mobile.ir - مرجع موبایل ایران

امسال را به جرأت می‌توان سال درخشش هواوی نامید؛ برندی که از ظهور آن در بازار تا اوج‌‌گیری و تثبیت جایگاه آن در میان بزرگان تنها چند سال به طول انجامید. درخشش این برند در بازارهای نوظهور (emerging market) و مناطق مستعدی همچون بازارهای داخلی در طی یکی دو سال گذشته به حدی بوده است که اینک می‌توان آن را در بین 3 برند اصلی بازار داخلی (و یا حتی 2 برند اصلی این بازار!) به حساب آورد در جست‌وجو برای یافتن علل موفقیت هواوی در بازارهایی همچون ایران باید به عوامل متعددی توجه داشت. سیل فراگیر برندهای چینی تولیدکننده موبایل اینک بازار ایران را نیز همانند دیگر بازارهای منطقه و جهان با ارائه گوشی‌های گوناگون با قیمت‌های نازل و مشخصات اغوا‌ کننده (حداقل روی کاغذ) در بر گرفته‌اند. گوشی‌های چینی تا قبل از روشن کردن دستگاه تمامی آنچه اغلب کاربران از یک گوشی موبایل انتظار دارند را ارائه می‌دهند: دیوایس‌های باریک تمام‌فلزی با صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تر از حد انتظار، دوربین‌ اصلی و سلفی با رزولوشن‌های بالا، پردازنده‌های چند هسته‌ای، حافظه‌های داخلی بالا و از همه مهم‌تر قیمتی که در ابتدا باورپذیر به نظر نمی‌رسد. در این شرایط در حالی که با یک حساب سرانگشتی به سادگی می‌توان به چندین برند چینی دیگر در بازار داخلی اشاره کرد علل موفقیت هواوی از یک سو و باقی ماندن حلقه بی‌اعتمادی پیرامون اکثر دیگر برندها از سوی دیگر نکته‌ای‌ست که بررسی آن می‌تواند راه‌گشای سایرین برای کسب موفقیت قلمداد شود.

ورود یک برند جدید به بازاری به شدت رقابتی همچون بازار موبایل داخلی در درجه نخست به انتخاب یک پارتنر مناسب در کنار مارکتینگ و بازاریابی و در پله‌های بعدی به پشتیبانی و ارائه خدمات پس از فروش و از همه مهم‌تر پروسه حیاتی اعتمادسازی وابسته است؛ عواملی که تقریبا تمامی شرکت‌های بزرگ بازار در طی سالیان گذشته درگیر آنها بوده‌اند؛ هواوی پس از برندهای بزرگی همچون اپل، سامسونگ، ال‌جی، سونی و HTC تقریبا نخستین شرکت چینی تولیدکننده موبایل با لحاظ کردن تمامی این موارد برای ورود به بازارهای داخلی ایران به حساب می‌آید و با کوتاه شدن فاصله شناسایی و کسب اعتماد این برند در نزد کاربران، ‌هواوی در فاصله کوتاهی پس از ورود به بازار توانست با تکیه بر چاشنی همیشگی تولیدات چینی یعنی قیمت مناسب به سادگی پله‌های موفقیت را یکی پس از دیگر طی کند.

هواوی با اینکه در طی یکی دو سال گذشته نیم نگاهی نیز به رده بالای بازار و رقابت با پرچمداران کره‌ای، تایوانی و ژاپنی داشته است اما همواره تمرکز این برند و عامل اصلی کسب درآمد آن به تولیدات رده پایین و میانی شرکت تعلق داشته است. یکی از این تولیدات موفق که اینک نسل سوم آن به بازار ارائه شده اسمارت‌فون‌های سری G هواوی است که نخستین بار با Ascend G6 در سال 2014 پا در عرصه وجود گذاشت و سپس در اواخر همان سال با Ascend G7 با بدنه تمام فلزی و صفحه‌نمایش بزرگ 5.5 اینچی خبرساز شد. Huawei G8 که همانند دیگر تولیدات اخیر هواوی از پیشوند Ascend نیز بهره نمی‌برد محصولی خاص با مشخصاتی مدرن و قیمتی کاملا رقابتی ست که بزرگان این رده همچون سری A سامسونگ، سری One A و One E اچ‌تی‌سی و تولیدات رده میانی LG را به رقابتی سخت فرا می‌خواند. بررسی این نوبت به نسخه 32 گیگابایتی Huawei G8 تعلق دارد.

جعبه محتویات

شکل ظاهری و ترکیب اجزای داخلی جعبه Huawei G8 شباهت کاملا نزدیکی به Huawei P8 سال گذشته دارد و نه‌تنها فرم قرارگیری گوشی درون باکس بلکه لوازم جانبی درون جعبه نیز به همان فرم مرتب شده‌اند.

درون این جعبه با نکته غیر منتظره‌ای روبرو نمی‌شویم و کابل USB، نوشته‌های راهنما، هدست سیمی و شارژر مثل همیشه در کنار گوشی در دسترس قرار دارند.

هدست سیمی ارائه شده همراه G8 حداقل از روی شکل ظاهری دقیقا همان هدست مدل پرچمدار P8 است که با درایورهای دایره‌ای و ارائه دو خروجی صدا، شباهت‌های دور و نزدیکی نیز به EarPods اپل دارد. از کیفیت صدای خروجی این هدست می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت.

شارژر گوشی یک نمونه 5 واتی ساده (5 ولت و 1 آمپر) است که با وجود تفاوت در نام و مدل از ظاهر و عملکرد یکسانی نسبت به شارژ Huawei P8 برخوردار است. قدرت و توان این شارژر با توجه به باتری نسبتا حجیم 3000 میلی آمپر ساعتی گوشی چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد و با توجه به پشتیبانی نشدن از شارژ سریع در مجموعه دستگاه روند کندی را برای شارژ باتری با این شارژر می‌توان متصور شد.

طراحی ظاهری

سیر تحولی و روند مثبت طراحی بدنه در سری G هواوی با در کنار هم قرار دادن Ascend G7 و G8 به وضوح قابل مشاهده است. در Huawei G8 با اینکه همچنان از بدنه تمام فلزی نسبتا خمیده در بخش پشتی استفاده شده اما مجموعه گوشی در مقایسه با Ascend G7 بسیار خوش‌ساخت‌تر و خوش‌دست‌تر به نظر می‌رسد. انتقال اسپیکر اصلی گوشی از بخش پشتی به زیر دستگاه و کناره‌های گرد شیشه 2.5D روی صفحه‌نمایش از جمله مثبت‌ترین نکات قابل ذکر در طراحی G8 به حساب می‌آیند. انتقال لنز دوربین از لبه بالایی بخش پشتی به اندکی پایین‌تر و در مرکز این قسمت نکته مثبت دیگری ست که مشکلات G7‌ در پوشیده شدن لنز توسط دست را به میزان زیادی برطرف می‌سازد. طراحی Slim، ساختار uni-body‌ فلزی و صفحه‌نمایش بزرگ فول اچ‌دی، G8 را به عضوی متمایز در کلاس گوشی‌های رده میانی بدل می‌کند و عرصه رقابت را برای مدل‌هایی همچون سری A سامسونگ به لطف فاکتور قیمت پایین‌تر G8 بسیار مشکل می‌سازد. از جمله اندک نکات منفی در مورد طراحی این مدل باید به بیرون زدگی و برجسته بودن لنز دوربین در بخش پشتی و فضای دست نخورده نسبتا زیاد در بالا و پایین دستگاه اشاره کرد.

ابعاد و وزن

در دسته‌بندی فعلی گوشی‌های موبایل براساس سایر صفحه‌نمایش، مدل‌های کوچک، دارای سایز صفحه‌نمایش کمتر از 5 اینچ، نمونه‌های متوسط دارای صفحه‌نمایش‌های 5 تا 5.2 اینچ و بالاخره اسمارت‌فون‌های بزرگ از پنل‌های 5.5 اینچی و بزرگ‌تر بهره می‌برند. بدین‌ترتیب و براساس این تعریف، Huawei G8 را باید در رده گوشی‌های بزرگ بازار طبقه‌بندی کرد. در این دسته معمولا نمی‌توان انتظار استفاده بهینه از گوشی با یک دست را داشت و با وزنی فراتر از 150 گرم نیز غالبا با نمونه‌های سبک‌وزنی روبرو نخواهیم بود.

ابعاد G8 برابر 7.5×76.5×152 میلیمتر است که در مقایسه با G7 سال گذشته با ضخامتی تقریبا یکسان، 1.5 میلیمتر ارتفاع کمتر و 0.8 میلیمتر عرض کمتری دارد. G8 البته کوچک‌ترین اندرویدفون 5.5 اینچی به حساب نمی‌آید و به عنوان نمونه LG G4 بیش از 3 میلیمتر ارتفاع کمتری نسبت به آن ارائه می‌کند.

وزن 167 گرمی این مدل با اینکه در دست نسبتا سنگین احساس می‌شود اما همچنان مقایسه آن با سنگین‌وزن‌هایی همچون Sony XPERIA Z5 Premium با صفحه‌نمایش یک اندازه و وزن 180 گرمی اختلاف مشهودی را نشان می‌دهد.

صفحه‌نمایش

سایز 5.5 اینچی صفحه‌نمایش G8 در مقایسه با Ascend G7 سال گذشته ثابت مانده است اما تغییر رزولوشن از 720p به فول اچ‌دی یا 1920×1080 پیکسل به عنوان نکته‌ای بسیار مثبت، فشردگی یا دانسیته تصویر را از حوالی 267ppi در G7 به یک باره به 401ppi‌ در G8 ارتقا بخشیده است. فناوری ساخت این پنل همچنان از نوع معمول IPS LCD بوده و بدین‌ترتیب انتظار مشاهده کیفیت مناسبی از لحاظ زاویه دید و دقت رنگ‌ در آن می‌رود؛ مواردی که در عمل نیز به واقعیت می‌پیوندند. روشنایی این پنل حداکثر در سطح متوسطی قرار دارد و از همین رو عملکرد آن در زیر نور مستقیم خورشید نیز تا متوسط و میانه ارزیابی می‌شود.

زیر صفحه‌نمایش جز نشان هواوی به نکته دیگری نمی‌توان اشاره کرد و در بخش بالایی نیز اجزای همیشگی این بخش شامل دوربین دوم، اسپیکر تماس و سنسورهای تنظیم نور و Proximity‌ قرار دارند.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی در بالاترین قسمت اسلات کوچکی دیده می‌شود که با کمک آچار مخصوص درون جعبه یا هر شی نوک‌تیز سوزن مانند دیگری می‌توان به دست پیدا کرد. از این اسلات می‌توان برای قرارگیری دو سیم‌کارت نانو یا یک سیم‌کارت همراه با یک کارت حافظه microSD استفاده کرد و در اینجا نیز همانند اغلب گوشی‌های اخیر شرکت هواوی کاربران از بین دو سیم‌کارت همزمان یا یک سیم‌کارت همراه با کارت حافظه microSD تنها می‌توانند یک گزینه را انتخاب کنند. یک نکته بسیار مثبت در این بخش اصطلاحا hot swap بودن سیم‌کارت‌ها است جایی‌که نه‌تنها وارد و خارج کردن سیم‌کارت به این مجموعه باعث ریستارت شدن دستگاه نمی‌شود بلکه آنتن سیم‌کارت نیز چند لحظه پس از جای‌گذاری روی صفحه ظاهر می‌شود.

در سمت راست و متمایل به لبه بالایی به کلید دوگانه تغییر صدا و دکمه Power بر می‌خوریم که هر دو از جایگاه مناسب و ارتفاع و فیدبک مطلوبی برخوردارند. البته شاید بهتر بود همانند برخی دیگر اسمارت‌فون‌های مدرن، طراحان G8 نیز دکمه‌های تغییر صدای گوشی را برای استفاده هرچه بهتر از یکدیگر تفکیک می‌کردند.

بخش بالایی محل میکروفون دوم و جک هدست است که تفاوت خاصی نسبت به بخش بالایی گوشی Huawei P8 ندارد.

پورت Micro USB و آنچه در ابتدا دو اسپیکر استریو به نظر می‌رسند اجزای بخش پایینی Huawei G8 را تشکیل می‌دهند. در عمل اما تنها یکی از این دو دریچه صدا به اسپیکر اصلی دستگاه تعلق دارد و دیگری میکروفون تماس گوشی است.

بخش پشتی

ساختار بخش پشتی گوشی به جز دو قطعه مشخص در بالا پایین به طور کامل از فلز ساخته شده و لنز بزرگ و برجسته دوربین همراه با سنسور اثر انگشت با جایگاهی ارگونومیک و مناسب ظاهری حرفه‌ای به G8 بخشید‌اند. انحنای ملایم این قسمت به در دست‌گیری بهتر گوشی کمک فراوانی کرده و همانطور که اشاره شد انتقال لنز دوربین از کناره بالایی (همچون Huawei Ascend G7 و Huawei P8) به یک ردیف پایین‌تر در مرکز این قسمت نیز از لحاظ طراحی و راحتی در استفاده نکته مثبتی به حساب می‌آید.

دو قسمت غیر فلزی در بالا و پایین بخش پشتی Huawei G8 در حقیقت محل آنتن‌های دوگانه دستگاه است که به گفته شرکت سازنده با ارائه قابلیت جابجایی هوشمند (Smart Switching) کیفیت سیگنال در شرایط مختلف را تضمین می‌کنند. در زمان تست با مشکل خاصی از لحاظ آنتن‌دهی در G8 روبرو نشدیم و به ایراد خاصی از این بابت نمی‌توان اشاره کرد.

دوربین اصلی

با اینکه وضوح 13 مگاپیکسلی دوربین در Huawei G8 نسبت به نسل قبلی این کلاس و مدل Ascend G7 تغییری نکرده اما این تمامی ماجرا نیست و با حضور یک لنز 28 میلیمتری و لرزه‌گیر دست اپتیکال، با تجربه‌ای تقریبا مشابه با Huawei P8 روبرو می‌شویم. این دوربین که در کنار خود دو فلش با توناژ رنگی مختلف (dual-tone) را می‌بیند در عمل تجربه عکاسی و فیلم‌برداری مناسبی را ارائه می‌کند.

ساختار منویی دوربین با تغییر خاصی نسبت به گذشته روبرو نشده و همچنان آیکون‌های تغییر وضعیت دوربین به فرم نوشته‌های عمودی که حتی با افقی کردن دستگاه نیز تغییری در آنها دیده نمی‌شود چشمگیرترین نکته در این قسمت را تشکیل می‌دهند. این حالت‌ها که با لمس مستقیم یا اسکرول صفحه در دسترس قرار می‌گیرند شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت Time-lapse، تصویربرداری از غذا و حالت Beauty برای بهبود کیفیت تصویر چهره به خصوص در حالت سلفی می‌شوند. در ستون سمت راست این رابط کاربری افکت‌های لایو، شاتر دوربین و نمای آخرین عکس گرفته شده به ترتیب از بالا به پایین قرار گرفته‌اند.

در سوی دیگر به جز دو آیکون فلش و سوئیچ بین دوربین اصلی و دوربین دوم، آیکون سه خطی برای نمایش برخی موارد مهم مورد نیاز و دسترسی به Setting در نظر گرفته شده است. برداشت HDR، تصویربرداری پانوراما، برداشت یادداشت صوتی، تغییر فوکوس پس از گرفتن عکس در تصاویر ماکرو (All-focus) و گرفتن چندین عکس و انتخاب بهترین شات (Best photo) برخی از موارد مهم حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش Setting‌ دوربین امکان تغییر وضوح عکاسی و فیلم‌برداری، تغییر مکان ذخیره کردن فایل‌ها (کارت حافظه یا حافظه داخلی)، دسترسی به تایمر سرخود، فعال و غیر فعال کردن لرزه‌گیر اپتیکال دست، تغییر وظیفه دکمه ولوم، تنظیمات White balance و تغییر چهار گزینه نورگیری، درجه اشباع، کنتراست و روشنایی در یک منوی مشترک با نام Image adjustment فراهم شده است.

کیفیت تصاویر برداشت شده توسط این دوربین در زمینه میزان جزئیات و سطح نویز در رده متوسطی قرار می‌گیرد و با اینکه نمی‌توان آن را با بزرگان گرانقیمت بازار مقایسه کرد اما در رده متوسط تا حدود زیادی می‌توان از آن رضایت داشت. حضور نویز در برخی سوژه‌های دارای نور کمتر یکی از نقاط ضعف این دوربین است و در بخش مثبت ماجرا نیز باید به سرعت شاتر، عملکرد بسیار مناسب لرزه‌گیر اپتیکال دست و البته رنگ‌های صحیح ثبت شده توسط آن اشاره کرد. یکی از نکات بسیار مثبت این دوربین در هنگام برداشت HDR رخ می‌دهد جایی‌که بسیاری از سوژه‌های قرار گرفته در تاریکی، با فعال کردن HDR کاملا به چشم می‌آیند. G8 البته تا حدودی در حالت HDR اغراق شده نیز عمل می‌کند و ممکن است برای یک سوژه خاص، تصویر HDR کیفیت مناسبی را ارائه ندهد.

تصویربرداری در حالت اتوماتیک بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویربرداری در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویربرداری در حالت اتوماتیک بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویربرداری در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح فیلم‌برداری دوربین در Huawei G8، فول اچ‌دی یا 1080p با 30 فریم در ثانیه است که با بیت‌ریت ویدئویی در حدود 21Mbps صورت می‌پذیرد. ارتقا بیت‌ریت ویدئویی در دوربین هواوی G8 در حالی‌ صورت می‌پذیرد که هر دو گوشی پرچمدار Huawei P8 و Huawei Mate S در این زمینه با مشکل روبرو بوده و هر دو در وضوح فول اچ‌دی حداکثر به بیت‌ریتی نزدیک به 10Mbps دست پیدا می‌کردند. ویدئوهای به ثبت رسیده توسط دوربین هواوی G8 از لحاظ کیفیت رنگ، کنتراست و میزان جزئیات عملکرد قابل قبولی دارند اما در برخی موارد پس از حرکت‌های ناگهانی و شدید دوربین، در کناره‌های تصویر اندکی کشیدگی فریم به چشم می‌خورد که می‌توان از آن به عنوان یک نکته نسبتا منفی یاد کرد. برداشت صدا در این دوربین با بیت‌ریت نامی 96Kbps و به صورت دو کاناله انجام می‌شود که با وجودی که تاثیر آن را در دنیای واقعی به ندرت می‌توان مشاهده کرد اما بهتر بود از بیت‌ریت بالاتری در این قسمت استفاده می‌شد.

در کل از دوربین اصلی Huawei G8 در هر دو مبحث عکاسی و فیلم‌برداری می‌توان رضایت داشت و هرچند میزان این رضایت در بخش عکاسی بیشتر از فیلم‌برداری است اما مجموعا به صراحت می‌توان از یک دوربین مناسب و راضی‌کننده در هر دو قسمت سخن گفت.

دوربین سلفی دستگاه یک نمونه 5 مگاپیکسلی فاقد فوکوس خودکار است که با توجه به فعال بودن پیش‌فرض گزینه اصلاح خودکار تصویر، می‌توان از کیفیت تصویر آن به میزان زیادی رضایت داشت.

باتری

Huawei G8 نیز همانند Ascend G7 از یک باتری 3000 میلی آمپر ساعتی داخلی بدون امکان دسترسی بهره می‌برد که با توجه به ویژگی‌های سخت‌افزاری نچندان پر مصرف دستگاه انتظار عملکرد مناسبی از آن می‌رود. هواوی به زمان‌های کارکرد این باتری در هنگام معرفی دستگاه اشاره‌ای نکرده اما در یک استفاده متوسط با حدود 1 ساعت مکالمه، 3 تا 4 ساعت استفاده از اینترنت به صورت وای‌فای، 1 ساعت استفاده از اینترنت به صورت 3G/4G و برخی کاربرهای معمول همچون برداشت چند عکس و چند دقیقه فیلم‌برداری در هر روز می‌توان به دوام یک و نیم روزه این باتری امیدوار بود. با کاهش میزان استفاده، دوام این باتری به سادگی می‌تواند از 2 روز نیز عبور کند و در یک استفاده شدید حتی تا قبل از پایان روز نیز نیاز به شارژ مجدد این باتری وجود دارد. یکی از نکات منفی قابل ذکر در این قسمت پشتیبانی نکردن دستگاه از شارژ سریع و البته شارژ بی‌سیم است.

سنسور اثر انگشت

سه فاکتور دقت در شناسایی، کیفیت در اجرا و سرعت در بازگشایی اصلی‌ترین نکات مورد نیاز برای با کیفیت قلمداد کردن یک سنسور اثر انگشت است که تقریبا هر سه این موارد در گوشی‌های اخیر هواوی مجهز به این فناوری دیده می‌شود. هواوی Mate S در این زمینه ارائه‌دهنده یکی از سریع‌ترین سنسورهای ثبت و دریافت اثر انگشت بود که حتی در هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش نیز امکان استفاده از آن فراهم بود. این شرایط در Huawei G8 نیز تکرار شده و بار دیگر از یک سنسور همواره فعال (حتی در هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش) در این مدل استفاده شده که پروسه بازگشایی قفل در آن با سرعت و دقت بالایی صورت می‌‌گیرد. از دیگر نکات مثبت این سنسور باید به امکان شناسایی اثر انگشت بدون توجه به زاویه قرارگیری انگشت اشاره کرد؛ در این حالت تقریبا بدون توجه به اینکه انگشت با چه زاویه‌ای روی سنسور قرار می‌گیرد قفل گوشی یه سادگی گشوده می‌شود. طبق معمول امکان تعریف 5 اثر انگشت مختلف برای این سنسور در منوهای دستگاه وجود دارد.

از سنسور اثر انگشت علاوه بر بازگشایی قفل،‌ برای گرفتن عکس، دریافت تماس، خاموش کردن آلارم ساعت (در هر سه مورد با لمس و نگه‌داشتن انگشت روی سنسور) و نمایش پنل نوتیفیکیشن (با کشیدن انگشت از بالا به پایین روی سنسور برای باز شدن منو، دو ضربه روی سنسور برای پاک کردن اعلان‌ها و سپس کشیدن انگشت از پایین به بالا برای بستن پنل نوتیفیکیشن) نیز استفاده می‌شود که این موارد با هر انگشت دلخواهی صورت گرفته و برای استفاده از آنها نیازی به ثبت انگشت از قبل نیست. یک تفاوت ظریف G8 با Mate S در این قسمت حذف قابلیت حرکت در میان عکس‌های گالری با کشیدن انگشت روی سنسور به چپ و راست است که در Huawei Mate S حضور داشت.

سیستم‌عامل- رابط کاربری

سیستم‌عامل دستگاه نسخه 5.1 اندروید لالی‌پاپ با پوسته اختصاصی EMUI 3.1 است که از این بابت تقریبا هیچ تفاوتی با Huawei Mate S‌ ندارد. زمان بوت دستگاه از لحظه فشردن دکمه پاور تا نمایش صفحه قفل در حدود 34 تا 37 ثانیه به طول می‌انجامد که نسبتا طولانی به حساب می‌آید.

صفحه‌ قفل طبق معمول محل نمایش اطلاعات زمان و تاریخ در پایین است و با بالاکشیدن منوی پایین صفحه‌نمایش می‌توان به میانبرهای معمول این قسمت همچون چراغ‌قوه، دوربین، ضبط صدا و ماشین حساب دسترسی پیدا کرد.

صفحه Home‌ همانند دیگر گوشی‌های هواوی در غیاب منوی اصلی تنها محل جایگذاری آیکون برنامه‌ها و ویجت‌ها بوده و در صورت استفاده نکردن از مکانیزم فولدربندی در مدت زمان کوتاهی صفحات متعدد پر از برنامه‌ را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. ورود به مد ویرایشی این قسمت با Swipe رو به داخل (نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر روی صفحه‌نمایش) صورت می‌گیرد در این حالت علاوه بر تغییر والپیپر و ویحت‌ها می‌توان حالت حرکت بین صفحات (transitions) را نیز تغییر داد.

Themeهای متعدد برای تغییر شکل ظاهری منوهای دستگاه یکی از امکانات لانچر اختصاصی هواوی است که از آن می‌توان به عنوان یک نکته مثبت در بخش نرم‌افزاری گوشی یاد کرد.

منوی اعلان‌ها یا Notification Area که با اسکرول رو به پایین بخش بالایی صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود از بالا به دو قسمت مشخص شامل Notifications و Shortcuts تقسیم شده که در بخش اول اعلان برنامه‌ها براساس زمان وقوع آنها به صورت زیر هم به نمایش گذاشته می‌شوند و لمس آیکون سطل زباله در گوشه پایین سمت چپ این قسمت برای حذف کردن اعلان های دیده شده در نظر گرفته شده است.

بخش Shortcuts یا میانبرها 9 تاگل یا میانبر مختلف شامل وای‌فای، بلوتوث، Setting، چرخش صفحه‌نمایش، پروفایل صوتی، برداشت اسکرین شات،‌ روشن کردن فلش دوربین (به عنوان چراغ‌قوه)، دیتای موبایلی و مکان‌یاب GPS را ارائه می‌کند و یک پله پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با دکمه Auto برای تنظیم خودکار نور پنل بر می‌خوریم.

رابط کاربری EMUI هواوی در مقایسه با بهترین‌های این رده همچون TouchWiz UI سامسونگ و رابط کاربری اختصاصی LG در مجموع در سطح چندان فوق‌العاده‌ای قرار ندارد و با وجود برخی جذابیت‌های ظاهری، در زمینه کارایی و تسهیل دسترسی کاربران به قسمت‌های مهم و حیاتی همچنان با کاستی‌های مشخصی همراه است.

چیپ‌ست پردازشی- حافظه

یکی از فاکتورهای ایجاد اختلاف مابین گوشی‌های رده میانی و مدل‌های پرچمدار و گرانقیمت‌تر هواوی، در بخش پردازشی و نوع چیپ‌ست‌ دستگاه نهفته است؛ جایی‌که در پرچمداران سری P و Mate این شرکت معمولا چیپ‌ست‌های Kirin (ساخته شده توسط خود شرکت هواوی) به چشم می‌خورد اما سری G اغلب با پروسسورهای رده میانی کوالکام ارائه می‌شوند. این شرایط در Huawei G8‌ نیز برقرار بوده و از یک پروسسور ساخت کوالکام یعنی چیپ‌ست 8 هسته‌ای Snapdragon 615 در این مدل استفاده شده است.

Snapdragon 615 درست همانند چیپ‌ست Kirin 935 حاضر در Mate S از 8 هسته پردازشی ARM A53 استفاده می‌کند (که البته با هم فعال نیستند و در یک لحظه تنها یکی از واحدهای 4 هسته‌ای در آن به فعالیت مشغولند) اما نه‌تنها فرکانس هسته‌ها از 2.2 و 1.5 گیگاهرتز در Mate S اینک به 1.5 و 1.2 گیگاهرتز کاهش پیدا کرده بلکه گرافیک مجموعه نیز به جای Mali-T628MP4 اینک از نوع Adreno 405 است. حافظه داخلی دستگاه 32 گیگابایت است که از این میزان نزدیک به 22 گیگابایت آن در اختیار کاربران است. در نهایت حافظه رم دستگاه 3 گیگابایت است که برای یک گوشی میانی رقم بسیار مناسبی به حساب می‌آید.

در بررسی قابلیت‌های پردازشی دستگاه طبق معمول از تست Geekbench 3 آغاز می‌کنیم این تست تنها کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی را مبنا قرار می‌دهد و نتیجه آن در قالب دو عدد برای حالت تک هسته‌ای و چند هسته‌ای بیان می‌شود که عدد بالاتر به معنای کیفیت بیشتر است. Huawei G8 در حالت تک هسته‌ای این تست به امتیاز 665 واحد و در حالت چند هسته‌ای به امتیاز 2785 واحد دست پیدا می‌کند. Huawei Mate S با هسته‌های مشابه اما با فرکانس بالاتر، این تست را با امتیازهای به ترتیب 836 و 3334 به پایان می‌رساند که به روشنی به تاثیر فرکانس بالاتر در ارتقا کیفیت پردازشی اشاره دارد.

در تست دوم در بنچ‌مارک AnTuTu v6.0.1 امتیاز کلی Huawei G8 به رقم 35321 واحد می‌رسد که با توجه به امتیاز فراتر از 80 تا 90 هزار واحد برترین اسمارت‌فون‌های فعلی بازار، به خوبی به رده متوسط پردازشی و گرافیکی گوشی اشاره می‌کند.

در نهایت در آخرین تست به سراغ بنچ‌‌مارک گرافیکی 3DMark و دو تست Ice Storm Unlimited و Sling Shot می‌رویم. این دو تست که به ترتیب تحت OpenGL ES 2.0 و ES 3.0 اجرا می‌شوند معیاری برای اجرای بازی‌های با گرافیک پیشرفته در این مدل هستند. در تست ساده‌تر Ice Storm Unlimited که در وضوح 720p صفحه‌نمایش اجرا می‌شود امتیاز نهایی دستگاه رقم 8044 است که مقایسه آن با امتیاز 8337 به دست آمده توسط Mate S در همین تست نتیجه متوسط و نسبتا راضی‌کننده‌ای به حساب می‌آید.

در تست سنگین‌تر Sling Shot امتیاز G8‌ به رقم نسبتا اندک 166 افت می‌کند که از کیفیت نچندان بالای گرافیک Adreno 405‌ در مقایسه با گرافیک Mali-T628MP4 حضار در Mate S سخن می‌گوید. Mate S نسخه پیشرفته‌تری از این بنچ‌مارک با اجرا در OpenGL ES 3.1 را با امتیاز 263 به پایان رسانده بود. این تست البته بسیار سنگین‌تر از تقریبا تمامی بازی‌های فعلی قابل دسترس برای اندروید است و شرایط دشوار این تست در دنیای واقعی معمولا هیچگاه رخ نمی‌دهد. بدین‌ترتیب در اغلب موارد مشکلی از لحاظ اجرای بازی‌های گرافیکی حتی نمونه‌های سنگین معمول وجود ندارد.

ارتباطات

پشتیبانی از 4G مهم‌ترین نکته مثبت قابل اشاره در بخش ارتباطات Huawei G8 است. حداکثر سرعت این گزینه ارتباطی به LTE Cat.4 با سرعت دانلود 150Mbps و آپلود 50Mbps محدود شده و از آن تنها می‌توان در یک سیم‌کارت بهره گرفت. اتصال 3G‌ نیز طبیعتا با حداکثر سرعت 42Mbps‌ در HSDPA در این مدل حضور دارد. وای‌فای n، بلوتوث نسخه 4، ارتباطات برد کوتاه یا NFC و مسیریاب‌های GPS و GLONASS سایر امکانات ارتباطی این مدل را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

Huawei G8 محصولی رقابتی در رده میانی بازار است. بدنه فلزی، صفحه‌نمایش 5.5 اینچی فول اچ‌دی با شیشه 2.5D، دوربین 13 مگاپیکسلی با لرزه‌گیر اپتیکال و کیفیت مناسب در عکاسی و فیلم‌برداری، حافظه داخلی 32 گیگابایتی با امکان ارتقا، پشتیبانی از اتصال 4G، سنسور اثر انگشت، قابلیت NFC، باتری بادوام و از همه مهم‌تر ارائه شدن با یک قیمت کاملا رقابتی نکات مثبت اصلی این گوشی را تشکیل می‌دهند و در سمت نکات منفی نیز باید به در دسترس نبودن هر دو سیم‌کارت و کارت حافظه در یک لحظه، پشتیبانی نکردن از شارژ سریع و ساختار منویی نچندان فوق‌العاده اشاره کرد.