Pro دو گزینه جدید به آیکون‌های حاضر در ستون سمت چپ افزوده می‌شود که شامل منطقه فوکوس (نقطه‌ای یا چندگانه) و Metering (مرکز، ماتریکس و نقطه‌ای) بوده و در قسمت تنظیمات نیز امکان ذخیره کردن عکس در حالت RAW وجود دارد.

نخستین عکس با دوربین را در یک بعدازظهر آفتابی در فضائی با نور کافی و برداشت می‌کنیم و تفاوت‌ میدان دید سه دوربین عادی، تله‌فتو و واید را به تماشا می‌نشینیم. همانطور که در تصاویر زیر مشخص است با استفاده از هریک از این سه حالت می‌توان جزئیات متفاوتی را از یک سوژه برداشت نمود.

برداشت تصویر تویز دوربین تله‌فتو در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر تویز دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر تویز دوربین التراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

میدان دید دوربین التراواید این مجموعه به اندازه‌ای‌ست که با توجه به سایز گوشی به سختی می‌توان دست را از قاب تصویر در این حالت خارج نمود و در صورت توجه نداشتن به این موضوع همانند تصاویر زیر، دست نیز به بخشی از تصویر شما تبدیل می‌شود.

برداشت تصویر تویز دوربین تله‌فتو در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر تویز دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر تویز دوربین التراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با تمرکز روی دوربین اصلی از میزان جزئیات عکس گرفته شده حتی در برش اندازه واقعی نیز می‌توان رضایت داشت و از این لحاظ با یکی از بهترین نمونه‌ها روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر توسط دوربین اصلی در حالت HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در یک سوژه چالشی‌تر با حضور مستقیم نور خورشید در کناره کادر، عملکرد HDR اتوماتیک تصویر مطلوبی را برداشت می‌کند و در برش اندازه واقعی نیز شرایط مطلوبی دیده می‌شود.

برداشت تصویر توسط دوربین اصلی در حالت HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با توجه به جایگاه نچندان سر راست گزینه HDR در تنظیمات دوربین می‌توان حدس زد که فعال یا غیر فعال بودن این گزینه عملا تأثیر خاصی در عکس گرفته شده نداشته باشد. برای آزمایش این موضوع به سراغ سوژه‌ای مشکل‌آفرین در این رابطه رفتیم که تابش مستقیم خورشید، آن را به یک قاب تصویر دشوار برای یک دوربین موبایلی بدل می‌کند. S10 پلاس اما به خوبی از پس ثبت این تصویر برآمد و همانطور که از تصاویر زیر مشخص است فعال یا غیر فعال بودن HDR نیز تأثیر خاصی در آن ندارد.

برداشت تصویر توسط دوربین اصلی در حالت HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر توسط دوربین اصلی در حالت HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

S10 پلاس در زمینه تصاویر ماکرو و از فاصله بسیار نزدیک کاملا موفق عمل می‌کند و با فوکوس سریع و دقیقی روبرو می‌شویم که از یک گوشی پرچمدار کاملا انتظار آن می‌رود. در زمینه دقت رنگ اما همچنان با شرایط ایده‌آل فاصله داریم و عکس‌ها در حالت اتوماتیک کاملا گرم‌تر از حالت عادی ثبت می‌شوند برای نمونه دو سوژه زیر در دنیای واقعی هیچ‌کدام دارای رنگ‌های اشباع‌شده‌ای که در این تصاویر می‌بینیم نبودند.

برداشت تصویر توسط دوربین اصلی در حالت HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر توسط دوربین اصلی در حالت HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در هنگام شب طبق انتظار میزان نویز افزایش یافته و با جزئیات کمتری در تصویر روبرو می‌شویم. سه تصویر زیر به ترتیب توسط دوربین‌های تله‌فتو، عادی و التراواید برداشت شده که حتی قبل از برش اندازه واقعی نیز می‌توان بهترین نتیجه را به دوربین عادی منتسب دانست و در حالی‌که دوربین تله‌فتو در جایگاه دوم قرار می‌گیرد، نتیجه دوربین واید چندان مناسب نیست.

برداشت تصویر تویز دوربین تله‌فتو در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر تویز دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر تویز دوربین التراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با برش اندازه واقعی این تصاویر، موارد گفته شده در بالا به خوبی تصدیق می‌شود و نتایج هر سه دوربین به خوبی گویای عملکرد آنهاست.

برش اندازه واقعی دوربین تله‌فتو در تصویر بالا

برش اندازه واقعی دوربین اصلی در تصویر بالا

برش اندازه واقعی دوربین التراواید در تصویر بالا

در شب با اندکی نور بهتر البته همچنان با دوربین کارآمدی روبرو هستیم که تصاویر قابل‌قبولی را برداشت می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از عملکرد گوشی در برداشت پانوراما کاملا رضایت داشتیم و عملکرد سریع و بدون مشکلی را به نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر در حالت پانوراما - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین در حالت پیش‌فرض حداکثر با وضوح UHD یا 2160×3840 پیکسل با 60 فریم در ثانیه و بیت‌ریت ویدئویی 70 مگابیت بر ثانیه و با صدای استریوی دو باند 240Kbps انجام می‌شود و دیگر رزولوشن‌های در دسترس برای آن نیز شامل UHD با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت 44Mbps، فول اچ‌دی 60 فریم در ثانیه با بیت‌ریت 30Mbps و فول اچ‌دی 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریتی نزدیک به 14Mbps می‌شود. با فعال کردن گزینه HEVC یا H.265، بیت‌ریت‌های ویدئوی در تمامی وضوح‌های بالا بدون تغییر در کیفیت تصویر کاهش پیدا می‌کند و برای نمونه در بالاترین وضوح یعنی UHD با 60 فریم در ثانیه، بیت‌تصویر از 70 به 45 مگابیت بر ثانیه کاهش پیدا می‌کند. برداشت سوپر اسلوموشن با وضوح 720p و نرخ برداشت 960 فریم در ثانیه نیز از جمله دیگر امکانات برداشت ویدئو در این دوربین به حساب می‌آید.

اولین نکته جذاب در ویدئوهای این دوربین بیش از آنکه به مقوله تصویر مربوط باشد به صدای آن ارتباط دارد که تجربه‌ای کاملا واضح و فراتر از یک گوشی موبایل ارائه می‌دهد. لرزه‌گیر دیجیتال در تمامی وضوح‌های برداشت ویدئو به جز UHD با 60 فریم در ثانیه فعال بوده و بر نتیجه کار تأثیر محسوسی دارد. برای لرزه‌گیری هرچه بیشتر تصویر، گزینه دیگری به نام Super Steady در کناره سمت چپ منو در بخش فیلم‌برداری ارائه شده که با انتخاب آن، دوربین واید به صورت اتوماتیک فعال شده و وضوح ویدئو نیز روی فول اچ‌دی ثابت می‌ماند. این گزینه با اینکه از لحاظ لرزه‌گیری عملکرد بهتری دارد اما به دلیل استفاده از دوربین التراواید، خبری از فوکوس خودکار در آن نیست.

از کیفیت ویدئوهای این دوربین به خصوص در دو حالت UHD بیش از اندازه می‌توان رضایت داشت و جزئیات بسیار بالائی حتی در وضوح فول اچ‌دی نیز دیده می‌شود. پر رنگ‌تر بودن نسبی رنگ‌ها در ویدئوهای این دوربین نیز دیده می‌شود اما فارق از این نکته بدون شک با یکی از بهترین دوربین‌های فیلم‌برداری روبرو هستیم.

دوربین‌های سلفی

S10+ در زمینه دوربین سلفی به عنوان یکی از تفاوت‌های اصلی آن نسبت به S10 عادی، حرف‌های فراوانی برای گفتن دارد؛ دوربین اصلی این مجموعه درست همانند S10 یک نمونه 10 مگاپیکسلی با ابعاد پیکسل 1.22 میکرونی و میدان دید 80 درجه‌ای‌ست که به اتوفوکوس Dual Pixel مجهز شده و لنزی با میدان دید f/1.9 را در مقابل خود می‌بیند. برای پی بردن به کیفیت این دوربین کافی‌ست بدانید که روی کاغذ از دوربین اصلی گلکسی S5 قوی‌تر به نظر می‌رسد و فارق از رزولوشن می‌توان آن را تقریبا هم‌طراز دوربین Galaxy S6 دانست. S10 پلاس اما به جز این دوربین که به همین صورت در S10 و S10e نیز حضور دارد به یک دوربین 8 مگاپیکسلی تعیین عمق در لبه خارجی حفره بیضی‌شکل بالای صفحه‌نمایش نیز مجهز شده که دارای میدان دید 90 درجه‌ای بوده و گشودگی دیافراگم آن f/2.2 است. این دوربین که البته قادر به تصویربرداری مجزا نیست برای بهبود کیفیت دوربین اصلی و افکت بوکه به کار گرفته می‌شود.

با وجودی که وضوح این دوربین 10 مگاپیکسل اعلام شده اما ظاهرا راهی برای برداشت تصویر در این وضوح در هیچ‌یک از نسبت‌های ارائه‌شده وجود ندارد؛ نسبت تصویر پیش‌فرض این دوربین یعنی 4:3 منجر به ایجاد تصویری با وضوح 2208×2944 پیکسل یعنی 6.5 مگاپیکسل می‌شود که بالاترین وضوح قابل دسترسی در این دوربین است. با تغییر نسبت به 16:9، این وضوح به 1808×3216 پیکسل یعنی 5.8 مگاپیکسل کاهش پیدا می‌کند و دو نسبت دیگر یعنی 1:1 و 18.9:9 (که سامسونگ به آن Full‌ می‌گوید) نیز به ترتیب معادل رزولوشن‌های 2208×2208 پیکسل (4.8 مگاپیکسل) و 1528×3216 پیکسل (4.9 مگاپیکسل) هستند.

دوربین اصلی این قسمت از HDR پشتیبانی می‌کند و حداکثر وضوح فیلم‌برداری آن نیز به UHD یا 2160×3840 پیکسل می‌رسد. S10+ در بررسی سایت DxOMark عنوان بهترین دوربین سلفی دنیا را به خود اختصاص داده و از این رو انتظار عملکرد فوق‌العاده‌ای از این دوربین در دنیای واقعی را داریم. در حالت عادی و در شرایط نور کافی، سلفی‌های گرفته شده توسط این دوربین در سطح ایده‌آلی قرار دارند و جزئیات فراوانی را به تصویر می‌کشند فقط برای حصول نتیجه مناسب بهتر است پیش از عکاسی گزینه زیباسازی چهره که به صورت پیش‌فرض فعال بوده را غیر فعال نمود و در صورتی‌که به رنگ‌های گرم‌تر از حالت واقعی نیز علاقه ندارید خاموش کردن HDR انتخابی منطقی به نظر می‌رسد. در هنگام عکس گرفتن با این مجموعه، افکت جالبی دورتاور لنز دوربین‌ها دیده می‌شود جائی‌که یک نور چرخان کل حفره بیضی‌شکل این قسمت را دور می‌زند.

با فعال کردن گزینه Live Focus به لطف دوربین دوم، از نتیجه کار و محو شدن تصویر پس‌زمینه می‌توان کاملا رضایت داشت و برخلاف تجربه‌های پیشین کناره‌های تصویر همچون موهای سوژه از این محو شده‌گی پس‌زمینه تأثیر اندکی را می‌پذیرند. لایو فوکوس این دوربین را می‌توان تجربه‌ای به خوبی و کیفیت دوربین اصلی گوشی تلقی کرد و علاوه بر این در اینجا نوع محو شده‌گی پس‌زمینه حتی پس از گرفتن عکس نیز قابل تغییر است. مثل همه نمونه‌های مشابه دیگر، دوربین سلفی گلکسی S10 پلاس نیز در نور کم نتیجه فوق‌العاده‌ای را از خود نشان نمی‌دهد و اثرات نویز بلافاصله در آن ظاهر می‌شود که می‌توان آن نتیجه مستقیم اندازه کوچک سنسور تلقی کرد.

باتری

ارتقاء ظرفیت باتری یکی از نکات جالب‌توجه در سری S10‌ محسوب می‌شود که سهم S10‌ پلاس از این ارتقاء از سایرین بیشتر بوده و ظرفیت 4,100mAh باتری آن که حتی از Note9 نیز فراتر است بیشترین ظرفیت باتری در سری گلکسی S تا به امروز محسوب می‌شود. همانطور که در بالا نیز اشاره شد، سامسونگ این بار نیز برای ارتقاء هرچه بیشتر دوام باتری در این گوشی، وضوح پیش‌فرض صفحه‌نمایش را از QHD+ به FHD+ کاهش داده که این موضوع همانطور که در ادامه می‌بینیم تأثیر مشهودی بر دوام باتری برجای می‌گذارد اما در صورتی که تماشای عکس و ویدئوهای با وضوح بالا، بخشی از کاربری شما را تشکیل بدهد این کاهش وضوح نکته چندان جالب و هوشمندانه‌ای به نظر نمی‌رسد.

سامسونگ به دوام این باتری در حالت آزمایشگاهی اشاره‌ای نکرده اما در یک استفاده متوسط رو به بالا به سادگی می‌توان سه روز کامل را با آن به سر برد و در صورت کاهش استفاده این زمان حتی به روز چهارم نیز ادامه پیدا می‌کند. در تست Work batery life از مجموعه PCMark در وهله نخست بدون تغییر در وضوح فول اچ‌دی پلاس صفحه‌نمایش، آزمایش را مثل همیشه با قرار دادن گوشی روی Airplane mode‌ و تنظیم روشنائی روی 50 درصد انجام می‌دهیم. نوت9 این تست را با صفحه‌نمایش یک‌اندازه و 100 میلی آمپر ساعت ظرفیت کمتر باتری، تا 13 ساعت و 32 دقیقه ادامه داد و با توجه به تغییر پردازنده و مصرف کمتر آن از یک سو و افزایش ظرفیت باتری از سوی دیگر انتظار نتیجه بهتری را از S10 پلاس داریم؛ نتیجه به‌دست آمده از این تست در گلکسی S10+ با وضوح پیش‌فرض 1080×2280 پیکسلی صفحه‌نمایش، 13 ساعت و 40 دقیقه بود که تقریبا مشابه دوام باتری گلکسی نوت9 است.

با افزایش وضوح و رساندن آن به رزولوشن اصلی و native صفحه‌نمایش یعنی QHD+ و تکرار تست مذکور طبق انتظار، دوام باتری کاهش یافت و به 12 ساعت و 9 دقیقه رسید.

برای شارژ S10‌ پلاس همانطور که در بخش بازگشائی جعبه به آن اشاره شد از همان شارژر 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) همیشگی سامسونگ استفاده می‌شود که منطبق بر فناوری Quick Charge 2 کوالکام بوده و اینک سال‌هاست تنها گزینه پیش روی اسمارت‌فون‌های سامسونگ برای شارژ سریع به حساب می‌آید. این شارژر با اینکه در مقایسه با روش‌های جدید شارژ سریع با توان‌های بسیار بالا، روی کاغذ قدرت چندان بالائی ندارد اما در یکی دو سال گذشته در گوشی‌های پرچمدار سامسونگ عملکرد مناسبی داشته و برای نمونه گلکسی Note9 با باتری 4,000mAh با کمک این شارژر پس از یک ساعت به شارژ 67 درصد رسید و اندکی بعد از 100 دقیقه شارژ خود را تکمیل کرد. از این رو در گلکسی S10 پلاس نیز انتظار تکرار این عملکرد سریع را داریم.

تست شارژ S10 را طبق معمول از شارژ صفر درصد و هنگام خاموش بودن گوشی انجام می‌دهیم. در این تست بعد از گذشت 5، 10 و 15 دقیقه شارژ گوشی به ترتیب به 6، 13 و 19 درصد رسید که تقریبا هیچ تفاوتی با نوت9 ندارد. پس از 30 دقیقه، باتری 38 درصد شارژ داشت و پس از یک ساعت نیز به شارژ 73 درصد رسیدیم که در مقایسه با 67 درصد باتری شارژ شده نوت9 پس از یک ساعت، اختلاف مشهودی را نشان می‌دهد. این اختلاف اما به تدریح جبران شده و پس از 90 دقیقه هر دو گوشی، 94 درصد شارژ دارند و جالب اینکه هر دو دقیقا در یک لحظه یعنی دقیقه 103 به شارژ خود پایان می‌دهند.

گلکسی S10 پلاس در زمینه شارژ وایرلس نیز با دو نکته جدید و جذاب همراه شده است؛ اولین نکته به آنچه سامسونگ، Fast Wireless Charging 2.0 می‌نامد باز می‌گردد که در آن سرعت شارژ بی‌سیم بالاتری در اختیار این گوشی قرار می‌گیرد. این سرعت به گفته سامسونگ 27 درصد سریع‌تر از آن چیزی‌ست که در گلکسی S9 سال گذشته اتفاق می‌افتاد و تنها از طریق پد شارژینگ مخصوصی به نام Wireless Charger Duo Pad ارائه می‌شود که با وجود آنکه همچنان براساس فناوری Qi عمل می‌کند اما باید آن را به صورت جداگانه تهیه کرد.

دیگر نکته جالب در این بخش، قابلیت شارژ معکوس این گوشی‌ست که پیش از این در هواوی میت 20 پرو شاهد آن بودیم و این بار در هر سه عضو سری S10 تحت عنوان Wireless PowerShare ارائه شده است. برای استفاده از این ویژگی، باتری گوشی باید بیش از 30 درصد شارژ داشته باشد که در این حالت با فعال کردن گزینه مخصوص آن در بخش نوتیفیکیشن و قرار دادن دیوایس پشتیبانی‌کننده از فناوری شارژ Qi روی گوشی، شارژ بی‌سیم آغاز می‌شود.. نقطه تمرکز این شارژ در مرکز بخش پشتی و اندکی پائین‌تر از ردیف دوربین‌هاست اما توان 4.5 واتی آن (ظاهرا برای جلوگیری از گرم‌شدن بیش از اندازه دستگاه) چندان زیاد نیست. در صورتی که گوشی پس از 30 ثانیه، دیوایس شارژ شونده‌ای را تشخیص ندهد، این ویژگی را به صورت خودکار غیر فعال می‌کند.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

سری S10 با نسخه 9 اندروید پای و رابط کاربری جدید One UI سامسونگ ارائه می‌شوند که تغییرات متعددی را در مقایسه با رابط کاربری قبلی این برند تجربه کرده است. زمان بوت کامل گوشی نزدیک به 17 ثانیه است که تقریبا تفاوتی با نوت9 نداشته و یکی از سریع‌تری زمان‌های بوت در مقایسه با دیگر رقبا به حساب می‌آید.

مثل سال‌های گذشته اولین برخورد با رابط کاربری دستگاه از طریق صفحه همواره روشن صفحه‌نمایش یا Always On Display است که مثل گذشته به صورت پیش‌فرض، زمان تاریخ و برخی اطلاعات دیگر را بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر می‌کشد.

شیوه نمایش این در حالت به صورت پیش‌فرض روی گزینه Tap to show یا ضربه زدن روی صفحه‌نمایش برای ظاهر شدن آن برای 30 ثانیه قرار دارد اما می‌توان آن را به دلخواه روی دو گزینه دیگر شامل نمایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) نیز تنظیم نمود.

منوی همواره روشن به صورت پیش‌فرض به صورت عمودی روی صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد اما می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در تنظیمات این قسمت به صورت افقی یا Landscape نیز به نمایش گذاشت. اطلاعات موسیقی در حال پخش و تنظیم روشنائی به صورت خودکار دیگر گزینه‌های قابل اشاره در این بخش هستند و از طریق بخش Clock style در منوی لاک‌اسکرین نیز می‌توان نوع ساعت (گونه‌های مختلف آنالوگ و دیجیتال) و رنگ نوشتار این منو را تغییر داد.

منوی همواره روشن صفحه‌نمایش در گلکسی S10 پلاس با وجود آنکه نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش را مرتفع می‌سازد اما روشن گذاشتن دائم آن در تمامی زمان‌ها، چند درصدی در دوام باتری تأثیر منفی برجای می‌گذارد.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آنها کرد.

در منوی تنظیمات صفحه قفل در بخش layput علاوه بر این می‌توان جایگاه این دو میانبر را در پائین صفحه را نیز تغییر داد و با انتخاب گزینه Touch and hold to show، نمایش آنها در نیمه پائینی صفحه را منوط به لمس و نگه داشتن یک آیکون جدید کرد.

دیگر نکته جالب در این میان تغییر مداوم تصویر پس‌زمینه صفحه قفل با هر بار روشن و خاموش کردن صفحه‌نمایش است که این مورد به روشنی مشابه آن چیزی‌ست که سال‌ها در گوشی‌های هواوی دیده بودیم.

در بخش تنظیمات صفحه قفل مثل قبل گزینه‌ای تحت عنوان FaceWidget در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، مواردی مثل کنترلرهای موسیقی، رویدادهای تنظیم شده برای روز جاری، آلارم بعدی ساعت و وضعیت آب و هوا مستقیما به صفحه قفل منتقل می‌شوند و یک گزینه جدید در مقایسه با نوت9 یعنی Bixby Routines نیز به آن اضافه شده که رویدادهای حاضر در دستیار هوشمند سامسونگ موسوم به بیکسبی را نشان می‌دهد. این اطلاعات مثل قبل به جز صفحه قفل، در بخش همواره روشن صفحه‌نمایش نیز قابل نمایش هستند.

با گشودن صفحه قفل جدا از جزئیاتی که در ادامه به آنها می‌پردازیم یک نکته نچندان هوشمندانه خودنمائی می‌کند؛ تصویر پس زمینه پیش‌فرض این قسمت درست در جائی‌که دوربین‌های دوگانه، درون حفره صفحه‌نمایش قرار گرفته‌اند تیره و سیاه در نظر گرفته شده و بدین‌ترتیب حفره‌ بیضی‌شکل دوربین‌ها از دید خارج شده است. اگر این قضیه را به حساب تصادف می‌گذارید بهتر است نگاهی به تمامی وال‌پیپرهای پیش‌فرض این مدل و گوشه سمت راست بالای همگی آنها بیندازید تا این قسمت تیره را به وضوح در همه این تصاویر پس‌زمینه مشاهده کنید. این تصمیم سامسونگ برای تغییر طراحی وال‌پیپرهای این قسمت دوگانگی عجیبی را پیش روی کاربران قرار می‌دهد؛ از یک طرف از دوربین‌های سلفی درون صفحه‌نمایش به عنوان المان اصلی در هنگام صحبت از طراحی خانواده S10 به خصوص S10+ صحبت می‌شود و از طرف دیگر با به‌کارگیری تصاویر پس‌زمینه‌ای با لبه تیره در بخش بالائی صفحه‌نمایش، تلاش فراوانی برای پنهان‌سازی این طراحی شده است! بدین‌ترتیب در حالی‌که حتی خود شرکت سازنده نیز (حداقل از روی تصاویر پس‌زمینه) این طراحی را راه‌حل نهائی مشکل صفحه‌نمایش‌های فول‌اسکرین و بدون حاشیه نمی‌داند می‌توان از تغییر این طراحی در نسل‌های بعدی تقریبا اطمینان داشت.

طراحان مستقل وال‌پیپر اما برخلاف سامسونگ از این المان جدید به عنوان فرصتی برای طراحی تصاویر پس‌زمینه هوشمندانه استفاده کرده‌اند که برخی از نمونه‌های آن را در زیر می‌توان مشاهده کرد.

صفحه هوم با آیکون‌های بزرگ‌تری نسبت به گذشته طراحی شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با قبل دارد؛ آیکون‌های پیش‌فرض سامسونگ که در نسخه قبلی رابط کاربری این شرکت همگی با خطوط جدا از هم شکل گرفته بودند حالا به آیکون‌های رنگی جدیدی تبدیل شده‌اند که ظاهرا جالب‌توجه‌ای را به این گوشی می‌بخشند. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز چون همیشه به Bixby تعلق دارد.

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش نیز از این تغییر برکنار نبوده و طراحی متفاوت آنها به خصوص در app switcher کاملا به چشم می‌آید؛ با لمس این دکمه در کناره سمت چپ که با سه‌خط افقیِ در کنار هم مشخص می‌شود، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پائین نیز چهار برنامه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پائین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ یعنی Bixby Home را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم را پیش از این تقریبا به طور کامل در نوت9 دیده‌ایم و در اینجا تنها با یکی دو اختلاف کوچک روبرو می‌شویم. دراین بخش امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدید دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Quick-open notification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پائین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و Rotate to landscape mode (چرخش هوم‌اسکرین با چرخاندن گوشی) در دسترس قرار دارد که این آخری در نوت9 با نام Portrait mode only ارائه می‌شد. جدا از این مورد، تنها نکته جدید این بخش گزینه‌ای تحت عنوان Lock Home screen layout است که با فعال کردن آن دیگر امکان جایجائی با حذف آیکون‌های روی صفحه‌نمایش وجود نخواهد داشت.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود که در مقایسه با نوت9 تنها یک آیکون جدید یعنی App info به آن اضافه شده است.

منوی جانبی گوشی یا Edge Panels که در لبه خمیده سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد طبق معمول با کشیدن آیکون آن (که به صورت ناپیدا در نیمه پائینی لبه جانبی سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد) رو به سمت داخل ظاهر می‌شود و این بار برخلاف نوت9 که به صورت پیش‌فرض دو پنل App Edge و People Edge را در خود جای می‌داد حالا تنها شامل یک پنل یعنی App Edge برای قرار دادن میانبر برنامه‌های دلخواه است که تفاوتی نسبت به نوت9 ندارد اما تعداد جایگاه‌های در نظر گرفته شده برای قرارگیری میانبر برنامه‌ها از 10 به 12 افزایش پیدا کرده است. برای جای‌گذاری برنامه‌های دلخواه در این قسمت می‌توان از لمس آیکون + روی هر قسمت یا از گزینه Edit در پائین آن استفاده نمود.

مثل قبل، پنل‌های متعدد و متنوعی برای این بخش در دسترس قرار دارد که لیستی از تمامی آنها را با انتخاب گزینه چرخ‌دنده از پائین صفحه می‌توان مشاهده کرد.

از دیگر قسمت‌های تغییر یافته در رابط کاربری One UI سری گلکسی S10 باید به Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمای اشاره کرد؛ در این منو با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پائین درصد ذخیره باتری، آنتن موبایل در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت به تصویر کشیده می‌شوند. دکمه دسترسی سریع به منوی Setting و یک آیکون ذره‌بین برای جست‌وجو در تمامی قسمت‌های گوشی از طریق گزینه Finder دیگر موارد حاضر در این بخش را تشکیل می‌دهند. شش آیکون زیر این قسمت نیز با وجود آنکه از لحاظ ظاهری با تغییر روبرو شده‌اند اما تفاوتی نسبت به گذشته نداشته و شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود.

با ادامه اسکرول این بخش 18 آیکون جدید در ردیف‌های چهارتائی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که تقریبا همه آنها را در نوت9 دیده بودیم با این تفاوت که این بار دو گزینه Performance mode و Phone visibility از آن حذف شده و موارد دیگری مثل Wireless PowerShare و Navigation bar به آن افزوده شده که اولی همانطور که اشاره شده برای فعال کردن شارژ بی‌سیم معکوس کاربرد دارد و گزینه Navigation bar نیز امکان حذف دکمه‌های سه‌گانه زیر صفحه‌نمایش و جایگزین ساخت آنها با سه خط را فراهم می‌آورد؛ این سطه خط همان وظیفه دکمه‌های متناظر را انجام می‌دهند اما جائی در زیر صفحه‌نمایش را اشغال نکرده و فضای عمودی بیشتری را در اختیار شما قرار می‌دهند. برای استفاده از این دکمه‌ها باید آنها را رو به سمت بالا کشید.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود؛ سامسونگ عنوان روشنائی خودکار در این بخش را به Adaptive brighness تغییر داده است.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالا یا پائین هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار بسیاری ساده‌تری نسبت به گذشته برخوردار شده و به جای منوی بلندبالای نوت9 متشکل از 6 ردیف و 5 ستون، این بار با آیکون‌های بزرگ و ساده‌ای که در 5 ردیف و 4 ستون مرتب شده‌اند روبرو می‌شویم. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و همان موارد قبلی از جمله Clean up pages برای پر کردن جای خالی‌های ایجاد شده در منوی اصلی ناشی از حذف و اضافه در آن حضور دارند. تنها تغییر این قسمت حذف گزینه Contact us یا تماس با ماست.

منوی تنظیمات یا Setting گوشی که از چندین سال پیش یک منوی ساده خطی بدون تفکیک آیکون‌ها بود بار دیگر به آنچه چهار سال پیش در گلکسی S6 دیده بودیم باز گذشته است و این بار نیز جدا از شکل جدید و رنگی آیکون‌ها، همگی آنها برحسب نوع تنظیم در دسته‌بندی‌های مختلف قرار گرفته‌اند. این دسته‌بندی‌ها شامل گزینه‌های ارتباطی یا Connections، گزینه‌های مربوط به صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها، تمامی بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش، گزینه‌های امنیتی، حساب‌های کاربری و گوگل، بخشی تحت عنوان ویژگی‌های پیشرفته یا Advances features، سه قسمت مرتبط با اپلیکیشن‌ها، تنظیمات عمومی مرتبط با زبان و تاریخ و گزینه‌های کمکی برای افراد توان یاب و بالاخره قسمت اطلاعات کلی گوشی و آپدیت نرم‌افزار می‌شوند.

با مقایسه این قسمت با آنچه در نوت9 دیده بودیم بخش Device maintenance به Device Care و گزینه Cloud and accounts به Accounts abd backup تغییر نام پیدا کرده و گزینه جدید Digital welneing نیز به آن افزوده شده است؛ در بخش Digital welbeing میزان استفاده از برنامه‌های مختلف به صورت یک نمودار دایره‌ای در بالا دیده می‌شود و از طریق همین بخش می‌توان تعداد دفعات باز کردن قفل صفحه‌نمایش در طول روز، تعداد و نوع نوتیفیکیشن‌های دریافت شده و مدت زمان استفاده از گوشی در هر برنامه به تصویر کشیده می‌شود. گزینه Wind down در این بخش امکان سیاه و سفید کردن صفحه‌نمایش و بلاک کردن نوتیفیکیشن‌‌ها در زمان خواب به صورت اتوماتیک فراهم می‌شود.

همانطور که در بخش طراحی اشاره شد دکمه Bixby ظاهرا به قصد عادت دادن کاربران به این دکمه، جایگاه بسیار ارگونومیک‌تری از دکمه پاور داشته و سامسونگ از این رو گزینه‌های شخصی‌سازی متعددی را برای آن در بخش Advanced features از منوی Setting در نظر گرفته شده است. دستیار هوشمند بیکسبی در حالت پیش‌فرض با یک بار فشردن دکمه آن از کناره سمت چپ احضار می‌شود اما در تنظیمات این قسمت می‌توان این کار را با دو بار فشردن پیاپی نیز انجام داد. در هر حال با انتخاب هریک از این دو مورد (گشودن با فشردن تکی یا دوگانه)، حالت دیگر می‌تواند به هر اپلیکیشن دلخواهی از لیست برنامه‌های نصب شده در گوشی یا یک دستور دلخواه اختصاص پیدا کنید. دستورهای در دسترس در این بخش لیست بلندبالائی را تشکیل می‌دهند اما در صورت یافت نشدن کامند مورد نظر می‌توان آن را برای گوشی تعریف کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

نسخه بین‌‌المللی گلکسی S10‌ پلاس و البته دیگر اعضای این خانواده با پروسسور 8 نانومتری Exynos 9820 دستپخت شرکت سامسونگ ارائه می‌شود که دارای دو هسته کاستوم نسل چهار M4 با فرکانس 2.73 گیگاهرتز برای پردازش‌های سنگین، دو هسته ARM A75 با فرکانس 2.31 گیگاهرتز در جایگاه میانی و 4 هسته سطح پائین ARM A55 با فرکانس 1.95 گیگاهرتز برای پردازش‌های سبک است. توان گرافیکی این مجموعه توسط Mali-G76 دوازده هسته‌ای تأمین می‌شود که در حال حاضر ظاهرا قدرتمندترین راه‌کار گرافیکی در گوشی‌های اندرویدی به حساب می‌آید. حافظه رم گوشی در نسخه‌های عادی 128 و 512 گیگابابیتی S10‌ پلاس برابر با 8 گیگابایت است و یک نسخه ویژه با رم 12 گیگابایتی و حافظه داخلی 1 ترابایتی نیز برای آن در نظر گرفته شده است. اسلات حافظه microSD‌ این مدل در تمامی ورژن‌ها امکان ارتقاء تا 512 گیگابایت دیگر را فراهم می‌کند. گلکسی S10 پلاس در بازار آمریکا با چیپ‌ست 7 نانومتری Snapdragon 855 ارائه می‌شود که با توجه به حضور نداشتن آن به صورت رسمی در بازارهای داخلی، به آن در این نوبت نمی‌پردازیم.

در نسخه 128 گیگابایتی در اختیار ما در بوت اولیه، 109 گیگابایت حافظه در اختیار کاربر قرار می‌گیرد و 19 گیگابایت آن توسط سیستم اشغال می‌شود؛ برای مقایسه آنر View 20 در این حالت نزدیک به 4 گیگابایت فضای بیشتری را در اختیار کاربران قرار داده و در اولین بوت، 113.3 گیگابایت از حافظه داخلی آن آزاد است.

نوع این حافظه طبق نتیجه 794 مگابایت بر ثانیه‌ای به دست آمده از تست AndroBench در حالت Sequential Read (خواندن ترتیبی)، طبق انتظار از نوع UFS 2.1 تعیین می‌شود و ظاهرا هنوز از حافظه سریع‌تر UFS 3.0 که در مشخصات مورد پشتیبانی در Exynos 9820 از آن سخن به میان آمده، در این گوشی استفاده نشده است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

در تست پردازشی Geekbench 4 که در نسخه 4.3.2 انجام می‌شود در حالی‌که نمونه‌ای چون Honor View 20 با چیپ‌ست Kirin 980 به امتیازهای تک‌هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب 3,296 و 9.705 دست پیدا می‌کند در S10 پلاس با توجه به فرکانس بالاتر به خصوص در کلاستر میانی (2.31 در مقابل 1.92 گیگاهرتز) انتظار نتیجه بالاتری را نسبت به View 20‌ داریم که این انتظار در عمل نیز کاملا به واقعیت پیوست. امتیاز S10 پلاس در این تست در دو حالت تک‌ هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب 4,592 و 10,392 واحد بود که رقیب خود را به خصوص در حالت تک‌ هسته‌ای به راحتی پشت سر گذاشت.

در تست تعیین‌کننده AnTuTu v7.1.5 که به جز پردازنده، گرافیک، رم و حافظه گوشی نیز در آن موثر است امتیاز نهائی S10 پلاس به رقم فوق‌العاده 336,930 واحد می‌رسد که نه‌تنها کاملا بالاتر از View 20 و میت 20 پرو با امتیازهای نزدیک به 270 هزار واحدی است بلکه این گوشی را در جایگاه بهترین دیوایس در لیست رده‌بندی این بنچ‌مارک نیز قرار می‌دهد.

در آزمون گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از مجموعه 3DMark نیز شرایط برتر گلکسی S10 پلاس نسبت به رقبای آن ادامه پیدا کرده و دو هسته اضافی Mali-G76 این گوشی در مقایسه با Honor View 20 تأثیر خود را به خوبی خود را نشان می‌دهند. امتیاز نهائی Galaxy S10+ در این تست 4,377‌ واحد بود که در مقایسه با امتیاز 3,709 در آنر ویوو 20 نتیجه درخشانی را نشان می‌دهد. از سوی دیگر مقایسه نتایج فریم بر ثانیه این دو گوشی در دو تست داخلی Graphoc test 1 و Graphic test 2 نیز برتری S10 پلاس را به خوبی نشان می‌دهد جائی‌که دو نتیجه 20 و 13 فریم بر ثانیه آنر ویوو 20 در این دو آزمون به ترتیب به 33 و 17 فریم بر ثانیه در S10 پلاس می‌رسد که قدرت گرافیکی گوشی را به رخ رقیب می‌کشد.

گلکسی S10 پلاس در تمامی مراحل اجرای تست‌های گرافیکی و به هنگام انجام بازی‌های سنگین به میزان نسبتا قابل ملاحظه‌ای گرم می‌شود که تجمع این گرما در کناره سمت چپ گوشی در جائی‌ پائین‌تر از دکمه Bixby است.

گزینه‌های ارتباطی

از یک پرچمدار انتظاری جز ارائه برترین و جدیدترین گزینه‌های ارتباطی نمی‌رود و گلکسی S10 پلاس نیز خوشبختانه در این زمینه استثنا نیست. تبادلات پر سرعت تحت شبکه این مدل تحت LTE Cat.20 با تجمیع اپراتوری هفت‌گانه با سرعت دانلود 2 گیگابیت بر ثانیه و آپلود 150 مگابیت بر ثانیه انجام شده و برای اولین بار جدا از ورژن‌های عادی وای‌فای یعنی 802.11 a/b/g/n/ac، از وای‌فای 6 (با نام قبلی وای‌فای ax) با سرعت دانلود و آپلود حداکثر 1.2Gbps نیز پشتیبانی می‌کند. بلوتوث ورژن 5، اتصال NFC، مسیریاب‌های GPS/Galileo/GLONASS/BeiDou همراه با پورت USB-C‌ اتصالات سیمی، سایر امکانات ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند. پورت USB این مدل ظاهرا از استاتدارد سرعت USB 3.1‌ پشتیبانی کرده و خروجی TV به فرم DisplayPort (تا حداکثر وضوح 4K UHD با 60 فریم در ثانیه) نیز در آن حضور دارد.

کلام آخر

Samsung Galaxy S10+ پرچمداری بزرگ با امکانات متنوع و کلکسیونی از قابلیت‌های کوچک و بزرگ است که در کمتر پرچمدار دیگری در این سطح دیده می‌شود؛ صفحه‌نمایش بزرگ فول‌‌اسکرین با حاشیه‌های حداقلی و استفاده از طراحی پانچی برای دوربین‌های سلفی، جلوه دو چندانی به این مدل می‌بخشد و رنگ‌آمیزی جالب‌توجه بخش پشتی و ردیف دوربین‌های سه‌گانه این قسمت، ظاهری حرفه‌ای را برای آن ایجاد می‌کنند. حفظ جک 3.5 میلی‌متری هدست و اسلات حافظه دو برگ برنده دیگر در کنترلرهای پیرامونی دستگاه بوده و استفاده از اسپیکرهای استریو و هدست‌های با کیفیت درون جعبه طرفداران موسیقی را به سمت خود جلب می‌کند. در دیگر سو بدنه کاملا شیشه‌ای در پشت و روی گوشی با شیشه‌های خمیده در کناره‌ها، ترکیبی کاملا لیز، لغزنده و آسیب‌پذیر را ارائه می‌دهد که در صورت افتادن گوشی از دست، احتمالا گران‌قیمت‌ترین سناریوی سقوط را برای شما رقم خواهند زد. جایگاه دکمه پاور در سمت راست گوشی ارگونومیک نیست و به خصوص با گرفتن S10 پلاس در دست چپ کاملا بالاتر از حد انتظار قرار می‌گیرد. در سوی دیگر، دکمه Bixby در زیر دکمه ولوم در سمت چپ کاملا در دسترس و ارگونومیک طراحی شده است.

صفحه‌نمایش Dynamic AMOLED دستگاه یکی از دقیق‌ترین پنل‌های موبایلی در نمایش صحیح رنگ‌ها به حساب می‌آید و از اغراق‌شده‌گی و استفاده از رنگ‌های اشباع‌شده در آن در حالت پیش‌فرض، خبر چندانی نیست. گلکسی S10 پلاس به عنوان یکی از معدود دیوایس‌های پشتیبانی‌کننده از استاندارد HDR10+، کیفیت بالائی را در این رده ارائه می‌کند هرچند در حال حاضر ظاهرا تنها یک رسانه به ارائه ویدئو در این استاندارد مشغول است. از کنتراست و حداقل و حداکثر نور این پنل می‌توان بیش از اندازه رضایت داشت اما درست مثل دیگر OLEDهای سامسونگ، در اینجا نیز با اندک حرکت دادن گوشی در دست، هاله‌ای از رنگ سبز و آبی به صفحه‌نمایش افزوده می‌شود. سامسونگ بار دیگر به صورت پیش‌فرض، وضوح صفحه‌نمایش را به جای QHD+ اعلام شده روی FHD+ قرار داده که این موضوع (با توجه به اندک بودن تعداد کاربرانی که در عمل این وضوح را در تنظیمات گوشی به رزولوشن اصلی پنل باز می‌گردانند) در نهایت به نفع این شرکت در دوام باتری خواهد بود. دیگر نکته منفی در این میان به دوگانگی رفتار سامسونگ با حفره بیضی‌شکل دوربین‌های سلفی درون صفحه‌نمایش باز می‌گردد که از یک سو مایه مباهات سامسونگ در تبلیغات مرتبط با طراحی خانواده S10 بود اما از سوی دیگر تمامی وال‌پیپرهای پیش‌فرض این سری با تیره کردن محوطه اطراف لنز، سعی در پوشاندن و مخفی نگه‌داشتن دوربین یا دوربین‌های این قسمت را دارند.

سنسور اثر انگشت التراسونیک زیر لایه نمایشگر در مقایسه با نمونه‌های نوری درون صفحه‌نمایش، از سرعت بالاتری برخوردار است و به دلیل ماهیت متفاوت آن برای شناسائی برجستگی‌های و فرو رفته‌گی‌های سطح انگشت، دقت بالاتری را نیز ارائه می‌کند. این سنسور البته هنوز اندکی کندتر از نمونه‌های معمول خازنی‌ست. از اسکنر عنبیه در این گوشی خبری نیست و به جای آن از فرایند معمول تشخیص چهره از طریق دوربین‌ سلفی استفاده شده که در مقایسه با سیستم‌های سه‌بعدی تشخیص چهره، دقت کمتری را ارائه می‌کند.

کیفیت دوربین‌های S10+ با افزوده شدن دوربین واید با ارتقاء روبرو شده و در شرایط مختلف نوری می‌توان از نمونه‌ای با کیفیت سخن گفت. دوربین سلفی گوشی تغییر بزرگ‌تری را به خود دیده و با پشتیبانی از فوکوس خودکار و دوربین دومِ تعیین عمق، شرایط بسیار ایده‌آلی را ارائه می‌دهد.

ارتقاء ظرفیت باتری‌در S10‌ پلاس در دوام آن تأثیر مثبتی بر جای گذاشته اما همانطور که در بالا اشاره شد، تغییر و بازگرداندن وضوح صفحه‌نمایش به QHD+ از میزان این تأثیر مثبت می‌کاهد. شارژر سریع 15 واتی این گوشی در قیاس با شارژرهای سریع امروزی چندان قدرتمند به نظر نمی‌رسد اما در عمل عملکرد سریع قابل‌قبولی را از خود نشان می‌دهد. قابلیت شارژ معکوس این مدل نیز با وجود آنکه تنها از توان 4.5 واتی برخوردار است اما در برخی شرایط خاص و بیشتر برای شارژ لوازم جانبی، جالب توجه به نظر می‌رسد. ارتقاء سرعت شارژ وایرلس دستگاه نیز دیگر نکته مثبت S10 پلاس در این بخش است.

رابط کاربری One UI این مدل به سمت زیباسازی و ساده‌گی پیش رفته و از آیکون‌های کمتر با سایز بزرگ‌تر و رنگ‌های جذاب در آن استفاده شده است. این رابط کاربری با وجود آنکه در مقایسه با اندروید خالص، هنوز اندکی گیج‌کننده و شلوغ به نظر می‌رسد اما امکانات متعددی را در دسترس کاربران قرار می‌دهد. در نهایت از بخش پردازشی و گرافیکی اس 10 پلاس می‌توان بیش از اندازه رضایت داشت و در مقایسه با بهترین نمونه‌های حال حاضر بازار نیز با شرایط بسیار مثبتی روبرو می‌شویم.