mobile.ir - مرجع موبایل ایران

نسل جدید اسمارت‌فون‌های اندرویدی نوکیا که از حضور آن‌ها در بازار حالا نزدیک به 3 سال می‌گذرد از رده‌های مختلف کاربری از نمونه‌های ساده و ارزان سری 1، 2 و 3 آغاز شده به رده میانی و گوشی‌های سری 4، 5 و 6 ادامه پیدا کرده و در سطح بالاتر شامل گوشی‌های پیشرفته‌تر سری 7، 8 و 9 می‌شود. سری 7 در این میان نخستین رده از محصولات نوکیا با امکاناتی در خور توجه و قابلیت‌هایی نزدیک به گوشی‌های پیشرفته‌تر و پرچمدار این شرکت محسوب می‌شود که در سال‌های گذشته به‌خصوص در مدلی مثل Nokia 7 Plus موفقیت چشمگیری را در بین کاربران به‌دست آورد.

Nokia 7 Plus

از این خانواده تا پیش از این، سه مدل نوکیا 7، نوکیا 7 پلاس و نوکیا 7.1 به بازار عرضه شده و به‌تازگی مدل جدیدی به نام نوکیا 7.2 نیز به آن افزوده شده است. نوکیا 7.2 که همراه با نوکیا 6.2 در جریان رویداد IFA 2019 در برلین آلمان معرفی شد از لحاظ طراحی و شکل ظاهری با تمامی تجربه‌های پیشین این رده متفاوت بوده و در مقایسه با تمامی دیگر گوشی‌های اندرویدی اخیر نوکیا نیز طراحی منحصر به فردی را به نمایش می‌گذارد؛ ناچ قطره‌ای مثل دیگر اعضای x.2 نوکیا همچون نوکیا 2.2، نوکیا 3.2 و نوکیا 4.2 در اینجا نیز حضور داشته و ترکیب دوربین‌های اصلی درون یک دایره برجسته در بخش پشتی، فرم جالب‌توجه‌ای را به دستگاه بخشیده است.

نوکیا 7.2 البته طبق انتظار از سطح میانی و متوسط در زمینه امکانات فراتر نرفته و همچنان فاصله خود را از نمونه‌های پیشرفته‌تر و پرچمداری مثل Nokia 9 PureView حفظ می‌کند. نوکیا 7.2 در این مفهوم رقبای پر شمار و نام‌داری را در مقابل خود می‌بیند که رقابت با آن‌ها حداقل در برخی موارد مثل سامسونگ گلکسی A50، ردمی نوت 7 پرو و شیائومی Mi 9 Lite چندان آسان به نظر نمی‌رسد. نوکیا البته با طراحی ظاهری متفاوت و تکیه بر نام برند و عنوان زایس در کنار دوربین‌ها در تلاش برای موفقیت در این بازار است.

نوکیا 7.2 با نام مدل TA-1196 موضوع بررسی این نوبت است. نوکیا 7.2 را فروشگاه آرین همراه برای بررسی در اختیار ما قرار داده است.

جعبه محتویات

نوکیا 7.2 طبق تجربیات پیشین و مطابق انتظار در یک جعبه کوچک کم‌ارتفاع ارائه می‌شود که تصویری از گوشی و نشان نوکیا روی آن به چشم می‌خورد.

درون این باکس جدا از خود گوشی و نوشته‌های راهنما به یک هدست سیمی ساده، کابل USB، شارژر و آچار دسترسی به درگاه سیم‌کارت بر می‌خوریم.

هدست دستگاه همان نمونه‌ای‌ست که پیشتر برای گوشی‌های ارزان‌قیمت نوکیا نیز دیده‌ایم و روی سیم آن نیز هیچ دکمه کنترلی دیده نمی‌شود. کیفیت این هدست طبق انتظار در سطح فوق‌العاده‌ای قرار ندارد و یک هدست جداگانه به‌خصوص برای کاربران علاقه‌مند به موسیقی بدیهی‌ترین اکسسوری قابل تهیه برای این گوشی به حساب می‌آید.

شارژر دستگاه 10 واتی (5 ولت و 2 آمپری) بوده و در مشخصات گوشی نیز به شارژ سریع اشاره‌ای نشده است. این موضوع با توجه به پشتیبانی پروسسور دستگاه از Quick Charge 3.0 اندکی عجیب به نظر می‌رسد. در این رابطه در بخش باتری بیشتر سخن خواهیم گرفت.

طراحی ظاهری

نوکیا 7.2 در اولین برخورد به خصوص به لطف رنگ مات بخش پشتی و برجای نماندن اثرات انگشت حس کاملا مثبتی را به کاربران منتقل می‌کند؛ این گوشی در سه رنگ سبز، سفید/نقره‌ای و مشکلی ذغالی تولید می‌شود که با وجود آن‌که دو رنگ اول روی کاغذ جذاب‌تر به نظر می‌رسند اما همین نسخه ذغالی در اختیار ما نیز رنگ متفاوت و جذابی را به نمایش می‌گذارد. بخش رویی گوشی البته با حاشیه‌های نسبتا زیاد در کناره‌های صفحه‌نمایش، از ایده‌آل‌های یک میان‌رده پیشرفته تا حدودی فاصله دارد و نشان نوکیا در پایین نیز چندان در جهت افزایش جذابیت طراحی گوشی در بخش رویی قرار ندارد.

داستان در مورد بخش پشتی متفاوت اما است و همه نگاه‌ها در این قسمت در لحظه اول به دایره بزرگ حاوی دوربین‌های دستگاه در نیمه بالایی جلب می‌شود؛ این بخش که حوالی 1.8 از کف فاصله دارد و به همین علت به لق خوردن گوشی هنگام قرارگیری آن روی میز منجر می‌شود، شباهت نزدیک و رخ به رخی با گوشی‌های پیشین موتورولا مثل Moto G7 و Moto Z3 داشته و سنسور اثر انگشت در زیر آن نیز این شباهت را تکمیل می‌کند. نشان دلگرم‌کننده Zeiss نیز در میانه دوربین‌های این قسمت جای گرفته است.

جدا از دوربین، نکته مثبت اصلی در مورد این بخش به جنس آن باز می‌گردد که نوکیا آن را در بخشی از توضیحات این گوشی، کامپوزیت پلیمری پیشرفته با دو برابر استحکام بیشتر نسبت به پلی‌کربنات معمولی و در بخشی دیگر شیشه گوریلاگلس عنوان می‌کند؛ اما حداقل در نمونه ذغالی مات در اختیار ما، این ترکیب بیشتر به توصیف اول یعنی کامپوزیت پلیمری و تا حدودی شیشه‌های مات نزدیک است. جنس مات و براق نبودن این پوشش را (که به مقاومت آن در برابر اثرات انگشت منجر می‌شود) می‌توان فاکتوری اساسی در انتقال حس مثبت در هنگام در دست‌گیری این مدل تلقی کرد.

نوکیا 7.2 البته گوشی سبک و کوچکی نبوده و همانطور که در ادامه خواهیم دید حاشیه‌های اطراف صفحه‌نمایش در افزایش ابعاد آن نسبت به رقبا تأثیر منفی مشهودی به جای گذاشته‌اند. این گوشی در دست کاملا ضخیم احساس می‌شود که این مورد بیش از آن‌که به ضخامت واقعی دستگاه ارتباط داشته باشد به خمیده نبودن لبه‌های صفحه‌نمایش و کناره‌های کاور بخش پشتی مرتبط است که دستگاه را ضخیم‌تر از آنچه هست نشان می‌دهند. این طراحی البته برای نصب گلس محافظ صفحه‌نمایش نکته مثبتی به حساب آمده و در هنگام افتادن گوشی از دست نیز می‌تواند حداقل اندکی (در مقایسه با نمونه‌های دارای صفحه‌نمایش خمیده)، از شدت ضربه و آسیب بکاهد.

شاسی فلزی پیرامونی به صورت برآمده و گرد طراحی شده و در زیر دست لبه تیزی را ایجاد نمی‌کند. جنس این شاسی نیز مثل بخش پشتی براق نبوده و اثرات انگشت را جذب نمی‌کند.

در یک نگاه کلی، طراحی نوکیا 7.2، مجموعه‌ای از نکات مثبت و منفی را تشکیل می‌دهند که در سمت نکات مثبت باید به طراحی دوربین‌های اصلی و جنس و رنگ بخش پشتی و شاسی پیرامونی مات اشاره کرد و حاشیه‌های زیاد پیرامون صفحه‌نمایش، برآمدگی مجموعه دوربین، ابعاد و وزن نسبتا زیاد و ضخیم‌تر به نظر رسیدن دستگاه (به دلیل خمیده نبودن لبه‌های کناری صفحه‌نمایش و بخش پشتی) در سمت نکات منفی قرار می‌گیرند.

ابعاد و وزن

نوکیا 7.2 با طول و عرض به ترتیب 159.92 و 75.15 میلی‌متری، گوشی چندان کوچکی در بین دیگر هم‌رده‌های خود به حساب نمی‌آید چرا که برای نمونه مدل تقریبا هم‌قیمتی مثل Samsung Galaxy A50 با 0.1 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر هنوز 1.42 میلی‌متر در طول و 0.45 میلی‌متر در عرض گوشی کوچک‌تری‌ست. مقایسه 7.2 با همتایان آن البته همیشه هم به ضرر این فنلاندی تمامی نمی‌شود و به‌عنوان نمونه دیگری برای مقایسه Redmi Note 7 Pro با همین ابعاد صفحه‌نمایش، به‌جز چند دهم میلی‌متری در طول، تفاوت دیگری با 7.2 ندارد. این تفاوتِ نوکیا 7.2 با همتایان آن در زمینه ضخامت نیز تا حدودی ادامه پیدا می‌کند و در حالی‌که ضخامت 8.25 میلی‌متری آن چندان متفاوت از Redmi Note 7 Pro نیست اما مقایسه آن با گلکسی A50 با ضخامت تنها 7.7 میلی‌‌متری، این اختلاف را به خوبی نمایان می‌سازد.

وزن گوشی 180 گرم اعلام شده که در دست کاملا احساس شده و در مقایسه با همتای آن یعنی A50 با وزن تنها 166 گرمی، شرایط نابرابری را نشان می‌دهد. اختلاف وزن با نیم‌نگاهی به حجم باتری این دو مدل بیش از پیش پر رنگ‌تر می‌شود جایی‌‌که A50 با وجود 14 گرم وزن کمتر، 500 میلی‌آمپر ساعت حجم باتری بیشتری نیز ارائه می‌کند!

صفحه‌نمایش

نوکیا 7.2 از یک صفحه‌نمایش 6.3 اینچی از نوع IPS LCD با وضوح فول اچ‌دی پلاس (در نسبت 19:9) بهره می‌برد که بدون در نظر گرفتن X71 مخصوص بازار چین، بالاترین سایز صفحه‌نمایشی‌ست که تا به امروز در گوشی‌های نسل جدید نوکیا به‌کار گرفته شده است. نوکیا این صفحه‌نمایش را PureDisplay می‌خواند و در توصیف آن به روشنایی بالای و پشتیبانی آن از تبدیل محتوای تصویری به کیفیت HDR اشاره کرده است. در منوی تنظیمات گوشی نیز بخشی به همین نام یعنی PureDisplay در نظر گرفته شده که در آن امکان تنظیم اتوماتیک وایت‌بالانس، حالت داینامیک (تنظیم اتوماتیک رنگ، کنتراست و روشنایی با توجه به نوع استفاده کاربران) و تبدیل خودکار محتوای SDR به HDR وجود دارد.

میزان روشنایی این پنل در سطح متوسط راضی‌کننده‌ای قرار دارد و می‌توان آن را با نوکیا 7.1 پیشین تقریبا در یک سطح قرار داد. این روشنایی در مقایسه با رقیب اصلی این گوشی یعنی سامسونگ گلکسی A50 تقریبا یکسان و اندکی بالاتر است. این شرایط در زمینه کنتراست نیز تکرار شده و در اینجا نیز با وجود آن‌که می‌توان به نمونه‌های کاملا بهتری اشاره کرد اما با وضعیت چندان بدی نیز روبرو نمی‌شویم. گلکسی A50 در این زمینه به دلیل OLED بودن صفحه‌نمایش، برتری بزرگی را به تصویر می‌کشد و شرایط بسیار بهتری را ارائه می‌کند. کیفیت این صفحه‌نمایش در مورد دقت و گرمای رنگ در سطح فوق‌العاده‌ای قرار نداشته و در نظر گرفته نشدن گزینه‌ای برای تنظیم دستی گرمای رنگ نیز به این ضعف دامن زده است. از لحاظ زاویه دید با شرایط مناسبی روبرو می‌شویم و در زیر نور مستقیم خورشید نیز محتوای صفحه‌، خوانایی خود را تا حد مطلوبی حفظ می‌کنند. صفحه‌نمایش نوکیا 7.2 با پوشش گوریلاگلس در برابر صدمات فیزیکی محافظت می‌شود اما نوع و ورژن این شیشه از سوی شرکت سازنده اعلام نشده است.

زیر صفحه‌نمایش فضای بزرگ و نسبتا ضخیمی به اندازه 8 میلی‌متر وجود دارد که نشان نوکیا را در خود جای داده و در بالا نیز در یک حاشیه نزدیک به 3.5 میلی‌متری جدا از دوربین سلفی به اسپیکر تماس و حسگرهای معمول این بخش بر می‌خوریم. در دو سمت صفحه‌نمایش نیز حاشیه‌هایی در حدود 2.5 میلی‌متر در نظر گرفته شده است.

اجزای جانبی

اجزای پیرامونی گوشی بدون در نظر گرفتن نوع پورت USB، دقیقا همان مواردی هستند که پیش از این در نوکیا 3.2 نیز دیده بودیم. در سمت چپ و در نیمه بالایی به جز درگاه سیم‌کارت و کارت حافظه که می‌توان به طور همزمان دو سیم‌کارت و یک کارت حافظه را در آن جای‌‌گذاری کرد، دکمه اختصاصی Google Assistant دیده می‌شود که بازهم مثل گذشته حداقل از طریق خود گوشی امکان اختصاص وظیفه دیگری به آن وجود ندارد.

در سمت راست به دکمه دوگانه تغییر صدا و کلید پاور بر می‌خوریم که این دومی به چراغ LED نوتیفیکیشن مجهز شده و به جز اعلان برنامه‌‌ها، در مواقعی مثل اتصال شارژر روشن می‌شود.

بالای گوشی محل جک هدست و میکروفون دوم بوده و در پایین نیز پورت USB-C در مرکز و اسپیکر اصلی و میکروفون تماس در دو سمت آن قرار دارند.

بخش پشتی

بخش پشتی نوکیا 7.2 همانطور که پیش از این نیز اشاره شد با دایره بزرگی به قطر نزدیک به 24 میلی‌متر، که مجموعه لنزها و فلش LED را در بر گرفته‌اند، شباهت نزدیکی به گوشی‌های سری Z موتورولا و نمونه‌ای مثل Moto G7 دارد. برجستگی نزدیک به 2 میلی‌متری این دایره جدا از آسیب‌پذیری بیشتر اندکی باعث لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری روی میز نیز می‌شود که می‌توان از آن به‌عنوان یک نکته منفی در طراحی نوکیا 7.2 یاد کرد. جنس مات این قسمت در برابر ماندن اثرات انگشت مقاوم است و آلودگی‌های نچندان مشهود به جای مانده در آن نیز به راحتی از روی سطح پاک می‌شوند. سنسور اثر انگشت، نشان نوکیا و لوگوی امیدبخش Android One دیگر موارد قابل اشاره در بخش پشتی نوکیا 7.2 را تشکیل می‌دهند. تجمع حرارت در این قسمت در زمان قرارگیری گوشی زیر بار در بخش بالایی و در کناره سمت چپ مجموعه دوربین‌ها قرار دارد که معمولا از حد معمول و آنچه "گرم" نامیده می‌شد فراتر نمی‌رود.

دوربین‌های اصلی

سری 7 در محصولات نوکیا اولین و ارزان‌قیمت‌ترین اسمارت‌فون‌های این شرکت با نشان زایس به حساب می‌آید که به یک‌باره حساب خود را از دوربین‌های ضعیف‌تر سری‌های پیشین جدا کرده و به پرچمداران سری 8 و 9 نزدیک می‌شود. این رویه در نوکیا 7.2 نیز تکرار شده و در اینجا نیز نشان زایس در مرکز دوربین‌های بخش پشتی به روشنی از ادامه این سیاست خبر می‌دهند. دوربین اصلی این مجموعه یک نمونه 48 مگاپیکسلی (ظاهرا از نوع Sony IMX586) مجهز به فوکوس خودکار و گشودگی دیافراگم لنز f/1.8 است که در بالا سمت چپ قرار داشته و در کنار آن یک دوربین 8 مگاپیکسلی واید بدون فوکوس خودکار با f/2.2 جای دارد. در زیر این مجموعه و در کنار فلش LED نیز یک سنسور 5 مگاپیکسلی فاقد امکان برداشت تصویر برای تعیین عمق میدان در نظر گرفته شده است. وضوح پیش‌فرض دوربین اصلی گوشی مثل دیگر نمونه‌های 48 مگاپیکسلی معمول بازار، 12 مگاپیکسل است جایی‌که با ترکیب چهار پیکسل مجاور یکدیگر، پیکسل‌های نرم‌افزاری بزرگ‌تری برای دریافت نور بیشتر، تشکیل می‌دهد. البته امکان برداشت تصویر با وضوح کامل 48 مگاپیکسل نیز با این مجموعه وجود دارد که طبیعتا در محیط‌های با نور کم، نتیجه فوق‌العاده‌ای را ارائه نمی‌کند.

رابط کاربری دوربین شباهت نزدیکی به آنچه در نوکیا 3.2 دیده بودیم دارد با این تفاوت که طبیعتا به دلیل پیشرفته‌تر بودن مجموعه تصویربرداری با جزییات و امکانات بیشتری در این قسمت روبرو می‌شویم. منوی تصویربرداری نوکیا 7.2 طبق معمول در سمت راست از شاتر دوربین در مرکز و نمایی از آخرین عکس گرفته شده و دکمه سوییچ بین دوربین‌های اصلی و سلفی در بالا و پایین آن تشکیل شده است. یک ردیف جلوتر، حالت‌های عکاسی پر کاربرد از برداشت عکس و ویدئو گرفته تا پرتره، تصویربرداری در شب و حالت Pro قرار دارند و گزینه‌ای در بالا برای اعمال زیباسازی چهره و در پایین برای دسترسی به بقیه حالت‌ها از جمله برداشت پانوراما، تایم‌لمس و اسلوموشن دیده می‌شود. یک ردیف جلوتر به دکمه سوییچ بین دوربین اصلی و واید بر می‌خوریم و در مرکز بخش بالایی نیز هر بار با کمک هوش مصنوعی، نوع منظره (مواردی مثل خانه، گل، فضای سبز و...) تشخیص داده می‌شود.

در سوی دیگر و در ستون سمت چپ به ترتیب از بالا به پایین تنظیمات فلش، حالت‌های HDR (روشن، خاموش و اتوماتیک)، تایمر، حالت‌های تصویر در تصویر (عکس تکی، دوتایی با دوربین اصلی و سلفی و دوتایی با دوربین اصلی بزرگ و سلفی کوچک) و فعال کردن گزینه سوژه متحرک (Motion) قرار دارند.

در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین می‌توان پنج گزینه مختلف شامل تنظیمات رنگ سفید (White balance)، فوکوس دستی، عدد ISO (از 100 تا 3,200)، سرعت شاتر (از 1/4,000 تا 20 ثانیه) و میزان نورگیری (Ev) را تغییر داد. برای فعال کردن این مد به جز مراجعه مستقیم به تب Pro می‌توان دکمه شاتر را رو به بالا اسکرول نمود؛ یک اسکرول مشابه دیگر در این حالت، تنظیمات اعمال شده را ریست می‌کند. با یک‌ بار کشیدن شاتر رو به پایین رینگ تنظیمات پنهان می‌شوند و با تکرار این حرکت، می‌توان از منوی Pro خارج شد. در این مد همچنین امکان برداشت تصویر در حالت RAW با فرمت DNG نیز وجود دارد که با وجود حجم بسیار بالاتر نسبت به یک تصویر فشرده JPG عادی، امکان ایجاد تغییرات گسترده روی تصویر با کمک نرم‌افزارهای ویرایش عکس را فراهم می‌آورد.

با انتخاب گزینه پرتره چندین حالت افکت بوکه ارائه می‌شود که Zeiss Swirl ،Zeiss Modern و Zeiss Smooth، گزینه‌‌های متمایز آن را تشکیل می‌دهند و هریک از ترکیب متفاوتی برای محو کردن پس‌زمینه بهره می‌برند. درجات محو شده‌گی تصویر در هریک از این حالت‌ها نیز قابل تغییر بوده و بدین‌منظور یک اسلایدر بالای هر حالت در نظر گرفته شده است.

عکاسی با نوکیا 7.2 را در یک بعدازظهر آفتابی پاییزی با نور مناسب و آسمانی روشن آغاز کردیم. در اولین سوژه، تصویری را با دوربین اصلی با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی برداشت می‌کنیم که از همان صفحه‌نمایش گوشی نیز میزان جزییات بالای آن خودنمایی می‌کند. از نظر رنگ البته با شرایط ایده‌آل فاصله داریم و کنتراست نیز می‌توانست اندکی بالاتر باشد. با برش اندازه واقعی این تصویر، جزییات دشواری مثل شاخ و برگ درختان در جلو و عقب کادر به خوبی حفظ می‌شوند و می‌توان امتیاز مناسبی را برای این دوربین در نظر گرفت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با سوییچ به دوربین واید روی همین صحنه، طبیعتا با کادر کاملا بازتری روبرو می‌شویم اما در زمینه رنگ هنوز با شرایط ایده‌آل فاصله داریم و این بار از میزان جزییات و کنتراست نیز کاسته می‌شود. بسته‌تر بودن دیافراگم لنز این دوربین (f/2.2 در مقابل f/1.8) به دلیل روشنایی سوژه چندان خود را نشان نمی‌دهد اما همانطور که در ادامه خواهیم دید در مورد سوژه‌های با نور کمتر، این مسئله کاملا تأثیرگذاری خواهد بود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برای بررسی عملکرد دوربین اصلی در وضوح 48 مگاپیکسلی، به سراغ سوژه‌ای با نور کمتر رفتیم جایی‌که از لحاظ نور و کنتراست و گرمای رنگ، تفاوتی مابین دو وضوح 12 و 48 مگاپیکسلی این دوربین دیده نمی‌شود اما از میزان جزییات همانطور که در برش اندازه واقعی تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد به‌طرز مشهودی کاسته می‌شود و دوری و نزدیکی سوژه به لنز دوربین نیز تأثیر خاصی را در این وضعیت ایجاد نمی‌کند.

برداشت تصویر با وضوح 48 مگاپیکسلی دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تکرار همین سوژه با دوربین 12مگاپیکسلی، شرایط را بسیار بهبود می‌بخشد و همانطور که در برش‌های اندازه واقعی زیر قابل مشاهده است با جزییات بسیار بهتری روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

نتیجه دوربین واید 8 مگاپیکسلی از این سوژه را نیز می‌توان از پیش حدس زد جایی‌که هم در زمینه رنگ و هم در مورد جزییات، از شرایط ایده‌آل فاصله مشخصی وجود دارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی در حالت پیش‌فرض،‌ تصاویر را در وضعیت HDR‌ اتوماتیک برداشت می‌کند بدین‌معنا که با توجه به نوع سوژه، HDR به صورت خودکار در صورت لزوم به تصویر اعمال می‌شود. این تنظیم البته همانطور که در بالا گفته شده امکان غیر فعال شدن یا روشن بودن به صورت دائم را دارد اما همانطور که در تصاویر زیر می‌بینیم تغییر آن به تفاوت بزرگی در عکس‌های برداشت شده منجر نمی‌شود و در هر سه ‌حالت، های‌لایت‌ها و نقاط درون سایه تفاوت خاصی نسبت به یکدیگر ندارند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

نوکیا 7.2 همانطور که پیش از این نیز اشاره شد در زمینه برداشت رنگ چندان فوق‌العاده نبوده و مثل اکثر دیگر دوربین‌های هم‌رده خود رنگ‌ها را با دقت بالایی ثبت نمی‌کند. برای نمونه گل زیر در دنیای واقعی از رنگ قرمز آتشین و کاملا تیره‌ای بهره می‌برد اما در نوکیا 7.2 از اصل خود فاصله گرفته و به صورتی سیر تغییر ماهیت داده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در عکاسی از فاصله نزدیک با یکی از نمونه‌های مناسب و راضی‌کننده در این رده روبرو می‌شویم که ضمن جدا کردن سوژه از پس‌زمینه، جزییات فراوانی را نیز به تصویر می‌کشد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در برداشت پرتره، سوژه اصلی به خوبی از سایر موارد جدا می‌شود و با وجود آن‌که همچنان بخشی از سوژه اصلی نیز به همراه پس‌زمینه و پیش‌زمینه محو می‌شود اما از نتیجه کار می‌توان رضایت داشت و افکت‌های زایس اشاره شده در رابط کاربری نیز در صورت رعایت فاصله مناسب سوژه تا دوربین، در برخی موارد عملکرد مثبتی را از خود به نمایش می‌گذارند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب و حتی قبل از فعال کردن Night Mode نیز تصویر کاملا روشنی ارائه می‌شود که با بالا رفتن بیش از اندازه ISO شباهت چندانی به شب ندارد. برای نمونه تصویر زیر با ISO 4,736 و سرعت شاتر 1/8 ثانیه به صورت خودکار به ثبت رسیده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با فعال کردن حالت شب، ‌برخلاف انتظار به جای طولانی‌تر شدن زمان باز ماندن شاتر و رسیدن نور بیشتر به سنسور، سرعت شاتر کمتر شده و به 1/10 ثانیه می‌رسد اما برای روشن‌تر کردن صحنه، عدد ISO این بار به رقم عجیب 6,080 رسیده است. این استراتژی نایت‌مد با این‌که تصویر روشن‌تری نسبت به حالت قبلی ارائه می‌دهد اما همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر مشخص است،‌ تأثیری در بالا بردن کیفیت نداشته و عملا جزییات را حتی کاهش داده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این ماجرا بار دیگر در سوژه زیر به همین صورت تکرار شده جایی‌که تصویر در حالت عادی با سرعت شاتر 1/8 ثانیه و با ISO 2,206 ثبت شده اما در حالت شب به جای کاهش سرعت شاتر و ثبت جزییات بیشتر، سرعت شاتر بیشتر شده و به 1/10 ثانیه رسیده و به جای آن عدد ISO به 3,584 افزایش یافته است . نتیجه مستقیم این تغییر روشن‌تر شدن تصویر اما کاهش مشهود جزییات است. بدین‌ترتیب فعال کردن حالت شب در نوکیا 7.2 حداقل در نسخه فعلی این گوشی، با وجود نور بیشتر، عملا به کاهش کیفیت تصویر منجر می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین واید طبق انتظار عملکرد مناسبی در شب نداشته و کوچک‌تر بودن سنسور و بسته‌تر بودن دیافراگم تأثیرات خود را در کاهش مشهود جزییات و افزایش نویز به خوبی نشان می‌دهند.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت پانوراما در نوکیا 7.2 با کیفیت مناسب و راضی‌کننده‌ای انجام شده و نشان چندانی از محل اتصال تصاویر به یکدیگر در نتیجه نهایی دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پانوراما - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری در نوکیا 7.2 حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 40Mbps و بیت‌ریت صوتی 273 کیلوبیت بر ثانیه به صورت دو کاناله استریو انجام می‌شود و با سوییچ به وضوح 1080/30p نیز بدون تغییر خاصی در صدا، بیت‌ریت‌ویدئویی به 20Mbps‌ کاهش پیدا می‌کند. این مجموعه جدا از این دو وضوح تنها در یک رزولوشن دیگر یعنی 720p فیلم‌برداری می‌کند و از تصویربرداری 60 فریم در ثانیه‌ای در هیچ‌یک از وضوح‌های آن خبری نیست. قاب تصویر در هنگام سوییچ از عکاسی (با نسبت 16:9) به فیلم‌برداری در وضوح 4K‌ تغییر چندانی نمی‌کند اما در وضوح 1080p کاملا به داخل جمع می‌شود و بنابراین بهتر است قبل از لمس دکمه ریکورد مجددا سوژه مورد نظر را در کادر قرار داد.

ویدئوهای 4K این دوربین طبق انتظار جزییات بالایی را به نمایش می‌گذارند اما در زمینه دقت رنگ چندان موفق عمل نکرده و لرزش‌های دست را نیز در نبود لرزه‌گیر، کاملا به نتیجه نهایی منتقل می‌کنند. در ویدئوهای فول اچ‌دی ظاهرا نوعی لرزه‌گیر دیجیتال وارد عمل می‌شود که لرزش‌های دست را تا حد مطلوبی مهار می‌کند اما در عوض از جزییات کاسته شده و در زمینه رنگ نیز با درصد اشباع بالایی روبرو می‌شویم. بدین‌ترتیب در یک نگاه کلی، از کیفیت برداشت ویدئو در این مجموعه نمی‌توان چندان رضایت داشت.

دوربین سلفی

وضوح دوربین سلفی در نوکیا 7.2 برابر با 20 مگاپیکسل است اما همانند دوربین اصلی، در اینجا نیز وضوح پیش‌فرض دوربین در نسبت 4:3 روی 5 مگاپیکسل قرار گرفته است. از عملکرد دوربین سلفی در این وضوح نسبت به وضوح 20 مگاپیکسلی می‌توان تا حدودی رضایت داشت و به خصوص در محیط‌های با نور کمتر، شرایط بهتری را ارائه می‌دهد. نکته مثبت اصلی در مورد این دوربین، جداسازی موفق سوژه اصلی از پس‌زمینه است که در اغلب اوقات به خوبی صورت می‌پذیرد. در زمینه جزییات با شرایط چندان بدی روبرو نمی‌شویم و در این کلاس و در مقایسه با رقبا، از نتیجه نهایی، می‌توان تا حدودی رضایت داشت.

باتری

باتری حاضر در نوکیا 7.2 از ظرفیت 3,500mAh بهره می‌برد که با وجود آن‌که ظرفیت کمی به حساب نمی‌آید اما مقایسه آن با مدل دو سال پیش این کلاس یعنی نوکیا 7 پلاس با باتری 3,800mAh کاهش مشخصی را نشان می‌دهد. 7 پلاس در حالی از باتری حجیم‌تری نسبت به 7.2 بهره می‌برد که از صفحه‌نمایش کوچک‌تری برخوردار بوده و در زمینه وزن نیز تفاوتی مابین این دو مدل دیده نمی‌شود. نوکیا در توصیف این باتری به دوام 2 روزه‌ای اشاره‌ کرده که شامل 5 استفاده ترکیبی در طول روز (بازی، تماشای ویدئو، تماس، ارسال پیامک، مرور وب،‌ حضور در شبکه‌های اجتماعی و برخی دیگر اپلیکیشن‌ها) و قرارگیری گوشی روی حالت Stand-by در طول شب می‌شود. در دنیای واقعی به پایان بردن روز دوم با یک بار شارژ نوکیا 7.2 چندان عملی به نظر نمی‌رسد و در مقایسه با نمونه‌ای چون گلکسی A50 با باتری 4,000mAh، در شرایط ضعیف‌تری از این لحاظ قرار می‌گیرد. به بیان دیگر در شرایط عادی و در یک استفاده متوسط رو به بالا احتمالا در اوائل روز دوم نیاز به شارژ مجدد دستگاه وجود دارد.

برای مشخص شدن میزان دوام این باتری و مقایسه آن با رقبا در یک فضای مبتنی بر عدد و رقم چون همیشه به سراغ تست Work battery life از مجموعه PCMark می‌رویم که با قرارگیری گوشی روی حالت هواپیما، ‌غیر فعال کردن روشنایی خودکار و تنظیم نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد انجام می‌شود و در طی آن زمان مورد نیاز برای دشارژ شدن باتری از 100 درصد تا زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌شود. نوکیا 7.2 در این تست به زمان 9 ساعت و 42 دقیقه‌ای دست پیدا می‌کند که تقریبا 3 ساعت کمتر از زمان 12 ساعت و 41 دقیقه‌ای به دست آمده از گلکسی A50 است. یک رقیب قیمتی دیگر یعنی ردمی نوت 8 پرو نیز با باتری حجیم 4 هزار و 500 میلی آمپر ساعتی خود با وجود صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، به امتیاز 12 ساعت و 26 دقیقه‌ای در این تست دست پیدا کرد. بخشی از این عملکرد ضعیف‌تر نوکیا 7.2 در این تست را با باید به پردازنده قدیمی 14 نانومتری آن اشاره کرد که مصرف بیشتری در مقایسه با رقبای 10 و 12 نانومتری آن دارد.

همانطور که در بخش جعبه‌گشایی اشاره شد، شارژر همراه نوکیا 7.2 یک نمونه تنها 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) است که حداقل روی کاغذ چندان پر سرعت به نظر نمی‌رسد و شرکت سازنده نیز اشاره‌ای به این موضوع در صفحه مشخصات این مدل نکرده است. علاوه بر این با وجود پشتیبانی شدن فناوری شارژ سریع Quick Charge 3.0 در پردازنده Snapdragon 660 دستگاه، اشاره نشدن به این موضوع در مشخصات گوشی نیز معنایی جز ساپورت نشدن آن در نوکیا 7.2 نخواهد داشت. تست شارژ باتری این مدل را طبق معمول در هنگام خاموش بودن گوشی و از صفر درصد آغاز می‌کنیم. در این حالت پس از گذشت 5 دقیقه باتری به شارژ 4 درصد رسید و پس از 10 و 15 دقیقه نیز به ترتیب به 9 و 15 درصد شارژ دست یافت. از این لحظه تا حوالی یک ساعت اول هر پنج دقیقه، 5 تا 6 درصد به شارژ باتری افزوده می‌شود به‌طوری‌که پس از 30 دقیقه به شارژ 30 درصد و پس از 60 دقیقه به شارژ 63 درصدی دست پیدا می‌کنیم. برای مقایسه، گلکسی A50 با شارژر 15 واتی و باتری 4,000 میلی آمپر ساعتی خود پس از 30 و 60 دقیقه به ترتیب به شارژرهای 32 و 60 درصد می‌رسد. نوکیا 7.2 پس از 75 و 90 دقیقه به ترتیب تا 75 و 86 درصد شارژ می‌شود که این دومی دقیقا به همین صورت یعنی شارژ 86 درصدی در دقیقه 90، در A50 نیز رخ می‌دهد. پروسه شارژ در نوکیا 7.2 از این لحظه به بعدی اندکی کند می‌شود و در حالی‌که رقیب آن در حوالی دقیقه 108 به شارژ خود پایان می‌دهد، این اتفاق در دقیقه 122 برای نوکیا 7.2 رخ می‌دهد. در کل با وجود پشتیبانی نکردن از فناوری شارژر سریع همچنان می‌توان از سرعت شارژ نوکیا 7.2 به میزان زیادی رضایت داشت.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

نوکیا 7.2 مثل تقریبا تمامی گوشی‌های اخیر این سازنده در پروژه Android One گوگل قرار داشته و دو سال پشتیبانی نرم‌افزاری را برای آپدیت‌های سیستم‌عامل اندروید دریافت می‌کند. سیستم‌عامل پیش‌فرض این گوشی اندروید 9 پای با رابط کاربری اندروید خام و با تجربه‌ای مشابه پیکسل‌های گوگل است که یکی از مهم‌ترین نکات مثبت این سری برای بسیاری از کاربران به حساب می‌آید و با توجه به سابقه درخشان نوکیا در طی یکی دو سال گذشته می‌توان انتظار داشت که به زودی به اندروید 10 نیز آپدیت می‌شود. بوت نوکیا 7.2 نزدیک به 32 تا 34 ثانیه به طول می‌انجامد که از این لحاظ چندان سریع به نظر نمی‌رسد. رابط کاربری دستگاه تقریبا همان نمونه‌ای‌ست که پیش از این در نوکیا 3.2 نیز دیده بودیم و تنها در برخی موارد در اینجا و آنجا چند نکته جدید به چشم می‌خورد.

در صفحه قفل به دو میانبر دوربین و دستیار صوتی در پایین همراه با زمان و تاریخ و نوتیفیکیشن برنامه‌ها در مرکز بر می‌خوریم که تغییری نسبت به آنچه در دیگر نمونه‌های مجهز به اندروید خام دیده‌ایم، نداشته‌اند.

در صفحه هوم جدا از موارد همیشگی مثل پنج میانبر پایین صفحه و سرچ گوگل حاضر در همین قسمت، در پایین‌ترین بخش به جای دکمه‌های معمول back، هوم و تسک‌سوییچر تنها به یک دکمه بیضی‌شکل کوچک بر می‌خوریم.

با حرکت دادن این آیکون بیضی‌شکل که دکمه هوم اندروید 9 به حساب می‌آید و کشیدن آن تنها چند میلی‌متر به بالا، باکس سرچ و پنج آیکون جدید (که در حقیقت ردیف اول آیکون‌های منوی اصلی هستند) ظاهر شده و در مرکز نیز صفحات و برنامه‌های جدیدا استفاده به نمایش گذاشته می‌شود. با کشیدن هریک از این برنامه رو به سمت بالا می‌توان آنها را به صورت تک‌تک بست یا با اسکرول افقی به سمت چپ از گزینه Clear All برای بستن همه آنها استفاده کرد.

با ادامه اسکرول دکمه بیضی‌شکل رو به بالا، منوی اصلی (app drawer) از پایین به بالا پدیدار می‌‌شود و یک بار ضربه روی آن در هر منویی نیز شما را به صفحه هوم باز می‌گرداند. در منوهای داخلی یک آیکون back نیز به کناره سمت چپ این دکمه افزوده می‌شود.

در بالای صفحه هوم به صورت پیش‌فرض تاریخ همراه با وضعیت آب و هوا به نمایش گذاشته می‌شود که گوگل از این مورد با عنوان At A Glance یاد می‌کند.

نزدیک کردن دو انگشت روی صفحه هوم برخلاف انتظار به نکته خاصی ختم نمی‌شود و برای دسترسی به ویجت‌ها، تغییر والپیپر و تنظیمات صفحه هوم باید یک انگشت را روی صفحه نگه داشت.

در تنظیمات صفحه هوم گزینه‌های ساده‌ای نظیر فعال و غیر فعال کردن Notification dots، گزینه At A Glance، افزودن خودکار آیکون برنامه‌های جدید به صفحه‌ هوم، غیر فعال کردن اپلیکیشن گوگل )حاضر در سمت چپ صفحه هوم(، ارائه پیشنهادهایی برای برنامه‌های جدید در منوی اصلی و امکان چرخش خودکار صفحه هوم با چرخاندن دستگاه در دسترس قرار می‌گیرد. گزینه Notification dots در این بخش به نقطه‌های آبی رنگی اطلاق می‌شود که به گوشه آیکون برنامه‌هایی که اتفاق جدیدی در آنها رخ داده (مثلا دریافت پیغام جدید در یک اپ پیام‌رسان) افزوده می‌شود و این بار برخلاف گذشته تعداد اعلان‌های هر برنامه در آن ذکر نمی‌شود و تنها به وجود اتفاقی تازه در اپ مورد نظر بسنده شده است.

بخش کشویی Notification Shade بالای صفحه با یک بار پایین کشیدن، جدا از نوتیفیکیشن برنامه‌ها در پایین، شش آیکون وای‌فای، موبایل دیتا، Battery Saver، چراغ‌قوه، Do not disturb و چرخش اتوماتیک تصویر را ارائه می‌کند و بازهم خبری از دکمه Setting در این بخش نیست و برای دسترسی به آن باید این منو را کامل به سمت پایین کشید.

با کشیدن کامل منوی نوتیفیکیشن رو به پایین اسلایدر تنظیم روشنایی (بدون گزینه‌ای برای غیر فعال کردن روشنانی خودکار) در بالا ظاهر شده و چهار گزینه دیگر شامل Airplane mode، بلوتوث، Night Light و PureDisplay به این جمع افزوده می‌شوند.

با لمس گزینه Edit از پایین این بخش می‌توان 8 مورد دیگر از جمله Location، هات‌اسپات، معکوس ساختن رنگ‌ها، Data Saver و Cast را به منوی اعلان‌ها افزود.

در منوی اصلی نواری برای جست‌وجو در میان اپلیکیشن‌ها در بالا در نظر گرفته شده و یک ردیف پایین‌تر از آن به 5 برنامه پر استفاده کاربران بر می‌خوریم. در زیر این بخش لیستی از کل اپلیکیشن‌های حاضر در گوشی به صورت الفبایی با اسکرول عمودی دیده می‌شود که با گرفتن زبانه حاضر در ستون سمت راست می‌توان به سرعت از روی حروف الفبا به اپلیکیشن مورد نظر دست یافت.

با نگه داشتن دست روی برخی آیکون‌های این منو می‌توان به امکانات اصلی آنها دسترسی سریع پیدا کرد و در صورت وجود ویجت جداگانه‌ای مرتبط با اپلیکیشن مذکور آیکونی بر بالای این منو ظاهر می‌شود که لمس آن همه ویجت‌های مرتبط با آن اپلیکیشن را به نمایش می‌گذارد.

ترکیب و تعداد آیکون‌های حاضر در منوی تنظیمات گوشی تقریبا هیچ تفاوتی با آنچه در اندروید 8 دیده بودیم ندارد با این تفاوت که این بار به جای یک منوی سیاه و سفید و ساده از آیکون‌های رنگی برای هر قسمت استفاده شده است. در بالاترین قسمت گزینه‌ای برای جست‌وجو در بین گزینه‌های مختلف این منو در نظر گرفته شده و در زیر آن هر بار اطلاعاتی در مورد یکی از قسمت‌های Setting به نمایش گذاشته می‌شود. برخی از اتفاقات خودکار و تأثیرگذار در عملکرد گوشی (همچون فعال شدن گزینه Battery Saver با کاهش شارژ باتری) نیز بر بالای این بخش به کاربران یادآوری می‌شود.

یکی از ویژگی‌های ساده و در عین حال کاربردی قابل اشاره در این قسمت در بخش Apps & notifications دیده می‌شود جایی‌که پنج برنامه آخر استفاده شده توسط کاربران به صورت جداگانه در بالا به نمایش گذاشته می‌شود و با لمس آیکونی در پایین می‌توان به لیست کل برنامه‌ها دسترسی پیدا کرد. نمایش برنامه‌های جدیدا استفاده شده در این بخش به خصوص در هنگام ایجاد مشکل برای یک برنامه‌ در حال اجرا، امکان دسترسی سریع به تنظیمات آن را فراهم می‌آورد.

گزینه ژست‌های حرکتی دست یا Gestures یکی دیگر از موارد جالب توجه در بخش تنظیمات گوشی است که در آن مواردی مثل امکان برگرداندن گوشی برای رد تماس (Turn over to reject call)، کشیدن انگشت روی سنسور اثر انگشت برای نمایش منوی اعلان‌ها (Swipe fingerprint for notifications)، دوبار فشردن دکمه پاور برای دسترسی به دوربین (Jump to camera)، و فشردن همزمان ولوم بالا و دکمه پاور برای بی‌صدا کردن زنگ و فعال کردن ویبره (Prevent ringing) در نظر گرفته شده است.

در بخش تنظیماتِ گزینه دکمه گوگل Assistant این بخش، همانطور که پیش از این نیز اشاره شد امکان هیچ نوع تغییری در نظر گرفته نشده و تنها می‌توان آن را خاموش یا روشن کرد. در نوکیا 3.2 در این بخش گزینه فشردن دوگانه یا double-tap نیز حضور داشت که از آن در نوکیا 7.2 خبری نیست.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

روند به‌کارگیری پردازنده‌های جدید در اسمارت‌فون‌های نوکیا چندان مطابق روند معمول بازار نبوده و به خصوص در رده میانی و رو به پایین شرایط ایده‌آلی در آن دیده نمی‌شود. پردازش در نوکیا 7.2 در حالی با چیپ‌ست 2.5 ساله و 14 نانومتری Snapdragon 660 انجام می‌شود که نه‌تنها خود اسنپ‌دراگون آپدیت 11 نانومتری این پروسسور را با گرافیک به‌روز شده در قالب Snapdragon 665 روانه بازار کرده بلکه گزینه‌های ارزنده دیگری مثل Snapdragon 710 و Snapdragon 675 نیز از مدت‌ها پیش در بازار حضور دارند. این انتخاب، نوکیا 7.2 را حداقل از لحاظ پردازشی در وضعیت نابرابر و ضعیف‌تری نسبت به رقبای آن قرار می‌دهد و جایگاه رقیب سرسختی را مثل ردمی نوت 8 پرو با پروسسور قدرتمند Helio G90T کاملا تقویت می‌کند. بدین‌ترتیب نوکیا 7.2 را در زمینه پردازشی باید هم‌سطح نمونه‌ای چون ردمی نوت 7 طبقه‌بندی کرد امری که با توجه به یکسان بودن سایز صفحه‌نمایش و وضوح دوربین اصلی، چندان بی‌راه نیز به نظر نمی‌رسد. در ساختار اسنپ‌دراگون 660 از چهار هسته 2.2 گیگاهرتزی Kryo 260 (منطبق بر معماری پردازنده‌های Cortex-A73) و چهار هسته هم‌نام دیگر (منطبق بر معماری Cortex-A53) با فرکانس 1.8 گیگاهرتز استفاده شده و وظیفه پردازش گرافیکی نیز در آن بر عهده Adreno 512 است.

حافظه رم دستگاه 4 یا 6 گیگابایت است و 64 یا 128 گیگابایت حافظه داخلی قابل ارتقاء دارد. در نسخه 128 گیگابایتی در اختیار ما در اولین بوت و پیش از انتقال هرگونه فایل به حافظه داخلی و نصب و آپدیت برنامه‌ها، نزدیک به 115 گیگابایت حافظه در اختیار کاربران قرار دارد که از این بابت در مقایسه با نمونه‌ای مثل A50 که تنها نزدیک به 108 گیگابایت حافظه را در این شرایط ارائه می‌کند، برتری محسوسی دارد.

این برتری البته به نوع حافظه ادامه پیدا نمی‌کند و در حالی‌که در A50 با رسیدن به سرعت بیش از 500 مگابایت بر ثانیه‌ای در خوانش ترتیبی (Sequential Read) تست AndroBench می‌توان از حضور حافظه UFS 2.0 در این گوشی سخن گفت، در نوکیا 7.2 درست همانند ردمی نوت 7 با رسیدن به سرعت 280MB/s در همین تست، نوع حافظه eMMC 5.1 تعیین می‌شود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور پروسسور Snapdragon 660 در نوکیا 7.2 و رم 6 گیگابایتی، انتظار نتایج مشابهی از این گوشی نسبت به نمونه‌ای چون ردمی نوت 7 (در نسخه مجهز به 6 گیگابایت رم) را داریم. نوکیا 7.2 در مقایسه با گلکسی A50 نیز روی کاغذ شرایط چندان متفاوتی را ارائه نمی‌کند چرا که در پروسسور Exynos 9610 حاضر در A50 نیز از 4 هسته ARM A73 و 4 هسته ARM A53 در کنار هم استفاده شده است. البته در این میان بالاتر بودن جزیی فرکانس هسته‌های قوی‌تر در حریف سامسونگی (2.3 در مقابل 2.2 گیگاهرتز) و پایین‌تر بودن اندک فرکانس هسته‌های پایین‌تر آن (1.7 در مقابل 1.8 گیگاهرتز) از یک سو و تفاوت گرافیک Adreno 512 (حاضر در Snapdragon 660) نسبت به Mali-G72 MP3 (حاضر در Exynos 9610)، برابری نوکیا 7.2 و سامسونگ گلکسی A50 را دچار تغییر کند.

در اولین تست چون همیشه به سراغ آزمون پردازشی Geekbench می‌رویم که کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی گوشی را مورد بررسی قرار می‌دهد. این تست را طبق روال چند نوبت اخیر در دو نسخه 4.4.2 و 5.0.3 اجرا می‌کنیم که امتیاز نوکیا 7.2 در اولی در دو حالت تک و چند هسته‌ای به ترتیب به 1,577 و 5,834 واحد می‌رسد. برای مقایسه کافی‌ست بدانید در ردمی نوت 7 نیز تقریبا به همین اعداد یعنی 1,618 و 5,847 واحد رسیدیم که با توجه به یکسان بودن گزینه‌های پردازشی آن‌ها، کاملا طبیعی به نظر می‌رسد. در A50 نیز دقیقا طبق انتظار، بالاتر بودن فرکانس هسته‌های قوی‌تر امتیاز بهتر 1,681 را در این گوشی ثبت کرده و کمتر بودن فرکانس هسته‌های ضعیف‌تر منجر به کاهش امتیاز به 5,357 واحد شده است. البته در کل، این اختلاف‌ها، کاملا جزیی بوده و می‌توان حداقل در این تست این دو گوشی را مشابه هم تلقی کرد. ردمی نوت 8 پرو رقیب تقریبا هم‌قیمت این گوشی در این تست به امتیازهای 2,474 و 7,641 واحد رسید که کلاس بالاتر پردازشی گوشی را به وضوح یادآوری می‌کند.

در نسخه جدیدتر گیک‌بنچ یعنی ورژن 5.0.3 امتیازهای نوکیا 7.2 به ترتیب به 336 و 1,476 واحد می‌رسد که در این مورد نیز شرایط متوسط رو به پایین اسنپ‌دراگون 660 به خوبی نمایان است. پرچمداران در دو حالت تک و چند هسته‌ای این تست را به ترتیب با امتیازهایی نزدیک به 750 و 2,600 واحد پشت سر می‌گذارند و بدین‌ترتیب می‌توان به خوبی به جایگاه نوکیا 7.2 در بین رقبا از این لحاظ پی برد. برای مقایسه ردمی نوت 8 پرو در این تست به امتیازهای به ترتیب 488 و 1,621 واحد دست پیدا می‌کند.

نوکیا 7.2 در تست کلی AnTuTu v8.0.3-OB به امتیاز 168,737 واحد دست کرد که آن را در جایگاه متوسطی در بین رقبا قرار می‌دهد گلکسی A50 با امتیاز 172 هزار واحدی تا حدودی بالاتر از نوکیا 7.2 قرار می‌گیرد و ردمی نوت 8 پرو نیز با تکیه بر هسته‌های قدرتمند A75 و گرافیک پیشرفته‌تر خود 284 هزار واحدی را به نام خود ثبت می‌کند. برای مقایسه، کافی ست بدانید گوشی‌های پرچمدار فعلی بازار، در این تست به امتیازهای فراتر از 480 هزار واحدی دست می‌یابند.

در تست گرافیکی Sling Shot Extreme مبتنی بر OpenGL ES 3.1 در مجموعه 3DMark امتیاز نهایی نوکیا 7.2 به 1,356 واحد می‌رسد که برای مدلی در این رده امتیاز نسبتا مناسبی به حساب می‌آید. برای مقایسه، بد نیست بدانید گلکسی A50 این تست را با امتیاز کمتر 1,282 واحدی طی می‌کند که نشان از برتری Adreno 512 به گرافیک Mali-G72 MP3 حاضر در A50 دارد. نوت 8 پرو با تکیه بر گرافیک پیشرفته Mali-G76 MC4 خود در این تست به امتیاز بسیار بالاتر 2,376 واحدی می‌رسد و گوشی‌های پرچمدار مثل گلکسی نوت10 پلاس نیز در آن به حوالی 4,900 واحد نزدیک می‌شوند.

ارتباطات

حداکثر سرعت ارتباطات تحت شبکه در نوکیا 7.2 برابر با 400Mbps در دانلود و 75Mbps در آپلود تحت شبکه 4G LTE اعلام شده که این نشان از غیبت یا ایجاد محدودیت روی مودم LTE X12 کوالکام حاضر در Snapdragon 660 دارد چرا که حداکثر سرعت دانلود و آپلود این مودم به ترتیب 600 و 150 مگابیت بر ثانیه است. نوکیا حتی به این نیز اکتفا نکرده و سرعت دانلود شبکه LTE این گوشی در هند را از این نیز پایین‌تر آورده و به تنها 150Mbps رسانده است! وای‌فای ac، بلوتوث نسخه 5، اتصال NFC و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/BDS/Galileo سایر گزینه‌های ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

نوکیا 7.2 محصولی زیبا و متفاوت از کمپانی با سابقه و خوش‌نامی‌ست که این روزها به خصوص در زمینه نرم‌افزاری با ارائه محصولات خود تحت پلتفرم Android One، خیال کاربران را برای دریافت آپدیت‌های اندرویدی در حداقل دو سال آینده آسوده ساخته است. از شکل ظاهری گوشی و رنگ‌آمیزی جالب‌توجه آن در بخش پشتی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و مقاومت شیشه (؟) مات آن در برابر جذب اثرات انگشت نیز به این جذابیت بیش از پیش افزوده است. از سوی دیگر برجستگی بیش از اندازه محوطه لنز در بخش پشتی یکی از نکات منفی در طراحی نوکیا 7.2 به حساب می‌آید و خمیده نبودن کناره‌های گوشی در هر دو بخش رویی و پشتی نیز تأثیر مشهودی در بیشتر به نظر رسیدن ضخامت گوشی بر جای گذاشته‌اند.

کیفیت صفحه‌نمایش با وجود آن‌که در مقایسه با نمونه‌های برتر LCD و OLED در همین رده قیمتی در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرد اما در مجموع نسبتا رضایت‌بخش بوده و در شرایط مختلف نوری، می‌توان بدون مشکل از آن استفاده کرد. از کیفیت دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی تا حدودی نسبتا زیادی می‌توان رضایت داشت و با آن‌که در زمینه کیفیت رنگ‌ها، با نتیجه دلخواه فاصله مشخصی دارد اما تصاویر آن به شرط نور مناسب کیفیت قابل‌قبولی را در بر دارند. از فیلم‌برداری این دوربین به دلیل نبود لرزه‌گیر در وضوح 4K و جزییات پایین و رنگ‌های غیر صحیح در وضوح 1080p رضایت چندانی نداشتیم و غیبت نرخ برداشت 60 فریم در ثانیه‌ای نیز به این شرایط نامساعد بار دیگر دامن می‌زند. از کیفیت دوربین واید این مجموعه نیز به دلیل نبود فوکوس نمی‌توان رضایت داشت و با وجود گستردگی میدان دید، جزییات اندکی را ثبت می‌کند.

دوربین اصلی در محیط‌های کم‌نور و شب نیز چندان بی‌کیفیت‌ نیست اما فعال کردن Night Mode نه‌تنها تأثیر مثبتی در نتیجه نهایی برجای نمی‌گذارد بلکه حتی از آن می‌کاهد (جزییات بیشتر در بخش دوربین). بخش پردازشی گوشی با این‌که هنوز امتیازهای نسبتا قابل‌قبولی را در تست‌ها و بنچ‌مارک‌ها به خود اختصاص می‌دهد اما با قدمت بیش از 2.5 سال حرف چندانی در مقایسه با رقبای هم‌قیمت و جوان‌تر این مدل نداشته و در نگاه خریداران حرفه‌ای‌تر موبایل، امتیاز پایینی را کسب می‌کند. Sanpdragon 660 با لیتوگرافی 14 نانومتری همچنین در زمینه مصرف انرژی و دوام باتری نیز در مقایسه با همتایان 10 و 11 نانومتری آن در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرد. حافظه داخلی بالا و ارائه اسلات جداگانه کارت حافظه دو نکته مثبت قابل اشاره در این بخش به حساب می‌آیند.

حضور NFC در لیست گزینه‌های ارتباطی نوکیا 7.2 نکته مثبت مهمی به حساب می‌آید اما محدود کردن سرعت دانلود و آپلود شبکه 4G LTE با وجود پشتیبانی از سرعت‌های بالاتر در پروسسور Snapdragon 660 کاملا سوال‌برانگیز به نظر می‌رسد. ظرفیت و دوام باتری نوکیا 7.2 در سطح متوسط رو به پایینی برای این کلاس قرار می‌گیرد و نه‌فقط نسبت به رقبای پر شمار آن بلکه در مقایسه با نوکیا 7 پلاس دو سال پیش نیز ظرفیت کمتری دارد. در نوکیا 7.2 با وجود پشتیبانی اسنپ‌دراگون 660 از شارژ سریع Quick Charge 3.0، خبری از این قابلیت نیست اما شارژر 10 واتی آن نیز چندان کند نبوده و در عرض یک ساعت، بیش از 60 درصد ظرفیت باتری را پر می‌کند.

رابط کاربری اندروید خام گوشی از جمله نقاط قوت اصلی این مدل به حساب می‌آید هرچند در نمونه در اختیار ما به علتی ناشناخته با برخی تأخیرها و لگ‌ها در بعضی قسمت‌ها مثل گالری و دوربین روبرو شدیم که احتمالا در آپدیت‌های بعدی برطرف می‌شود.

نوکیا 7.2 با حضور در رده‌ای کاملا شلوغ و پر مهره شرایط سختی را برای رقابت با نمونه‌‌های پر طرفداری مثل ردمی نوت 8 پرو، گلکسی A50 و حتی ردمی نوت 7 و نوت 7 پرو سال گذشته دارد؛ رقبایی که اغلب در زمینه صفحه‌نمایش، دوربین، گزینه‌های پردازشی، باتری و شارژ سریع شرایط بسیار بهتری را نسبت به نوکیا ارائه می‌کنند اما در بخش آپدیت نرم‌افزاری و شاید از لحاظ ظاهری (بسته به سلائق کاربران) نوکیا 7.2 در جایگاه بالاتری قرار می‌گیرد.