mobile.ir - مرجع موبایل ایران

گوشی‌های تاشوی عمودی سامسونگ در سال 2025 به ایستگاه هفتم خود رسید‌‌ند و این خانواده که عملاً از شش عضو اصلی تشکیل شده حالا به مرزهای بلوغ و پختگی خود نزدیک می‌شود. سری زد فلیپ سامسونگ در سال 2020 با معرفی Z Flip و Z Flip 5G معرفی شد و پس از آن در طی پنج سال تغییرات نسبتاً بزرگی را تجربه کرد؛ طراحی این خانواده از Z Flip3 به این سو هر دو سال یک بار با تغییراتی روبرو شده که مهم‌ترین جلوه آن را باید در فرم و اندازه صفحه‌نمایش خارجی جست‌وجو کرد به‌طوری Z Flip3 و Z Flip4 نمایشگر بند انگشتی 1.1 اینچی Z Flip 5G‌ اولیه را با یک صفحه‌نمایش بزرگ‌تر 1.9 اینچی همراستا با لنزهای عمودی دوربین جایگزین کردند و در Z Flip 5 و Z Flip6 نیز ضمن تغییر فرم لنزهای دوربین از عمودی به افقی یک صفحه‌نمایش کاملاً بزرگ‌تر 3.4 اینچی به‌کار گرفته شد.

این رویه با یک روند کندتر تقریباً به همین صورت در مورد ظرفیت باتری نیز تکرار شد و ظرفیت اولیه 3,300mAh در Z Flip4 و Z Flip5 به 3,700mAh و در Z Flip6 به 4,000mAh افزایش پیدا کرد. کم‌ترین تغییرات در این میان به دوربین‌های دوگانه بخش پشتی و دوربین سلفی داخلی تعلق داشت که تا قبل از Z Flip6 شامل دو دوربین 12 مگاپیکسلی اصلی و 12 مگاپیکسلی اولتراواید و یک سلفی 10 مگاپیکسلی می‌شدند. دوربین‌های اولتراواید و سلفی ظاهراً در تمامی این سال‌ها ثابت ماندند اما اندازه سنسور و کیفیت دوربین اصلی از Z Flip4 به این سو تغییر کرد.

Samsung Galaxy Z Flip6

Galaxy Z Flip7 به‌عنوان جدیدترین عضو این خانواده نویدبخش تغییرات تازه‌ای در این کلاس است که برای اولین صفحه‌نمایش داخلی را نیز شامل می‌شود؛ Z Flip6 نه‌تنها صفحه‌نمایش خارجی یا کاور دیسپلی کاملاً بزرگ‌تری با پوشش محوطه پیرامون لنزهای دوربین دارد بلکه برای اولین بار از نسبت تصویر معقول‌تر 21:9 برای صفحه‌نمایش داخلی استفاده می‌کند و با وجود ضخامت کم‌تر، ظرفیت باتری را به رقم معقول 4,300mAh افزایش داده است. دوربین اصلی روی کاغذ با تغییری نسبت به Z Flip6 روبرو نشده و عملاًً از همان دوربین‌های اولتراواید و سلفی همیشگی این کلاس استفاده می‌کند. Z Flip7 برخلاف تمامی مدل‌های پیشین این سری که با پردازنده‌های کوالکام عرضه شده بودند برای اولین بار از پردازنده اکسینوس سامسونگ بهره می‌برد اما رم 12 گیگابایتی آن تغییری نکرده است.

سامسونگ گلکسی Z Flip7 با نام مدل SM-F766B و حافظه 256 گیگابایتی موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

Z Flip7 طبق انتظار با یک جعبه کوچک کم‌ارتفاع عرضه می‌شه که به‌جز خود گوشی و نوشته‌های راهنما تنها یک پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و یک کابل با دو سر USB-C را ارائه می‌کند و به نکته دیگری در این میان نمی‌توان اشاره کرد.

طراحی ظاهری

اولین برخورد با Z Flip7 حس آشنای Z Flip6 سال گذشته را زنده می‌کند و ممکن در نگاه اول نتوان به تفاوت بزرگی اشاره کرد؛ این اما فقط ظاهر مجراست و با کنار هم قرار دادن این دو مدل تفاوت‌های بزرگی یکی پس از دیگری نمایان می‌شوند. اولین نکته جدید صفحه‌نمایش خارجی دستگاه است که در حالت بسته کل قسمت رویی از جمله محوطه لنزهای دوربین را در بر گرفته و از این گذشته با کاهش چشمگیر حاشیه‌های پیرامونی نسبت تصویر یا aspect ratio بالاتری را ارائه می‌دهد. این صفحه‌نمایش مثل قبل با شیشه Gorilla Glass Victus 2 در برابر صدمات و آسیب‌های فیزیکی محافظت می‌شود.

در دو نسل قبلی این کلاس یعنی Z Flip5 و Z Flip6 بخشی از شاسی فلزی پیرامونی، لبه بالای صفحه‌نمایش خارجی را در بر می‌گرفت که این لبه حالا در Z Flip7 بسیار کوچک‌تر شده و تجربه فراگیرتری را از نمایشگر اکسترنال ارائه می‌دهد.

لنزهای دوگانه دوربین و فلش LED در این قسمت همچنان به‌صورت افقی و در راستای لبه بالایی دستگاه قرار دارند و میزان برجستگی و بیرون‌زدگی آن‌ها نیز تقریباً مثل دو مدل گذشته است.

بخش پشتی گوشی مثل Flip6 کاملاً مات و مقاوم در برابر اثر انگشت ساخته شده و در این‌جا نیز از شیشه ویکتوس 2 استفاده شده است. بخشی از شاسی فلزی پیرامونی درست مثل صفحه‌نمایش خارجی لبه بالایی این قسمت را در بر گرفته که این یکی نیز نسبت به Flip6 کاملاً کوچک‌تر شده است.

محل اتصال دو قسمت بالا و پایین صفحه‌نمایش مثل قبل مزین به نشان سامسونگ بوده و کاملاً مات و مقاوم در برابر اثر انگشت است.

برای باز کردن دستگاه همچنان به دست دوم نیاز است و در این حالت گوشی تقریباً به‌آسانی و با استحکام مطلوبی گشوده می‌شود.

لولای به‌ظاهر جدید Flip7 امکان باز کردن و قرار دادن آن در زوایای دلخواه مابین 45 تا حوالی 140 درجه را فراهم می‌کند اما برخلاف Flip6 نمی‌توان آن را در هنگام بستن در زوایای تندتری مثل 30 درجه قرار داد.

با گشودن صفحه‌نمایش منظره آشنای همیشگی انتظار شما را می‌کشد اما این بار با تغییر نسبت پنل، عرض نمایشگر داخلی بیش‌تر شده و فضای افقی بیش‌تری در اختیار کاربران است.

بخش فرو رفته میانی صفحه‌نمایش ظاهراً نسبت به قبل کمی بهبود پیدا کرده اما با کمی دقت هنوز دیده می‌شود و در زیر دست نیز می‌توان آن را حس کرد.

روی صفحه‌نمایش از همان پوشش پلاستیکی همیشگی استفاده شده و از این رو مسئله آسیب‌پذیر بودن پنل داخلی هنوز به‌قوت خود باقی‌ست.

گوشی در حالت باز ظاهراً هنوز با 180 درجه کامل چنددهم درجه‌ای فاصله دارد اما مقایسه آن با نسل‌های قبلی بهبود فوق‌العاده‌ای را نشان می‌دهد.

ضخامت باز و بسته گوشی کم‌تر شده و این موضوع به‌خوبی در دست نیز حس می‌شود؛ اجزای پیرامونی به‌لحاظ نوع و تعداد تغییری نکرده‌اند اما در ظاهر با تفاوت‌هایی همراه شده‌اند که از آن جمله باید به دکمه باریک‌تر پاور و خطوط آنتن نازک‌تر اشاره کرد. هنگام باز بودن گوشی و حین کارکرد با یک دست دکمه‌های جانبی کاملاً از دسترس هر دو دست خارج بوده و نیاز به دست دوم برای رسیدن به آن‌ها ضروری‌ست. این ماجرا هنگام بسته بودن Flip7 اما کاملاً برعکس بوده و به سادگی می‌توان این کلیدها را در زیر دست پیدا کرد.

استاندارد IP4x از ورود ذرات فیزیکی با اندازه بزرگ‌تر از 1 میلی‌متر به داخل گوشی جلوگیری می‌کند اما مثل دیگر نمونه‌های مشابه هنوز یارای مقاومت در برابر نفوذ گرد و خاک را ندارد. استاندارد IPx8 نیز مثل قبل Flip7 را قادر به غوطه‌وری در آب شیرین 1.5 متری برای 30 دقیقه می‌کند. شاسی گوشی نیز طبق معمول از آلومینیوم یا آن‌گونه که سامسونگ می‌گوید Armor Aluminum ساخته شده است.

در مجموع از طراحی جدید Galaxy Z Flip7 با صفحه‌نمایش بزرگ و کم حاشیه خارجی و صفحه‌نمایش عریض‌تر داخلی می‌توان رضایت داشت و ضخامت کم و جنس مات بدنه نیز این حس رضایت را ارتقاء می‌دهند. ارگونومی پایین هنگام باز بودن گوشی و کاملاً دور از دسترس بودن دکمه‌های جانبی در این حالت بزرگ‌ترین نکته منفی طراحی Flip7 محسوب می‌شود و کاهش زاویه باز ماندن گوشی نسبت به Flip6 قبل از بسته شدن خودکار آن نیز یک نکته منفی دیگر به حساب Flip7 واریز می‌کند.

ابعاد و وزن

Z Flip7 در بخش ابعاد و وزن با اختلاف‌های بزرگی نسبت به قبل همراه شده که برخی از آن‌ها ریشه در مهندسی طراحی و برخی دیگر به‌دلیل نسبت تصویر جدید و ابعاد بزرگ‌تر صفحه‌نمایش داخلی رخ داده است؛ ارتفاع دستگاه در حالت باز و بسته به‌ترتیب 166.7 و 85.5 میلی‌متر است که با وجود 0.2 اینچ صفحه‌نمایش داخلی بزرگ‌تر تفاوت زیادی را در مقایسه با ارتفاع Flip6 در این دو حالت یعنی 165.1 و 85.1 میلی‌متر تجربه نکرده است؛ در جست‌وجو برای یافتن علت این موضوع باید به نسبت تصویر 21:9 صفحه‌نمایش داخلی اشاره کرد که در مقایسه با نسبت 22:9 فلیپ 6 منجر به ارتفاع کم‌تری می‌شود. همین علت و البته افزایش 0.2 اینچی اندازه صفحه‌نمایش داخلی عرض دستگاه را به‌شدت افزایش داده و از فقط 71.9 میلی‌متر به 75.2 میلی‌متر رسانده است.

طراحان سامسونگ در کاهش ضخامت Flip7 دستاورد بزرگی را به‌جای گذاشته‌اند و با وجود افزایش ظرفیت باتری، ضخامت باز و بسته این مدل را از 6.9 و 14.9 میلی‌متر قبلی به 6.5 و 13.7 میلی‌متر کاهش داده‌‌اند؛ امری‌که در دست نیز کاملاً احساس می‌شود و با گوشی نازک‌تر و ظریف‌تری روبرو می‌شویم.

در زمینه وزن نیز می‌توان از دستاورد سامسونگ رضایت داشت و با وجود صفحه‌نمایش‌های داخلی و خارجی کاملاً بزرگ‌تر و ظرفیت بیش‌تر باتری فقط با 1 گرم افزایش وزن روبرو می‌شویم و وزن 187 گرمی این مدل هنوز شرایط ایده‌آلی دارد. گوشی در اختیار ما البته چند گرمی سنگین‌تر بود.

صفحه‌نمایش خارجی

نمایشگر اکسترنال یا خارجی در گوشی‌های تاشوی عمودی از اهمیت بالایی برخوردار است و بزرگ‌تر شدن و پشتیبانی آن از اجرای اپلیکیشن‌های بیش‌تر به‌معنای نیاز کم‌تر برای باز کردن دستگاه و در نتیجه کاهش مصرف انرژی و دوام بالاتر باتری خواهد بود؛ نمایشگر 3.4 اینچی دو نسل قبلی این کلاس از یک ساختار خاص شش ضلعی برخوردار بود که فضای بزرگی مقابل لنزهای دوربین را دست‌نخرده باقی می‌گذاشت. در Flip7 این صفحه‌نمایش کاملاً بزرگ‌تر شده و کل بخش رویی از جمله محوطه پیرامون لنزهای دوربین را در برگرفته و با حاشیه‌های حداقلی ظاهری مشابه تاشوهای موتورولا به‌خود گرفته است.

این پنل 4.1 اینچی Super AMOLED در زمینه وضوح نیز رو به جلو حرکت کرده و وضوح 720×748 پیکسل نسل قبلی را به 948×1048 پیکسل افزایش داده است. از میزان روشنایی این پنل در محیط‌های داخلی و خارجی و زیر نور مستقیم خورشید نیز رضایت داشتیم و از این لحاظ امتیاز بالایی را کسب می‌کند. نمایشگر خارجی علی‌رغم تغییرات فیزیکی اشاره شده ظاهراً با همان محدودیت‌های اجرای اپلیکیشن مدل‌های قبلی روبروست که در بخش رابط کاربری بیش‌تر به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

صفحه‌نمایش داخلی

یکی دیگر از تغییرات مهم Z Flip7 نسبت به قبل افزایش اندازه صفحه‌نمایش داخلی از 6.7 به 6.9 اینچ و از آن مهم‌تر تغییر نسبت آن از 22:9 به 21:9 است که ظاهر عادی‌تری را در مقایسه با پنل‌های 19.5:9 یا 20:9 گوشی‌های غیر تاشو ایجاد می‌کند؛ این صفحه‌نمایش Dynamic AMOLED 2X البته هنوز 8 بیتی با امکان نمایش 16 میلیون رنگ است و وضوح 1080×2520 پیکسلی آن تراکمی نزدیک به 397ppi را ایجاد می‌کند. حداکثر روشنایی دستی و خودکار این پنل کاملاً به Z Flip6 نزدیک است و هر دو مورد به بهترین تجربه‌های سامسونگ در کلاس پرچمداران مثل S25 Ultra نزدیکند. این صفحه‌نمایش از پخش محتوای HDR10 و +HDR10 پشتیبانی می‌کند و طبق معمول گوشی‌های سامسونگ از دالبی ویژن در آن پشتیبانی نمی‌شود.

گزینه‌های مرتبط با دقت رنگ در این پنل تفاوتی با گذشته ندارد و این بار نیز با انتخاب گزینه Natural از بخش Screen mode می‌توان دقت رنگ بالاتری را به‌دست آورد یا به‌صورت دستی گرمای رنگ را تغییر داد.

چین‌خردگی میانی صفحه‌نمایش همواره یکی از مشکلات دائمی گوشی‌های تاشو از ابتدا تا به امروز بوده و با وجود این‌که این مسئله در Z Flip7 ظاهراً کم‌تر شده اما هنوز این بخش فرو رفته در مرکز صفحه‌نمایش به‌چشم می‌خورد و زیر دست نیز احساس می‌شود.

یکی از دیگر از چالش‌ها و موارد منفی مرتبط با صفحه‌نمایش گوشی‌های تاشو که در Z Flip7 نیز همچنان به‌قوت خود باقی‌ست جذب لکه‌های چربی و اثرات انگشت ناشی از تماس دست با نمایشگر است که در نبود یک شیشه واقعی کاملاً به‌چشم می‌آید و در مدت زمان کوتاهی سطح براق پنل را لکه‌دار می‌کند.

حاشیه‌های پیرامونی صفحه‌نمایش داخلی تفاوت بزرگی نسبت به قبل نکرده و در چپ و راست و بالا و پایین کمی بیش از 2 میلی‌تر است. قطر دایره دوربین سلفی نیز رقم نزدیک به 3 میلی‌متر پیشین را حفظ کرده است.

نرخ رفرش

نرخ رفرش در صفحه‌نمایش داخلی گوشی حداکثر 120 هرتز بوده و این بار این نرخ 120 هرتزی در صفحه‌نمایش خارجی نیز در دسترس است که نسبت به پنل 60 هرتزی مدل‌های قبلی نکته کاملاً مثبتی محسوب می‌شود. پنل داخلی از فناوری LTPO برای نرخ رفرش متغیر بهره می‌برد که در حالت پیش‌فرض با لمس نکردن صفحه‌نمایش به مقادیر پایین و به محض لمس کردن به 60 یا 120 هرتز (بسته به انتخاب گزینه Adaptive یا Standard در منوی Motion smoothness) افزایش پیدا می‌کند. میزان کاهش نرخ رفرش به نوع و محتوای در حال اجرا روی صفحه‌نمایش بستگی دارد و هنگام استفاده از مرورگر و پخش ویدئوهای 60 فریمی به 60 هرتز و در صفحه همواره روشن (AoD) به 30 هرتز می‌رسد. عدد نرخ رفرش البته برخلاف گذشته فقط در دو حالت 60 و 120 هرتز به‌نمایش گذاشته شده و تقریباً در تمامی حالت‌های دیگر گزینه "--" نشان داده می‌شود که حداقل میزان آن به‌احتمال قریب به یقین همان 24 هرتز مدل‌های پیشین است.

اجرای جانبی

در سمت چپ دستگاه مثل قبل از سه خط آنتن و درگاه سیم‌کارت استفاده شده که این آخری دو سیم‌کارت نانو را می‌پذیرد. Flip7 از سیم‌کارت الترونیکی یا eSIM نیز پشتیبانی می‌کند.

در سمت راست نیز چهار خط آنتن همراه با دکمه‌های تغییر صدا و کلید پاور قرار دارد که هر دو کاملاً بالاتر از حد انتظار قرار دارند و دکمه پاور برای عملکرد به‌عنوان سنسور اثر انگشت اندکی بیش از اندازه کوچک است. به‌دلیل کوچک بودن این دکمه فرایند تشخیص اثر انگشت و بازگشایی قفل صفحه‌نمایش چندان دور از اشکال نبوده و از این موضوع باید به‌عنوان یکی از نکات منفی Flip7 یاد کرد.

تعداد خطوط آنتن در بالا و پایین گوشی به یک عدد کاهش پیدا کرده اما اجزای این دو قسمت تغییری نکرده و در پایین شامل دو میکروفون، پورت USB-C و اسپیکر اصلی می‌شود و در بالا ظاهراً دو میکروفون دیگر را در بر می‌گیرد.

بخش پشتی

عرض بیشتر و ارتفاع کم‌تر بخش پشتی Z Flip7 حس متفاوتی را در مقایسه با Flip6 ایجاد کرده و در یک نگاه این دو مدل را از هم تفکیک می‌کند. دیگر تفاوت چشمگیر در این قسمت به بخش مرکزی مابین دو نیمه بالا و پایینی تعلق دارد که حاشیه فلزی کاملاً باریک‌تری را ارائه می‌دهد. لنزهای دوگانه دوربین و فلش LED در بالای این قسمت قرار دارند و در محوطه مات پایینی نیز اطلاعات کوچکی در رابطه با کشور سازنده، سریال‌نامبر و IMEI درج شده است.

دوربین‌های بخش پشتی

سامسونگ ظاهراً دست به ترکیب دوربین‌های دوگانه بخش پشتی Z Flip7 نزده و این گوشی را همچنان با یک دوربین اصلی و یک دوربین اولتراواید روانه بازار می‌کند؛ دوربین اصلی همان نمونه 50 مگاپیگسلی 1/1.57 اینچی ISOCELL GN3 ساخت خود شرکت سامسونگ است که اندازه پیکسل‌های 1 میکرونی آن در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی به 2 میکرون می‌رسد. این دوربین به لنز f/1.8 OIS مجهز بوده و حداکثر وضوح فیلم‌برداری آن 4K/60fps است. دوربین دوم یعنی 12 مگاپیکسلی با لنز f/2.2 اولتراواید نیز ظاهراً همانی‌ست که در طی تمامی این سال‌ها در تعداد بیشماری از مدل‌های تاشو و غیر تاشوی سامسونگ دیده‌ایم و غیبت فوکوس خودکار از کیفیت و کارایی آن می‌‌کاهد.

در رابط کاربری دوربین جایگاه ردیف اول به چهار گزینه انتخاب عکس، ویدئو، پرتره و گزینه More تعلق دارد و یک خط جلوتر به شاتر دوربین، نمای آخرین عکس گرفته شده و دکمه تعویض دوربین‌های پشت و جلو تعلق دارد. کمی جلوتر می‌توان با انتخاب هریک از سه گزینه 0,6، 1 و 2 بین دوربین اولتراواید، دوربین اصلی و نمای زوم‌شده دو برابری آن جابه‌جا شد.

یک آیکون چهارپره جدید بر بالای این قسمت دیده می‌شود که با لمس آن مجموعه‌ای از کنترلرها به‌صورت عمودی ظاهر می‌شوند که اکثر آن‌ها را در رابط کاربری پیشین سامسونگ در کناره سمت چپ صفحه‌نمایش دیده بودیم. در این منو به‌جز تنظیمات آشنای فلش، تایمر، فیلترهای لایو، Motion photo، نسبت و وضوح تصویر، موارد دیگری مثل تنظیمات نورگیری و زیباسازی! چهره حضور دارند و دکمه دسترسی به تنظیمات کامل دوربین نیز در همین بخش جای گرفته است.

سامسونگ در سوی دیگر برخی از مهم‌ترین گزینه‌های منوی قبلی یعنی وضوح تصویر، فلش، Motion photo و فیلترهای لایو را جا داده است و بالای این قسمت نیز گزینه‌ای برای روشن کردن صفحه‌نمایش خارجی هنگام تصویربرداری در نظر گرفته شده است.

گزینه‌های حاضر در منوی More دقیقاً همان موارد حاضر در سری S25 هستند و گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و پرتره ویدئویی، Single Take و Dual REC را در بر می‌گیرند. گزینه Single Take امکان گرفتن چندین عکس در نماهای مختلف را در یک شات 15 ثانیه‌ای با هریک از دو دوربین اصلی و اولتراواید فراهم می‌کند و با Dual REC نیز با انتخاب دو دوربین از جمع سه دوربین گوشی می‌توان همزمان با وضوح 1080p/30fps فیلم‌برداری کرد؛ این ویدئوهای همزمان را هم می‌توان به‌صورت روی هم (نمای دو دوربین در یک کادر) و هم به‌صورت جدا و مستقل از هم ذخیره کرد.

ظاهر بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro در این مجموعه نیز اندکی متفاوت از تجربه پیشین در این زمینه بوده و در برخی موارد فرم متفاوتی را به‌خود گرفته است. در این بخش که برای هریک از دو دوربین اصلی و اولتراواید به‌صورت مجزا در دسترس است می‌توان عدد ISO را بین 50 تا 3,200 و سرعت شاتر را از 1/12,000 تا 30 ثانیه برای هر دو دوربین تغییر داد و فوکوس دستی نیز طبیعتاً تنها برای دوربین اصلی در دسترس است. تغییر وایت‌بالانس و نورگیری نیز دو تنظیم دیگر این بخش را تشکیل می‌دهند. نمودار هیستوگرام بر بالای این منو جای دارد و از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد و گزینه جداگانه‌ای برای تنظیم فاکتورهای کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها، سایه‌ها و Tint در نظر گرفته شده است. از منوی تنظیمات امکان برداشت RAW با فرمت DNG نیز در این قسمت در نظر گرفته شده است.

گزینه نسبتاً جدید تعیین میزان نورگیری در دو مد False color و Zebra pattern در Flip7 نیز در دسترس است که در اولی از رنگ سبز برای نقاط با نورگیری مناسب، از قرمز و زرد برای نورگیری بیش از اندازه و از آبی برای نورگیری پایین‌تر از حد استفاده می‌شود و در الگوی گورخری یا Zebra pattern نیز نقاط با نورگیری بیش از اندازه با خطوط هاشورخورده مشخص می‌شوند.

منوی تنظیمات دوربین با اندکی تغییر تقریباً همانی‌ست که در سری S25 دیده‌ایم و در آن گزینه‌های موسوم به Advanced options در عکس و ویدئو دیده می‌شوند. منوی تنظیمات در این قسمت به شش قسمت مختلف تقسیم شده که شامل ویژگی‌های هوشمندانه (Intelligent features)، بخش عکس، بخش سلفی، بخش ویدئو، گزینه General یا تنظیمات عمومی و بخش حریم خصوصی یا Privacy می‌شوند. سه گزینه جدید نیز در این قسمت دیده می‌شود که دو تای آن‌ها به ماهیت تاشوی گوشی تعلق دارد و یکی نیز گزینه کاملاً جدیدی‌ست. دو تای اول شامل Fit to screen (3:4 ratio) برای حذف نوارهای سیاه دو طرف پیش‌نمایش تصویر نمایشگر اصلی در حالت Flex و Cover camera effects برای نمایش افکت‌هایی دور لنز دوربین‌های بخش پشتی هنگام فعال کردن این دوربین‌ها و روشن بودن نمایشگر خارجی‌ می‌شوند و سومی یعنی Swipe preview up/down to امکان سوییچ بین دوربین‌ها یا نمایش نوار کنترل بالای شاتر را با کشیدن دست روی پیش‌نمایش تصویر دوربین فراهم می‌‌کند.

در بخش intelligent options به‌جز گزینه Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، سرعت گرفتن عکس و میزان بهینه‌سازی انجام شده روی آن تعیین می‌شود. در این قسمت در حالت پیش‌فرض کم‌ترین سرعت و بیش‌ترین بهینه‌سازی تصویر انتخاب شده اما می‌توان آن را به حالت متوسط و حداقل تغییر داد که در این آخری عکس با حداکثر سرعت و حداقل بهینه‌سازی برداشت می‌شود و مناسب سوژه‌های با حرکت زیاد است.

در Advanced picture options امکان تغییر فرمت عکس از JPG به HEIF برای کاهش حجم (البته با ریسک نمایش داده نشدن عکس‌ها در برخی دیوایس‌های دیگر) ارائه شده و از همین قسمت می‌توان یک کپی از عکس گرفته شده را در حالت RAW با فرمت DNG ذخیره کرد یا به‌کل حالت RAW را برای ذخیره تصاویر به‌کار گرفت. عکس‌های RAW امکان تغییر گسترده در نرم‌افزارهای ویرایش عکس را خواهند داشت اما حجم این تصاویر بسیار بالاتر از یک عکس JPG عادی‌ست و قبل از اعمال تغییرات به خوش آب و رنگی عکس‌های عادی JPG نیستند. Motion photo capture یک گزینه جدید در این قسمت است که در حالت پیش‌فرض روی Before and after shuter قرار دارد بدین‌معنا که پیش و بعد از گرفتن عکس، یک تصویر متحرک ثبت می‌شود اما می‌توان آن را به قبل از لمس شاتر تغییر حالت داد.

در نهایت در Advanced video options گزینه‌ای برای ذخیره ویدئو با کدک HEVC، امکان ارتقاء بیت‌ریت ویدئوها برای افزایش کیفیت و برداشت ویدئوهای HDR (با رنگ‌ها و کنتراست بهبودیافته) فراهم شده است برداشت صدای ویدئو با هدست بلوتوث متصل به دستگاه (360audio recording) از دیگر موارد حاضر در این قسمت است (که البته تنها در برخی هدست‌های سامسونگ پشتیبانی می‌شود) و گزینه Audio playback نیز امکان پخش موزیک یا هر صدای دیگری را در حین برداشت ویدئو فراهم می‌کند. زوم در صدا هماهنگ با زوم در تصویر یا Zoom-in mic از جمله حذفیات این قسمت در مقایسه با خانواده S25 است.

گزینه Log نیز که برای اولین بار در سری S25 معرفی شد در Z Flip7 نیز حضور دارد و با فعال بودن این گزینه طیف دینامیکی وسیع‌تری از صحنه پیش رو برداشت می‌شود که دست کاربر را در هنگام ویرایش ویدئو بازتر می‌گذارد. ویدئوهای Log تا قبل از تصحیح رنگ آن‌ها به‌صورت فلت و خاکستری ثبت می‌شوند.

عکاسی با Z Flip7 را در یک روز داغ تابستانی با نور کامل آغاز می‌کنیم و در پله اول به‌سراغ وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی می‌رویم که طبق انتظار تصویری خوش آب و رنگ و اشباع شده مثل اکثر دیگر گوشی‌های سامسونگ را پیش روی ما می‌گذارد. از میزان جزییات مطابق برش اندازه واقعی می‌توان رضایت کامل داشت و طیف دینامیکی، کنتراست و کنترل نویز نیز در سطح کاملاً قابل‌قبولی قرار دارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این عملکرد مطلوب در دیگر سوژه‌ها نیز تکرار شده و در هر مورد با جزییات بالا، طیف دینامیکی گسترده و کنتراست مطلوب روبرو می‌شویم و از نویز نیز تقریباً خبری نیست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی کنتراست و طیف دینامیکی محدودتری دارد اما در صورت فراهم بودن نور کامل برداشت این عکس و سپس کاهش دستی وضوح آن به 12 مگاپیکسل همانطور که در تصاویر زیر مشخص است عملاً جزییات بیش‌تری را در اختیار شما می‌گذارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح کامل 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض

کاهش دستی وضوح عکس 50 مگاپیکسلی به 12 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی آن

دوربین اصلی طبق انتظار در حضور نور پس‌زمینه شدید به‌خوبی های‌لایت‌ها و نقاط تیره را پوشش داده و با وجود آن‌که کنترل HDR دیگر در اختیار کاربران نیست اما از نتیجه نهایی نیز نمی‌توان ناراضی بود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در برداشت پرتره امتیاز بالایی را به‌خود اختصاص نمی‌دهد و حتی در یک سوژه نسبتاً ساده مثل تصویر زیر نیز بخش‌های مشخصی از کاراکتر اصلی را همراه با پس‌زمینه محو می‌کند.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اولتراواید با وجود قدمت طولانی‌مدت و سخت‌افزار قدیمی عملاً هنوز نمونه بدی به‌حساب نمی‌آید و با این‌که در سطح جزییات از دوربین اصلی پایین‌تر است اما در یک نور خوب و ایده‌آل عکس‌های خوش آب و رنگی با طیف دینامیکی نسبتاً راضی‌کننده برداشت می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

اندکی به‌هم ریختگی کناره‌های کادر تصویر در این دوربین طبیعی‌ست و با کاهش نور احتمالاً سر و کله نویز نیز در آن پدیدار می‌شود. اما در نور روز از بسیاری از دوربین‌های اولتراواید تزیینی در اکثر گوشی‌ها شرایط بهتری دارد. این دوربین به‌خصوص گزینه ایده‌آلی برای گرفتن عکس سلفی از طریق نمایشگر خارجی‌ست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب پیش‌فرض در Z Flip7 فعال است و بسته به نور سوژه به‌صورت خودکار وارد عمل می‌شود در برخی سوژه‌های روشن‌تر اما باید این گزینه را به‌صورت دستی فعال کرد و گوشی بنا به صلاحدید تمایلی به فعال کردن نایت مد از خود نشان نمی‌دهد. عکس‌های شب دوربین اصلی در این کلاس کاملاً راضی‌کننده با سطح جزییات نسبتاً بالا، کنترل مطلوب نویز و طیف دینامیکی وسیع هستند و در صورت ثابت بودن سوژه می‌توان از نتیجه آن رضایت داشت.

برداشت تصویر با دوربین اصلی گوشی در حالت شب خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عملکرد این دوربین در مقابل منابع نور چندان ایده‌ال نیست اما با نگاهی به جزییات و کیفیت رنگ در سوژه‌های مختلف می‌توان از آن کاملاً راضی بود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی گوشی در حالت شب خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی گوشی در حالت شب خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

نگفته پیداست که عملکرد دوربین اولتراواید در شب کاملاً به فعال بودن حالت شب وابسته است و در غیر این‌صورت نتیجه‌ای کاملاً غیر قابل‌قبول را بر جای می‌گذارد. حالت شب اتوماتیک در این دوربین نیز در برخی سوژه‌ها فعال نمی‌شود و باید از حالت شب دستی استفاده کرد. عکس‌های دوربین اولتراواید در این حالت با توجه به مشخصات سخت‌افزاری این دوربین نسبتاً قابل‌قبول و راضی‌کننده‌اند. منابع نور در این دوربین نیز با هاله مشهودی همراه می‌شوند.

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

Galaxy Z Flip7 امکان برداشت ویدئوی 4K با 30 یا 60 فریم در ثانیه با هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و سلفی را داراست که در کم‌تر گوشی تاشو و غیر تاشوی دیگری دیده می‌شود؛ ویدئوهای 4K/30fps دوربین اصلی در حالت پیش‌فرض با کدک HEVC یا H.265 برداشت می‌شود که با وجود حجم پایین‌تر، با ریسک پخش نشدن در پلیرهای قدیمی همراهند. بیت‌ریت ویدئویی این وضوح در دوربین اصلی و اولتراواید حوالی 48Mbps بوده و صدای دو کاناله استریوی آن نیز با بیت ریت 249 کیلوبیت بر ثانیه برداشت می‌شود. ویدئوهای 4K دوربین اصلی جزییات بالا، ثبات مطلوب و طیف دینامیکی وسیعی را به‌تصویر می‌کشند و دقت رنگ بالاتری را نسبت به عکس‌های این دوربین به‌نمایش می‌گذارند.

در مورد دوربین اولتراواید نیز طبیعتاً جزییات کاهش پیدا می‌کند اما از میزان ثبات و لرزه‌گیری کاملاً راضی بودیم و اثر چندانی از نویز نیز در آن‌ها دیده نمی‌شود.

دوربین سلفی

سامسونگ از ابتدای تولد سری Z Flip از سال 2020 تا به امروز دست به دوربین سلفی بالای صفحه‌نمایش نزده و برای شش نسل پیاپی از همین دوربین 10 مگاپیکسلی کوچک 1/3 اینچی بدون فوکوس خودکار با لنز f/2.2 بهره می‌برد و تنها در دو نسل اخیر به‌لطف پردازنده‌های قوی‌تر امکان برداشت ویدئوی 4K/60fps را به لیست امکانات آن افزوده است. این دوربین البته با توجه به امکان برداشت تصویر سلفی با هر دو دوربین اصلی و اولتراواید (از طریق صفحه‌نمایش خارجی) اهمیت چندان بالایی در سری Z Flip نداشته و گله و شکایت چندانی در مورد ثابت ماندن مشخصات آن در سال‌های گذشته نمی‌توان داشت.

عکس‌های این دوربین در حالت پیش‌فرض با وضوح 6 مگاپیکسل (2080×2784 پیکسل) برداشت می‌شوند اما با تشخیص افراد بیش‌تری در کادر تصویر یا با لمس دستی گزینه سلفی دسته‌جمعی! کادر بازتر و وضوح کامل 10 مگاپیکسل (2736×3684 پیکسل) را ارائه می‌کند. از عکس‌های این دوربین در فاکتورهای جزییات، رنگ و طیف دینامیکی می‌توان رضایت داشت هرچند هنوز در مقایسه با دوربین اصلی (و دوربین اولتراواید در کیس برداشت عکس‌های دسته‌جمعی) در جایگاه کاملاً پایین‌تری قرار می‌گیرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین سلفی در وضوح پیش‌فرض 6 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر پرتره با دوربین سلفی در وضوح پیش‌فرض 6 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری و شارژر

یکی از تغییرات اصلی Z Flip7 نسبت به نسل‌های قبلی ارتقاء ظرفیت باتری از 3,700mAh در Z Flip5 و 4,000mAh در Z Flip6 به 4,300 میلی آمپر ساعت است که روی ضخامت و وزن گوشی نیز بدون تأثیر بوده است. این باتری با یک بار شارژ به‌گفته سامسونگ قادر به پخش 31 ساعت ویدئوی 720p ذخیره شده روی حافظه داخلی‌ست که نسبت به 23 ساعت در Z Flip6 ارتقاء بزرگی را نشان می‌دهد. در عمل البته هنوز با باتری چندان فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و در یک استفاده نسبتاً شدید با سوییچ‌های پیاپی به صفحه‌نمایش اصلی و خارجی، برداشت عکس و ویدئو و چند ساعت حضور در شبکه‌های اجتماعی احتمالاً در پایان روز نیاز به شارژ مجدد دستگاه خواهید داشت.

تست دوام باتری PC Mark Work 3.0 به دلائل نامشخصی روی Z Flip7 در اختیار ما قابل اجرا نبود و از این رو نمی‌توان نتایج این آزمون را با Flip6 سال گذشته مقایسه کرد هرچند در عمل ارتقاء عمر باتری در سناریوهای مشابه نسبتاً مشهود است.

حداکثر توان شارژر مورد پشتیبانی این باتری مثل گذشته 25 وات است و ارتقاء نیافتن آن در مقایسه با رقبا نکته منفی بزرگی را به‌حساب سامسونگ واریز می‌کند. این شارژر طبق معمول درون جعبه دستگاه نبوده و باید آن را جداگانه تهیه کرد. تست شارژ Z Flip7 را در حالت خاموش و از 2 درصد آغاز می‌کنیم؛ گوشی پس از 5، 10 و 15 دقیقه به شارژهای 12، 19 و 26 درصد دست پیدا کند و شارژ آن پس از 20 و 30 دقیقه نیز به‌ترتیب به 32 و 46 درصد می‌رسد. شارژ 50 درصدی گوشی در دقیقه 33 رخ می‌دهد و پس از گذشت 45 دقیقه و یک ساعت نیز به‌ترتیب به شارژهای 66 و 84 درصد می‌رسیم. Flip7 پس از یک ساعت و 15 دقیقه به شارژ 94 درصد می‌رسد اما برای پر کردن همین 6 درصد باقی‌‌مانده باید 17 دقیقه دیگر به انتظار نشست تا سرانجام باتری در دقیقه 92 به‌طور کامل پر شود. در Z Flip6 نیز تقریباً با همین شرایط روبرو بودیم که این موضوع با توجه به افزایش ظرفیت باتری نکته مثبتی محسوب می‌شود.

سیستم‌عامل

Galaxy Z Flip7 با سیستم‌عامل اندروید 16 و رابط کاربری One UI 8 ارائه می‌شود و سامسونگ تا 7 سال آپدیت‌های سیستم‌عامل و به‌روزرسانی‌های امنیتی را برای آن تضمین کرده است. زمان بوت گوشی همچنان کاملاً سریع و نزدیک به 17 ثانیه است که تفاوتی با Flip6 سال قبل ندارد. One UI 8 در عمل کاملاً به One UI 7 پیشین نزدیک است و تنها این‌جا و آن‌جا به برخی نکات جدید بر می‌خوریم.

رابط کاربری صفحه‌نمایش خارجی

با وجود افزایش 0.7 اینچی اندازه صفحه‌نمایش خارجی، شکل و فرم رابط کاربری آن تفاوتی نسبت به قبل نکرده و شرایط در اکثر مواقع به‌قرار گذشته است؛ بدین‌ترتیب (حداقل در حالت پیش‌فرض) امکان استفاده از این صفحه‌نمایش برای دسترسی به همه امکانات گوشی مستقل از صفحه‌نمایش داخلی وجود ندارد و قابلیت‌های آن به چند مورد انگشت‌شمار محدود شده است. البته همانطور که در ادامه خواهیم دید این محدودیت را می‌توان با یک ترفند ساده برطرف کرده و برنامه‌ها و حتی برخی بازی‌های ساده را در این صفحه‌نمایش اجرا کرد.

ویجت‌های این قسمت کمی نسبت به قبل تغییر کرده‌اند و به‌جز برخی موارد قبلی مثل وضعیت آب و هوا، دفترچه تلفن و گالری تصاویر می‌توان ویجت‌هایی را برای باتری، Now brief و Device care را در این قسمت مشاهده کرد. در این بخش با انتخاب هریک از این موارد در صفحه‌نمایش داخلی، گونه‌های متفاوت آن‌ها در پایین به‌نمایش درآمده و به‌راحتی با کشیدن هر ویجت به‌درون کادر بالای تصویر می‌توان به آن‌ها در صفحه‌نمایش خارجی دسترسی داشت.

با نزدیک کردن دو انگشت به هم روی این صفحه‌نمایش نیز می‌توان ویجت‌های در حال استفاده را مشاهده کرد و به‌سرعت مابین آن‌ها جابه‌جا شد.

اسکرول صفحه‌نمایش خارجی از چپ به راست برای نمایش اعلان‌ها برنامه‌ها در نظر گرفته شده و همان نوتیفیکیشن‌های به‌نمایش درآمده در صفحه‌نمایش داخلی را می‌توان در این‌جا نیز مشاهده کرد.

با اسکرول پنل از بالا به پایین ورژن کوچک و خلاصه‌ای از منوی نوتیفیکیشن پنل داخلی به‌نمایش در می‌آید که در آن چند میانبر از جمله خاموش و روشن کردن وای‌فای، دیتای موبایلی و چراغ‌قوه، بلوتوث، حالت هواپیما و اسکرین‌ریکورد در دسترس قرار می‌گیرند. گزینه کنترل موسیقی در حال پخش و اسلایدر تغییر روشنایی این پنل همراه با گزینه‌هایی برای فعال کردن روشنایی خودکار نیز در همین بخش قرار دارند. یک نکته جدید این بخش افزوده شدن گزینه Play Music به آن است. در این پنل مثل قبل برای ارگونومی بیش‌تر ترکیب معمول برداشت اسکرین شات یعنی دکمه پاور+ولوم پایین با دکمه پاور+‌ولوم بالا جایگزین شده است.

در بخش Labs از منوی تنظیمات گوشی می‌توان برخی برنامه‌های دیگر را نیز در صفحه‌نمایش کاور اجرا کرد که یوتوب، مپس و منوی پیام‌ها از آن جمله‌اند. این برنامه‌ها نیز در ردیف ویجت‌ها و با اسکرول دست از راست به چپ نمایان می‌شوند. نکته جالب در این میان اشاره به امکان دریافت برنامه Multistar در پایین این بخش است که از طریق آن می‌توان برنامه‌های بیش‌تری را در نمایشگر خارجی اجرا کرد.

بدین‌منظور باید پس از نصب برنامه Good Lock از فروشگاه نرم‌افزاری سامسونگ (Galaxy Store) در تب Life up ویجت MultiStar را دانلود کرده و سپس در قسمت I love Galaxy Foldable به بخش Launcher Widget مراجعه کرده و برنامه‌های مد نظر برای اجرا در صفحه‌نمایش خارجی را انتخاب کرد. از همین قسمت و بخش Game Widget نیز می‌توان برخی بازی‌های ساده مبتنی بر وب را در صفحه‌نمایش خارجی اجرا کرد. ذکر این توضیح ضروری به‌نظر می‌رسد که در پایان این مراحل باید به‌صورت جداگانه با انتخاب گزینه‌های Enable Launcher Widget و Enable Game Widget دو پنل جدید را به لانچر صفحه‌نمایش خارجی افزود.

صفحه‌نمایش خارجی گوشی‌های تاشو به‌خصوص در کلاس تاشوهای عمودی، اغلب برای گرفتن عکس سلفی با دوربین‌های اصلی به‌کار می‌رود و فلیپ 7 نیز طبیعتاً مستثنی نیست؛ در صفحه اصلی این پنل در حالت پیش‌فرض گزینه‌ای برای فعال کردن دوربین در نظر گرفته شده و با دو بار فشردن پیاپی دکمه پاور نیز می‌توان بلافاصله به دوربین به‌صورت فول ‌اسکرین و تمام‌صفحه دسترسی داشت. گرفتن عکس سلفی در این حالت کار ساده‌ای بوده و به‌جز فشردن دکمه ولوم جانبی امکان برداشت عکس تنها با لمس کردن پنل نیز وجود دارد.

رابط کاربری صفحه‌نمایش اصلی

طراحی صفحه قفل در One UI 8 تفاوتی با One UI 7 پیشین ندارد و از همان شکل آیکون‌ها و فونت پوسته قبلی همراه با گزینه Now Brief در پایین در این‌جا نیز استفاده شده است موارد حاضر در منوی Lock screen and AOD نیز به‌طور کامل به‌قرار گذشته‌اند.

گزینه Now bar از جمله موارد آشنای صفحه قفل است که مواردی مثل نتایج رویدادهای ورزشی را در صفحه قفل در پایین به‌نمایش می گذارد و این اطلاعات این بار در صفحه‌نمایش خارجی نیز بدون نیاز به باز کردن گوشی در دسترس است.

صفحه همواره روشن یا AOD همانی‌ست که در سری S25 دیده‌ایم و در حالت پیش‌فرض برای نمایش داده شدن آن باید روی صفحه ضربه زد یا اصطلاحا tap کرد. در این صفحه مثل قبل زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود. نکته جدید در این میان امکان حضور Now bar در صفحه AOD است که به‌خصوص برای دنبال کردن یک رویداد ورزشی نکته جالبی به‌نظر می‌رسد.

در بخش تنظیمات این صفحه جدا از حالت پیش‌فرض Tap to show، سه انتخاب دیگر یعنی روشن بودن دائم (Show always)، روشن شدن مطابق زمان‌بندی (Show as scheduled) و روشن شدن با دریافت اعلان جدید (Show for new notifications) دیده می‌شود که همگی پیش از این در این منو حضور داشته‌اند. از طریق گزینه‌ای در این قسمت امکان نمایش والپیپر صفحه هوم در صفحه همواره روشن نیز وجود دارد که البته طبیعتاً به مصرف باتری بیش‌تری منجر خواهد شد. گزینه Erase background در این قسمت نیز بخش اصلی تصاویر (مثلاً چهره افراد) را در والپیپر صفحه AOD حفظ کرده و پس‌زمینه را حذف می‌کند.

صفحه هوم تفاوت اساسی و مهمی با آن‌چه از این قسمت در One UI پیشین در ذهن داریم نکرده و فرم و ظاهر مشابهی را ارائه می‌کند. آیکون بیضی شکل Now brief نیز در این قسمت در کنار وضعیت آب و هوا قرار دارد که سامسونگ از آن با عنوان یک خلاصه شخصی‌سازی‌شده از محتوای پیشنهادی و عملگرهایی یاد می‌کند که در طی روز تغییر می‌کنند.

برای استفاده از Now brief جدا از حساب کاربری سامسونگ باید گزینه Personal data Intelligence را از منوی تنظیمات حریم شخصی فعال کرد که از جزییات استفاده شما از بخش‌های مختلف گوشی برای غنی‌تر کردن این منو سود می‌جوید. این اطلاعات علاوه بر Now brief در گالری تصاویر، صفحه‌کلید سامسونگ و چند قسمت دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفته و طبق ادعای سامسونگ برای حفظ امنیت کاربران تنها در خود گوشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

صفحه هوم به‌جز Now brief تغییری نکرده و نحوه تعامل با آیکون‌های آن نیز به قرار سابق است.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را به‌کل حذف کرد.

منوی تنظیمات هوم‌اسکرین نیز عیناً از One UI 7 به One UI 8 منتقل شده و همه چیز از جمله نمای گرافیکی تغییر اندازه آیکون اپلیکیشن‌ها در بالا همگی در این پوسته جدید نیز حضور دارند. از جمله تنظیمات این بخش باید به امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیداً دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن اشاره کرد.

منوی جانبی Edge panels با ادامه حضور گزینه‌های هوش مصنوعی از جمله AI Select همراه با Now Brief، مترجم همزمان و Drawing assist تغییری نسبت به One UI 7 نداشته است و مثلاً با انتخاب گزینه AI Select در این بخش محتوای صفحه بررسی شده و بسته به تصویر، پیشنهادی برای یک کار مرتبط با هوش مصنوعی (مثلاً تبدیل عکس به یک سوژه کارتونی با Drawing assist یا افزودن یک جزء جدید به تصویر با Generative edit) پیشنهاد می‌شود.

کشیدن دست از هر نقطه صفحه‌نمایش (به‌جز کناره سمت راست) رو به پایین منوی نوتیفیکیشن یا اعلان برنامه‌ها را ظاهر می‌کند که حالا با لمس گزینه تازه‌ای در پایین آن می‌توان به لیست برنامه‌های مجاز برای ارسال نوتیفیکیشن نیز دست پیدا کرد.

کشیدن دست از کناره سمت راست به پایین منوی کنترل‌سنتر را به‌نمایش می‌گذارد که به‌جز جابه‌جایی دو آیکون در پایین صفحه عیناً همان کنترل‌سنتر One UI 7 است. در این منو دیگر زمان و تاریخ در بالا دیده نمی‌شوند و برای دیدن آن‌ها باید با یک اسکرول به راست به بخش قبلی نوتیفیکیشن رفت. سه میان‌بر بالا یعنی دسترسی به منوی تنظیمات، خاموش کردن گوشی و قلم ویرایشی سر جای خود باقی هستند و دو آیکون وای‌فای و بلوتوث نیز بالاتر از سایر میان‌برها در دو محوطه بیضی‌شکل بزرگ جای دارند. تنها تغییر در این میان جابه‌جایی ردیف Smart View و Modes با Nearby devices و SmartThings با یکدیگر است.

با لمس گزینه ویرایش (قلم بالای صفحه‌نمایش) امکان حرکت و جابه‌جایی هریک از این پنل‌های شش‌گانه اشاره شده فراهم می‌شود و حتی می‌توان پنل حاوی بلوتوث و وای‌فای را نیز از قسمت بالایی به پایین منتقل کرد. با انتخاب گزینه Edit روی آیکون‌های این قسمت نیز طبق معمول می‌توان به حذف و اضافه میان‌برهای و جابه‌جایی آن‌ها اقدام کرد.

بر بالای صفحه‌نمایش در این حالت گزینه دیگری به‌نام Panel settings ظاهر می‌شود که با لمس آن و انتخاب گزینه Toghether می‌توان فرم منوی نوتیفیکیشن را به نسخه‌های قبل از One UI 7 تغییر داد؛ جایی‌که علاوه بر اعلان برنامه‌ها، شش آیکون اصلی همراه با نوار تغییر روشنایی در این بخش حضور پیدا می‌کنند.

منوی اصلی یا App drawer نیز کاملاً مشابه One UI 7 است و نوار جست‌وجوی آن در پایین است. تعداد برنامه‌های اضافی و بسته سامسونگ در این دو مدل بسیار محدود و انگشت‌شمار بوده و از ترفند پیشین یعنی حضور برنامه‌های سامسونگ به‌صورت کم‌رنگ و نصب نشده (که به محض ورود به حساب سامسونگ یک به یک و بدون دخالت شما دانلود و نصب می‌شدند) نیز حداقل در نسخه‌های در اختیار ما خبری نبود.

با لمس نوار جست‌وجو در پایین به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم. از طریق گزینه‌ای بر بالای این قسمت می‌توان اپلیکیشن‌های مد نظر برای جست‌وجوی عبارت مورد نظر را از لیست انتخاب یا حذف کرد.

منوی تنظیمات نیز به‌جز بخش مرتبط با صفحه‌نمایش خارجی یا کاور اسکرین هیچ تفاوتی با One UI 7 ندارد و در بالا اطلاعات حساب کاربری سامسونگ همراه با برخی پیشنهادهای روزانه را جای داده و سایر تنظیمات نیز در 10 بخش مجزا قرار گرفته‌اند. بدین‌ترتیب در این منو به هیچ نکته تازه‌ای نمی‌توان اشاره کرد و همه چیز به قرار سابق است.

Flex mode دیگر گزینه متفاوت بخش تنظیمات نسبت به یک گوشی غیر تاشو است که از طریق آن می‌توان با خمیده بودن صفحه‌نمایش یک برنامه را در نیمه بالایی پنل و کنترل‌های آن را در نیمه پایینی به‌تصویر کشید.

در منوی Flex mode panel لیست برنامه‌های مد نظر برای اجرا شدن در این حالت در دسترس قرار گرفته که با انتخاب هریک می‌توان آن‌ها را در دو نیمه بالایی و پایین گوشی به‌نمایش گذاشت.

منوی Galaxy AI مثل گذشته محلی برای تجمیع و آشنایی با تمامی امکانات هوش مصنوعی گوشی‌ست و در آن موارد آشنایی Call assist برای ترجمه آنی و همزمان تماس، Chat assist (ترجمه همزمان با حفظ استایل نوشتاری و نکات گرامری در برخی اپلیکیشن‌های چت) و Interpreter (ترجمه آنی مکالمه‌ها) اشاره کرد که البته نگفته پیداست که هر سه با محدودیت‌های زبانی و مکانی روبرو بوده و حداقل هنوز امکان استفاده از آن‌ها در همه زبان‌ها وجود ندارد. برخی از موارد حاضر در این منو شامل Transcript assist، Note assist و Browsing assist در سری S25 به‌ترتیب به نام‌های Voice Redorder، Samsung Notes و Samsung Internet تغییر نام داده بودند که حالا در One UI 8 دوباره به اسامی قبلی بازگشته‌اند. دو گزینه Audio Eraser برای حذف نویز صوتی در ویدئو و Now Brief نیز در این بخش معرفی شده‌اند.

در پایین این بخش مثل قبل گزینه‌ای برای محدود کردن تحلیل و پروسس اطلاعات به توان پردازشی داخل گوشی دستگاه در نظر گرفته شده که البته به‌صورت پیش‌فرض غیر فعال است و این بدان معنا خواهد بود که دیتای کاربران به سرورهای خارجی ارسال می‌شود و تنها در صورت فعال کردن این گزینه (که به احتمال قریب به یقین در اکثر گوشی‌ها به همین صورت غیر فعال باقی خواهد ماند) از خروج این اطلاعات جلوگیری می‌شود. البته ذکر این توضیح نیز ضروری‌ست که با غیر فعال کردن این گزینه، گوشی از انجام بسیاری از فعالیت‌های هوشمندانه خود باز می‌ماند!

قابلیت‌های هوش مصنوعی Galaxy AI را پیش از در مطلب جداگانه‌ای معرفی کرده‌‌ایم.

با وجود آن‌که One UI 8 در اکثر مواقع به One UI 7 شباهت دارد در این میان برخی نکات تازه نیز در این پوسته جدید گنجانده شده که به برخی از آن‌ها در لیست زیر اشاره کرده‌ایم:

- انیمیشن‌های جدید در اپلیکیشن آب و هوا

- افزوده شدن گزینه یادآور چتر (Umbrella reminder) و هواوی سرد از طریق منوی Modes and Routines با تشخیص بارندگی

- تغییر حالت تصویر پس‌زمینه بسته به ساعت‌های مختلف روز

- تغییر اندازه دلخواه یک برنامه در هنگام نمایش همزمان دو اپلیکیشن در صفحه یکی در بالا و دیگری در پایین

- در دسترس بودن مستقیم Quick Share با لمس کردن آیکون آن بدون نیاز به باز کردن یک فایل برای اشتراک‌گذاری

- امکان سوییچ به گزینه تنظیمات سریع در منوی دوربین با کشیدن دست رو به بالا و پایین در منوی دوربین

- امکان زوم کردن در تصویر با دکمه‌های + و - از طریق گزینه جدیدی در منوی Accessibility

- امکان Pair و اتصال مستقیم سمعک بلوتوثی در منوی Hearing aid support

- مرتب شدن اسکرین‌شات‌ها در گالری تصاویر براساس نوع عکس گرفته شده

- مرتب شدن فایل‌ها در اپلیکیشن My Files براساس نوع فایل دانلودی

- اشتراک‌گذاری آسان صدا از طریق بلوتوث به دیگر هدست‌ها با گزینه broadcast

- امکان مخفی کردن اعلان برنامه‌های دلخواه از گوشی در منوی Secure Folder

- امکان مخفی کردن کامل Secure Folder

- برخی تغییرات کوچک در منوی تقویم، ریماندر و ساعت

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

در حالی‌که در تمامی مدل‌های قبلی این کلاس از پردازنده‌های سری 8 کوالکام استفاده شده بود سامسونگ در این نوبت ترجیج داده تا به سراغ یک محصول داخلی خود یعنی پردازنده Exynos 2500 برود که چندی پیش و درست قبل از رونمایی Flip7 و Fold7 معرفی شد. این چیپ‌ست 10 هسته‌ای که با لیتوگرافی 3 نانومتری GAA سامسونگ ساخته شده ساختار بسته‌بندی و پکیجینگ جدیدی را به‌نام FOWLP به‌کار می‌گیرد که به کوچک‌تر و نازک‌تر شدن مجموعه، پرفورمنس الکتریکی بهتر و بهبود عملکرد حرارتی منجر می‌شود. در بالاترین سطح این پردازنده یک هسته 3.3 گیگاهرتزی Cortex-X925 قرار دارد و دو هسته 2.74 گیگاهرتزی و 5 هسته 2.36 گیگاهرتزی (همگی از نوع Cortex-A725) خوشه‌های دوم و سوم این پردازنده را تشکیل می‌دهند. در نهایت در پایین‌ترین سطح نیز به دو هسته 1.8 گیگاهرتزی Cortex-A520 بر می‌خوریم.

گرافیک Xclipse 950 این پروسسور نیز در مقایسه با Xclipse 940 پیشین بزرگ‌تر بوده و 8 پروسسور WGP و 8 رندر بک‌اند را (در مقایسه با شش WGP و شش رندر بک‌اند در نسل قبلی) به‌کار گرفته است که به‌گفته سامسونگ به 28 درصد فریم در ثانیه بالاتر در بازی‌های دارای رهگیری نور منجر می‌شود. رم دستگاه 12 گیگابایت بوده و 256 یا 512 گیگابایت حافظه داخلی غیر قابل ارتقاء از نوع پر سرعت UFS 4.0 دارد. در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در ابتدای بوت و پیش از ایجاد هرگونه تغییری در حافظه چیزی نزدیک به 223 گیگابایت در دسترس کاربر قرار داشت. این حافظه ظاهراً از نوع پر سرعت UFS 4.0 است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با حضور پردازنده 10 هسته‌ای جدید نتایج کاملاً بهتری را نسبت به Z Flip6 سال گذشته به‌خصوص در تست‌های پردازشی چند رشته‌ای می‌توان انتظار داشت اما با تفاوت در هسته‌ها و فرکانس پایین‌تر آن‌ها نسبت به SD 8 Elite نسخه گلکسی حاضر در سری S25 احتمالاً نتایج به‌دست آمده از Z Flip7 با پرچمدارانی مثل S25 Ultra و +S25 قابل مقایسه نخواهد بود.

در تست نخست طبق معمول به‌سراغ Geekbench 6 و دو آزمون پردازنده تک و چند هسته‌ای آن می‌رویم که Z Flip6 آن‌ها را به‌ترتیب با امتیازهای 1,969 و 6,202 واحد پشت سر گذاشته بود و از Z Flip7 انتظار بالاتری می‌رود؛ امتیازهای Z Flip7 در این دو ازمون به‌ترتیب به 1,835 و 7,497 واحد رسید که با انتظار اولیه از آن در مورد بیش‌تر بودن حالت چند هسته‌ای منطبق است اما کاهش حالت تک هسته‌ای آن نسبت به Flip6 جای تعجب دارد. S25 Ultra در این تست با امتیازهای 2,900 و 10,000 واحد برتری بی چون و چرایی را به‌نمایش می‌گذارد و حتی با S24 FE با پردازنده نسل قبلی Exynos 2400e در حالت تک‌هسته‌ای امتیاز بهتر 2,121 واحد را ثبت می‌کند.

در AnTuTu V10.4.4 به امتیاز تنها 1,597,000 واحد دست پیدا کردیم که با وجود آن‌که این یکی نیز نسبت به امتیاز 1,300,000 واحد Z Flip6 بهتر شده اما هنوز با اختلاف از S25 Ultra با امتیاز 2 میلیون و 200 هزار واحدی و پرچمدارانی مثل وان‌پلاس 13 با امتیازهایی بالاتر از 2,600,000‌ واحد کم‌تر است. مقایسه این امتیاز با عملکرد S24 FE در این تست با امتیاز 1,561,000 واحدی و پردازنده نسل قبلی Exynos 2400e نشان از نوعی کاهش عمدی عملکرد در Z Flip7 دارد که در Z Flip6 نیز ظاهراً به‌دلیل ملاحظات گرمایشی شاهد آن بودیم. Z Flip7 در حین اجرای این تست کاملاً گرم و حتی داغ شد و کانونی این حرارت محوطه مقابل دوربین‌ها در بخش پشتی بود.

در تست گرافیکی Wild Life Extreme که قدرت گرافیک Xclipse 950 گوشی را محک می‌زند به امتیاز 4,800 واحدی با متوسط 29 فریم در ثانیه دست پیدا کردیم که تقریباً هیچ فرقی با Flip6 سال گذشته ندارد و جدا از اختلاف بزرگ آن با نتیجه S25 Ultra‌ در این تست (6,600 واحد با متوسط 40fps) پرچمداران سال گذشته با Snapdragon 8 Gen 3 را نیز چندان به چالش نمی‌کشد. این نتیجه البته به‌معنای گرافیک ضعیف این مدل نیست و تنها برای مقایسه آن با دیگر بزرگان این کلاس ارائه شده است.

سامسونگ در Z Flip6 برای اولین بار از سیستم خنک‌کننده VC یا اتاقک بخار استفاده کرد که البته اندازه و مساحت آن در آن نوبت اعلام نشد؛ حضور این سیستم خنک‌کننده با وجود آن‌که حرکت کاملاً مثبتی رو به جلو محسوب می‌شد اما در عمل تأثیر چندانی بر عملکرد حرارتی ضعیف Flip6 نداشت و این گوشی نه‌تنها در شرایط معمول اجرای تست‌ها و بازی‌های مختلف کاملاً گرم و داغ می‌شد بلکه در تست‌های استرس پردازشی و گرافیکی نتایج ضعیفی را از خود برجای گذاشت. سامسونگ امسال در در معرفی Z Flip7 اشاره‌ای به تغییر در سیستم خنک‌کننده آن نکرده و ظاهراً این بار نیز شرایط مشابهی انتظار ما را می‌کشد.

برای تست عملکرد حرارتی گوشی در زیر بار طبق معمول از دو تست ثبات گرافیکی Wild Life Extreme و ثبات پردازشی CPU Throttling بهره می‌گیریم که اولی پس از 20 بار اجرا و دومی پس از 15 دقیقه اجرا، امتیاز نهایی را با امتیاز اولیه مقایسه کرده و نتیجه را در قالب یک درصد بیان می‌کنند. فلیپ 7 در تست ثبات گرافیکی Wild Life Extreme تنها 38 درصد از توان اولیه خود را حفظ کرد که تقریباً همانی‌ست که در Flip6 سال گذشته نیز در این قسمت ثبت شده بود. در تست ثبات پردازشی اما با شرایط بهتری روبرو شدیم و در حالی‌که Flip6 فقط 39 درصد از توان اولیه خود را حفظ کرد در Flip7 این رقم به 47 درصد رسید.

گوشی در هر دو مورد به‌شدت داغ شد.

ارتباطات

Z Flip7 یک گوشی دو سیم‌کارته با پشتیبانی از شبکه‌های 4G و 5G است که بالاخره به‌لطف پردازنده جدید از وای‌فای 7 و بلوتوث 5.4 به پشتیبانی می‌کند. گزینه ارتباطی UWB هنوز جایی در این مدل ندارد اما این بار اتصال دسک‌تاپی DeX در آن پشتیبانی می‌شود. پورت USB-C گوشی از نوع USB 3.2 Gen 1 است و NFC و مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی نیز در آن حضور دارد.

کلام آخر

Samsung Galaxy Z Flip7 با تغییر طراحی، کاهش ضخامت و به‌خصوص صفحه‌نمایش بزرگ خارجی نویدبخش تغییرات جذابی در کلاس تاشوهای عمودی سامسونگ است که مطمئنا مورد توجه علاقه‌مندان به این کلاس قرار خواهد گرفت؛ جدا از کاهش ضخامت و نمایشگر بزرگ و تمام‌صفحه خارجی، یکی از مهم‌ترین نکات در طراحی Flip7 نسبت تصویر جدید صفحه‌نمایش داخلی آن است که از 22:9 به 21:9 نیز تغییر کرده که با افزایش بیش از 3 میلی‌متری عرض دستگاه، فرم مربعی‌تری و طبیعی‌تری به آن بخشیده است. از کیفیت صفحه‌نمایش‌های داخلی و خارجی این مدل کاملاً رضایت داشتیم هرچند اصرار سامسونگ بر 8 بیتی بودن آن هنوز جای تعجب دارد. بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش خارجی جذابیت دو چندانی به فلیپ جدید بخشیده و کاهش حاشیه‌های پیرامون این صفحه‌نمایش نیز بر این جذابیت افزوده است. شیشه ویکتوس 2 و شاسی آلومینیومی گوشی تفاوتی نسبت به قبل ندارند و پوشش پلاستیکی روی صفحه‌نمایش داخلی نیز همچنان آسیب‌پذیر است.

لولای گوشی نسبت به قبل متفاوت شده و به‌گفته سامسونگ بر استحکام آن افزوده شده اما از سوی دیگر این لولا در مقایسه با فلیپ 6 سال گذشته زاویه حرکتی محدودتری داشته و باز ماندن گوشی در بازه کوچک‌تری رخ می‌دهد. ارگونومی گوشی به‌خصوص در زمینه دسترسی به دکمه‌های جانبی در سطح ایده‌آلی قرار ندارد و هیچ‌یک از دکمه‌های سه‌گانه سمت راست هنگام باز بودن دستگاه زیر دست قرار نمی‌گیرند. کوچک شدن بیش از اندازه سنسور اثر انگشت نیز در کیفیت و سرعت عملکرد این حسگر تأثیر منفی برجای گذاشته است.

تغییر نکردن دوربین‌های دستگاه (شامل هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و سلفی) نکته جذابی برای فلیپ 7 به‌نظر نمی‌رسد به‌خصوص این‌که دو تا از این دوربین‌ها یعنی دوربین سلفی و اولتراواید از سال‌های دور تا به امروز ثابت مانده‌اند. با این وجود اما از کیفیت دوربین اصلی و اولتراواید در عکاسی و فیلم‌برداری در شب و روز شکایت چندانی نداشتیم و در شرایطی که به‌لطف صفحه‌نمایش دوم می‌توان از این دوربین‌ها برای گرفتن تصویر سلفی نیز سود جست شرایط برای رضایت در این زمینه نیز فراهم است.

بخش پردازشی گوشی برای اولین بار در این کلاس فاقد چیپ‌ست کوالکام بوده و سامسونگ پروسسور 10 هسته‌ای Exynos 2500 خود را برای این استفاده کرده است. این پردازنده در عمل نه‌تنها از پرچمدار Snapdragon 8 Elite حاضر در سری S25 کیلومترها فاصله دارد بلکه ظاهراً به‌دلیل ملاحظات گرمایی از آن‌چه با توجه به ساختار پردازشی و گرافیکی این مجموعه انتظار می‌رود نیز ضعیف‌تر عمل می‌کند. Flip7 درست مثل Flip6 سال قبل و Flip5 پیش از آن در زیر بار به‌شدت گرم و داغ می‌شود و بخش بزرگی از توان خود را از دست می‌دهد.

ارتقاء ظرفیت باتری در کنار پردازنده 3 نانومتری انتظار مشاهده عمر باتری بالاتری را ایجاد می‌کند که در عمل نیز تا حدودی به واقعیت پیوسته اما هنوز از سطح ایده‌آل فاصله داشته و شارژ کردن روزانه گوشی احتمالاً به امری بدیهی برای کاربران Flip7 بدل خواهد شد.

نکات مثبت و منفی Samsung Galaxy Z Flip7 در یک نگاه شامل موارد زیر می‌شوند:

+ بهبود طراحی و کاهش چشمگیر ضخامت

+ وزن متعادل

+ جنس مات بخش پشتی

+ شاسی آلومینیومی و پوشش ویکتوس 2 در بخش خارجی

+ درجه مقاومت IP48

+ صفحه‌نمایش خارجی تمام‌صفحه با حداقل حاشیه

+ نسبت تصویر عریض‌تر صفحه‌نمایش داخلی

+ کیفیت مطلوب دوربین اصلی و اولتراواید در عکاسی و فیلم‌برداری در شب و روز

+ ارتقاء ظرفیت و دوام باتری

+ پشتیبانی از وای‌فای 7 و DeX

+ اندروید 16 و One UI 8 با 7 سال آپدیت سیستم‌عامل و به‌روزرسانی‌های امنیتی

- ارگونومی پایین در دسترسی به کلیدهای جانبی

- ادامه حضور یک صفحه‌نمایش 8 بیتی با سطح براق و جاذب اثر انگشت

- کوچک شدن بیش از اندازه سنسور اثر انگشت با تأثیر مشهود بر دقت و سرعت بازگشایی قفل صفحه‌نمایش

- محدودتر شدن زاویه باز ماندن دستگاه به‌دلیل لولای جدید

- تکرار مجموعه دوربین‌های اصلی، اولتراواید و سلفی

- پردازنده نچندان پرتوان (در مقایسه با پرچمداران سری S)

- راندمان حرارتی پایین و از دست رفتن توان پردازشی و گرافیکی زیر بار

- ثابت ماندن حداکثر توان 25 واتی شارژر و ادامه غیبت آن از جعبه

- ادامه غیبت گزینه ارتباطی UWB