mobile.ir - مرجع موبایل ایران

بالاترین مشخصات در بین گوشی‌های شیائومی از سال 2020 تا به امروز همواره در مدل‌های عددی با پسوند Ultra متبلور می‌شد و پرچمداران شناخته‌شده و محبوبی مثل Mi 11 Ultra ،Mi 10 Ultra و Mi 12s Ultra‌ در فاصله سال‌های 2020 تا 2022 و سه گوشی جدیدتر Xiaomi 14 Ultra ،Xiaomi 13 Ultra و Xiaomi 15 Ultra در نزدیک به سه سال گذشته همگی به این نسل از محصولات پیشرفته و گران‌بهای شیائومی تعلق دارند. شرکت شیائومی اما در سال جاری میلادی در یک فاصله هفت ماهه برای بار دوم پرچمداران جدیدی را معرفی کرده است که با یک پله تنزل با پسوند پرو ارائه شده‌اند و با پرش از روی عدد 16 حالا Xiaomi 17 Pro و Xiaomi 17 Pro Max نامیده می‌شوند؛ عنوانی که خواه ناخواه از تمایل تیم مدیریتی شیائومی برای نزدیک شدن به بازار iPhone 17 Pro‌ و iPhone 17 Pro Max و ترغیب احتمالی برخی از خریداران آیفون برای مقایسه امکانات این دو گوشی با همتایان اپلی آن‌ها حکایت دارد.

Xiaomi 15 Ultra

این دو گوشی به‌جز تفاوت در اندازه صفحه‌نمایش و به‌تبع آن ظرفیت باتری، در اغلب موارد دیگر به یکدیگر شباهت داشته و هر دو از صفحه‌نمایش کوچکی در بخش پشتی بهره می‌برند. در حالی‌که 15 پرو با صفحه‌نمایش 6.73 اینچی ارائه شده بود معرفی 17 پرو با پنل 6.3 اینچی و 17 پرو مکس با صفحه‌نمایش 6.9 اینچی به نوعی از هدف طراحان شیائومی برای ایجاد کلاس تازه‌ای در این رده بدون تداخل در فروش مدل‌های قبلی سخن می‌گوید. Xiaomi 17 Pro Max به‌عنوان گوشی رده بالاتر این دوگانه اما در بسیاری از جنبه‌ها ضعیف‌تر از Xiaomi 15 Pro ظاهر شده و قرار دادن آن در مقابل Xiaomi 15 Ultra نیز مقایسه ناجوانمردانه‌ای را شکل می‌دهد که به‌هیچ عنوان به‌سود این گوشی تمام نمی‌شود. کاهش ضخامت، صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، افزوده شدن صفحه‌نمایش دوم، دوربین سلفی مجهز به فوکوس خودکار، افزایش ظرفیت باتری و امکان ارتباطی UWB برخی از تغییرات مثبت این گوشی را تشکیل می‌‌دهند و در لیست نکات منفی نیز از همین ابتدا باید به کاهش وضوح صفحه‌نمایش، حذف دوربین تله‌فتوی ثابت و تنزل مشخصات دوربین‌ها اشاره کرد.

تمرکز شرکت سازنده در این مدل بیش از همه چیز طبیعتاً بر صفحه‌نمایش خارجی آن قرار گرفته که بعد از Mi 11 Ultra در سال 2021 بار دیگر در یک پرچمدار شیائومی حضور پیدا کرده و با اندازه بزرگ‌تر جذابیت‌های تازه‌ای را ارائه می‌کند. این پنل البته هنوز یک صفحه‌نمایش کامل با امکاناتی در حد صفحه‌نمایش داخلی نیست و استفاده از آن احتمالاً در عمل به مشاهده اعلان برنامه‌ها و گرفتن عکس سلفی با دوربین‌های بخش پشتی محدود خواهد شد. دیگر نکته مهم و تعیین‌کننده 17 پرو مکس به افزایش نزدیک به 23 درصدی ظرفیت باتری (نسبت به Xiaomi 15 Pro) آن تعلق دارد که با وجود صفحه‌نمایش بزرگ‌تر افزایش وزن چندانی را در پی نداشته و ضخامت آن حتی چند دهم میلی‌متری نیز کاهش پیدا کرده است. شیائومی همچنین عمق غوطه‌وری استاندارد IP68 گوشی را نیز از 1.5 متر نسل قبلی به 6 متر افزایش داده تا از این لحاظ نیز پتانسل رقابتی خود را در مقابل آیفون‌های اپل حفظ کند.

Xiaomi 17 Pro Max با نام مدل 2509FPN0BC موضوع بررسی این نوبت است. نسخه مجهز به رم 16 گیگابایتی و حافظه داخلی 1 ترابایتی Xiaomi 17 Pro Max‌ از طرف فروشگاه آی‌سی موبایل برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

دیدن جعبه گوشی ممکن است در نگاه اول شما را شگفت‌زده کند؛ 17 پرو مکس در یک جعبه باریک اما بسیار بلندقامت ارائه می‌شود که از نظر ارتفاع بی‌شباهت به جعبه ساعت‌های هوشمند نیست؛ علت این افزایش ارتفاع نوع قرارگیری المان‌های درون جعبه است که به‌جای فرم طبقه‌ای معمول به‌صورت افقی و همگی در یک سطح قرار گرفته‌اند.

در این باکس به‌جز خود دستگاه به یک شارژر سیمی، یک کابل اتصال USB-A به USB-C، یک قاب شفاف، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و نوشته‌های راهنما بر می‌خوریم.

قاب شفاف همراه گوشی خشک و انعطاف‌ناپذیر بوده و روی گوشی حالتی شیشه‌ای به‌خود می‌گیرد.

شارژر سیمی دستگاه بعد از مدت‌ها از توان 90 وات نسل‌های قبلی فاصله گرفته و حالا یک نمونه 100 واتی با نام مدل MDY-18-EW ا‌ست که با وجود آن‌که نشانی از فناوری گالیوم-نیتراید در آن دیده نمی‌شود اما همچنان کوچک و کم‌وزن به‌نظر می‌رسد. حداکثر توان خروجی این شارژر در ولتاژ 20 ولت و جریان 5 آمپر رخ می‌دهد و از این رو کابل اتصال همراه آن نیز از ضخامت کافی برای انتقال این میزان جریان برخوردار است. دیگر خروجی‌های این شارژر شامل 5 ولت 3 آمپر (15 وات)، 9 ولت 3 آمپر (27 وات)، 11 ولت 6.1 آمپر (67.1 وات) و 21 ولت 4.75 آمپر (99.75 وات) می‌شوند. در مورد کیفیت و سرعت شارژ گوشی با این شارژر در بخش باتری بیش‌تر صحبت خواهیم کرد.

طراحی و شکل ظاهری

نمی‌توان شیائومی 17 پرو مکس را در دست گرفت و از زیبایی طراحی و حداقل تمایز شکل ظاهری آن نسبت به نسل‌های قبلی این خانواده سخن نگفت؛‌ ضخامت کم و لبه‌های تخت و صاف گوشی حس مثبتی را در اولین برخورد ایجاد می‌کنند و کناره‌های گرد و زوایای نرم چهار طرف نیز به خوش‌دستی بهتر 17 پرو مکس افزوده‌اند.

 

کشف صفحه‌نمایش دوم در بخش پشتی جذابیت 17 پرو مکس را بیش از پیش افزایش می‌دهد؛ این صفحه‌نمایش که درون محوطه برجسته دوربین‌ها قرار گرفته برای دومین بار بعد از Mi 11 Ultra (محصول سال 2021) بار دیگر در یک گوشی پرچمدار شیائومی ظاهر شده و امکانات جالب توجه‌ای را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

محوطه لنزهای دوربین بی‌شباهت به 15 پرو نیست اما حالا به‌لطف صفحه‌نمایش دوم دو دوربین اصلی و تله‌فتو درون سکوی صفحه‌نمایش دوم و دوربین اولتراواید، فلش و سنسورهای مرتبط با این قسمت همراه با نشان لایکا در پایین آن قرار گرفته‌اند.

سکوی صفحه‌نمایش دوم و لنزهای دوربین چیزی نزدیک به 2 میلی‌متر از کف فاصله دارند و لنزهای دوگانه این قسمت نیز خود 1 میلی‌متر بالاتر از سطح قرار می‌گیرند. یکی از نکات منفی این طراحی جمع‌شدن گرد و خاک پیرامون لنزهای دوربین است که تمیز کردن آن‌ها نیز به‌دلیل نزدیک بودن لنزها به هم چندان کار آسانی نخواهد بود.

بخش شیشه‌ای پشتی مات و مقاوم در برابر اثر انگشت است و جایگاه نشان شیائومی در آن نیز از عمودی در چهار نسل قبلی به افقی تغییر پیدا کرده و از این لحاظ نیز به Mi 11 Ultra شباهت دارد.

نوار فلزی دورتادور گوشی مات و هم‌رنگ بخش پشتی‌ست و المان‌های مشابه‌ای را نسبت به 15 پرو در خود جای داده است. دکمه پاور و ولوم پایین در سمت راست به‌خوبی در زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرند اما ولوم بالا اندکی بالاتر از حد معمول دسترسی یک دست طراحی شده است.

 

17 پرو مکس از بزرگ‌ترین سایز صفحه‌نمایش در این خانواده تا به امروز بهره می‌برد که حاشیه‌های آن ظاهراً در هر چهار طرف کم‌تر شده است. دیگر عامل اختلاف این پنل با نسل‌های قبلی نسبت تصویر عریض‌تر 19.56:9 آن است که در مقایسه با نسبت 20:9 مدل‌های قبلی عرض بیش‌تری را ارائه می‌دهد.

بدنه گوشی با IP68 در برابر گرد و خاک و آب شیرین تا عمق 6 متر برای 30 دقیقه نفوذناپذیر باقی می‌ماند که این دومی نسبت به همه مدل‌های قبلی این کلاس با عمق نفوذ ناپذیری 1.5 متری کاملاً ارتقاء پیدا کرده است. شیائومی شیشه روی صفحه‌نمایش را با عنوان Dragon Crystal Glass 3.0 معرفی می‌کند که به‌گفته این شرکت نسبت به شیائومی 15 پرو 30 درصد مقاومت بهتری در برابر افتادن از خود نشان می‌دهد.

در مجموع از طراحی شیائومی 17 پرو مکس با بدنه مستحکم شیشه و فلز با IP68 ارتقاء یافته، حاشیه‌های اندک صفحه‌نمایش اصلی و صفحه‌نمایش دوم بخش پشتی می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت و وزن و ضخامت نسبتاً کم آن نیز (با توجه به ظرفیت بالای باتری) بر جذابیت طراحی این مدل افزوده‌اند. بیرون‌زدگی بیش از اندازه محوطه صفحه‌نمایش دوم و تجمع گرد و خاک پیرامون لنزهای دوربین نیز برخی از معدود نکات منفی این طراحی را تشکیل می‌دهند.

ابعاد و وزن

در حالی‌که هر چهار مدل قبلی این خانواده با صفحه‌نمایش‌های 6.73 اینچی 20:9 ارائه شده و بدین‌ترتیب امکان مقایسه مستقیم ابعاد آن‌ها به‌سادگی فراهم بود؛ شیائومی 17 پرو مکس با برخورداری از یک پنل 6.9 اینچی با نسبت 19.5:5 قواعد این بازی را به‌کل تغییر داده است؛ طول و عرض دستگاه به‌ترتیب 162.9 و 77.6 میلی‌متر است که نسبت به 15 پرو طول و عرض بیش‌تری را ارائه می‌کند.

ضخامت این سری از Xiaomi 13 Pro به این سو همواره بالاتر از 8.3 میلی‌متر بوده است اما 17 پرو مکس با ضخامت 8 میلی‌متری در این زمینه موفق ظاهر شده است.

این داستان در مورد وزن 219 گرمی گوشی نیز صادق بوده و با وجود صفحه‌نمایش بزرگ‌تر و باتری کاملاً حجیم‌تر با تفاوت بزرگی نسبت به 15 پرو روبرو نمی‌شویم و نسبت به 14 پرو وزن کم‌تری دارد. نسخه در اختیار ما البته نزدیک به 4 گرم سنگین‌تر بود.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش شیائومی 17 پرو مکس با فناوری بسته‌بندی یا پکیچینگ LIPO (یا Low-Injection Pressure Over-moulding) ارائه می‌شود که به‌طور خلاصه چگونگی بسته‌بندی (پکیجینگ) و قرارگرفتن صفحه‌نمایش در فریم برای به‌حداقل رساندن حاشیه‌های سیاه‌رنگ دورتادور آن را توصیف می‌کند. اپل نیز این فناوری را پیش از این در برخی از گوشی‌ها و ساعت‌های هوشمند خود به‌کار گرفته است. حاشیه‌های دورتادور صفحه‌نمایش 17 پرو مکس اندکی بیش از 1 میلی‌متر است که حتی برای یک گوشی پرچمدار در این کلاس قیمتی نیز دستاورد بزرگی محسوب می‌شود. در لبه بالایی و در یک فضای بسیار کوچک به‌جز سنسور Proximity (برای خاموش کردن خودکار صفحه‌نمایش در حین تماس با نزدیک کردن گوشی به صورت) به اسپیکر تماس نیز بر می‌خوریم که این آخری نقش اسپیکر دوم در سیستم پخش صدای استریوی دستگاه را نیز بر عهده دارد.

این پنل 6.9 اینچی نسبت به صفحه‌نمایش‌های 6.73 اینچی چهار نسل قبلی این خانواده بزرگ‌تر شده اما در عوض در زمینه وضوح رو به عقب حرکت کرده و رزولوشن 1440×3200 پیکسلی همیشگی این کلاس را به تنها 1200×2608 پیکسل کاهش داده است. این کاهش وضوح در کنار افزایش اندازه صفحه‌نمایش در تراکم پیکسلی این پنل نیز تأثیر منفی بزرگی برجای گذاشته و به‌جای تراکم فوق‌العاده 522ppi مدل‌های پیشین حالا در هر یک اینچ صفحه‌نمایش 17 پرو مکس فقط 416 پیکسل وجود دارد. عمق رنگ این پنل البته هنوز 12 بیتی با امکان پشتیبانی از 68 میلیارد رنگ است که البته در عمل با چشم غیر مسلح فرق چندانی با پنل‌های 10 بیتی با نمایش 1 میلیارد رنگ ندارد. روشنایی نقطه‌ای 3,500 نیتی و پشتیبانی از نمایش محتوای HDR10+ و دالبی ویژن، فناوری‌های کاهش نور PWM‌ و DC dimming (بسته به میزان روشنایی صفحه) با امکان کاهش شدت نور به تنها 1 نیت و سرعت برداشت تاچ حداکثر 300 هرتزی سایر مشخصات اعلام‌شده این پنل را تشکیل می‌دهند.

نرخ رفرش این صفحه‌نمایش همچنان حداکثر 120 هرتز است که به‌لطف LTPO امکان تغییر گسترده بسته به محتوا را ارائه می‌کند. این نرخ در شرایط مختلف متغیر بوده و برای نمونه زمان نمایش صفحه همواره روشن (AoD) به 1 هرتز، در گالری تصاویر به 90 هرتز و در منوی دوربین به 30 هرتز می‌رسد.

در دنیای واقعی از عملکرد این صفحه‌نمایش در میزان روشنایی در هر دو حالت دستی و اتوماتیک (به‌ترتیب با کشیدن نوار روشنایی تا آخر و فعال کردن حالت روشنایی خودکار و قرار گرفتن زیر نور شدید مثلاً زیر نور خورشید) می‌توان کاملاً رضایت داشت و گوشی در حد و اندازه‌های یک پرچمدار ظاهر می‌شود. البته در مقام مقایسه هر دوی این مقادیر از همتایان رده بالاتر آن‌ها یعنی 15 اولترا و حتی 14 اولترا نیز تا حدودی پایین‌ترند.

پروفایل رنگی این پنل در منوی Color scheme در حالت پیش‌فرش روی گزینه Original color Pro قرار گرفته که به‌گفته شیائومی با فرایند کالییراسیون رنگ‌های واقعی‌تری را ارائه می‌کند اما در عمل با تغییر این گزینه به Vivid برای رسیدن به رنگ‌های شاداب‌تر و البته غیر واقعی‌تر با تغییر خاصی روبرو نمی‌شویم.

حسگر اثر انگشت درون صفحه‌نمایش مثل قبل از نوع سریع و دقیق اولتراسونیک انتخاب شده و کوچک‌ترین لمس این سنسور برای بازگشایی قفل کافی خواهد بود. تغییر حالت انگشت به‌دلیل رطوبت تأثیری بر عملکرد این حسگر نداشته و نور شدید نیز کارکرد آن را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

صفحه‌نمایش دوم

در حالی‌که تجربه چهار سال پیش شیائومی یعنی Mi 11 Ultra از یک صفحه‌نمایش کوچک 1.1 اینچی عمودی در کنار دوربین‌های بخش پشتی بهره می‌برد، 17 پرو مکس یک صفحه‌نمایش افقی کاملاً بزرگ‌تر 2.9 اینچی را در این قسمت به‌کار گرفته که مثل صفحه‌نمایش اصلی از نوع امولد با نرخ رفرش متغیر 1 تا 120 هرتزی بوده و مثل صفحه‌نمایش اکسترنال برخی گوشی‌های تاشوی عمودی، محوطه دورتادور لنزهای دوربین این قسمت را نیز در بر گرفته است. این پنل که با وضوح 596×976 پیکسلی از رزولوشن و تراکم نسبتاً بالایی نیز برخوردار است با "Dragin Crystal Glass" محافظت شده و در زمینه روشنایی نقطه‌ای و حداقل میزان روشنایی اعداد مشابه‌ای را نسبت به صفحه‌نمایش ارائه می‌کند. در عمل از کیفیت این صفحه‌نمایش نیز رضایت داشتیم و در شرایط نوری غیر عادی مثل تابش نور شدید خورشید نیز محتوای آن به‌خوبی قابل مشاهده است.

کارکردهای در نظر گرفته شده برای صفحه‌نمایش بخش پشتی اما طبق انتظار مشابه صفحه‌نمایش اصلی نیست و تنها برخی موارد اندک و انگشت‌شمار و در رأس آن‌ها فراهم آوردن امکان تصویربرداری سلفی با دوربین‌های بخش پشتی را در بر می‌گیرد. بدین‌منظور با دو بار ضربه زدن روی صفحه‌نمایش و فعال کردن آن می‌توان به‌راحتی با کشیدن دست از لبه دوربین‌ها به سمت راست به منوی دوربین دسترسی پیدا کرد. اعلان برنامه‌ها و پیام‌های پین شده با کشیدن دست از بالا به پایین ظاهر می‌شوند و با نگه داشتن دست روی پنل می‌توان بین والپیپرهای مختلف جابه‌جا شد.

در بخش تنظیمات گزینه جداگانه‌ای برای صفحه‌نمایش دوم با عنوان Rear display در نظر گرفته شده که شامل سه گزینه شخصی‌سازی (Personalization)، اعلان‌ها (Notifications) و صفحه همواره روشن (Always-on display) می‌شود.

در بخش شخصی‌سازی می‌توان تصویر پس‌زمینه صفحه‌نمایش دوم را از بین انتخاب‌های موجود انتخاب کرد و یا با زدن More recommendations از پایین صفحه به نمامونه‌های آنلاین آن در فروشگاه Theme شیائومی دست پیدا کرد.

بخش نوتیفیکیشن برای نمایش اعلان برخی برنامه‌های چینی در نظر گرفته شده و در این میان قسمتی نیز به‌عنوان Travel assistant جزییات پرواز و سفر پیش رو را به شما یادآوری می‌کند.

در نهایت گزینه سوم یا Always-on display نیز تنها یک آپشن برای خاموش و روشن کردن صفحه همواره روشن در اختیار شما قرار می‌دهد.

با اتصال یک قاب جداگانه به بخش پشتی با قیمت 299 یوان (با نرخ فعلی تبدیل ارز نزدیک به 42 دلار آمریکا) امکان انجام برخی بازی‌های ساده و اصطلاحاً casual با این پنل فراهم می‌شود.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی به‌جز دو خط آنتن در بالا و پایین به نکته دیگری بر نمی‌خوریم و در سمت راست نیز همین دو خط آنتن همراه با کلید پاور و دکمه دوگانه تغییر صدا قرار گرفته‌‌اند.

 

بخش بالایی نیز به‌جز دو خط آنتن هیچ نکته دیگری را عرضه نمی‌کند و در پایین به پورت USB-C‌ در مرکز همراه با میکروفون و اسپیکر اصلی و درگاه سیم‌کارت بر می‌خوریم. درگاه سیم‌کارت در 17 پرو مکس از دو سیم‌کارت فیزیکی پشتیبانی کرده و حداقل در نسخه در اختیار ما از eSIM خبری نیست.

 

 

بخش پشتی

جنس مات بخش پشتی حس پیشرفته و پریمیوم 17 پرو مکس را به‌خوبی تقویت می‌کند و مقاومت آن در برابر جذب آلودگی و اثر انگشت نکته کاملاً مثبتی محسوب می‌شود. در یک‌سوم بالایی این قسمت به‌سبک هم‌نام اپلی گوشی از یک سکوی سرتاسری برجسته استفاده شده که لنز دوربین‌های اصلی و تله‌فتو و البته صفحه‌نمایش دوم را در خود جای داده است. در پایین نیز به دوربین اولتراواید، فلش LED و سنسورهای مرتبط با دوربین بر می‌خوریم. فرستنده اینفرارد گوشی نیز ظاهراً در همین قسمت جای دارد.

دوربین‌های بخش پشتی

دوربین اصلی دستگاه یک نمونه 50 مگاپیکسلی با سنسور Ligh Fusion 950L شرکت آمنی‌ویژن با اندازه 1/1.28 اینچی‌ست که نسبت به Light Fusion 900 حاضر در 15 پرو با اندازه 1/1.31 اینچی اندکی بزرگ‌تر شده اما هنوز راه درازی تا سنسورهای 1 اینچی حاضر در چهار نسل قبلی سری اولترا دارد پیکسل‌های این دوربین 1.22 میکرونی‌ست که نسبت به 1.2 میکرون دوربین اصلی 15 پرو تفاوت اندکی دارد. لنز OIS مقابل این سنسور همچنان 7 مرحله‌ای‌ست اما دیافراگم آن دو پله بسته‌تر شده و از f/1.5 مدل قبلی به f/1.7 رسیده است.

شیائومی از حضور فناوری LOFIC یا Lateral Overflow Integration Capacitor در سنسور این دوربین خبر داده که برای فهم دقیق‌تر آن باید به ساختار سنسور دوربین توجه کرد؛ برخورد نور به پیکسل‌های یک حسگر تصویر به تولید فوتوالکترون در دیود نوری منجر می‌شود حال اگر این نور بسیار شدید و روشن باشد این دیود نوری می‌تواند اصطلاحاً اشباع شده و دیگر هیچ میزان شارژی را درخود نگه ندارد. در این حالت اطلاعات تصویر از میان رفته و همه‌چیز کاملاً سفید می‌شود. با LOFIC اما به محض نزدیک شدن دیود نوری به مرز اشباع، شارژ اضافه به خازنی مجاور آن (که حتی می‌تواند بخشی از ساختار خود پیکسل باشد) منتقل شده و بدین‌ترتیب با ارتقاء ظرفیت پیکسل و توان نگه‌داری شارژ آن جزییات های‌لایت‌ها (مناطق بسیار روشن) و سایه‌ها حفظ شده و طیف دینامیکی وسیع تری ایجاد می‌شود.

17 پرو مکس درست همانند 15 پروی نسل قبل به‌جای دوربین تله‌فتوی ثابت 14 پرو و 13 پرو که با فاصله کانونی 75 میلی‌متری تصویری نزدیک به 3 برابر زوم اپتیکال را ارائه می‌کرد به یک دوربین تله‌فتوی پریسکوپی مجهز شده است؛ دوربین 50 مگاپیکسلی پریسکوپی گوشی از یک سنسور نچندان بزرگ 1/2 اینچی برخوردار است و فاصله کانونی لنز f/2.6 مقابل آن نیز برای محقق کردن 5 برابر زوم اپتیکال، 115 میلی‌متر است (مقایسه کنید با لنز f/2.5 و 120 میلی‌متری 15 پرو). این دوربین نیز به لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS‌ مجهز شده و امکان فوکوس از فاصله 30 سانتی‌متری را دارد.

در نهایت سومین و آخرین دوربین حاضر در بخش پشتی 17 پرو مکس یک 50 مگاپیکسلی دیگر با اندازه سنسور اعلام نشده و لنز f/2.4 اولتراواید تنها 102 درجه‌ای‌ست که نسبت به دوربین مشابه 115 درجه‌ای حاضر در 15 پرو میدان دید محدودتری را به‌تصویر می‌کشد و دیافراگم لنز f/2.4 آن نیز نسبت به f/2.2 قبلی بسته‌تر است. میدان دید 102 درجه‌ای این دوربین همانطور که در ادامه خواهیم دید تفاوت چندان بزرگی را نسبت به دوربین اصلی ایجاد نمی‌کند.. این دوربین از فوکوس خودکار پشتیبانی کرده و به‌گفته شیائومی می‌تواند از 5 سانتی‌متری سوژه تصویربرداری کند.

با نگاهی به موارد اشاره شده در بالا مجموعه دوربین شیائومی 17 پرو مکس تفاوت بزرگی با 15 پرو ندارد اما لنز هر سه دوربین بسته‌تر شده و روی کاغذ نور کم‌تری را در اختیار سنسورهای خود قرار می‌دهند.

رابط کاربری دوربین در پوسته هایپر او اس 3 و سیستم‌عامل اندروید 16 با تفاوت‌هایی نسبت به گذشته همراه شده که آن را از نمونه‌های پیشین تفکیک می‌کند. در این رابط کاربری در کناره سمت راست طبق معمول شاتر دوربین در مرکز، نمای آخرین عکس گرفته شده در پایین و سوییچ تعویض بین دوربین‌های بخش پشتی و سلفی در بالا قرار دارد. یک ردیف جلوتر حالت‌های مختلف دوربین از عکاسی و فیلم‌برداری تا پرتره و حالت پرو و تصویربرداری از اسناد (Documents) قرار داشته و خبری از حالت شب یا Night mode در آن نیست. ستون بعدی امکان تغییر دوربین اصلی به دوربین اولتراواید و تله‌فتو را فراهم می‌کند و درجه بزرگ‌نمایی 2 برابری دوربین اصلی و 10 برابری دوربین تله‌تو را نیز در خود جای داده است.

در پایین این قسمت امکان تغییر عدد نورگیری از منفی چهار تا مثبت چهار فراهم شده و بالای آن نیز فیلترهای رنگی از جمله 8 فیلتر لایکا در دسترس قرار دارند.

کمی جلوتر بسته به سوژه، حالت تصویر به‌صورت خودکار تشخیص داده شده و لوگوی مرتبط با هر سوژه در پایین به‌نمایش گذاشته می‌شود. بنابراین مثلاً حالت خودکار شب خود به‌صورت اتوماتیک فعال شده و با نزدیک شدن بیش از اندازه به یک سوژه دوربین اولتراواید انتخب می‌شود تا بتوان به‌صورت ماکرو عکاسی کرد.

در سمت چپ این رابط کاربری در مرکز یک فلش رو به پایین مواردی مثبت وضوح و نسبت تصویر، گزینه HDR و تایمر را در خود جای داده و مابقی تنظیمات دوربین نیز از همین بخش قابل دسترس است.

تنظیمات فلش، حالت سوژه متحرک (Moving capture)، داینامیک شات (برای گرفتن چند ثانیه ویدئو قبل از گرفتن هر عکس) و استایل لایکای پیش‌فرض دیگر موارد حاضر در سمت چپ را تشکیل می‌دهند. 17 پرو مکس در حالت پیش‌فرض با استایل لایکای موسوم به Vibrant تصویربرداری می‌کند که با لمس آیکون آن در کناره سمت چپ می‌توان آن را به Leica Authentic تغییر داد که نورگیری کم‌تر و کنتراست بالاتری را ارائه می‌کند.

با انتخاب گزینه Pro از رابط کاربری دوربین وارد بخش تصویربرداری حرفه‌ای این مجموعه می‌شویم که طبق معمول امکان تغییر در پنج گزینه نورگیری (عدد Ev)، سرت شاتر (از 1/8,000 تا 30 ثانیه)، عدد ISO یا حساسیت (از 50 تا 12,800)، فوکوس خودکار و White balace را برای هر سه دوربین فراهم می‌کنند. در این بخش preset یا تنظیمات از قبل آماده شده‌ای نیز در دسترس قرار دارد که می‌توان از آن‌ها برای موقعیت‌های مختلف سود جست و امکان ذخیره preset مورد نظر و یا حتی import کردن آن‌ها نیز وجود دارد.

در یک بعدازظهر آفتابی پاییزی عکاسی با Xiaomi 17 Pro Max را آغاز می‌کنیم و در اولین مرحله طبق معمول به سراغ دوربین اصلی با تنظیمات و وضوح پیش‌فرض آن می‌رویم؛ عکس‌های 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی به‌لطف سنسور نسبتاً بزرگ آن جزییات فراوان و نمای کاملاً خوش آب و رنگی را به‌دست می‌دهد که البته کاملاً از واقعیت فاصله دارد. علت این ماجرا را باید به استایل پیش‌فرض Leica Vibrant مرتبط دانست که تصویری با رنگ اغراق شده و نور نسبتاً زیاد را ایجاد می‌کند. طیف دینامیکی و کنتراست نیز در سطح یک پرچمدار پیشرفته است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

حجم اشباع رنگ و ایجاد تصویر غیر واقعی را در عکس زیر بهتر می‌توان متوجه شد جایی‌که کانال رنگ سبز به‌اندازه‌ای تقویت شده که به‌جای یک صحنه نسبتاً پاییزی با یک نمای تابستانی کامل روبرو می‌شویم. البته همچنان از لحاظ میزان جزییات یکی از بهترین تجربه‌های موبایلی را ارائه می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ آبی آسمان در تصویر زیر با واقعیت فاصله مشخصی دارد ولی همچنان از لحاظ سطح جزییات، طیف دینامیکی و کنتراست شرایط برای رضایت کامل از آن فراهم است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با نغییر استایل تصویر از Vibrant به Authentic بسته به سوژه پیش رو با شرایط رنگی متفاوتی روبرو می‌شویم که کمی از اغراق‌شدگی رنگ می‌کاهد اما در عوض به افزایش کنتراست، کاهش نور و محدودتر شدن طیف دینامیکی منجر می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با استایل پیش‌فرش Leica Vibrant - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با استایل Leica Authentic - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با استایل پیش‌فرش Leica Vibrant - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با استایل Leica Authentic - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

حالت HDR خودکار در دوربین اصلی به‌صورت پیش‌فرض فعال است و از عملکرد آن در کنترل های‌لایت‌ها و سایه‌ها می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت پرتره در دوربین اصلی در حالت پیش‌فرض با بزرگ‌نمایی دیجیتال 2 برابری دوربین اصلی انجام می‌شود که با وجود آن‌که با نتیجه ایده‌آل و بدون خطایی روبرو نمی‌شویم اما در اغلب موارد و در سوژه‌های انسانی خروجی قابل‌قبولی را به‌دست می‌دهد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در بزرگ‌نمایی پیش‌فرض 2 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عکس‌های 12 مگاپیکسلی دوربین اولتراواید در اولین برخورد سرد و بی‌روح با کنتراست کم و طیف دینامیکی محدود به‌نظر می‌رسند که حتی قبل از بزرگ‌نمایی و انتقال به صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تر دنیای کاملاً منفاوتی را نسبت به دوربین اصلی به‌نمایش می‌گذارند. میزان جزییات این تصاویر نیز همانطور که از برش اندازه واقعی عکس زیر مشخص است در سطح نازلی بوده و تلویحاً به کوچک بودن سنسور و لنز ساده آن اشاره می‌کنند. البته به‌عنوان یک نکته مثبت در این میان باید به کنترل نویز و غیبت اختلال رنگی از جمله purple fringing در این تصاویر اشاره کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

سوژه فضای سبزی که در بالا با جزییات فراوان و رنگ‌های زنده و اغراق‌شده به‌تصویر کشیده شده بود با سوییچ به دوربین اولتراواید به‌ناگاه حال و هوای پاییزی به‌خود گرفته و تأثیر کنتراست کم و طیف دینامیکی محدود در آن مشهود است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

جدا از کیفیت نازل این دوربین، میدان دید لنز اولتراواید آن نیز چنگی به‌دل نمی‌زند و همانطور که در تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد با زاویه دید تنها 102 درجه‌ای آن‌چنان فضای بزرگ‌تری را نسبت به دوربین اصلی پوشش نمی‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

دوربین اولتراواید به فوکوس خودکار مجهز است و از این رو می‌توان از آن برای گرفتن عکس از فاصله بسیار نزدیک استفاده کرد؛ شیائومی این فاصله نزدیک را 5 سانتی‌متر عنوان کرده که نسبت به نمونه‌های برتر این رده با امکان نزدیک شدن به 2 سانتی‌متری سوژه در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. در عمل از مکانیزم فوکوس این دوربین در برخورد با سوژه‌های پیچیده و پر جزییات رضایت چندانی نداشتیم و اغلب به‌جای سوژه اصلی حواشی دورتری از آن در محدوده فوکوس قرار می‌گیرند. ظاهراً شیائومی نیز با آگاهی از این مسئله مانور چندانی روی قابلیت عکاسی از نزدیک دوربین اولتراواید را نداده و همانطور که در ادامه خواهیم دید این وظیفه را در اغلب موارد به دوربین تله‌فتو محول کرده است.

برداشت تصویر ماکرو با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر ماکرو با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر ماکرو با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

حال و هوای تصاویر دوربین تله‌فتوی 17 پرو مکس به عکس‌های دوربین اصلی شباهت داشته و بار دیگر همان نمای اغراق‌شده خوش آب و رنگ با طیف دینامیکی وسیع، کنتراست بالا و کنترل نویز در مقابل دیدگان شما پدیدار می‌شود. جزییات تصاویر این دوربین در نوع خود قابل‌قبول است اما در مقایسه با دوربین اصلی اندکی در جایگاه پایین‌تر قرار می‌گیرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برش اندازه واقعی تصویر بالا

میزان اشباع رنگ در این دوربین همانطور که در تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد حتی از دوربین اصلی نیز بیش‌تر است و ظاهراً رنگ زرد را نیز اشباع‌شده‌تر به‌نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

از نویز در این تصاویر خبر چندانی نیست و برای یک دوربین تله‌فتو با سنسور نچندان بزرگ با طیف دینامیکی قابل‌قبولی نیز روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

درجات زوم در این دوربین به‌جز 5 برابری اپتیکال به‌صورت ترکیبی و دیجیتال تا 120 برابر ادامه پیدا می‌کند که تقریباً همگی با پردازش کامپیوتری به‌صورت مصنوعی ارتقاء پیدا می‌کنند؛ بدین‌صورت که بلافاصله پس از گرفتن عکس با تصویری محو و بدون جزییات روبرو می‌شویم اما سیستم پردازش تصویر ظرف چند ثانیه وارد عمل شده و عکس محو اولیه را بازسازی می‌کند. در دنیای واقعی تا زوم 30 برابری نیز تا حدودی با نتایج قابل‌قبولی روبرو می‌شویم اما گذر از آن کیفیت و جزییات عکس را به‌شدت کاهش می‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم پیش‌فرض 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم 30 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم 60 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم 120 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

حالت پرتره همانطور که در بخش دوربین اصلی اشاره شد به‌جز زوم 2 برابری دوربین اصلی با زوم 5 برابری دوربین تله‌فتو نیز قابل برداشت است که در این حالت نیز با نتیجه قابل‌قبولی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر پرتره با دوربین تله‌فتو و زوم پیش‌فرض 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

شیائومی برای برداشت عکس از فاصله بسیار نزدیک به‌جای دوربین اولتراواید روی دوربین تله‌فتو حساب باز کرده و بدین‌منظور گزینه مجزایی به‌نام Super macro را در رابط کاربری دوربین در نظر گرفته است؛ عکس‌های ماکروی برداشت شده در این حالت در سطح بسیار بهتری نسبت به دوربین اولتراواید قرار داشته و علاوه بر جزییات بالا، رنگ‌های زنده‌تر و فوکوس دقیق‌تری را ارائه می‌کنند.

برداشت تصویر از فاصله بسیار نزدیک با مد Super macro و دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر از فاصله بسیار نزدیک با مد Super macro و دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

17 پرو مکس با تشخیص نور کم صحنه به‌صورت اتوماتیک حالت شب را به تصویر اعمال می‌کند و ظاهراً گزینه‌ای برای غیر فعال کردن آن نیز در نظر گرفته نشده است. عکس‌های شب دوربین اصلی از جزییات بالا و نورگیری مطلوبی برخوردارند و نویز نیز در آن‌ها به‌خوبی کنترل شده است. منابع نور اما در برخی موارد می‌توانستند بهتر ثبت شوند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

عکس‌های دوربین تله‌فتو نیز با این‌که از لحاظ جزییات با دوربین اصلی فاصله دارند اما از طیف دینامیکی مطلوبی برخوردارند و نویز همچنان در آن‌ها کنترل شده است. این دوربین نیز در برابر منابع نور چندان ایده‌آل عمل نمی‌کند.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

دوربین اولتراواید در شب طبق انتظار حرف چندانی برای گفتن نداشته و جزییات کم، طیف دینامیکی محدود و تصاویر تیره و تاری را ایجاد می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

 

حداکثر وضوح فیلم‌برداری دوربین اصلی 8K با 30 فریم در ثانیه است که با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 72Mbps و بیت‌ریت صوتی حوالی 300Kbps به‌صورت دوکاناله استریو انجام می‌شود. بیت‌ریت ویدئویی این دوربین با کاهش وضوح به 4K در سرعت‌های 30 و 60 فریم در ثانیه به‌ترتیب به 41 و 59 مگابیت بر ثانیه می‌رسد و تغییر چندانی نیز در صدا ایجاد نمی‌شود. تمامی ویدئوهای این گوشی در حالت پیش‌فرض با کدک HEVC برداشت می‌شود که ضمن حفظ کیفیت فضای کم‌تری را از حافظه نسبت به کدک معمول H.264 اشغال می‌کند اما احتمال پخش نشدن آن‌ها در پلیرهای قدیمی‌تر وجود دارد. وجود حالت شب در حین فیلم‌برداری از جمله نکات مثبت این بخش است.

ویدئوهای 4K دوربین اصلی در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه مثل عکس‌های آن پر جزییات و پر زرق و برق با رنگ‌های غنی و زیبا و کنترل مطلوب نویز بوده و لرزش‌های دست نیز به‌لطف لرزه‌گیر نوری تا حدود زیادی برطرف شده‌اند هرچند در این رابطه به پرچمداران بهتری نیز می‌توان اشاره کرد. دوربین اصلی امکان برداشت ویدئوی 4K/120fps را نیز ارائه می‌‌دهد که در این حالت بیت‌ریت تصویر به حوالی 108Mbps افزایش پیدا می‌کند اما با وجود روان‌تر بودن نسبت به مدهای دیگر لرزش بیش‌تری داشته و ظاهراً از OIS در این حالت پشتیبانی نمی‌شود.

 

 

رنگ‌پریدگی، کنتراست کم و طیف دینامیکی محدود المان‌های مشترک مابین عکس‌ها و ویدئوهای 4K دوربین اولتراواید است و به‌جز تثبیت تصویر و لرزش‌های حداقلی آن به نکته مثبت مهم دیگری در این بخش نمی‌توان اشاره کرد.

 

 

دوربین‌های تله‌فتو معمولاً ابزارهای نامناسبی برای فیلم‌برداری در حین حرکت (و یا حتی برداشت ثابت روی دست) نبوده و دوربین تله‌فتوی 17 پرو مکس نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ ویدئوهای حین حرکت این دوربین از لحاظ کیفیت تصویر (اشباع رنگ و تأثیر بیش اندازه کانال رنگی قرمز و زرد) به عکس‌های آن شباهت دارد و لرزش‌های ناشی از راه‌رفتن آرام را نیز در آن‌ها می‌توان حس کرد.

 

 

دوربین سلفی

دوربین سلفی یکی ازمعدود نکات برتری 17 پر مکس بر 15 پروی پیشین این کلاس است که حالا نه‌تنها وضوح بالاتری را به‌کار گرفته بلکه از فوکوس خودکار نیز در آن پشتیبانی می‌شود. این دوربین امکان برداشت ویدئوی 4K با 30 یا 60 فریم در ثانیه را دارد و لنز f/2.2 آن نیز میدان دید 90 درجه‌ای را به‌تصویر می‌کشد. عکس‌های این دوربین پر جزییات و شارپ به‌نظر می‌رسند اما طبق انتظار از یک گوشی مخصوص بازار چین پردازش بیش از اندازه و آن‌چه زیباسازی چهره نامیده می‌شود روی آن‌ها انجام شده است. این دوربین البته در عمل البته احتمالاً بیش از عکاسی برای تماس ویدئویی مورد استفاده قرار می‌گیرد چرا که به‌لطف صفحه‌نمایش دوم به‌راحتی می‌توان از دوربین اصلی بخش پشتی برای گرفتن سلفی‌های بهتر سود جست.

باتری و شارژر

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های 17 پرو مکس بی‌شک به باتری حجیم آن تعلق دارد که با ظرفیت 7,500 میلی آمپر ساعت بسیاری از رکوردهای پیشین این برند را نیز پشت سر گذاشته است؛ در قطب منفی این باتری لیتیومی از ترکیب سیلیکون|کربن استفاده شده و بدین‌ترتیب با بالا رفتن تراکم امکان دستیابی به این ظرفیت بالا بدون تأثیر بزرگ در ضخامت و وزن گوشی فراهم شده است. شیائومی (بدون ذکر سناریوی استفاده) یک بار شارژ این باتری را برای 1.74 روز کافی می‌داند که با توجه به ظرفیت باتری و پروسسور کم‌مصرف SD 8 Elite Gen 5 چندان دور از انتظار نیز به‌نظر نمی‌رسد؛ در دنیای واقعی و در یک استفاده متوسط رو به بالا (نزدیک به 2 ساعت حضور در شبکه‌های اجتماعی برداشت چندین عکس و ویدئو، چند تماس کوتاه، حوالی یک ساعت پخش موسیقی و به همان میزان مرور وب) به‌راحتی از مرز دو روز استفاده در 17 پرو مکس فراتر رفتیم که نشان از کیفیت بالای این باتری دارد.

برای تست میزان دوام این باتری نیز مثل همیشه از آزمون Work 3.0 پی‌سی‌مارک استفاده می‌کنیم و پس از تنظیم روشنایی صفحه روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار، آن را یک بار با نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی و بار دیگر با رفرش 60 هرتزی اجرا کردیم؛ 17 پرو مکس در حالت اول یعنی نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی صفحه‌نمایش تست مذکور را برای 24 ساعت و 43 دقیقه ادامه داد که رکورد فوق‌العاده‌ای در این کلاس بوده و مقایسه آن با S25 Ultra با زمان 14 ساعت و 44 دقیقه‌ای، 10 ساعت اختلاف را نشان می‌دهد! با کاهش نرخ رفرش به 60 هرتز این زمان حتی از این نیز بیش‌تر شده و به 28 ساعت و 36 دقیقه می‌رسد!

شارژ باتری در 17 پرو مکس به‌عهده یک شارژر 100 واتی درون جعبه است و امکان شارژ بی‌سیم با حداکثر توان 50 وات را نیز دارد. شارژ معکوس سیمی و بی‌سیم با حداکثر توان 22.5 وات نیز برای 17 پرو مکس پیش‌بینی شده است. در بخش تنظیمات باتری حالت پیش‌فرض شارژ سیمی روی گزینه استاندارد قرار دارد و برای دستیابی به حداکثر سرعت شارژ باید به‌صورت دستی این گزینه را به Top speed تغییر داد اما با فعال کردن این گزینه و اتصال شارژر پیغام هشداری بالای صفحه ظاهر می‌شود که از شما می‌خواهد این گزینه را غیر فعال کنید! مشخص نیست وقتی که این گزینه حداقل از نظر شرکت سازنده عادی به‌نظر نمی‌رسد چرا از ابتدا در این گوشی حضور پیدا کرده است؟

شیائومی 17 پرو مکس ظاهراً امکان شارژ در حالت خاموش را ندارد و با اتصال شارژر به دستگاه در حالت خاموش هر بار گوشی به‌طور کامل بوت می‌شود از این رو فرایند شارژ را با فعال بودن Top speed و از 2 درصد در هنگام روشن بودن دستگاه آغاز می‌‌کنیم. ذخیره باتری 17 پرو مکس پس از تنها 5 دقیقه اتصال شارژر از 2 به 17 درصد رسید و پس از 10 و 15 دقیقه اتصال به‌ترتیب تا 29 و 40 درصد شارژ شد. شارژ 50 درصدی گوشی دقیقاً پس از 20 دقیقه رخ می‌دهد و پس از 30 و 40 دقیقه نیز به شارژهای 71 و 92 درصد می‌رسیم. گوشی برای پر کردن 8 درصد پایانی به بیش از 20 دقیقه زمان نیاز دارد و فرایند شارژ در دقیقه 61 به پایان می‌رسد.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

17 پرو مکس با سیستم‌عامل اندروید 16 و رابط کاربری HyperOS 3 ارائه شده و برای بوت شدن به زمانی نزدیک به 17 ثانیه نیاز دارد. بخش نرم‌افزاری این گوشی مثل دیگر نمونه‌های مخصوص بازار چین مملو از برنامه‌های اضافی (bloatware) و تبلیغات متعدد است و طبیعتاً از بسته گوگل نیز در آن خبری نیست. اکثریت قریب به اتفاق برنامه‌های اضافه این مجموعه البته به‌راحتی قابل uninstall شدن هستند و بسته گوگل را نیز می‌توان به‌صورت دستی روی گوشی نصب کرد.

برنامه‌های سیستمی نیز دست کمی از اپلیکیشن‌های اضافه نداشته و به لیست بلندبالایی از این‌گونه برنامه‌ها از ریموت‌کنترلر و ضبط صدا گرفته تا مرورگر، قطب‌نما، اسکنر QR Code و چندین و چند برنامه دیگر بر می‌خوریم که برخی از آزاردهنده‌ترین‌‌های آن‌ها مثل مرورگر اینترنتی را نمی‌توان به روش‌های عادی uninstall کرد.

مسئله نمایش تبلیغات از طریق برنامه‌های پیش‌فرض نصب شده روی گوشی نیز به‌قوت خود باقی‌ست که یکی از آزاردهنده‌ترین تجربه‌های کاربری را در این زمینه ارائه می‌کند. مطابق سیاست نمایش تبلیغات شیائومی، حتی در صورت غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) در منوی Security و در قسمت Additional settings و سپس Ad services بازهم مطابق توضیحات ارائه‌شده ذیل این گزینه همچنان همان حجم تبلیغات پیشین را دریافت خواهید کرد اما این تبلیغات دیگر شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با شما نخواهند بود! برای تجربه بهتر و نمایش تبلیغات کم‌تر بهتر است از هیچ‌یک از برنامه‌های پیش فرض گوشی از مرورگر اینترنتی و مرورگر فایل گرفته تا ریکوردر صدا و تقویم و حتی نمایش وضعیت آب و هوا به‌طور کلی استفاده نشود و معادل‌های دیگری را بدین‌منظور نصب و استفاده کرد.

17 پرو مکس از نمایش محتوای فارسی به‌خوبی پشتیبانی می‌کند اما امکان تغییر زبان منوهای آن به فارسی (حداقل در این نسخه) وجود ندارد.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و سمت چپی نیز به چراغ‌قوه تعلق دارد. با کشیدن این منو به سمت راست به مجموعه‌ای از وال‌پیپرهای مزین به تبلیغات چینی دست پیدا می‌کنید.

صفحه هوم مثل نسل قبلی هایپر او اس از آیکون‌های چهارگوش در ستون‌های چهارتایی تشکیل شده که تعداد آن‌ها را می‌توان به 5 عدد نیز افزایش داد. از باکس موتور جست‌وجوی چینی Baidu در پایین صفحه این بار صرفنظر شده و جای آن را یک گزینه کوچک جست‌وجو یا Search گرفته که با لمس آن منوی جدیدی برای جست‌وجوی آنلاین و محتوای حافظه داخلی در دسترس قرار می‌گیرد.

با کشیدن صفحه هوم رو به بالا برنامه Content Center ظاهر می‌شود که مجموعه‌ای از محتوای چینی و طبعاً بدون استفاده است. این گزینه را البته همانطور که در ادامه خواهیم دید می‌توان غیر فعال کرد. با کشیدن صفحه‌نمایش به سمت راست و موافقت با شرایط استفاده، اپلیکیشن App Vault در سمت‌چپ‌ترین دسک‌تاپ به‌نمایش در می‌اید و جدا از جزییاتی مثل میانبر برنامه‌ها، تقویم، وضعیت آب و هوا و میزان استفاده از رم، نمایش تبلیغات را نیز در برنامه خود دارد و امکان تغییر این دسک‌تاپ به Google Discover نیز ظاهراً در نظر گرفته نشده است.

با نگه داشتن دست روی صفحه هوم یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که به‌جز سه گزینه Widgets، Settings و Wallpaper حالا یک گزینه تازه Effects را نیز در پایین ارائه می‌کند که ظاهراً تنها کارکرد آن در حال حاضر محو کردن تصویر پس‌زمینه در این قسمت است. از طریق این منو مثل قبل می‌توان تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌های صفحه هوم را به‌دلخواه انتخاب کرد و کنترل دسته‌بندی و uninstall کردن تکی یا دسته‌جمعی برنامه‌ها را به‌دست گرفت.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که از آن جمله می‌توان به تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده و قفل کردن ترکیب فعلی صفحه هوم اشاره کرد. این بخش هیچ تفاوتی با هایپر او اس 2 ندارد.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که در بالاترین قسمت امکان تغییر حالت صفحه هوم و افزودن app drawer را فراهم می‌کند. رابط کاربری گوشی به‌صورت پیش‌فرض بدون اپ دراور یا منوی اصلی ارائه شده و در این حالت با کشیدن صفحه‌نمایش در هوم‌اسکرین رو به بالا یک اپ چینی به‌نام Content Center به‌نمایش در می‌آید. برای حذف این گزینه از همین بخش از قسمت Swipe up on the Home screen می‌توان گزینه None را انتخاب کرد. این قسمت به‌طور کامل به نسل اول و دوم هایپر او اس شباهت دارد و تنها نکته جدید آن گزینه Double tap to lock screen است که با دو بار ضربه روی صفحه هوم می‌توان آن را قفل کرد.

حین نصب اولیه دستگاه امکان انتخاب شیوه حرکت در بین منوها از بین دو حالت سه ‌دکمه زیر صفحه‌نمایش یا ژست‌های حرکتی کشیدنی روی صفحه فراهم شده اما در همین منو در بخش System navigation نیز می‌توان از بین این دو گزینه یکی را برگزید.

با فعال کردن app drawer با کشیدن صفحه‌نمایش رو به بالا، منوی اصلی با ظاهری آشنا ظاهر می‌شود که آیکون تمامی برنامه‌ها و تنظیمات گوشی را در خود جای داده است. در بالای این منو Tabهای متعددی برای دسته‌بندی خودکار برنامه‌ها در نظر گرفته شده و در پایین نیز باکسی برای جست‌وجوی اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود. این منو نیز به‌طور کامل و بدون هیچ تغییری مشابه هایپر او اس 1و 2 و حتی MIUI 14 است.

منوی recent که با بالا کشیدن پایین صفحه و نگه داشتن دست (یا زدن دکمه recent در چینش دکمه‌ای) احضار می‌شود برنامه‌های جدیدا اجرا شده را در یک لیست عمودی قابل اسکرول به‌نمایش می‌گذارد که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی برنامه‌های باز شده در این قسمت چند گزینه در دسترس قرار می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به آیکون جدیدی به شکل دو مستطیل درون هم برای شناور کردن صفحه اشاره کرد.

گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) نیز در همین بخش در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌های جدیداً اجرا شده در منوی recent، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

با کشیدن دست از سمت راست لبه بالای صفحه‌نمایش رو به پایین منوی مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها نمایان شده و تکرار این حرکت از کناره سمت چپ رو به پایین، نمایش اعلان برنامه‌های گوشی را در پی دارد. بخش اعلان‌ها امکان نمایش نوتیفیکیشن قبلی اپلیکیشن‌ها را نیز ارائه می‌کند.

در بخش تنظیمات و تاگل‌ها یا کنترل‌سنتر این قسمت همچنان از آیکون‌های بزرگی برای وای‌فای و دیتای موبایلی در بالا استفاده شده که فرم آن‌ها مثل قبل افقی بوده و و گزینه تغییر روشنایی و حجم صدا نیز همچنان در پایین آن‌ها حضور دارند. کنترلرهای موزیک در حال پخش و اسمارت‌هاب شیائومی نیز همان طراحی پیشین را ارائه می‌کنند. نکته منفی اصلی در این منو همچنان به تصمیم شیائومی برای حذف برچسب‌های اسمی آیکون‌های این قسمت باز می‌گردد که با توجه به مشخص نبودن مفهوم برخی آیکون‌ها ممکن است کاربر را در یافتن یک گزینه خاص سردرگم کند. این مشکل البته از منوی Notifications & status bar از منوی تنظیمات با خاموش کردن گزینه Don’t show icon labels قابل برطرف کردن است. نبود برخی از تاگل‌های مهم از جمله DND، حالت تاریک و لوکیشن در لیست گزینه‌های پیش‌فرض این قسمت نیز نکته منفی دیگری به‌حساب شیائومی واریز می‌کند.

از اسکرول افقی برای نمایش آیکون‌های بیش‌تر در این قسمت نیز دیگر خبری نیست و آیکون‌های اضافی در زیر 12 ایکون اصلی قرار می‌گیرند. دکمه دسترسی به منوی تنظیمات نیز از بالای این بخش حذف شده و به‌صورت یک تاگل در پایین قرار گرفته است. منوی ادیت در این قسمت تفاوتی با قبل نداشته و از طریق آن می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما آیکون‌های بزرگ بالایی غیر قابل تغییر باقی می‌مانند. ظاهراً در این قسمت گزینه‌ای برای بازگشت به‌حالت پیش‌فرض اولیه در نظر گرفته نشده است.

منوی تنظیمات یا Settings هیچ تفاوتی با هایپر او اس نسل دوم ندارد و گزینه‌های مختلف آن در مجموع در شش بخش مجزا شامل اطلاعات دستگاه و حساب کاربری شیائومی، زیر مجموعه ارتباطات، هوش مصنوعی Hyper AI، منوهای مرتبط با صفحه‌نمایش و شخصی‌سازی، قسمت امنیت، اپلیکیشن و حریم خصوصی و در نهایت گزینه تنظیمات اضافی مرتب شده‌اند که این آخری برخی موارد مهم مثل زبان، صفحه‌کلید و تاریخ را در خود جای داده است.

بخش هوش مصنوعی Xiaomi HyperAI در منوی تنظیمات مثل قبل دو گزینه را در خود جای داد که فقط نام یکی از آن‌ها از Mi AI به Xiaomi Hyper XiaoAI تغییر کرد و AI app boost سر جای خود است. یکی از گزینه‌های Hyper XiaoAI بخش حافظه یا مموری است که به‌صورت پیش‌فرض فعال بوده و اطلاعات شما را از چت‌ها استخراج می‌کند و بخش دیگری با نام Proactive intelligence نیز پیشنهادهایی را با توجه به الگوها و موقعیت مکانی فعلی شما ارائه می‌کند و این گزینه نیز به‌صورت پیش‌فرض فعال است.

گزینه AI app boost نیز روی کاغذ برای ارتقاء عملکرد اپلیکیشن‌ها در قالب مواردی مثل AI writing (بهبود نوشتار و تولید متن)، AI dynamic wallpapers (ایجاد تصاویر پس‌زمینه داینامیک با هوش مصنوعی)، AI speech recognition (تبدیل صدا به متن با تشخیص گوینده)، AI Interpreter (مترجم همزمان برای تماس‌ها و کنفرانس‌ها)، AI subtitles (ایجاد زیرنویس برای تماس‌های ویدئویی و میتینگ‌ها) و AI search (استفاده از زبان عادی برای جست‌وجوی آیتم‌ها در اپلیکیشن‌های سیستمی) در نظر گرفته شده است.

چیپ‌ست پردازشی و حافظه

شیائومی 17 پرو مکس با پیشرفته‌ترین پروسسور موبایلی حال حاضر دنیای اندروید یعنی چیپ 3 نانومتری Snapdragon 8 Elite Gen 5 ارائه شده که این روزها در اغلب قریب به اتفاق دیگر پرچمداران بازار نیز حضور دارد؛ اسنپ‌دراگون 8 الیت جن 5 از نسل سوم هسته‌های پردازشی کاستوم یا شخصی‌سازی‌شده کوالکام بهره می‌برد که عملکرد تکی و چند هسته‌ای آن نسبت به قبل ارتقاء یافته و در کنار گرافیک سریع‌تر و پیشرفته‌تر Adreno 840 و یک واحد پردازش عصبی سطح بالا تجربه متمایزی را از یک گوشی پرچمدار برای کاربران به همراه خواهد آورد. در بخش پردازشی این چیپ‌ست از دو هسته سطح بالای Oryon با فرکانس حداکثر 4.6 گیگاهرتز و 6 واحد سطح پایین‌تر با فرکانس 3.62 گیگاهرتز استفاده شده و گرافیک آن نیز نسبت به نسل قبلی 23 درصد عملکرد بهتری در زمینه بازی داشته، 20 درصد مصرف انرژی کم‌تری دارد و پرفورمنس رهگیری نور (Ray Tracing) آن نیز به‌گفته کوالکام افزایش 25 درصدی را نشان می‌دهد.

گوشی با 12 یا 16 گیگابایت حافظه رم LPDDR5X ارائه شده و 512 یا 1 ترابایت حافظه داخلی از نوع UFS 4.1 دارد که در تست حافظه AnTUTu در حالی به امتیازی بیش از 360 هزار واحد دست پیدا می‌کند که این رقم در S25 Ultra‌ با حافظه UFS 4.0 تنها 200 هزار واحد بود.

در نسخه 1 ترابایتی در اختیار ما 34.8 گیگابایت از این حافظه در بوت اولیه و قبل از ایجاد هرگونه تغییر روی حافظه به سیستم‌عامل و برنامه‌های اضافی نصب شده تعلق داشت که با حذف این برنامه‌ها می‌توان بخشی از این حافظه را آزاد کرد. حافظه داخلی گوشی

مساحت محوطه خنک‌سازی شیائومی 17 پرو مکس 5,500 میلی‌متر مربع اعلام شده و در این میان نامی از VC یا محفظه خنک‌‌کننده بخار نیز به میان نیامده است. 17 پرو مکس در عمل همانطور که در ادامه خواهیم دید موفقیت چندانی در کنترل حرارت نداشته و ضمن گرم شدن بیش از اندازه زیر بار بخش بزرگی از توان پردازشی و گرافیکی خود را از دست می‌دهد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با حضور اسنپ‌دراگون 8 الیت جن 5 در کنار رم 16 گیگابایتی و حافظه پر سرعت UFS 4.1 انتظار عملکرد کاملاً سطح بالایی را از شیائومی 17 پرو مکس داریم که آن را در کنار دیگر پرچمداران این کلاس قرار می‌دهد.

در تست اول طبق معمول به‌سراغ آزمون پردازشی Geekbenck 6 می‌رویم که نوع و فرکانس هسته‌های پردازشی را بدون دخالت دادن دیگر عوامل مورد بررسی قرار می‌دهد؛ 17 پرو مکس در این تست در حالت تک هسته‌ای به امتیاز 3,614 واحد دست پیدا می‌کند و در حالت چند هسته‌ای نیز به حوالی 10,507 واحد بسنده می‌کند . برای مقایسه بد نیست بدانیم که S25 Ultra سامسونگ با چیپ‌ست سال قبل کوالکام یعنی Snapdragon 8 Elite امتیازهای 2,900 و 10 هزار واحدی را کسب کرده بود و حداقل در حالت چند هسته‌ای سایه‌به‌سایه 17 پرو مکس حرکت می‌کند.

در تست AnTuTu نسخه دهم امتیاز گوشی به حوالی 2 میلیون و 300 هزار واحد می‌رسد که در این‌جا نیز پایین‌تر از سطح انتظار ظاهر می‌شود چرا که برخی دیگر گوشی‌های دارای پردازنده مشابه 500 تا 700 هزار واحد امتیاز بیش‌تری را در این تست ثبت کرده‌اند و S25 Ultra با پردازنده قدیمی‌تر خود و امتیاز 2 میلیون و 200 هزار واحدی بسیار به 17 پرو مکس نزدیک است.

در نسخه جدیدتر این تست یعنی AnTuTu v11 به امتیاز 3 میلیون و 194 هزار واحدی دست پیدا کردیم که این یکی نیز شرایط مشابهی نسبت به نسخه دهم این تست داشته و برخی رقبای دارای همین پردازنده امتیاز بالاتری را در آن ثبت کرده‌اند. گوشی در حین اجرای هر دوی این تست‌ها کاملاً گرم و تا حدودی داغ شد.

بهترین نتیجه‌ای که در آزمون Wild Life Extreme از بنچ‌مارک 3DMark پس از چندین بار اجرای این تست به‌دست آوردیم 6,253 واحد با متوسط 37.4 فریم در ثانیه بود که با وجود آن‌که رقم فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شود و از توانایی بخش گرافیکی گوشی برای اجرای سنگین‌ترین و پیچیده‌ترین بازی‌های گرافیکی خبر می‌دهد اما S25 Ultra با گرافیک قدیمی‌تر Adreno 830 با امتیاز 6,600 واحدی و متوسط سرعتی نزدیک به 40 فریم در ثانیه به‌راحتی از آن عبور می‌کند.

17 پرو مکس زیر بار شدید پردازشی تست CPU Throttling تنها 48 درصد از توان خود را حفظ کرد و این رقم برای تست گرافیکی Wild Life Extreme Stress Test به فقط 56 درصد رسید. گوشی در حین اجرای این دو تست به‌شدت داغ شد تا حدی‌که به‌سادگی امکان در دست گرفتن آن نبود!

ارتباطات

17 پرو مکس به‌جز فراهم آوردن ارتباطات 4G‌ و 5G روی هر دو سیم‌کارت، از وای‌فای 7 و بلوتوث 5.4 پشتیبانی کرده و NFC،‌ اینفرارد و مسیریاب‌های ماهواره‌ای دو فرکانسی نیز طبیعتاً در آن فراموش نشده‌اند. اتصال UWB ظاهراً برای سومین بار در گوشی‌های شیائومی (بعد از Mix 4‌ و 15S Pro) در 17 پرو مکس حضور پیدا کرده که از آن برای موقعیت‌یابی بسیار دقیق‌تر از وای‌فای و بلوتوث برای پیدا کردن وسائل گم‌شده (مثل تگ‌های هوشمند)، کلید دیجیتال خودرو و احراز موقعیت دقیق در حین استفاده از اپلیکیشن‌ها یا بازی‌های AR و VR استفاده می‌شود. پورت USB-C‌ دستگاه طبق انتظار از نوع پر سرعت USB 3.2 Gen1 است اما برای دستیابی به این سرعت باید کابل جداگانه‌ای را تهیه کرد چرا که کابل همراه گوشی از این سرعت پشتیبانی نمی‌کند.

رقبای هم‌رده

OnePlus 15

از وان‌پلاس 15 می‌توان به‌عنوان یکی از گزینه‌های مطرح جهت رقابت با 17 پرو مکس یاد کرد؛ پرچمدار جدید وان‌پلاس در جنس بدنه و سایز و وزن تفاوت چشمگیری با 17 پرو مکس ندارد و همچنان از IP68 برای مقاومت در برابر غوطه‌وری در آب شیرین (البته با عمق کمتر) پشتیبانی می‌کند این گوشی البته از استاندارد IP69 نیز برخوردار است که مقاومت در برابر فشار آب داغ را نیز به‌همراه دارد. اندازه صفحه‌نمایش وان‌پلاس 15 کمی کوچک‌تر است (6.78 در برابر 6.9) اما کمی وضوح بیش‌تر و تراکم بالاتر دارد. هر دو پنل از LTPO و نرخ رفرش متغیر برخوردارند اما روشنایی وان‌پلاس 15 در هر دو وضعیت دستی و اتوماتیک اندکی بیش‌تر است.

گزینه‌های پردازش و حافظه در این دو مدل یکسان است و هر دو، سه دوربین 50 مگاپیکسلی مجهز به فوکوس خودکار دارند. اندازه سنسور و گشودگی دیافراگم لنز دوربین اصلی و تله‌فتو در 17 پرو مکس در جایگاه بالاتری قرار دارد و با تفاوت بزرگی در بین دوربین‌های اولتراواید نیز روبرو نمی‌شویم. دوربین سلفی هر دو گوشی دارای فوکوس خودکار است و احتمالاً در این‌جا نیز تفاوت‌های حداقلی وجود دارد. در ظرفیت باتری 17 پرو مکس با 7,500mAh کمی بالاتر از وان‌پلاس 15 با باتری 7,300mAh قرار می‌گیرد اما در عوض شارژر وان‌پلاس 120 واتی‌ست و سرعت بالاتری دارد. در گزینه‌های ارتباطی نیز با تفاوت خاصی روبرو نمی‌شویم و سنسور اثر انگشت هر دو نیز اولتراسونیک است.

Honor Magic8 Pro

آنر مجیک 8 پرو با نسبت تصویر 20:9 از دو گوشی دیگر عرض کم‌تری دارد اما طول، ضخامت و وزن آن تفاوت بزرگی را با 17 پرو مکس نشان نمی‌دهد. این گوشی نیز عمق IP68‌ کم‌تری دارد اما مثل وان‌پلاس 15 از IP69 (مقاومت در برابر فشار آب داغ) پشتیبانی می‌کند. صفحه‌نمایش 6.71 اینچی این مدل از هر دو مدل بالا کوچک‌تر است اما در عوض وضوح بالاتر و تراکم بیش‌تری دارد. پردازش و گزینه‌های حافظه این گوشی تفاوتی با 17 پرو مکس ندارد اما در دوربین‌ها شرایط متفاوت است.

دوربین 50 مگاپیکسلی اصلی از نظر اندازه سنسور تفاوت خاصی با 17 پرو مکس ندارد اما لنز f/1.6 آن یک پله گشوده‌تر است. دوربین 200 مگاپیکسلی تله‌فتو سنسور بزرگ‌تری دارد اما فاصله کانونی لنز آن کم‌تر بوده و به‌جای زوم 5 برابری 3.7 برابر را پوشش می‌‌دهد. دوربین اولتراواید نیز از لحاظ سنسور تفاوتی با 17 پرو مکس ندارد اما لنز آن به‌جای f/2.4 یک نمونه f/2.0‌ بوده و در نتیجه نور بیش‌تری را در اختیار سنسور قرار می‌دهد و زاویه دید 122 درجه‌ای آن نیز نسبت به لنز 102 درجه‌ای 17 پرو مکس کاملاً وایدتر است. دوربین سلفی ظاهراً دارای فوکوس خودکارست که در این صورت تفاوت خاصی با 17 پرو مکس ندارد اما در کنار این دوربین مکانیزم تشخیص چهره سه‌بعدی قرار دارد که جایی در پرچمدار شیائومی ندارد. نسخه چین این گوشی با باتری 7,200mAh‌ و شارژر 120 واتی عرضه شده و در حالت بی‌سیم نیز از شارژ 80 واتی (مقایسه کنید با 50 وات در 17 پرو مکس) پشتیبانی می‌کند.

کلام آخر

Xiaomi 17 Pro Max محصولی متمایز از دیگر تجربه‌های پرچمداری شیائومی در سری پرو و اولترای این خانواده است که از یک سو در مقایسه با Xiaomi 15 Ultra در جایگاه کاملاً پایین‌تری قرار می‌گیرد و از سوی دیگر نسبت به 15 پرو نیز با نکات مثبت و منفی مشخصی همراه شده است. حضور صفحه‌نمایش دوم در بخش پشتی رده تازه‌ای را در بین پرچمداران شیائومی گشوده و با این‌که کارکرد این صفحه‌نمایش در عمل از حد ابزار ارزشمندی برای گرفتن تصاویر سلفی با دوربین‌های بخش پشتی چندان فراتر نمی‌رود اما همین قابلیت نیز احتمالاً نگاه بسیاری از خریداران را به‌خود جلب خواهد کرد.

از کیفیت ساخت و طراحی گوشی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و با ضخامت کم و وزن نچندان بالا (با نیم‌نگاهی به اندازه صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری) از یک سو و پشت و روی تخت و کناره‌های گرد فاکتورهای لازم برای ارگونومیک نامیده شدن را دریافت می‌کند. ارتقاء استاندارد IP68 و امکان غوطه‌وری آن در آب شیرین 6 متری دیگر نکته مثبت قابل ذکر در مورد طراحی 17 پرو مکس را تشکیل می‌دهند. در سمت نکات منفی طراحی بیش از همه چیز باید به بیرون‌زدگی محوطه لنزهای دوربین اشاره کرد که ضمن ایجاد لق‌خردگی رو میز، مجموعه دوربین‌ها را در معرض آسیب‌های فیزیکی قرار می‌‌دهد.

از کلیت صفحه‌نمایش با وجود کاهش وضوح و تراکم می‌توان رضایت داشت و حاشیه‌های اندک آن حس یک گوشی پرچمدار را به‌خوبی منتقل می‌کنند. سنسور اثر انگشت اولتراسونیک بازگشایی آنی قفل رابط کاربری را در بر دارد و دوربین سلفی بالای پنل با حضور فوکوس خودکار عملکرد قابل‌قبولی دارد. از کیفیت عکس و ویدئوهای دوربین اصلی رضایت داشتیم هرچند در هر دو مورد اندکی بیش از حد انتظار با رنگ‌های اغراق‌شده و غیر واقعی روبرو می‌شویم. همین موضوع در مورد دوربین تله‌فتو نیز برقرار است و عکس‌های آن جدا از زوم 5 برابری پیش‌فرض تا حوالی زوم 10 برابری نیز (به شرط نور ایده‌آل) تا حدود زیادی کیفیت خود را حفظ می‌کنند. دوربین اولتراواید اما کیفیت چندان بالایی نداشته و عکس‌های آن در نور کامل روز نیز رنگ‌پریدگی، کنتراست پایین و طیف دینامیکی محدودی دارد. میدان دید لنز این دوربین فقط 102 درجه است که از استانداردهای یک دوربین اولتراواید که معمولاً 115 تا 120 درجه را پوشش می‌دهد کاملاً فاصله دارد بنابراین عکس‌های این دوربین تفاوت چندان بزرگی از لحاظ میدان دید با دوربین اصلی ندارند.

حضور Snapdragon 8 Elite Gen 5 انتظارها از 17 پرو مکس در سناریوهای مختلف پردازشی و گرافیکی را کاملاً بالا می‌برد اما این گوشی در اغلب موارد در جایگاه پایین‌تری نسبت به همتایان خود قرار گرفته و حتی در بعضی تست‌های پردازشی و گرافیکی به پرچمداران نسل قبلی نزدیک است. این البته به هیچ عنوان به معنای کیفیت پایین پردازشی و گرافیکی این گوشی نسبت و صرفاً به‌عنوان یک معیار مقایسه مطرح می‌شود. از توان باتری گوشی بسیار رضایت داشتیم و در دنیای واقعی گذر از روز دوم با یک بار شارژ در آن نیز کاملاً در دسترس است. سرعت شارژ باتری نیز رقم معقول و قابل‌قبولی‌ست. گزینه‌های ارتباطی این مدل نیز در سطح بالایی قرار دارند و حضور UWB در آن نیز نکته جالب توجه‌ای به‌نظر می‌رسد.

رابط کاربری HyperOS 3.0 گوشی مثل دیگر نمونه‌های مخصوص بازار چین پر از تبلیغات و برنامه‌های اضافه بوده و بسته گوگل نیز در آن جایی ندارد. اما اکثر این برنامه‌ها را می‌توان حذف کرد و بسته گوگل از جمله فروشگاه Play Store نیز در آن قابل نصب هستند. این پوسته اما با اعمال تمامی این تغییرات نیز هنوز کاملاً شلوغ و درهم بوده و تبلیغات نیز از آن غیر قابل حذف به‌نظر می‌رسند. بدین‌ترتیب (حداقل به‌عنوان یک تجربه شخصی) نمی‌توان از بخش نرم‌افزاری گوشی به‌عنوان نقطه قوتی برای 17 پرو مکس یاد کرد.

نکات مثبت و منفی شیائومی 17 پرو مکس در یک نگاه شامل این موارد می‌شوند:

+ ساخت با کیفیت شیشه و فلز

+ استاندارد IP68 با پشتیبانی از عمق غوطه‌وری 6 متری برای 30 دقیقه

+ ضخامت و وزن معقول (با توجه به ظرفیت باتری و اندازه صفحه‌نمایش)

+ صفحه‌نمایش دوم با امکان استفاده از دوربین‌های بخش پشتی برای گرفتن سلفی

+ صفحه‌نمایش بزرگ و پر نور

+ حاشیه‌های یکسان و اندک دورتادور صفحه‌نمایش

+ دوربین سلفی دارای فوکوس خودکار

+ سنسور اثر انگشت اولتراسونیک

+ کیفیت مطلوب عکس و فیلم دوربین اصلی در شب و روز

+ کیفیت تصاویر قابل‌قبول دوربین تله‌فتو در شب و روز

+ پردازنده Snapdragon 8 Elite Gen 5

+ رم و حافظه حجیم و پر سرعت

+ ظرفیت بالای باتری و شارژر 100 واتی سیمی

+ گزینه‌های ارتباطی متعدد و حضور UWB

+ پورت USB از نوع USB 3.2 Gen1

 

- کاهش وضوح صفحه‌نمایش نسبت به نسل قبلی

- محدودیت امکانات صفحه‌نمایش دوم

- تنزل مشخصات لنز هر سه دوربین بخش پشتی نسبت به 15 پرو

- کیفیت نازل دوربین اولتراواید با زاویه دید تنها 102 درجه‌ای

- عملکرد پایین‌تر از حد انتظار پردازنده گوشی نسبت به دیگر رقبای دارای SD 8 Elite Gen 5

- از دست رفتن توان پردازشی و گرافیکی در زیر بار

- داغ شدن شدید گوشی زیر بار

- رابط کاربری شلوغ و پر از برنامه‌های اضافی و تبلیغات