mobile.ir - مرجع موبایل ایران

خانواده ردمی نزدیک به یک دهه پیش با هدف ارائه محصولاتی قابل قبول در رده میانی با مشخصاتی راضی‌کننده و قیمتی مقرون‌به‌صرفه در مقایسه با مدل‌های پیشرفته‌تر و گران‌قیمت Mi در سبد کالای شیائومی ظاهر شدند؛ تولیدات این خانواده در طی سال‌های بعد در سطوح مختلف رده میانی حضور پیدا کرده و برخی از آن‌ها به جایگاه پر فرو‌ش‌ترین و محبوب‌ترین گوشی‌های بازار نیز راه پیدا کردند. از جمله پرفروش‌ترین‌های این خانواده می‌توان به ردمی‌های تک عددی (نمونه‌هایی مثل Redmi 10 و Redmi 12) و سری نوت (نمونه‌‌هایی مثل Redmi Note 12 Pro و Redmi Note 12 Pro+) اشاره کرد که هریک خریداران مجزایی را هدف قرار داده‌اند.

+Redmi Note 12 Pro

سری ردمی از اوائل سال 2019 با معرفی Redmi K20 و K20 Pro زیر مجموعه جدیدی را با پسوند K برای برخی بازارهای خاص معرفی کرد که از لحاظ مشخصات و امکانات فراتر از حد معمول این کلاس بوده و معمولاً به‌عنوان نسخه T پرچمدار سری Mi هم‌رده خود در بازارهای جهانی عرضه می‌شدند. بر این اساس Redmi K20 Pro با نام Mi 9T Pro‌ در بازارهای جهانی حضور پیدا کرد و Redmi K30 Pro‌ و Redmi K40 Pro نیز در سال‌های بعدی بر همین روال با بدنه مستحکم شیشه و فلز و مشخصاتی فرار از انتظار از سری ردمی در دسترس قرار گرفتند. این خانواده در سال 2021 با معرفی K40 Gaming در کلاس گوشی‌های مخصوص بازی نیز وارد شد و سال گذشته نیز با K50 Gaming این رویه را ادامه داد.

Redmi K50 Gaming

با کنار گذاشتن رده گیمینگ، بالاترین مشخصات در محصولات سری K‌ در سال‌های اخیر را باید در مدل‌های دارای پسوند Pro و Ultra جست‌وجو کرد که با پردازنده‌های پیشرفته، نمایشگرهای OLED با نرخ رفرش بالا، دوربین‌های مجهز به OIS‌ و شارژرهای فوق سریع عرضه شده‌اند. از این خانواده آخرین بار در دسامبر 2022 ردمی K60 Pro با نمایشگر 120‌ هرتزی اولد 2K، پروسسور Snapdragon 8 Gen 2، رم 16 گیگابایتی و حافظه 1 ترابایتی، دوربین 64 مگاپیکسلی OIS و باتری حجیم با شارژر سریع و پشتیبانی از شارژ بی‌سیم معرفی شد که در برخی موارد استانداردهای تازه‌ای را در این کلاس تعریف می‌کرد.

Redmi K60 Pro

نسخه اولترای این گوشی یعنی Redmi K60 Ultra که چندی پیش در اواسط تابستان 2023 روانه بازار شد امکانات تازه‌ای را به این کلاس افزوده که مهم‌ترین آن‌ها بی‌شک حافظه رم 24 گیگابایتی و استاندارد مقاومت در برابر آب و گرد و خاک IP68 است. K60 Ultra با وجود برخی کاستی‌های نسبت به K60 Pro مثل کاهش وضوح صفحه‌نمایش و حذف شارژ بی‌سیم، به لطف پردازنده فوق‌سریع Dimensity 9200+، نمایشگر 144 هرتزی، گزینه‌های ارتباطی متنوع و شارژر سریع انتخاب هیجان‌انگیزی در رده همواره جذاب قاتل پرچمدار یا فلگ‌شیپ کیلر به‌نظر می‌رسد.

Xiaomi Redmi K60 Ultra با نام مدل 23078RKD5C موضوع بررسی این نوبت است. بالاترین نسخه از Redmi K60 Ultra با رم 24 گیگابایتی و حافظه داخلی 1 ترابایتی از طرف فروشگاه آی‌سی موبایل برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

Redmi K60 Ultra با جعبه نسبتاً حجیمی ارائه می‌شود که K60 طلایی بزرگی بر سطح مشکی مات آن خودنمایی می‌کند. در نسخه چینی دستگاه در کناره این باکس اطلاعاتی در مورد حافظه داخلی و رم و رنگ گوشی نقش بسته اما جزییات دیگری در آن دیده نمی‌شود.

درون این جعبه طبق معمول اکثر گوشی‌های اخیر شرکت شیائومی به‌جز خود گوشی، شارژر، کابل USB (یک سر C‌ و یک سر A)، دفترچه راهنما، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و یک کاور پلاستیکی شفاف انعطاف‌پذیر قرار دارد که همگی را پیش از این در نمونه دیگری مثل Poco F5‌ نیز دیده بودیم.

شارژر 120 واتی دستگاه یکی از جذاب‌ترین المان‌های حاضر در این باکس است که نشان GaN روی آن خودنمایی می‌کند؛ شارژرهای گالیوم نیتراید که با نماد GaN‌ شناخته می‌شوند نسبت به نمونه‌های عادی سیلیکونی روی کاغذ بهینه‌تر بوده، انرژی کم‌تری مصرف می‌کنند و تراکم بالایی را در یک حجم کم ارائه می‌‌کنند. این شارژرها نسبت به نمونه‌های عادی هم‌توان خود قیمت بالاتر و اندازه کوچک‌تری دارند. شارژر 120 واتی K60 Ultra البته چندان کوچک و سبک نیست اما حضور آن در کنار K60 Ultra نکته مثبت فوق‌العاده‌ای به‌حساب می‌آید. در مورد عملکرد این شارژر در بخش باتری سخن خواهیم گفت.

طراحی ظاهری

K60 Ultra در اولین برخورد حس گوشی گران‌قیمت و پیشرفته‌ای را القا می‌کند که در دست به‌لطف نوار فلزی پیرامونی کاملاً مستحکم به‌نظر می‌رسد. لبه‌های خمیده کاور بخش پشتی در تضاد با شیشه تخت روی صفحه‌نمایش ترکیب چشم‌نوازی را ایجاد کرده و در ترکیب با وزن توزیع‌شده دستگاه به ارتقاء حس مثبت K60 Ultra کمک فراوانی کرده است.

بدنه دستگاه برای اولین بار در این خانواده با استاندارد IP68 در برابر غوطه‌وری در آب شفاف (برای 30 دقیقه در عمق 1.5 متری) مقاوم است و مشکلی در برابر نفوذ گرد و خاک نیز نخواهد داشت.

نمای بخش پشتی ترکیب چشم‌نوازی را از کنتراست رنگ سفید بدنه با محوطه مشکی دوربین‌ها ارائه می‌کند که نگاه هر بیننده‌ای ناخودآگاه به آن جلب می‌شود. نقطه‌نقطه کاور بخش پشتی و محوطه دوربین‌ها براق و جاذب شدید اثرات انگشتند اما به‌لطف رنگ سفید بدنه آلودگی‌های به‌جای مانده در این قسمت چندان به چشم نمی‌آیند. این موضوع در رنگ سبز گوشی نیز به همین صورت تکرار می‌شود و احتمالا در رنگ مشکی شرایط دشوار‌تری پیش روی کاربران است.

محوطه دوربین‌ها در بخش پشتی با طراحی هوشمندانه‌ای همراه شده جایی‌که برای کم‌تر نشان دادن برآمدگی این قسمت لبه‌های چپ و راست با یک انحنای سرسره‌شکل به سطح گوشی منتهی شده‌اند و بدین‌‌ترتیب از ایجاد یک محوطه برآمده با لبه‌های تیز در آن جلوگیری شده است. این محوطه در هر سه نسخه گوشی یکسان و به رنگ مشکی بوده و سه دوربین و یک فلش LED را در خود جای می‌دهد.

صفحه‌نمایش گوشی از حاشیه‌های نسبتاً کمی در هر چهار طرف بهره می‌برد که در پایین کمی بیش‌تر است. لبه‌های صفحه‌نمایش تخت و بدون انحنا بوده و روی سطح آن نیز از قبل پوشش پلاستیکی محافظی قرار دارد.

نوار فلزی دورتادور گوشی به‌دلیل لبه‌های خمیده کاور بخش پشتی در دو طرف باریک‌تر و در بالا و پایین صخیم‌تر است. این نوار در دو رنگ مشکی و سبز هم‌رنگ بخش پشتی‌ست و در نسخه سفید دستگاه به‌صورت بژ/طلایی در نظر گرفته شده که سطح مات آن در تضاد با کاور براق پشتی قرار دارد. باریک بودن این کاور در کناره‌های چپ و راست، ضخامت دستگاه را کم‌تر از میزان واقعی آن نشان می‌دهد.

اجزای جانبی گوشی نکته تازه‌ای را به‌نمایش نمی‌گذارند اما غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست در این قسمت کاملاً مشهود است. دکمه پاور و ولوم پایین در سمت راست به‌خوبی در زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرد اما ولوم بالا کماکان کمی از محدوده عملکرد یک دست خارج است.

از طراحی Redmi K60 Ultra‌ در یک نگاه کلی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت؛ کیفیت ساخت بدنه به‌لطف نوار فلزی پیرامونی در سطح بالایی قرار داشته و الزامات استاندارد IP68 به عایق‌بندی مشهودی در حفره‌ها و محل‌های اتصال بخش‌های مختلف دستگاه به یکدیگر منجر شده است. جذب بالای اثرات انگشت در بخش پشتی مثل همیشه اولین و مهم‌ترین ایراد قابل ذکر در گوشی‌های براق است اما حداقل در نسخه سفید در اختیار ما، این نقص چندان به چشم نیامده و آزاردهنده به‌نظر نمی‌رسد. توزیع وزن مناسب، طراحی چشم‌نواز محوطه دوربین‌ها و حاشیه‌های نسبتاً کم پیرامون صفحه‌نمایش از جمله دیگر نکات مثبت قابل ذکر در طراحی K60 Ultra به‌‌حساب می‌آیند.

ابعاد و وزن

طول و عرض گوشی به‌ترتیب 162.1 و 75.7 میلی‌متر است که با توجه به قطر صفحه‌‌نمایش دستگاه اعداد قابل‌قبولی محسوب می‌شوند و برای نمونه از Poco X5 Pro با صفحه‌نمایش یک‌اندازه و طول و عرض 162.9 و 76 میلی‌متری کم‌تر است اما هنوز هیچ رکوردی را برای K60 Ultra برجای نگذاشته و در مقایسه آن با Poco F5 با طول و عرض به‌ترتیب 161.1 و 74.9 میلی‌متری در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. ضخامت دستگاه نسبتاً زیاد و حوالی 8.5 میلی‌متر است که با احتساب برآمدگی مشهود دوربین‌های بخش پشتی افزایش نیز پیدا می‌کند.

K60 Ultra با وزن 204 گرمی در دسته گوشی‌های نسبتاً سنگین قرار دارد اما این وزن همانطور که اشاره شد به‌خوبی در بدنه توزیع شده و در دست نیز چندان سنگین احساس نمی‌شود. وزن نسخه در اختیار ما کمی بیش‌تر و نزدیک به 207 گرم بود.

صفحه‌نمایش

K60 Ultra مثل K60 Pro با یک صفحه‌نمایش 6.67 اینچی اولد 20:9 ارائه می‌شود اما وضوح آن از 1440×3200 پیکسل به 1220×2712 پیکسل (یا آن‌طور که شیائومی می‌گوید: 1.5K) کاهش پیدا کرده و به تبع آن میزان فشردگی نیز از 526ppi به 446ppi تنزل یافته است. سایر مشخصات ارائه شده برای این پنل شامل نمایش بیش از 68 میلیارد رنگ، دقت رنگ Delta E نزدیک به 0.37 و JNCD نزدیک به 0.32، سرعت برداشت تاچ حداکثر 480 هرتز (در دسترس تنها در برخی بازی‌های پشتیبانی‌کننده از این قابلیت)، نمایش محدوده رنگ DCI-P3 و پشتیبانی از نمایش محتوای HDR10+ و دالبی ویژن می‌شوند.

مکانیزم کاهش نور در این صفحه‌نمایش از نوع PWM با فرکانس 2,880 هرتز بوده و طبق انتظار انتشار نور مضر آبی نیز در آن کاهش پیدا کرده است. روشنایی نقطه‌ای این صفحه‌‌نمایش به‌گفته شیائومی رقم دور از انتظار 2,600 نیت است که به یک‌باره نسبت به K60 Pro و روشنایی نقطه‌ای 1,400nits افزایش فوق‌العاده‌ای را نشان می‌دهد. این روشنایی اما حتی در صورت تحقق یافتن در دنیای واقعی (در شرایطی‌که برخی آزمایش‌ها خلاف آن را به اثبات می‌رسانند) تنها در یک نقطه روی صفحه‌نمایش رخ داده و با روشنایی کل سطح پنل فاصله فراوانی خواهد داشت. از این رو به‌جای اتکا به اعداد و ارقام ارائه شده از سوی شرکت سازنده بهتر است گوشی را در سخت‌ترین شرایط یعنی زیر نور مستقیم خورشید تحت بررسی قرار دهیم. K60 Ultra در دنیای واقعی و زیر نور خورشید عملکرد بسیار مطلوبی را از خود به‌نمایش گذاشت و به‌شرط فعال بودن روشنایی خودکار تصویری کاملاً خوانا از صفحه‌نمایش را در نور شدید روز نیز می‌توان مشاهده کرد. با این وجود با مقایسه روشنایی این پنل و نمونه‌های هم‌طراز تفاوت چندان بزرگی را (در حد دو برابری مورد ادعای شیائومی) نمی‌توان سراغ گرفت و رقم 2,600nits در این میان احتمالا حاصل تعریف جدیدی از روشنایی نقطه‌ای در این پنل است.

رنگ صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض در قسمت Color scheme روی گزینه Vivid (پوشش محدوده DCI-P3) قرار دارد که طبق انتظار دقت رنگ بالایی ندارد و متمایل بودن رنگ سفید به آبی در آن مشهود است. گزینه Saturated این موضوع را تشدید کرده و از دقت رنگ‌ها بازهم می‌کاهد اما با انتخاب حالت Original color (محدوده رنگی sRGB) دقت رنگ مناسبی به‌دست می‌آید.

در این بخش همچنین گزینه دیگری به‌نام تنظیمات پیشرفته یا Advanced settings نیز قرار گرفته که با انتخاب آن و لمس فلش مقابل این گزینه می‌توان گستره رنگ‌های پنل را از بین P3 و sRGB انتخاب کرده و با نوار پایین صفحه نه‌تنها هرکدام از رنگ‌های قرمز، سبز یا آبی را مستقل از هم تغییر داد بلکه به تنظیمات دیگر المان‌های حرفه‌ای‌تر پنل مثل اشباع، Hue، کنتراست، گاما و آن‌چه Value نامیده شده نیز دسترسی پیدا کرد. البته نگفته پیداست که کاربران عادی شاید هیچ‌گاه اقدام به تغییر گزینه‌های این قسمت نکنند اما حضور آن‌ها در این قسمت امکان بالا بردن هرچه بیش‌تر دقت رنگ‌ها را برای کاربران حرفه‌ای‌تر فراهم آورده است.

چپ و راست و بالای صفحه‌نمایش حاشیه‌ای حوالی 2 میلی‌متر دیده می‌شود و در پایین نیز این حاشیه به نزدیک به 3 میلی‌متر می‌رسد.

نرخ رفرش 144 هرتزی

یکی از شباهت‌های K60 Ultra‌ نسبت به همتای سال گذشته آن یعنی K50 Ultra در صفحه‌نمایش دستگاه رخ می‌دهد جایی‌که در مقایسه با هم‌نام نسخه پروی آن یعنی K60 Pro) وضوح صفحه‌نمایش و تراکم تصویر کاهش پیدا کرده اما شرکت سازنده به افزایش نرخ رفرش از 120 به «حداکثر» 144 هرتز اشاره می‌کند. بدین‌ترتیب توجه کاربر به سمت گزینه‌ای جلب می‌شود که (حتی در صورت واقعی بودن آن) طبیعتاً اهمیت کم‌تری از رزولوشن پایین‌تر صفحه‌نمایش داشته و احتمالاً در مصرف انرژی نیز تأثیر منفی برجای می‌گذارد. این تغییر درست به همین صورت در K50 Ultra در مقایسه با K50 Pro نیز تکرار شده و در نسخه اولترا با کاهش وضوح از نرخ رفرش بالاتری یاد شده شده بود

توجه به کلمه Up to 144Hz یا حداکثر 144 هرتز در مشخصات گوشی در این قسمت بسیار اهمیت دارد چرا که همان 144 هرتز ادعایی نیز در استفاده عادی واقعیت ندارد‍! شیائومی در پانویس ریزی در صفحه مشخصات گوشی از در دسترس نبودن نرخ رفرش 144 هرتزی در همه شرایط و ارائه شدن آن تنها در «برخی بازی‌های پشتیبانی‌کننده» سخن به میان آورده است. به بیان دیگر شیائومی در حالی به نرخ رفرش 144 هرتزی این صفحه‌نمایش به‌عنوان گزینه‌ای جهت تمایز آن نسبت به پنل 120 هرتزی K60 Pro اشاره می‌کند که این سرعت رفرش فقط در برخی بازی‌ها در دسترس است! . ارتقاء نرخ رفرش در شرایط اشاره شده حاصل همکاری شیائومی با Pixelworks و استفاده از چیپ گرافیکی جدیدی به نام X7 است که ظاهراً با جای‌گذاری فریم‌های بیش‌تر مابین فریم‌های تصویر امکان افزایش نرخ رفرش به 144 هرتز را فراهم می‌کند. این بازی‌ها به‌گفته شیائومی شامل 100 بازی با امکان جای‌گذاری فریم و 30 بازی با نرخ پیش‌فرض 144 هرتز است.

در دنیای واقعی نرخ رفرش رابط کاربری گوشی در هر دو حالت پیش‌فرض اصطلاحاً تطبیقی و دستی up to 144Hz همواره روی 120 هرتز باقی می‌ماند و تنها در حالت اول در برخی موارد مثل پخش ویدئو یا استریم ویدئو از اپ‌هایی مثل یوتوب به 60 هرتز باز می‌گردد. به‌عبارت دیگر نرخ 144 هرتزی ظاهراً هیچ‌گاه در منوهای دستگاه نمودی ندارد. برای تست رفرش 144 هرتزی این پنل به‌سراغ بازی Temple Run 2 رفتیم که بدون مشکل با نرخ 144 هرتزی اجرا شد و حرکت روان و قابل‌قبولی را به‌نمایش گذاشت.

اسپیکرهای استریو

K60 Ultra به دو اسپیکر استریو یکی در پایین گوشی و دیگر بالای صفحه‌نمایش مجهز است که صدای اسپیکر بالایی از دریچه کوچکی در بالای دستگاه نیز به‌گوش می‌رسد. بلندی صدای اسپیکرهای این گوشی در سطح کاملاً بالا و رضایت‌بخشی قرار دارد که ظاهراً کمی بالاتر از Poco F5 است. البته بازهم مثل قبل صدای باس این اسپیکرها چندان فوق‌العاده نیست و می‌توان آن را حداکثر در سطح متوسط ارزیابی کرد.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ K60 Ultra نکته خاصی به چشم نمی‌‌خورد و به‌کل خالی از هر المان قابل ذکری‌ست. در سمت راست دکمه پاور و کلید بزرگ تغییر صدا قرار دارند که از این جمع ولوم بالا کمی از دسترس خارج بوده و برای فشرده شدن نیاز به دست دوم یا جابه‌جایی گوشی در دست دارد.

در بالا علاوه بر درگاه اینفرارد دریچه کوچکی دیده می‌شود که صدای اسپیکر دوم گوشی جای گرفته بر بالای صفحه‌نمایش از آن نیز خارج می‌شود.

پایین گوشی محل اسپیکر اصلی همراه با پورت USB-C، میکروفون تماس و درگاه سیم‌کارت دستگاه است که این آخری تنها دو سیم‌‌کارت نانو را می‌پذیرد و امکان جای‌گذاری کارت microSD‌ را ندارد.

بخش پشتی

قسمت به‌ظاهر شیشه‌ای پشت دستگاه همانطور که اشاره شد کاملاً براق و جاذب اثر انگشت است اما در نسخه سفید گوشی این نکته منفی چندان به‌چشم نمی‌آید. نشان ردمی در پایین گوشی قرار داشته و محوطه برجسته سیاه‌رنگی در بالا برای مجموعه لنزهای دوربین در نظر گرفته شده است.

دوربین‌های بخش پشتی

دوربین اصلی گوشی یک نمونه 54 مگاپیکسلی با سنسور IMX800 شرکت سونی‌ست که عکس‌هایی حداکثر با وضوح 50 مگاپیکسل (6144×8192 پیکسل) برداشت می‌کند. این سنسور 1/1.49 اینچی که ظاهراً به همین صورت در K60 Pro نیز حضور داشت از پیکسل‌هایی به‌اندازه 1 میکرون بهره می‌برد که پس از ترکیب چهارگانه آن‌ها با یکدیگر به اندازه 2 میکرون در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل (3072×4096 پیکسل) دست پیدا می‌کنند. در مقابل این سنسور لنزی 7 مرحله‌ای با دیافراگم 1.7 و پشتیبانی از OIS‌ قرار دارد که روی کاغذ از سطح یک گوشی میان‌رده فراتر می‌رود. فیلم‌برداری با وضوح حداکثر 8K و اسلوموشن 960 فریم در ثانیه‌ای در وضوح 720p از دیگر مشخصات قابل اشاره در مورد این دوربین هستند.

دو دوربین دیگر این بخش جذابیت چندانی نداشته و روی کاغذ صرفاً برای افزایش تعداد دوربین‌های گوشی در این بخش جای گرفته‌اند؛ دوربین اولتراواید دستگاه یک 8 مگاپیکسلی با میدان دید 119 درجه‌ای‌ست که زیر دوربین اصلی قرار دارد و دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو نیز زیر فلش LED در کنار دو دوربین دیگر دیده می‌شود. هردوی این دوربین‌ها فاقد فوکوس خودکارند و از این رو انتظار خاصی از آن‌ها در دنیای واقعی نمی‌رود.

رابط کاربری دوربین در نسخه چینی K60 اولترای در اختیار ما کمی با آن‌چه از این قسمت در نسخه‌های بین‌المللی MIUI سراغ داریم متفاوت بوده و برخی از تنظیمات آن گه‌گاه نسبت به حالت عادی جابه جا شده‌اند. در حالت پیش‌فرضِ برداشت 4:3، نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به 16:9 باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شوند. شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت شب، حالت Pro، عکاسی از اسناد یا Documents و گزینه More بر می‌خوریم.

با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اصلی، نمای زوم‌شده‌ای از این دوربین با بزرگ‌نمایی دیجیتال 2 برابر و دوربین اولتراواید جابجا شد. گزینه فیلترهای رنگی یا زیباسازی نیز به‌صورت یک آیکون مجزا بر بالای همین بخش جای گرفته است.

در سوی دیگر به‌جای آیکون‌های همیشگی این قسمت به گزینه HDR در بالا و تنظیمات فلش در پایین بر می‌خوریم و در میانه تصویر نیز فلش رو به پایینی دیده می‌شود. با لمس این فلش مجموعه‌ای از تنظیمات سریع از خطوط راهنما و نسبت تصویر گرفته تا برداشت ماکرو، تایمر، حالت هوش مصنوعی و چندین و چند گزینه دیگر ظاهر می‌شوند که تصویربرداری با این مدل را تسهیل می‌کنند.

گزینه‌های حاضر در بخش More از سوی دیگر کم‌تر بوده و چند گزینه معدود از جمله برداشت عکس 50 مگاپیکسلی، برداشت پانوراما و اسلوموشن را در بر می‌گیرد. گزینه Short video در این بخش امکان تهیه ویدئوهای 15 ثانیه‌ای (با وضوح 720p/30fps یا 1080p/30fps) را با هر دو دوربین اصلی و سلفی فراهم می‌کند. در این بخش سرعت برداشت ویدئو را می‌توان بین دو پله کندتر یا دو پله سریع‌تر کرد و پس از تهیه آن نیز گزینه‌ای برای آپلود مستقیم در شبکه‌های اجتماعی در نظر گرفته شده است.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که برای دوربین‌های اصلی و اولتراواید در دسترس قرار دارد می‌توان پنج گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/8000 ثانیه تا 30 ثانیه برای هر دو دوربین اصلی اولتراواید)، عدد ISO (از 80 تا 6,400 در دوربین اصلی و از 50 تا تا 2000 در دوربین اولتراواید) و میزان نورگیری را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. ‌در دوربین التراواید طبیعتا گزینه فوکوس دستی غیر فعال است اما سایر گزینه‌ها برای هر دو دوربین در دسترس قرار دارند. در این حالت می‌توان عکس‌های RAW با فرمت DNG را نیز برداشت کرد.

منوی تنظیمات دوربین لیست بلندبالایی را تشکیل می‌دهد که پیش از این در کم‌تر نمونه دیگری در این برند دیده‌ایم؛ از جمله تنظیمات حاضر در این بخش می‌توان به حالت شب خودکار، گزینه AI shutter (انتخاب بهترین لحظه به‌صورت خودکار در زمیان لمس دکمه شاتر)، فرمت عکس HEIF (با حجم کم‌تر بدون از دست رفتن کیفیت اما با ریسک نمایش داده نشدن در برخی دستگاه‌های قدیمی‌تر)، لرزه‌گیر ویدئو، تغییر انکودینگ ویدئو از H.264‌ معمول به HEVC (برای کاهش حجم ویدئو اما با ریسک نمایش داده نشدن در برخی دستگاه‌های قدیمی‌تر)، تغییر وظیفه دکمه ولوم و خاموش کردن صدای شاتر اشاره کرد.

عکاسی با Redmi K60 Ultra را در یک روز گرم تابستانی با روشنایی کامل و شرایط ایده‌آل نوری آغاز می‌کنیم و در وهله نخست به سراغ وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی دوربین اصلی بدون تغییر در تنظیمات خودکار می‌رویم؛ اولین حس از مشاهده تصاویر دوربین اصلی، سطح بالای کنتراست و طیف دینامیکی کاملاً گسترده‌ای‌ست که حتی در صفحه‌نمایش خود گوشی نیز به‌روشنی قابل مشاهده است. شاخ و برگ درختان به‌عنوان یک سوژه همواره مشکل‌آفرین برای دوربین‌های موبایلی به‌خوبی از هم تفکیک شده‌اند و نه‌تنها در مرکز کادر بلکه در کناره‌های تصویر نیز با شرایط کاملاً قابل‌قبولی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این کیفیت در سوژه مشابه دیگر نیز تا حدود زیادی حفظ می‌شود و با این‌که به نمونه‌های بهتری در این کلاس می‌توان اشاره کرد اما هنوز شرایط برای رضایت از این تصویر فراهم است. رنگ‌های این سوژه کمی پر زرق و برق‌تر از حالت عادی ثبت شده و به سمت اشباع‌شدگی حرکت کرده‌اند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با قرار گرفتن پشت به نور و در برخورد با یک سوژه پیچیده دیگر کمی انتظار بیش‌تری از سنسور نسبتاً بزرگ دستگاه در ثبت جزییات بالا می‌رود و با این‌که تا قبل از بزرگ‌نمایی 100 درصدی شرایط برای رضایت از تصویر فراهم است اما در این مورد می‌توان به نمونه‌های بهتری حتی در برخی نمونه‌های ارزان‌تر اشاره کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ‌های دوربین اصلی همانطور که اشاره شد دقت فوق‌العاده‌ای نداشته و مثل اکثر گوشی‌های موبایلی (حتی در رده‌های بالاتر قیمتی)، بازهم کمی با اشباع رنگ و زرق و برق بیش‌تر نسبت به رنگ‌های واقعی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکاسی با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی همانطور که از برش اندازه واقعی آن بر می‌آید عملاً جزییات بیش‌تری را ایجاد نمی‌کند و تنها به ایجاد تصویری با 3 تا 4 برابر حجم بیش‌تر منجر می‌شود. عکاسی در این مد البته با یک نکته مثبت همراه است جایی‌که در غیاب الگوریتم‌های سخت‌گیرانه ارتقاء تصویر که در وضوح 12.5 مگاپیکسل اعمال می‌شود در صورت تغییر دستی وضوح در این حالت به 12.5 مگاپیکسل می‌توان جزییات بیش‌تری را به‌دست آورد. (برش اندازه واقعی تصویر در این حالت را با چند تصویر بالاتر مقایسه کنید)

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح کامل 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

کاهش دستی وضوح تصویر بالا به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی

سند دیگری در این رابطه را در تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد که با گرفتن عکس در وضوح 50 مگاپیکسلی و کاهش وضوح آن به‌صورت دستی به 12.5 مگاپیکسل، جزییات کاملاً بالاتری نسبت به عکس 12.5 مگاپیکسلی پیش‌فرض به‌دست آمده است. (با تصویر مشابه در چندعکس بالاتر مقایسه کنید) البته نگفته پیداست که این مزیت در همه شرایط قابل اعمال نیست و با کم شدن روشنایی محیط به‌خصوص هنگام عکاسی در محیط‌های داخلی، وضوح 50 مگاپیکسلی با هجوم نویز به‌هیچ عنوان بر وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل برتری نخواهد داشت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح کامل 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کاهش دستی وضوح تصویر بالا به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی

دوربین اصلی در حالت پیش‌فرض با گزینه HDR اتوماتیک عکاسی می‌کند و این گزینه را می‌توان به‌صورت دلخواه غیر فعال کرد؛ عکس‌های HDR‌ اتوماتیک این دوربین در عمل تفاوت خاصی با عکس‌هایی که این گزینه در آن‌ها غیر فعال شده است نداشته و در هر دو سناریو معمولاً با تصویر یکسانی روبرو می‌شویم؛ به بیان دیگر دوربین فارغ از تصمیم شما همیشه سعی در کم کردن های‌لایت‌ها و خارج کردن سوژه‌ها از درون سایه‌ها دارد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در برداشت تصاویر پرتره با وجود نبود سنسور عمق میدان، نسبتاً به‌خوبی عمل می‌کند اما در صورت وجود پیچیدگی‌های در سوژه اصلی ممکن مثل تصویر زیر بخش‌هایی از خود سوژه نیز همراه پس‌زمینه محو شود.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از یک دوربین اولتراواید کوچک بدون فوکوس خودکار عملاً انتظار خاصی نمی‌رود و دوربین اولتراواید K60 Ultra نیز در این زمینه استثنا نیست؛ این دوربین اما به شرط نور خوب و روشنایی کامل روز هنوز تصاویر قابل‌قبولی را ثبت می‌کند که با وجود آن‌که از نظر طیف دینامیکی و گه‌گاه سطح جزییات با دوربین اصلی فاصله دارد اما برای یک دوربین جانبی بدون فوکوس خودکار هنوز رضایت‌بخش است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عکس‌های این دوربین (بازهم به‌شرط حضور یک نور ایده‌آل) در مرکز کادر جزییات نسبتاً مناسبی را ارائه می‌کنند اما با حرکت به گوشه‌ها از سطح این جزییات به میزان چشمگیری کاسته شده و ضعف لنز به‌عنوان مشکل همیشگی این کلاس خود را با در هم‌ریختگی تصویر در گوشه‌ها نمایان می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ این دوربین کمی تیره‌تر از دوربین اصلی‌ست و بدین‌ترتیب به میزان بیش‌تری از رنگ‌های واقعی فاصله دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در کل اما با وجود موارد گفته شده هنوز هم می‌توان در برخی صحنه‌ها برای برداشت یک تصویر خاص در یک نمای گسترده روی این دوربین حساب کرد و خروجی آن تقریباً با مشکل محسوسی برای قرارگیری در شبکه‌های اجتماعی همراه نیست. در این مورد نیز البته همچنان باید کاملاً فاکتور نور و روشنایی را مد نظر داشت چرا که با کاهش نور عملکرد این دوربین به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو روی کاغذ تنها برای افزایش تعداد دوربین‌های گوشی در کنار دوربین‌های دیگر قرار گرفته و عملاً نمی‌توان از آن انتظار خاصی داشت. عکس‌های این دوربین نیز اما (بازهم به همان شرایط روشنایی ایده‌آل و نور کافی) چندان غیر قابل استفاده نبوده و با این‌که از لحاظ شارپ‌نس، سطح جزییات و کیفیت رنگ کیلومترها حتی از سطح این کلاس نیز فاصله دارد اما هنوز می‌توان از آن‌ها برای شبکه‌های اجتماعی سود جست.

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های دوربین اصلی در شب حتی قبل از فعال کردن حالت شب دستی به‌لطف نایت مد اتوماتیک کیفیت مطلوب و بالایی داشته و در زمینه رنگ و طیف دینامیکی موفق عمل می‌کنند. با فعال کردن حالت شب علاوه بر بهبود سطح رنگ، میزان جزییات نیز به میزان مشهودی ارتقاء پیدا کرده و کنتراست بهتری نیز به‌دست می‌آوریم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این تأثیر را حتی در مورد سوژه‌های با نور بالاتر نیز می‌توان به وضوح مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تأثیر سنسور کوچک‌تر دوربین اولتراواید را به‌خوبی در تصاویر شب آن می‌توان مشاهده کرد؛ جایی‌که جزییات کاهش یافته، اثرات نویز پدیدار شده و از لحاظ کیفیت رنگ نیز با نمونه ضعیفی روبرو می‌شویم. مسئله تخریب جزییات کناره‌های تصویر نیز همچنان به‌قرار خود باقی‌ست. حالت شب جزییات و کمی کنتراست را افزایش می‌دهد و تصویر قابل‌قبول‌تری را فراهم می‌کند اما هنوز مشکل رنگ و در هم‌ریختگی کناره‌ها سر جای خود باقی‌ست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در وضح 8 مگاپیکسل در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی مثل یک پرچمدار واقعی حداکثر با وضوح 8K با 24 فریم در ثانیه فیلم‌برداری می‌کند که هنوز به‌عنوان یک وضوح قابل استفاده در شرایط معمول به‌دلیل حجم بالای فایل ایجاد شده و پشتیبانی نشدن از این وضوح در بسیاری از پخش‌کننده‌های خارجی، چندان کاربردی به‌نظر نمی‌رسد. ویدئوهای 4K با 30 یا 60 فریم در ثانیه این دوربین با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 48 تا 52 مگابیت بر ثانیه برداشت می‌شود و صدای استریوی دو کاناله آن نیز بیت‌ریتی نزدیک به 240 تا 260 کیلوبیت بر ثانیه دارد. ویدئوهای 4K‌ این دوربین حجم بسیار بالایی از جزییات را به‌نمایش می‌گذارند و در نرخ 60fps چاشنی حرکت روان تصویر نیز به آن اضافه می‌شود. رنگ‌های نزدیک به واقعیت و کنتراست بالا از دیگر مشخصه‌های قابل ذکر در مورد ویدئوهای 4K این دوربین هستند.

با کاهش وضوح به 1080p بیت‌ریت ویدئویی در دو سرعت 30 و 60 فریم در ثانیه به حوالی 20 تا 22 مگابیت بر ثانیه کاهش می‌یابد و صدا نیز به همان ترتیب قبلی به‌صورت استریوی دو کاناله برداشت می‌شود. جزییات ویدئوهای دوربین اصلی در این دو وضوح طبق انتظار نسبت به وضوح 4K تنزل مشهودی پیدا می‌کند اما شرایط مطلوب قبلی در زمینه رنگ، کنتراست و لرزه‌گیری تا حدود زیادی حفظ شده است. ویدئوهای فول اچ‌دی این دوربین نزدیک به 2.5 برابر حجم کم‌تری نسبت به همتای 4K ‌خود دارند.

دوربین اولتراواید حداکثر با وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 20 مگابیت بر ثانیه فیلم‌برداری می‌کند که طبق انتظار در حد بالایی از کیفیت به‌خصوص در شرایط نوری ضعیف و محیط‌های داخلی نبوده و طیف رنگ آن نیز از دوربین اصلی اندکی فاصله دارد. البته مثل حالت عکاسی، در حضور نور خوب رضایت نسبی از ویدئوهای این دوربین در برخی شرایط فراهم می‌شود.

دوربین سلفی

دوربین سلفی گوشی یک نمونه 20 مگاپیکسلی با سنسور IMX596 شرکت سونی با مکان تخیص چهره ا‌ست که به‌صورت پیش‌فرض تصاویری با وضوح 3888×5184 پیکسل را از طریق لنز f/2.2 بدون فوکوس خودکار خود برداشت می‌کند. این دوربین به گزینه HDR‌ مجهز بوده و همانطور که می‌توان حدس زد (با توجه به رام چینی دستگاه) به‌صورت پیش‌فرض با گزینه‌های متعدد زیباسازی چهره (!) که عملاً تصویری غیر واقعی را ایجاد می‌کنند همراه شده است. تنظیم میزان گردی صورت، تنظیم خط فک، تغییر اندازه چشم‌ها و بینی، تغییر در مو و لب‌ها از جمله این موارد است. نکته جالب‌تر در این میان این‌که حتی با غیر فعال کردن این گزینه‌ها و انتخاب حالت Original نیز هنوز با تصویری واقعی از چهره روبرو نمی‌شویم و حداقل در مورد رنگ پوست و سرخی گونه‌ها شرایط به‌گونه‌ای مشهود، غیر طبیعی به‌نظر می‌رسد. کیفیت عکس‌های این دوربین فارغ از مسئله اشاره شده در بالا مطلوب و قابل‌قبول بوده و جزییات نسبتاً بالایی در آن‌ها به‌چشم می‌‌خورد. گزینه HDR در این دوربین نیز کاملاً کاربردی بوده و به‌خصوص در حضور نور زیاد پس‌زمینه نقش یک نجات‌بخش تمام‌عیار را ایفا می‌کند.

این دوربین حداکثر با وضوح 1080p/30fps فیلم‌برداری می‌کند و از وضوح و سرعت بالاتر در آن خبری نیست. گزینه Teleprompter نکته جالب در بخش ویدئوی دوربین سلفی‌ست که مطابق نام آن متن سخنان شما را برای خوانش بهتر و قطع نشدن ارتباط چشمی با دوربین به‌صورت آهسته به‌نمایش در می‌آورد. این گزینه به‌خصوص برای ولاگرها جالب‌توجه خواهد بود.

باتری و شارژر

K60 Ultra مثل تقریباً تمامی دیگر گوشی‌های میان‌رده و پایین‌رده فعلی بازار با یک باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود که با توجه به کاهش وضوح صفحه‌نمایش و حضور یک پروسسور 4 نانومتری پیشرفته و بسیار کم‌مصرف انتظار دوام بالایی از آن می‌رود. شرکت سازنده بدون اشاره به شرایط استفاده، از کارکرد 1.32 روزه گوشی با یک بار شارژ سخن به میان آورده که در صورت تحقق برای مدلی در این کلاس رقم نسبتاً رضایت‌بخشی خواهد بود. K60 Ultra در دنیای واقعی و در یک استفاده نسبتاً زیاد (شامل حضور نزدیک به 90 دقیقه‌ای در شبکه‌های اجتماعی، گرفتن چندین عکس و ویدئو، انجام بازی‌های متداول و نچندان سنگین برای چندین دقیقه و چندین تماس کوتاه) مشکل چندانی برای به پایان رساندن روز اول نداشت اما در همین شرایط قبل از رسیدن به اواسط روز دوم به اتصال شارژر نیاز خواهد داشت.

برای مشخص شدن میزان دوام باتری در دنیای واقعی و تأثیر نرخ رفرش بر عملکرد آن به سراغ بنچ‌مارک PCMark و تست Work 3.0 آن می‌رویم و این تست را یک بار با نرخ رفرش پیش‌فرض (عملاً به معنای 120 هرتزی بودن صفحه‌نمایش در تمامی حالت‌ها) و بار دیگر با نرخ رفرش 60 هرتزی ثابت انجام می‌دهیم و نتایج را با هم مقایسه می‌کنیم. شرایط تست در این دو حالت یکسان بوده و با تنظیم نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن دارک مد و روشنایی خودکار، زمان مورد نیاز برای رسیدن ذخیره باتری از 100 به زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌شود. K60 Ultra در تست اول یعنی 120 هرتز ثابت به امتیازی نزدیک به 12 ساعت رسید که با توحه به پردازنده دستگاه اندکی کم‌تر از حد انتظار به‌نظر می‌رسد. با تغییر نرخ رفرش روی 60 هرتز و تکرار این آزمون در شرایط کاملاً یکسان به بیش از 160 دقیقه دوام باتری بیش‌تر دست پیدا می‌کنم و این بدان معناست که با تغییر نرخ رفرش از 120 هرتز به 60 هرتز می‌توان چیزی بیش از 22 درصد دوام باتری بالاتری را تجربه کرد!

شارژر 120 واتی یکی از گزینه‌های جذاب K60 Ultra به حساب می‌آید که به‌گفته شرکت سازنده توانایی شارژ کامل باتری در عرض 19 دقیقه را به شرط فعال کردن گزینه Boost charging speed دارد. ذکر این توضیح نیز مهم به‌نظر می‌رسد که گزینه مذکور در حالت پیش‌فرض غیر فعال بوده و با این‌که با اتصال شارژر به گوشی عبارت 120 وات روی صفحه درج می‌شود اما سرعت شارژ باتری بدون گزینه بوست با ادعای شیائومی فاصله فراوانی دارد. تست سرعت شارژ باتری را هنگام خاموش بودن گوشی یک بار بدون فعال کردن Boost و بار دیگر با فعال کردن آن انجام می‌دهیم و این تست را در حالت سوم با گوشی روشن و Boost فعال تکرار می‌کنیم.

در حالت اول یعنی بوست غیر فعال و گوشی خاموش با شروع شارژ از 1 درصد پس از 3، 5 و 10 دقیقه شارژ باتری به‌ترتیب به 16، 24 و 41 درصد رسید و پس از 20 دقیقه نیز 70 درصد از ظرفیت باتری پر شد. شارژ کامل و 100 درصدی باتری K60 Ultra در این حالت به 31 دقیقه زمان نیاز داشت. با فعال کردن گزینه Boost charging speed و تکرار آزمون بالا در حالت خاموش گوشی تغییر محسوسی ایجاد نشد و بدون در نظر گرفتن یکی دو درصد سرعت کم‌تر که می‌توان آن را به خطای محاسب نسبت داد بازهم در همان حوالی 31 تا 32 دقیقه باتری به‌طور کامل شارژ می‌شود.

در نهایت با انجام این تست هنگام روشن بودن گوشی و فعال بودن گزینه بوست، با شروع شارژ ار همان 1 درصد قبلی سرعت از همان ابتدا افزایش یافته و در حالی‌که در دو حالت قبلی ظرف 5 دقیقه به شارژی حوالی 24 درصد رسیده بودیم در این وضعیت پس از 5 دقیقه باتری گوشی به شارژ 32 درصدی رسید. پس از 10 دقیقه شارژ گوشی به 53 درصد رسید و پس از 15 دقیقه نیز در حالی‌که دو حالت قبلی حداکثر 55 درصد از ظرفیت باتری را پر کرده بودند، 70 درصد از ظرفیت باتری پر شد. گوشی در دقیقه 19 ادعایی شیائومی به ظرفیت 84 درصد رسید و پس از 20 دقیقه 86 درصد از ظرفیت باتری پر شد. گوشی پس از 25 دقیقه به شارژ 98 درصدی رسید و تقریباً 2 دقیقه بعد یعنی اواسط دقیقه 27 به شارژ خود پایان داد.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

K60 Ultra در اختیار ما با سیستم‌عامل اندروید 13 و رابط کاربری MIUI 14.0.9 ارائه شده و تعهد شرکت سازنده به ارائه 4 آپدیت سیستم‌عامل و 5 سال به‌روزرسانی‌های امنیتی، آن را در ردیف بهترین پشتیبانی‌های قابل دسترس در گوشی‌های میان‌رده از جمله گوشی‌های رده بالای سری A سامسونگ قرار داده است. شیائومی همچنین از K60 Ultra به‌عنوان یکی از اولین گوشی‌های دریافت‌کننده نسخه بعدی رابط کاربری اختصاصی این شرکت یعنی MIUI 15 معرفی کرده که این مورد نیز در حضور مدل‌های پیشرفته و پرچمدار سری Mi نکته مثبت دلگرم‌کننده‌ای به‌حساب می‌آید.

K60 Ultra مورد استفاده در این بررسی نسخه مخصوص بازار چین با رام اختصاصی این بازار است که بوت آن نزدیک به 22 ثانیه به‌طول انجامیده و مملو از نرم‌افزارهای اضافی موسوم به Bloatware بوده که کاربرد اغلب آن‌ها نیز چندان قابل حدس نیست. برنامه‌های اضافی روی این رابط کاربری به‌جز موارد معمول در گوشی‌های شیائومی مثل مرورگر اینترنتی، اپلیکیشن‌های پخش موزیک و ویدئو، ریکوردر صدا، مرورگر فایل و قطب‌نما چیزی بیش از 35 عنوان را تشکیل می‌دهند که بسیاری از آن‌ها به‌صورت ناخواسته اقدام به نمایش نوتیفیکیشن به زبان چینی می‌کنند اما خبر خوب این‌که تقریباً اکثریت به اتفاق آن‌ها را می‌توان uninstall کرد.

شکل ظاهری رابط کاربری این گوشی به‌میزان زیادی به دیگر MIUIهای جدید شیائومی شباهت دارد اما این‌جا و آن‌‌جا برخی نکات خاص رام چینی را می‌توان مشاهده کرد. این رام بدون اپلیکیشن‌های گوگل ارائه شده اما به‌سادگی می‌توان همگی آن‌ها از جمله فروشگاه Play Store و صفحه‌کلید Gboard را جداگانه و بدون مشکل روی گوشی نصب کرد. زبان گوشی به‌صورت پیش‌فرض انگلیسی‌ست اما امکان تغییر این زبان به فارسی (حداقل در نسخه در اختیار ما) وجود ندارد. (نگفته پیداست که فارسی‌نویسی در این گوشی با مشکلی روبرو نیست) در مجموع با حذف برنامه‌های اضافی و غیر فعال کردن برخی موارد (به‌خصوص نوتیفیکیشن‌های آزاردهنده و پی‌در‌پی برنامه‌های پیش‌فرض قبل از غیر فعال کردن آن‌ها) تفاوت خاصی نسبت به MIUIهای عادی دیده نمی‌شود. مسئله نمایش تبلیغات از طریق برنامه‌های پیش‌فرض نصب شده روی گوشی البته به‌قوت خود باقی‌ست اما طبق معمول با خاموش کردن گزینه recommendations که در بسیاری از اپلیکیشن‌های پیش‌فرض گوشی در بخش تنظیمات دیده می‌شود می‌توان کمی از حجم این تبلیغات کاست.

شیائومی سیاست خود در زمینه نمایش تبلیغات را از این نیز فراتر برده و در منوی Security در قسمت Additional settings و سپس Ad services با وجود آن‌که امکان غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) را فراهم کرده اما در ذیل آن توضیح داده است که با غیر فعال کردن این گزینه نیز همچنان همان حجم تبلیغات پیشین را دریافت خواهید کرد اما این تبلیغات دیگر شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با شما نخواهند بود!

جست‌وجو در این رابط کاربری برای یافتن و غیر فعال کردن گزینه msa (مخفف MIUI System Ads) که در MIUIهای معمول در بخش Authorization & revocation در منوی Password & security قرار دارد بی‌نتیجه بود.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به مجموعه‌ای وال‌پیپرهای چینی، گزینه‌های Mi Smart، ریموت‌کنترل Mi Remote، اپ Mi Home و چراغ‌قوه دست پیدا کرد.

صفحه هوم از آیکون‌های چهارگوش در ستون‌های چهارتایی تشکل شده که تعداد آن‌ها را می‌توان به 5 عدد نیز افزایش داد. در پایین‌ترین سطر، باکس جست‌وجوی موتور چینی Baidu قرار دارد که طبیعتاً به‌دلیل زبان چینی آن کاربرد چندانی ندارد اما می‌توان ضمن حذف این سرچ چینی، باکس جست‌وجوی گوگل را در این صفحه جای‌گزین کرد. با کشیدن صفحه‌نمایش به سمت راست و موافقت با شرایط استفاده، اپلیکیشن App Vault در سمت‌چپ‌ترین دسک‌تاپ به‌نمایش می‌شود و جزییاتی مثل میانبر برنامه‌ها، تقویم، وضعیت آب و هوا، میزان استفاده از رم و مواردی از این دست را به‌نمایش می‌گذارد. برخلاف انتظار امکان تغییر این دسک‌تاپ به Google Discover وجود ندارد.

با نگه داشتن دست روی صفحه هوم یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن جدا از تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. شکل آیکون‌های زیر این بخش نسبت به MIUI ‌قبلی تغییر کرده و گزینه Widgets کاملاً بزرگ‌تر از قبل شده است. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که شامل تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده، قفل کردن چیدمان (layout) صفحه‌ هوم و تغییر چیدمان آیکون برنامه‌های هوم اسکرین (از بین دو گزینه 6×5 و 6×4) می‌شوند. تنها تفاوت‌های این قسمت با نسخه عادی MIUI امکان حذف نوشته‌ها از آیکون‌های روی صفحه و ویجت‌هاست.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که در بالاترین قسمت امکان تغییر حالت صفحه هوم و افزودن app drawer را فراهم می‌کند می‌شود. رابط کاربری گوشی به‌صورت پیش‌فرض بدون اپ دراور یا منوی اصلی ارائه شده و در این حالت با کشیدن صفحه‌نمایش در هوم‌اسکرین رو به بالا اپ چینی دیگری به‌نام Content Center به‌نمایش در می‌آید. برای حذف این گزینه از همین بخش More در قسمت Swipe up on the Home screen می‌توان گزینه None را انتخاب کرد. گزینه Search در این بخش بار دیگر جست‌وجوی Baidu را ظاهر می‌کند.

حین نصب اولیه دستگاه امکان انتخاب شیوه حرکت در بین منوهای دستگاه از بین سه‌دکمه زیر صفحه‌نمایش یا ژست‌های حرکتی کشیدنی روی صفحه فراهم شده اما در همین منو در بخش System navigation نیز می‌توان از بین این دو گزینه یکی را برگزید.

سایر گزینه‌های این منو از جمله حذف دسک‌تاپ سمت چپ، سرعت انیمیشن حرکت بین صفحات، پر کردن جای خالی برنامه‌های حذف شده، نوع چینش آیکون‌ها روی صفحه و محو کردن پیش‌نمایش برنامه‌ها با زدن دکمه سمت چپ زیر صفحه‌نمایش از جمله دیگر گزینه‌های‌ست که در این منو به چشم می‌خورند و آن‌ها را پیش از این در نمونه‌ای مثل Poco F5 نیز دیده بودیم.

با فعال کردن app drawer با کشیدن صفحه‌نمایش رو به بالا، منوی اصلی با ظاهری آشنا ظاهر می‌شود که آیکون تمامی برنامه‌ها و تنظیمات گوشی را در خود جای داده است. در بالای این منو Tabهای متعددی برای دسته‌بندی خودکار برنامه‌ها در نظر گرفته شده و در پایین نیز باکسی برای جست‌وجوی اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند. در رام عادی MIUI گزینه‌های دیگری بر بالای این بخش مثل Cleaner، ‌اسکن امنیتی، Deep clean و Games نیز ظاهر می‌شد که در رام چینی حضور ندارند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی برنامه‌های باز شده در این قسمت چند گزینه در دسترس قرار می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به آیکون جدیدی به شکل دو مستطیل درون هم برای شناور کردن صفحه اشاره کرد.

گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) نیز در همین بخش در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

با کشیدن دست از سمت راست صفحه‌نمایش رو به پایین منوی مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها نمایان شده و تکرار این حرکت از کناره سمت چپ رو به پایین، نمایش اعلان برنامه‌های گوشی را در پی دارد. برای جابجایی مابین این دو صفحه نیز به راحتی می‌توان دست را در بالای آن به چپ و راست کشید. منوی کنترل سنتر یا بخش تنظیمات و تاگل‌ها تقریباً همان نمونه‌ای‌ست که در MIUI 14‌ عادی دیده‌ایم با این تفاوت که به‌جز موارد معمول این منو، سه گزینه دیگر که شیائومی آن‌ها را کارت‌های اضافی یا Additional cards می‌نامد نیز در پایین قرار گرفته‌اند. این کارت‌ها شامل Mi Smart Play (برای جابه‌جایی محتوای صوتی در حال پخش مابین دستگاه‌های مختلف)، Mi Smart Hub (برای استریم محتوای صفحه‌نمایش و انتقال مولتی‌مدیا بین دستگاه‌های مختلف) و Smart home‌ (برای کنترل المان‌های خانه هوشمند) می‌شوند که هر سه آن‌ها را می‌توان از این قسمت حذف کرد.

سایر موارد حاضر در این بخش از جمله مثل زمان و تاریخ، میان‌بر دسترسی به Settings در بالا، آیکون‌های بزرگ خاموش و روشن کردن وای‌فای و دیتای موبایلی در گوشه سمت چپ و دو اسلایدر عمودی برای تغییر روشنایی و پروفایل صوتی در کناره سمت راست همراه با تاگل‌های قابل اسکرول معمول این قسمت تفاوتی نسبت به MIUI 14 معمول ندارند.

با لمس گزینه Edit از بالای این صفحه می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما آیکون‌های بزرگ بالایی غیر قابل تغییر باقی می‌مانند.

در نسخه‌های عادی MIUI امکان تغییر کنترل سنتر و تبدیل آن به نمونه آشنای قدیمی وجود دارد اما این امکان ظاهراً در نسخه چینی حذف شده است.

منوی تنظیمات یا Settings در این رابط کاربری در نگاه اول به MIUI 14 عادی شباهت دارد اما با نگاهی دقیق‌تر برخی گزینه‌ها از آن حذف شده و برخی دیگر از ترکیب دو یا چند مورد دیگر به‌دست آمده است. بالاترین قسمت در این رابط کاربری (جدا از نوار جست‌وجو) به اطلاعات دستگاه و نرم‌افزار و آپدیت سیستم‌عامل تعلق دارد و پس از آن به تنظیمات شبکه‌ای، گزینه‌های شخصی‌سازی (تنظیمات صفحه‌نمایش، صفحه قفل، صدا، ویبره و نوتیفیکیشن‌ها)، تنظیمات امنیتی و بالاخره تنظیمات حساب‌های کاربری بر می‌خوریم.

منوی ویژگی‌های خاص یا Special features که حالا به زیر منوی تنظیمات اضافی یا Additional settings افزوده شده مثل پوکو F5 شامل پنجره‌های شناور یا Floating windows (گرفتن و نگه داشتن اعلان برنامه‌ها و سپس پایین کشیدن آن برای نمایش اطلاعات)، دستیار دوربین جلو و گسترش حافظه می‌شود که از طریق این آخری می‌توان حداکثر 8 گیگابایت دیگر به رم گوشی افزود.

Taplus گزینه دیگری در این بخش است که با فعال کردن و نگه داشتن دست روی برخی جزییات روی صفحه‌نمایش نوع آبجکت انتخابی روی صفحه به‌نمایش در می‌آید.

در بخش تنظیمات حریم خصوصی در سر برگ Protection علاوه بر ارائه جزییاتی در نحوه حفاظت از اطلاعات کاربران در فضای داخلی و خارجی گوشی گزینه‌های جالب توجه دیگری مثل فضای دوم یا Second space (برای تعریف یک فضای کاملاً جدا از پوسته اصلی گوشی) صفحه کلید ایمن (با جابجایی هر باره جایگاه کلیدها)، Dual apps (برای ایجاد یک نسخه دوم و کاملاً مستقل از اپلیکیشن‌ها)، پنهان‌سازی آیکون برنامه و مواردی از این دست جای گرفته است.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

در حالی‌که نسخه پروی ردمی K60 با پروسسور توانمند Snapdragon 8 Gen 2 ارائه شده بود، شرکت شیائومی برای پردازش در K60 Ultra به‌سراغ پروسسور 4 نانومتری دیگری این بار در مجموعه مدیاتک به‌نام دیمنسیتی 9200 پلاس رفته که روی کاغذ چیپ‌ست توانمند و فوق‌العاده‌ای به‌نظر می‌رسد؛ این چیپ‌ست که چندی قبل به‌عنوان نسخه اورکلاک شده Dimensity 9200 معرفی شد از یک هسته 3.35 گیگاهرتزی Cortex-X3، سه هسته 3 گیگاهرتزی Cortex-A715 و چهار هسته 2 گیگاهرتزی A510 بهره می‌برد و پرفورمنس گرافیک Immortalis-G715 آن نیز تا 17 درصد نسبت به مدل پایه ارتقاء پیدا کرده است. کم‌تر بودن تعداد هسته‌های میانی این چیپ‌ست نسبت به SD 8 Gen 2 (3 در مقابل 4 هسته) با وجود مزیت مدرن‌تر بودن همگی آن‌ها (3 هسته A715 در مقابل 2 هسته A715 و 2 هسته A710 در SD 8 Gen 2) احتمالاً در پردازش‌های چند رشته‌ای به ضرر این چیپ‌ست خواهد بود و فرکانس بالاتر آن‌ها نیز احتمالاً این شرایط را چندان تغییر نخواهد داد.

حافظه رم گوشی در سه نسخه 12، 16 و 24 گیگابایت از نوع LPDDR5X ارائه شده که نسخه در اختیار ما به بالاترین چینش رم یعنی نسخه 24 گیگابایتی مجهز شده است. حافظه داخلی گوشی نیز علاوه بر دو نسخه 256 و 512 گیگابایتی در یک نسخه کاملاً حجیم 1 ترابایتی در دسترس قرار دارد که همگی آن‌ها از نوع کاملاً پر سرعت و مدرن UFS 4.0 انتخاب شده‌اند.

نسخه 1 ترابایتی دستگاه در نخستین بوت و قبل از ایجاد هرگونه تغییری روی حافظه (نصب یا آپدیت برنامه‌ها یا انتقال فایلی به حافظه داخلی)، فضایی نزدیک به 36.3 گیگابایت را به سیستم‌عامل و برنامه‌های پیش‌فرض اختصاص داده و بدین‌ترتیب دریایی از حافظه ارزشمند داخلی به ظرفیت 963 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد. نکته جالب در این میان به اپلیکیشن‌های پیش‌فرض و دیتای آن‌ها تعلق دارد که بیش از 7.4 گیگابایت از فضای گوشی را اشغال کرده‌‌اند. برای مشخص شدن میزان بزرگی این عدد کافی‌ست بدانیم که این فضا در Poco F5 چیزی نزدیک به 5 گیگابایت کم‌تر است!

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با حضور پروسسور Dimensity 9200+ و با تکیه بر تک هسته بسیار سریع و پر قدرت Cortex-X3 از یک سو و گرافیک بسیار توانمند Immortalis-G715 انتظار عملکرد فوق‌العاده‌ای را از این مجموعه در تست‌های مختلف پردازشی و گرافیکی داریم اما همانطور که پیش‌تر اشاره شد کم‌تر بودن تعداد هسته‌های میانی Cortex-A715 این مجموعه نسبت به SD 8 Gen 2 احتمالاً در نتایج چند رشته‌ای آن تأثیر منفی برجای خواهد گذاشت.

در تست نخست طبق معمول به سراغ Geekbench نسخه ششم می‌رویم که بدون دخالت دیگر بخش‌های چیپ‌ست، تنها سرعت و کیفیت هسته‌های پردازشی در دو حالت تک و چند هسته‌ای را بررسی می‌کند. گوشی‌های پرچمدار با پروسسور Snapdragon 8 Gen 2 در این تست به امتیازهای نزدیک به 2 هزار واحد در حالت تک هسته‌ای و حوالی 5,300 تا 5,500 واحد در حالت چند هسته‌ای دست پیدا می‌کنند و از دیمنسیتی 9200 پلاس نیز حداقل در حالت تک هسته‌ای انتظار دستیابی به این رقم می‌رود. K60 Ultra اما به‌دلیل نامشخصی در این تست (حداقل در حالت تک هسته‌ای) به نتیجه‌ای پایین‌تر از حد انتظار دست پیدا کرد و پس از تکرار چندین باره تست نیز این نتیجه تغییری نکرد؛ امتیاز تک هسته‌ای K60 Ultra در اختیار ما در این تست حداکثر به 1,260 واحد رسید که از نتیجه پرچمداران در این تست فاصله فراوانی دارد و در حالت چند هسته‌ای نیز با وجودی‌که این اختلاف کم‌تر می‌شود اما هنوز می‌توان به نزدیک به 25 درصد نتیجه ضعیف‌تر اشاره کرد.

در نسخه 5.5.2 همین تست امتیاز تک هسته‌ای K60 Ultra در بهترین حالت به 1,456 واحد می‌رسد که به نتیجه SD 8 Gen 2‌ در این تست نزدیک است اما برخلاف انتظار فرکانس بالاتر تک هسته Cortex-X3 نتیجه بهتری را برای دیمنسیتی 9200 پلاس (حداقل در این تست) به همراه نداشته است. در حالت چند هسته‌ای در حالی‌که گوشی‌های مجهز به SD 8 Gen 2‌ به دلیل حضور چهار هسته سطح بالای Cortex-A7xx به امتیازهایی نزدیک به 5 هزار واحد می‌رسند، K60 Ultra با سه هسته میانی (حتی با وجود آن‌‌که همگی آن‌ها از نوع جدیدتر Cortex-A715 انتخاب شده‌اند) از حوالی 4 هزار واحد فراتر نمی‌رود. برای بدتر شدن اوضاع کافی‌ست به‌خاطر بیاوریم که Poco F5 با سه هسته قدیمی‌تر A710 با فرکانس پایین‌تر (2.49 در مقابل 3 گیگاهرتز) در تست چند هسته‌ای Geekbench 5 با کسب امتیاز 3,887 سایه به سایه K60 Ultra حرکت می‌کند!

K60 Ultra در تست جدید AnTuTu V10 در حالی به امتیاز 1,340,000 واحد دست پیدا می‌کند که پرچمداران مجهز به SD 8 Gen 2 نیز تقریباً به همین حوالی امتیاز (و گه‌گاه اندکی بالاتر نزدیک به 1,400,000 واحد) دست پیدا می‌کنند. نکته نچندان مثبت در این میان اما گرم‌شدن بیش از 10 درجه‌ای گوشی در حین انجام این تست است که حرارت آن را به بیش از 40 درجه سانتی‌گراد می‌رساند.

در نسخه قبلی این تست یعنی AnTuTu V9.5.9 که امکان مقایسه بهتر آن با دیگر رقبا را فراهم می‌کند، امتیاز K60 Ultra به 1,235,000 واحد رسید که بازهم با چند درصدی اختلاف نزدیک به پرچمداران SD 8 Gen 2 است. گرم شدن گوشی در این‌جا نیز مشهود بوده و حرارت دستگاه با بیش از 10 درجه افزایش به 42 درجه رسید که در دست کاملاً محسوس بوده و به‌خصوص محوطه اطراف دوربین‌ها و حاشیه فلزی گوشی در این قسمت‌ها از حد «گرم» فراتر رفته و به حوزه «داغ» و گه‌گاه «کاملاً داغ» وارد می‌شوند.

با حضور گرافیک 11 هسته‌ای و اورکلاک شده Immortalis-G715 به‌عنوان GPU پرچمدار Arm انتظاری جز مشاهده بالاترین سطح از عملکرد گرافیکی در K60 Ultra نمی‌توان داشت؛ قدرت گرافیکی K60 Ultra برای اجرای تست Wild Life بنچ‌مارک 3DMark بیش از اندازه بوده و با ارور Maxout روبرو می‌شود. و با انتخاب نسخه پیشرفته‌تر این آزمون یعنی Wildlife Extreme به امتیاز بالای 3,715 و سرعت فریم 22.25fps دست پیدا می‌کنیم. گوشی در این حالت بازهم تا اندازه محسوسی گرم شد.

برای مشخص شدن توان GPU تست پایداری یا Wild Life Extreme Stress را روی گوشی اجرا می‌‌کنیم که با تحت فشار قرار دادن GPU در یک یک تست طولانی نزدیک به 20 دقیقه‌ای میزان ثبات یا Stability گرافیک را نمایان می‌کند. K60 Ultra با انجام چندین و چند باره این تست بیش از اندازه گرم و داغ شد و هر بار در لوپ‌های میانی با ارور گرمای بیش از اندازه از برنامه خارج شد. با انجام این تست روی گزینه سبک‌تر Wild Life Stress نیز این وضعیت تکرار شد و تست مذکور در حوالی لوپ 12 یا 13 (از 20 لوپ اجرای برنامه) پس از داغ شدن فوق‌العاده دستگاه و به‌دلیل گرمای بیش از اندازه متوقف شد.

تست استرس پردازنده، گلوگاه شدن CPU به 68 درصد از توان حداکثری آن را نشان می‌دهد که عدد قابل‌قبولی در این سطح به‌نظر می‌رسد و در مقابل برخی از پرچمداران افت توان کم‌تری را ارائه می‌کند یک نکته مثبت در این میان کاهش نیافتن یک‌باره توان پردازنده است و این اتفاق به‌صورت تدریجی و در طول زمان رخ می‌دهد. گلوگاه نشدن بیش از اندازه پردازنده در طی زمان البته به بهای حرارت بیش از اندازه در این گوشی تمام شده و طبق انتظار K60 Ultra در این تست 15 دقیقه‌ای نیز به میزان بسیار زیادی داغ شد. ذکر این نکته اهمیت دارد که تست‌‌هایی از این دست تنها برای بررسی قابلیت‌های پردازنده و گرافیک طراحی شده‌اند و در دنیای واقعی (به‌جز برخی بازی‌های بسیار پیچیده و سنگین) تقریباً هیچ‌گاه با شرایطی که به 100 درصد توان پردازنده و گرافیک نیاز بوده و این توان برای طولانی‌مدت در بالاترین سطح نگه داشته شود روبرو نمی‌شویم.

افزایش دمای غیر منطقی K60 Ultra‌ در زیر بارهای پردازشی و گرافیکی در حالی رخ می‌دهد که این گوشی به‌گفته شرکت سازنده به VC (اتاقک بخار) کاملاً بزرگی به مساحت 5 هزار میلی ‌متر مربع مجهز شده است. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گوشی پوکو F5 از VC‌ کوچک‌تری به مساحت 3,725 میلی‌متر مربع برخوردار است و در زیر بارهای مشابه تست‌های بالا نیز حداکثر «گرم» می‌شد.

تجربه بازی

با توجه به گرم شدن بیش از اندازه گوشی در زیر بار به‌خصوص بار گرافیکی انتظار ایجاد گرمای بیش از اندازه‌ای را از این مدل در حین اجرای طولانی‌مدت بازی‌های پیشرفته و با جزییات بالا داریم امری‌که البته در عمل خوشبختانه به وقوع نپیوست و با انجام نزدیک به 20 دقیقه بازی Genshin Impact با وجود گرم شدن کاملاً محسوس گوشی، این حرارت از حد معینی بالاتر نرفته و اغلب به سطح «داغ» نزدیک نمی‌شود. افت فریم و تداخل در روند بازی به هیچ عنوان در این وضعیت اتفاق نیفتاد و گرافیک توانا،‌ هسته‌های پردازشی قوی و حافظه حجیم رم مشکلی برای هندل کردن بازی‌های مختلف در بالاترین سطوح نخواهند داشت.

ارتباطات

با کنار گذاشتن گزینه‌های ارتباطی 4G و 5G سایر راه‌های ارتباطی گوشی شامل وای‌فای 6، بلوتوث نسخه 5.4، NFC و اینفرارد می‌شوند. مسیریابی ماهواره‌ای در این گوشی با تقریباً تمامی راه‌های ممکن یعنی ماهواره‌های GPS/GLONASS/BeiDou/QZSS/Galileo/NavIC انجام شده و در این میان Galileo ،GPS و QZSS از مسیریابی دو فرکانسی دقیق پشتیبانی می‌‌کنند.

رقبای هم‌قیمت

نسخه 24GB/1TB ردمی K60 Ultra از لحاظ قیمتی در حال حاضر در ردیف گوشی‌های سطح پایین‌تر رده پرچمداران یا پرچمداران سال‌های گذشته قرار دارد که از آن جمله می‌توان به دو نمونه یعنی Xiaomi 12 Pro و Samsung Galaxy S22 اشاره کرد. هر دوی این گوشی‌ها البته حافظه رم و حافظه‌های داخلی بسیار کم‌تری نسبت به K60 Ultra‌ دارند و از نظر سرعت شارژ و پردازنده نیز امتیازهای کم‌تری را کسب می‌کنند اما در این میان گه‌گاه برتری‌های ارزشمندی را ارائه می‌کنند.

Xiaomi 12 Pro که تنها چند ماهی با سالگرد دو سالگی آن فاصله داریم هنوز گوشی قابل اطمینانی در این رده قیمتی به‌نظر می‌رسد این گوشی از دو پوشش شیشه‌ای و در پشت و رو و فریم آلومینیومی برخوردار است اما با وجود آن‌که از استاندارد IP68 در آن خبری نیست اما در عوض پوشش شیشه‌ای روی صفحه‌نمایش آن از نوع جدیدتر و پیشرفته‌تر Gorilla Glass Victus انتخاب شده است. صفحه‌نمایش 6.73 اینچی گوشی نه‌تنها بزرگ‌تر است بلکه از وضوح 1440×3200 پیکسل برخوردار بوده و با پشتیبانی از فناوری LTPO امکان تغییر نرخ رفرش در محدوده گسترده‌ای تا 120 هرتز را دارد. پردازنده SD 8 Gen 1‌ دستگاه در سطح دیمنسیتی 9200 پلاس نیست اما هنوز سرعت بسیار بالایی را ارائه می‌دهد. رم گوشی نیز حداکثر 12 گیگابایت و حافظه داخلی UFS 3.1 آن نیز حداکثر 256 گیگابایت است.

Xiaomi 12 Pro

دوربین 50 مگاپیکسلی اصلی از سنسور کاملاً بزرگ‌تر 1/1.28 اینچی برخوردار است و از پیکسل‌های بزرگ‌تر 1.22 میکرونی بهره می‌برد. این دوربین نیز به OIS مجهز است. دوربین تله‌فتوی 50 مگاپیکسلی و دوربین 50 مگاپیکسلی اولتراواید دیگر برتری‌های شیائومی 12 پرو بر K60 Ultra را تشکیل می‌دهند. باتری گوشی 400 میلی آمپر ساعت ظرفیت کم‌تری دارد اما شارژر 120 واتی همچنان سر جای خود باقی‌ست و از شارژ بی‌سیم 50 واتی و شارژ بی‌سیم معکوس 10 واتی (که هر دو در K60 Ultra غایبند) پشتیبانی می‌کند.

گلکسی S22 سال گذشته سامسونگ با وجود برخی نکات نقاط ضعف هنوز رقیب مناسبی برای K60 Ultra به حساب می‌آید و تعلق آن به رده پرچمداران امکان دسترسی به قابلیت‌هایی را فراهم می‌کند که گوشی پیشرفته (اما همچنان غیر پرچمدار K60 Ultra) از دسترسی به آن‌ها محروم است. در این گوشی بار دیگر با دو سطح شیشه‌ای در پشت و رو و فریم آلومینیومی در مرکز روبرو می‌شویم اما جنس پوشش شیشه‌ای در هر دو بخش پشت و روی گوشی از نوع Gorilla Glass Victus+ انتخاب شده که در کم‌تر گوشی غیر پرچمداری دیده می‌شود. گوشی همچنین مثل K60 Ultra از استاندارد IP68 برای غوطه‌وری در آب پشتیبانی می‌کند.

Samsung Galaxy S22 5G

صفحه‌نمایش دستگاه بسیار کوچک‌تر و تنها 6.1 ایچ است و وضوح فول اچ‌دی پلاس آن نیز تفاوت خاصی با K60 Ultra ندارد. این نمایشگر روی کاغذ از LTPO‌ برخوردار نیست اما نرخ رفرش آن در محدوده بسیار گسترده‌تری از 24 تا 120 هرتز قابل تغییر بوده و بدین‌ترتیب روی کاغذ در مصرف انرژی صرفه‌جویی بیش‌تری خواهد کرد. پردازنده SD 8 Gen 1 گوشی نسبت به دیمنسیتی 9200 پلاس در جایگاه پایین‌تری قرار دارد ولی همچنان می‌توان از آن رضایت داشت در زمینه رم اما اختلاف بزرگی مابین این دو مدل دیده می‌شود و رم تنها 8 گیگابایتی رقیب سامسونگی می‌تواند در برخی مواقع کم‌تر از حد انتظار ظاهر شود. S22‌ مثل یک پرچمدار واقعی به دوربین تله‌فتو مجهز است و دوربین 50 مگاپیکسلی اصلی آن نیز روی کاغذ به دوربین مشابه در K60 Ultra شباهت دارد. دوربین اولتراواید این گوشی اما فاقد فوکوس خودکار است و عملاً تفاوت بزرگی را با دوربین مشابه حاضر در حریف چینی نخواهد داشت. دیگر تفاوت مهم S22 با K60 Ultra وجود فوکوس خودکار در دوربین سلفی اولی و غیبت آن در دومی است که در عمل در ارتقاء کیفیت تصویر S22 موثر است. دوربین سلفی S22 امکان فیلم‌برداری با وضوح 4K/60fps را نیز دارد که خبری از آن در K60 Ultra نیست.

باتری تنها 3,700 میلی آمپر ساعتی S22 ظرفیت بسیار کم‌تری نسبت به حریف خود داشته و شارژر 25 واتی «ارائه نشده» همراه گوشی نیز دنیایی از تفاوت با شارژر 120 واتی GaN ردمی K60 Ultra دارد در عوض بازهم مثل یک پرچمدار واقعی شارژ بی‌سیم و شارژ معکوس بی‌سیم در رقیب سامسونگی فراموش نشده است.

کلام آخر

Redmi K60 Ultra میان‌رده‌ای خاص و تجربه‌ای تازه برای شیائومی و کاربران این شرکت است؛ مدلی‌که با زرق و برق فراوان و ویترینی پر از گزینه‌های خاص و منحصر به‌فرد، متفاوت از دیگر اعضای این پر شمار این کلاس عمل کرده و توجه بسیاری از خریداران را به خود جلب کرده است.

K60 Ultra با طراحی چشم‌نوار، بدنه مستحکم با شاسی فلزی و پشتیبانی از استاندارد مقاومت IP68 در اولین برخورد تأثیر مثبتی از خود برجای می‌گذارد و در زمینه ابعاد و وزن نیز به روبه معمول گوشی‌های پرچمدار نزدیک شده است. وضوح صفحه‌نمایش دستگاه نسبت به K60 Pro کم‌تر شده و با کنار گذاشتن نرخ 144 هرتزی محدود به برخی بازی‌ها در دنیای واقعی از نرخ رفرش 120 هرتزی برخوردار است. کیفیت این صفحه‌نمایش البته در سطح بالایی‌ست و با وجود آن‌که مثل اکثر OLEDهای میان‌رده امتیاز دقت رنگ فوق‌العاده‌ای را ارائه نمی‌کند اما روشنایی مطلوبی داشته و زیر نور مستقیم خورشید نیز با هیچ مشکل قابل اشاره‌ای روبرو نیست. از کیفیت دوربین اصلی گوشی می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت و عکس‌ها و ویدئوهای آن در روز و شب مطلوب و با کیفیت ارزیابی می‌شوند. دوربین 8 مگاپیکسلی اولترا و 2 مگاپیکسلی ماکرو اما کیفیت قابل‌قبولی نداشته و با این‌که به‌شرط ارائه روشنایی کامل روز هنوز می‌توان از خروجی آن‌ها برای شبکه‌های اجتماعی سود جست اما عملاً و در اکثر مواقعی نقشی جز افزایش تعداد دوربین‌های بخش پشتی بر عهده نمی‌گیرند.

پردازنده دیمنسیتی 9200 پلاس در پردازش‌های تک هسته‌ای به حوالی SD 8 Gen 2‌ نزدیک می‌شود اما در پردازش‌های چند رشته‌ای به‌دلیل یک هسته میانی کم‌تر از حریف آمریکایی خود جا می‌ماند گوشی زیر بار به میزان بسیار زیادی گرم می‌شود و این گرما در برخی قسمت‌ها و به‌طور ویژه یک سوم بالای گوشی و محوطه اطراف دوربین به حد «داغ» و «بسیار داغ» می‌رسد. گرافیک Immortalis-G715 این پردازنده روی کاغذ بسیار با کیفیت ظاهر می‌شود و در اجرای بازی‌های مختلف نیز با مشکل روبرو نمی‌شود اما همین گرافیک نیز زیر بار به داغ شدن بیش از اندازه دستگاه منجر می‌شود تا جایی‌که تست‌های استرس گرافیک به‌دلیل مشکل overheat و خارج شدن از برنامه (حداقل در نسخه در اختیار ما) قابل اجرا نبود.

از ظرفیت و توان باتری با توجه به سطح و کلاس گوشی رضایت داشتیم و شارژر 120 واتی همراه آن نیز با وجود اختلاف نسبت به گفته‌های شرکت سازنده هنوز سرعت بسیار بالایی در شارژ باتری دارد. این شارژر (حداقل در نمونه در اختیار ما) با خاموش بودن گوشی و فعال بودن گزینه بوست نه در 19 دقیقه ادعایی شیائومی بلکه در حوالی 31 تا 32 دقیقه باتری گوشی را شارژ می‌کند. این زمان در هنگام روشن بودن گوشی و فعال بودن گزینه بوست کمی بهتر شده و به حوالی 27 دقیقه می‌رسد.

رابط کاربری MIUI 14 نسخه چین گوشی مملو از نرم‌افزارهای اضافی یا اصطلاحاً bloatware بوده که با وجود آن‌‌که اغلب آن‌ها امکان uninstall شدن دارند اما بار دیگر تجربه‌ای کاملاً منفی را از این رابط کاربری به‌نمایش می‌گذارند. اپلیکیشن‌های پیش‌فرض اصلی شیائومی مثل مرورگر وب و مرورگر فایل و پخش‌کننده‌های موسیقی و ویدئو مثل قبل امکان حذف شدن نداشته و عملاً به پلتفرمی برای نمایش تبلیغات بدل شده‌اند. MIUI‌ نسخه چین با MIUI گلوبال بیش‌تر به‌لحاظ ظاهری تفاوت دارد اما با صرف وقت می‌توان این تفاوت‌ها را به‌حداقل رساند. نگفته پیداست که مجموعه گوگل (شامل فروشگاه Google Play) به‌صورت پیش‌فرض در K60 Ultra حضور ندارد اما می‌توان آن‌ها را به‌سادگی و بدون مشکل نصب کرد.

نکات مثبت و منفی Redmi K60 Ultra را در یک نگاه می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

+ ساخت با کیفیت، بدنه مستحکم با شاسی فلزی

+ استاندارد IP68 با مقاومت در برابر نفوذ آب و گرد و خاک (با درجه مشخص و تعریف شده)

+ صفحه‌نمایش با کیفیت و با روشنایی بالا (با وجود تردید در تبلیغاتی بودن روشنایی 2600nits ادعایی شیائومی)

+ حاشیه‌های اندک پیرامون صفحه‌نمایش

+‌ کیفیت مطلوب عکس‌های دوربین اصلی در شب و روز

+ کیفیت مطلوب و لرزه‌گیری مناسب ویدئوهای 4K دوربین اصلی

+ کیفیت قابل‌قبول دوربین سلفی (به‌رغم تصویر غیر طبیعی ناشی از فیلترهای زیبایی متعدد)

+ توان راضی‌کننده باتری

+ شارژر پر سرعت همراه دستگاه

+‌ توان بالای چیپ‌ست دیمنسیتی 9200 پلاس در پردازش و به‌خصوص گرافیک

+ رم و حافظه داخلی حجیم و پر سرعت

+ گزینه‌های ارتباطی متنوع، مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی

+ تضمین آپدیت و پشتیبانی طولانی‌مدت

- کاور براق پشتی با جذب اثر انگشت بالا

- محدود بودن نرخ رفرش 144 هرتزی صفحه‌نمایش به برخی بازی‌ها

- کاهش وضوح صفحه‌نمایش نسبت به نسخه پرو

- کیفیت نسبتاً پایین عکس‌ و ویدئوهای دوربین اولتراواید

- کیفیت پایین دوربین ماکرو

- داغ شدن بیش از اندازه گوشی زیر بار

- باس متوسط اسپیکرهای استریو

- حذف شارژ بی‌سیم در مقایسه با K60 Pro

- رابط کاربری مملو از برنامه‌های اضافی و اشباع از تبلیغات

- مجموعه‌ای از دسترسی‌های اعلام نشده اپلیکیشن‌ها در رابط کاربری

- پشتیبانی نکردن از وای‌فای 6E‌ (با وجود دسترسی به این گزینه در چیپ‌ست دستگاه)

- فاصله 8 تا 13 دقیقه‌ای زمان شارژ نسبت به زمان ادعایی شرکت سازنده