mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت تایوانی HTC پس از روزهای رویایی معرفی نسل اول و دوم پرچمداران سری One آرام‌آرام و به آهستگی در سرازیری ملایم کاهش درآمد و سود قرار گرفت؛ کاهش درآمدی که با وجود آنکه در ابتدا، مقطعی و موقتی تصور می‌شود پس از چندی به رویه معمول در این شرکت بدل شد و آسپرین‌های گاه و بی‌گاهی همچون مقبولیت نسبی عینک‌های واقعیت مجازی سری Vive و همکاری با گوگل در ساخت اسمارت‌فون‌های پیکسل و پیکسل XL نیز چندان برای این شرکت چاره‌ساز نبود به‌طوری‌که در آخرین گزارش مالی منتشر شده HTC‌ از سه‌ماهه چهارم 2016 نیز با وجود مشاهده بارقه‌هایی از امید هنوز کاهش درآمد و زیان عملیاتی مشهودی به چشم می‌خورد.

HTC برای گذار از این شرایط دشوار در طی دو سال گذشته گام‌های فراوانی را برای جلب توجه کاربران و حضور پررنگ‌تر در بازارهای کلیدی همچون آمریکا برداشته است که ارائه مدل‌های جذابی در رده میانی و ایجاد تغییرات کلی در نام و طراحی پرچمداران از جمله این تدابیر است؛ سطح تغییرات HTC 10 به عنوان پرچمدار سال 2016 این برند در مقایسه با مدل پیش از آن یعنی One M9 تا اندازه‌ای بالا بود که در صورت اتخاذ یک استراتژی صحیح برای ورود به بازار بهانه چندانی برای انتخاب برندی دیگر در این میان باقی نمی‌گذاشت؛ HTC 10 در سایز و وضوح صفحه‌نمایش، دوربین و قابلیت‌های تصویری، پردازنده و حافظه داخلی، دوام باتری و گزینه‌های ارتباطی شانه‌به‌شانه دیگر بزرگان این کلاس همچون S7 سامسونگ، G5 ال‌جی و P9 هواوی قرار داشت و حتی در برخی موارد به سادگی رقبای دیگر را به چالش می‌کشید.

HTC 10

در عمل اما HTC 10 نیز نتوانست فروش بالایی را برای این کمپانی به همراه داشته باشد و با وجود آنکه آمار فروش دقیق این گوشی از سوی شرکت سازنده اعلام نشد اما تخمین زدن میزان اندک فروش آن با توجه به شرایط دیگر رقبا چندان مشکل به نظر نمی‌رسد. به اشباع رسیدن بازار، کاهش تمایل کاربران به تعویض زودهنگام دیوایس خود و رونق گرفتن گوشی‌های ارزشمند ارزان‌قیمت بخشی از دلائل عمومی ذکر شده برای شرایط بحرانی شرکت‌هایی نظیر HTC، سونی و حتی LG است اما برای HTC می‌توان یکی دو عامل مهم دیگر را نیز برشمرد که شاید بزرگ‌ترین آنها اختصاص هزینه‌های کمتر برای مارکتینگ و قیمت‌ ورود به بازار بالاتر در مقایسه با دیگر برندهاست. اغلب گوشی‌های HTC در رده میانی و بالای بازار جدا از اختلاف قیمت مشهود در مقایسه با اسمارت‌فون‌های چینی، گه‌‌گاه حتی از همتایان کره‌ای خود نیز رقم بالاتری را از کاربران طلب می‌‌کنند؛ پرداخت رقمی بالاتر برای یک اسمارت‌فون HTC با وجود آنکه با ملاک قرار دادن سخت‌افزار گوشی (حداقل در مورد پرچمداران) قابل توجیه خواهد بود اما با نیم نگاهی به شرایط فعلی بازار، تصمیم HTC‌ برای قیمت‌گذاری‌هایی از این دست چندان به نفع این شرکت به نظر نمی‌رسد.

در حال حاضر پر رنگ‌ترین تمایل قابل مشاهده در بازار گوشی‌های هوشمند به رده میانی و دیوایس‌های ارزشمندی تعلق دارد که به نسبت قیمت، امکانات فراتر از انتظاری همچون بدنه‌های فلزی با سنسور اثر انگشت، صفحه‌نمایش‌های بزرگ و حافظه‌های داخلی بالا را ارائه می‌کنند. در این رده که به نوعی پر ترافیک‌ترین بخش بازار نیز به محسوب می‌شود حساب برندهایی همچون هواوی و شیائومی که از ابتدا در آن حضور داشتند را باید از دیگران جدا دانست. سامسونگ در طی یکی دو سال گذشته با ارائه مدل‌های متعددی در سری‌های J‌ و A به ترتیب در دو طیف قیمتی بالا و پایین این بخش سعی فراوانی در پر رنگ‌ کردن حضور خود داشته است و یکی دو مدل جدید Desire شرکت HTC همچون Desire 10 Pro و Desire 10 Lifestyle نیز تلاش مثبتی برای حرکت در این بازار تلقی می‌شوند.

HTC Desire 10 Pro

رقابت در بالاترین سطح بازار حتی از این نیز دشوارتر به نظر می‌رسد چرا که خریداران این بخش به دلیل اختصاص هزینه‌ زیاد برای تهیه یک گوشی موبایل از یک سو و شباهت فراوان دیوایس‌های مختلف این دسته به یکدیگر از سوی دیگر حساسیت بیشتری روی برند و نام دستگاه داشته و شاید تنها یک اختلاف قیمت بزرگ تصمیم آنها را برای انتخاب برندی دیگر تغییر دهد. HTC‌ اما معمولا در طی چند سال گذشته از این گزینه کلیدی چندان به نفع خود بهره نبرده و با یک قیمت‌گذاری غیر منطقی (حداقل در بازارهای داخلی) اشتیاق خاصی در خریداران برای تهیه اسمارت‌فون‌های پرچمدار این برند در مقایسه با رقبای نامدار آن (که حتی گه‌گاه قیمت‌های پایین‌تر و مزیت‌های رقابتی بالاتری ارائه می‌کنند) ایجاد نکرده است.

سری جدید U‌ به عنوان پرچمداران جدید HTC از اختلاف‌های بزرگی در طراحی و امکانات با HTC 10 برخوردار است و روی کاغذ شانس مطلوبی را برای موفقیت ارائه می‌کند البته در این میان بار دیگر فاکتورهای مهم قیمت‌گذاری رقابتی و تبلیغات گسترده محیطی به عنوان پیش‌شرط‌های اصلی برای موفقیت این مدل نیز مطرح می‌شوند. U Ultra‌ و U Play اولین اعضای معرفی شده این خانواده به حساب می‌آیند که رده میانی و بالای بازار را هدف قرار داده‌اند.

HTC U Ultra موضوع بررسی تخصصی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه سفیدرنگ U Ultra از لحاظ طراحی به آنچه پیش از این در HTC 10‌ دیده بودیم شباهت دارد اما به جای طرح نقطه‌دار باکس پیشین این بار نمایی از خود گوشی نیز همراه نام آن روی این جعبه به چشم می‌‌خورد. آنچه در این نما بیش از هرچیز بر آن تأکید شده ضخامت اندک گوشی و Slim بودن دستگاه است.

درون این باکس، جدا از شارژر، هدست و کابل USB، یک قاب شفاف برای بخش پشتی و یک دستمال پارچه‌ای دیده می‌شود که هردوی این موارد با توجه به شفافیت بدنه و ماندن اثر انگشت روی آن برای کاربران حساس به این موضوع ضروری به نظر می‌رسند.

شارژر گوشی دارای سه خروجی 12.5 واتی (5 ولت و 2.5 آمپر)، 15.3 واتی (9 ولت و 1.7 آمپر) و 15 واتی (12 ولت و 1.25 آمپر) است و نگفته پیداست که از شارژ سریع در آن پشتیبانی می‌شود. در مورد این شارژر که HTC آن را HTC Rapid Charger 3.0 می‌نامد و از لحاظ اعداد و ارقام تفاوتی با شارژر HTC 10 ندارد در ادامه در بخش باتری بیشتر سخن خواهیم گفت.

داستان هدست پیش‌فرض همراه گوشی هیجان‌انگیزتر دنبال می‌شود. این هدست که از لحاظ ظاهری به نمونه همراه HTC 10‌ کاملا شباهت دارد با درایورهای نسبتا بزرگ انتظار بالایی را در کیفیت و حجم صدا ایجاد می‌کند که خوشبختانه در واقعیت نیز کاملا به حقیقت می‌پیوندد؛ فرکانس‌های بالا و صداهای زیر در این هدست به خوبی به گوش می‌رسد و فرکانس‌های پایین و صداهای بم و باس نیز در آن کاملا فراتر از یک هدست معمولی درون جعبه است.

تنها نکته منفی در مورد این هدست جدا از نبود دکمه‌های کنترل موسیقی، به نحوه اتصال آن به دستگاه تعلق دارد؛‌ در نبود جک 3.5 میلیمتری هدست در U Ultra تنها راه اتصال هدست به این مجموعه از طریق پورت USB Type-C گوشی است و بدین‌ترتیب یکی از معمول‌ترین حالت‌های گوش فرادادن به موسیقی در حین شارژ شدن باتری در U Ultra قابل انجام نیست و باید بین شارژ شدن دستگاه و گوش دادن به موسیقی با هدست‌های همراه گوشی یکی را برگزید.

طراحی ظاهری

طراحی ظاهری در U Ultra شاید بهترین و در عین حال بدترین نکته قابل ذکر در مورد این گوشی باشد؛ اولین حس پس از در دست گرفتن U Ultra مطمئنا حس مثبتی از یک گوشی باریک و ظریف با بدنه‌ای لغزنده و وزن اندک است. نسخه مشکی این مدل تفکیک خاصی را هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش مابین حاشیه‌های بالا و پایین و پنل اصلی گوشی نشان نداده و بدین‌ترتیب تا قبل از روشن کردن آن با یک سطح مشکی یک‌دست در پشت و روی دستگاه روبرو می‌شویم. صفحه‌نمایش دوم را نیز تا قبل از روشن کردن گوشی نمی‌توان تشخیص داده و سطح آینه‌ای بخش پشتی نیز حداقل در ابتدا جذاب به نظر می‌رسد.

با گذشته چند لحظه از در دست گرفتن U Ultra و مشاهده اثرات انگشت متعددی که با کوچک‌ترین لمس انگشت روی قسمت‌های مختلف گوشی دیده می‌شود حس مثبت اولیه حداقل در این مورد کاملا فروکش می‌کند. شدت جذب آلودگی در U Ultra به خصوص در نسخه‌های تیره و علی‌الخصوص ورژن مشکی آن تا اندازه‌ای بالاست که در صورت حساسیت به ظاهر گوشی، تمییز کردن دائمی آن وظیفه‌ای 24 ساعته برای اینگونه کاربران خواهد بود. به عنوان یک نکته مثبت با وجود جذب آلودگی و اثرات انگشت، خراشیدگی چندانی در بخش پشتی پس از چندین روز استفاده نیز دیده نمی‌شود و می‌توان با تمییز کردن آن جلوه اولیه را بار دیگر به دست آورد.

در مجموع از ظاهر زیبا و ضخامت اندک گوشی در طراحی آن می‌توان کاملا رضایت داشت و از سوی دیگر ارتفاع نسبتا زیاد (به دلیل حاشیه‌های زیاد در بالا و پایین صفحه‌‌نمایش) و ماندن بیش از اندازه اثرات انگشت نکات منفی آن را تشکیل می‌دهند.

ابعاد و وزن

ارتفاع U Ultra حتی با احتساب صفحه‌نمایش دوم بخش بالایی نیز اندکی بیش از اندازه است. برای مقایسه میزان این افزایش ارتفاع کافی‌ست نزدیک‌ترین معادل به این مدل یعنی LG V20 را در کنار آن قرار دهیم.

LG V20 در سمت چپ و U Ultra در سمت راست

LG V20‌ با صفحه‌نمایش اصلی یک اندازه (5.7 اینچ) و صفحه‌نمایش دومی که 0.05 اینچ نیز بزرگ‌تر است از ارتفاع 159.7 میلیمتری بهره می‌برد در حالی‌که ارتفاع U Ultra با همین شرایط به 162.4 میلیمتر می‌رسد در زمینه عرض نیز این ماجرا با شدت کمتری تکرار شده و عرض 79.8 میلیمتری در U Ultra نزدیک به 1.7 میلیمتر از همتای کره‌ای خود بزرگ‌تر است. ضخامت 8 میلیمتری این مدل نیز با اینکه 0.4 میلیمتر از رقیب آن بیشتر اعلام شده اما حداقل در دست تفاوتی مابین این دو احساس نشده و هر دو کاملا Slim‌ و باریک احساس می‌شوند.

وزن گوشی 170 گرم است که با توجه به سایز و ابعاد آن در دست چندان سنگین احساس نمی‌شود و پراکندگی وزن در قسمت‌های مختلف آن نیز به صورت یکنواختی صورت پذیرفته است.

صفحه‌نمایش اصلی

U Ultra دارای بزرگ‌ترین صفحه‌نمایش QHD در مجموعه اسمارت‌فون‌های HTC است؛ این پنل 5.7 اینچی دارای فناوری ساخت IPS TFT LCD یا آنگونه که اچ‌تی‌سی از آن یاد می‌کند Super LCD 5 بوده که از لحاظ فناوری ساخت تفاوتی با HTC 10 سال گذشته ندارد. وضوح 2560×1440 پیکسلی این پنل به تراکم 513ppi منجر می‌شود که بسیار فراتر از حداکثر تراکم قابل تشخصی توسط چشم انسان در فاصله معمول استفاده از گوشی است. شیشه محافظ روی صفحه‌نمایش از نوع Gorrola Glass 5 است که در کناره‌ها با خمیدگی و افکت اصطلاحا 2.5D همراه بوده و حس مثبتی را در زیر دست ایجاد می‌کند. میزان استقامت نسل پنجم این شیشه‌ها به گفته شرکت Corning (سازنده شیشه‌های گوریلاگس) تا 4 برابر بهتر از شیشه‌های رقبا بوده و گوشی‌های مجهز به این نوع صفحه‌نمایش نیز بازهم طبق اعلام Corning از 80 درصد سقوط‌های از ارتفاع 1.6 متری (حوالی شانه‌ها) جان سالم به در می‌برند.

از زاویه دید و کنتراست این صفحه‌نمایش نسبتا می‌توان رضایت داشت و در مورد روشنایی نیز در محیط‌های داخلی با نتیجه ایده‌آل و در زیر نور مستقیم خورشید با نتیجه مناسبی روبرو می‌شویم. تنها نکته منفی در این میان مسئله بازتاب نور از سطح پنل است. در مجموعه از صفحه‌نمایش اصلی گوشی تقریبا به طور کامل می‌توان رضایت داشت.

صفحه‌نمایش دوم

بالای صفحه‌نمایش اصلی درست همانند LG V20 یک صفحه‌نمایش باریک و نسبتا کوچک دیده می‌شود که از درون منوهای دستگاه می‌توان زمان روشن بودن آن (همواره روشن، روشن تنها در زمان فعال بودن صفحه‌نمایش اصلی یا روشن تنها در زمان خاموش بودن صفحه‌نمایش اصلی) را تعیین کرد. این صفحه‌نمایش 2.05 اینچی بوده و مثل V20 از وضوح 1040×160 پیکسل بهره می‌برد. موارد اشاره شده در مورد کیفیت و مشخصات صفحه‌نمایش اصلی در مورد این پنل دوم نیز صادق است و تفاوتی مابین این دو دیده نمی‌شود. در مورد کارایی و نوع استفاده از این صفحه‌نمایش در ادامه در بخش رابط کاربری بیشتر سخن می‌گوییم.

زیر صفحه‌نمایش حاشیه‌ای نزدیک به 15 میلیمتر در نظر گرفته شده که سنسور اثر انگشت و دکمه‌های back و recent را در خود جای داده است. یک نکته منفی تکراری در این بخش که در HTC 10 نیز به همین صورت تکرار شده بود در مرکز نبودن و پایین‌تر قرار گرفتن دکمه‌های لمسی این بخش است که حداقل در روزهای اولیه کاربران را برای محل صحیح لمس کلید دچار مشکل می‌کند.

در بالای گوشی اسپیکر تماس، سنسور Proximity و یکی از میکروفون‌های چهارگانه دستگاه در لبه بالایی قرار دارند و یک پله پایین‌تر و در کنار صفحه‌نمایش دوم به دوربین سلفی و سنسور تشخیص نور بر می‌‌خوریم. اسپیکر تماس در U Ultra نسبت به HTC 10 حداقل از لحاظ ظاهری کوچک‌تر شده اما هنوز در ترکیب با اسپیکر بخش زیرین، صدایی استریو را در حین پخش موسیقی ارائه می‌دهد.

اجزای جانبی

در U Ultra از ترکیب اجزای نسبتا متفاوتی نسبت به گذشته در پیرامون گوشی استفاده شده است. سمت چپ گوشی که در HTC 10 محل درگاه حافظه microSD گوشی بود اینک خالی از هر المان قابل ذکری ست و در سمت راست نیز با حذف درگاه سیم‌کارت تنها دکمه بزرگ تغییر صدا و کلید برجسته پاور در محل همیشگی خود قرار دارند. دسترسی به کلیدهای این قسمت با وجود ابعاد بزرگ گوشی به خوبی صورت گرفته و با هر دو دست چپ و راست به خوبی در زیر انگشتان قرار می‌گیرند.

بخش بالایی گوشی محل درگاه ترکیبی سیم‌کارت/کارت حافظه است که دو سیم‌کارت همزمان یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD در آن قرار می‌گیرد. دومین میکروفون از مجموع چهار میکروفون گوشی نیز در همین محل قرار دارد.

در نهایت در پایین گوشی میکروفون سوم و یکی از اسپیکرهای استریوی دستگاه در دو سوی پورت USB Type-C قرار گرفته‌اند. نبود جک 3.5 میلیمتری هدست در اجزای پیرامونی گوشی در حالی‌که به جز یکی دو برند چینی تنها اپل در سال جاری دست به چنین تصمیمی جنجالی زده است و گوشی‌های کم‌ضخامت‌تری همچون V20 از ال‌جی با صخامت 7.6 و P10 از هواوی با ضخامت 7 میلیمتر هنوز از این پورت بهره می‌برند علامت سوال بزرگی را پیش روی طراحان این برند قرار می‌دهد.

بخش پشتی

مهم‌ترین نکته قابل اشاره در پشت گوشی لنز برآمده دوربین همراه با دو فلش LED و مجموعه فوکوس لیزری آن است که در مرکز بخش بالایی جای دارند. نشان HTC و میکروفون چهارم گوشی نیز به ترتیب در میانه و بخش پائینی این قسمت دیده می‌شوند.

دوربین اصلی

HTC در طی یک سال گذشته در زمینه دوربین به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کرده که از آن جمله می‌توان به دوربین با کیفیت HTC 10 و دوگانه گوگل پیکسل و پیکسل XL‌ اشاره کرد که هر سه در لیست برترین دوربین‌های موبایلی در آمار DXOMark قرار دارند. دوربین 12 مگاپیکسلی حاضر در بخش پشتی U Ultra حداقل روی کاغذ دوربین با کیفیتی به نظر می‌رسد. سنسور 1/2.3‌ اینچی و دیافراگم گشوده f/1.8 همراه با پیکسل‌های کاملا بزرگ 1.55 میکرونی هر سه در خدمت نورگیری مناسب این دوربین و برداشت تصاویری مناسب با نویز حداقلی هستند. لرزه‌گیر اپتیکال نیز در لیست امکانات این مجموعه قرار دارد و برای فوکوس سریع‌تر با دقت بالا نیز هر دو گزینه اتوفوکوس تغییر فاز و فوکوس لیزری در آن ارائه شده‌اند.

ساختار منویی دوربین کاملا مشابه تجربه HTC 10 بوده و در این میان به جز یکی دو مورد تقریبا هیچ تغییری دیده نمی‌شود در سمت راست همجنان دو شاتر جداگانه برای عکاسی و فیلم‌برداری در نظر گرفته شده و نمای آخرین عکس نیز در بالای این بخش به چشم می‌خورد. دکمه سوئیچ بین دو دوربین در زیر ستون سمت راست قرار دارد و با کمک آن مثل می‌توان به آسانی دوربین سلفی را فعال کرد.

یک نکته جالب در ساختار منویی دوربین زمانی رخ می‌دهد که مکانیزم اتوفوکوس لیزری با دست یا هر جسم دیگری پوشیده می‌شود در این هنگام پیغامی برای برطرف کردن این مانع روی صفحه ظاهر می‌شود. این قابلیت که جای خالی آن در دیگر اسمارت‌فون‌های دارای این سیستم کاملا خالی به نظر می‌رسد در ارتقا کیفیت عکاسی برای کاربران نقش مهمی را ایفا خواهد کرد.

در سوی دیگر و در ستون سمت چپ دو گزینه تنظیمات فلش و HDR در بالا و پایین و آیکونی با دو خط موازی برای دسترسی به دیگر تنظیمات در نظر گرفته شده است.

درون این قسمت، آیکون‌ها همچنان به صورت یک ستون عمودی از بالا به پایین مرتب شده‌اند و در صورتی که تنظیم انتخاب شده دارای زیر منوی مجزایی باشد این زیر منو در ستون دیگری در کناره این بخش به نمایش در می‌آید. از جمله این موارد می‌توان به گزینه Photo و زیر منوی تایمر و وضوح عکاسی (حداکثر 12 مگاپیکسل در نسبت تصویر 4:3 و حداکثر 9 مگاپیکسل در نسبت 16:9)، حالت Pro با زیر منوی تغییر فرمت، تایمر و وضوح،‌ Video با زیر منوی تغییر وضوح و فعال‌سازی صدای با کیفیت بالا و Selfie Photo با امکان تغییر رزولوشن (16 مگاپیکسل در نسبت تصویر 4:3 و 9 مگاپیکسل در نسبت تصویر 16:9)،‌تایمر و زیباسازی چهره اشاره کرد. با هر دو دوربین اصلی و سلفی می‌توان تصاویری با نسبت 1:1 (مناسب برای شبکه‌های اجتماعی) با وضوح 9 مگاپیکسل برداشت کرد.

عکاسی پانوراما، Zoe camera (ضبط 3 ثانیه فیلم فول اچ‌دی پیش از گرفتن عکس)،‌ برداشت ویدئوی هایپرلپس و اسلوموشن، تغییر وظیفه دکمه ولوم و امکان غیر فعال کردن صدای شاتر از دیگر مواردی قابل اشاره در منوی تنظیمات این دوربین به حساب می‌آیند.

حالت Pro یکی از قسمت‌های جذاب این منو به حساب می‌آید که مثل گذشته با انتخاب آن می‌توان 5 گزینه فوکوس، سرعت شاتر (از 16 ثانیه تا 1/8000 ثانیه)، عدد ISO (از 100 تا 3200)،‌ تنطیم نورگیری یا Ev و در نهایت وایت‌بالانس را به صورت دستی تغییر داد. تنها تغییر این بخش نسبت به HTC 10 افزوده شدن زمان بازنگه‌داشتن شاتر از 2 ثانیه در HTC 10 به 16 ثانیه در U Ultra است. در این بخش طبیعتا می‌توان تصاویر را در حالت RAW با فرمت DNG ذخیره کرد. در گزینه‌ای در سمت چپ این بخش می‌توان چند حالت کاستوم برای برداشت عکس در این وضعیت همانند عکاسی ورزشی یا عکاسی ماکرو را تنظیم کرد.

بررسی تصاویر این دوربین را از عکس‌های گرفته شده در فضای داخلی با نور مناسب آغاز می‌کنیم. رنگ‌های مناسب، کنتراست مطلوب و سطح راضی‌کننده‌ای از جزئیات در اینگونه تصاویر توسط دوربین اصلی U Ultra برداشت شده و در این زمینه می‌توان از نتیجه کار رضایت نسبی داشت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با حرکت به فضای آزاد و در یک لوکیشن ابری از نتیجه کار به خصوص در زمینه رنگ و کنتراست نمی‌توان چندان رضایت داشت اما همانطور که تصویر زیر و برش اندازه واقعی آن به خوبی نشان می‌دهد جزئیات نسبتا مناسب باقی می‌ماند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در نور کامل روز مسئله کنتراست و رنگ به میزان زیادی برطرف شده و در صورتی که قصد بزرگ‌ کردن تصاویر تا اندازه واقعی آنها را نداشته باشید (اتفاقی که درواقعیت بسیار به ندرت رخ می‌دهد) در زمینه جزئیات نیز می‌توانید امتیاز قابل‌قبولی را به این مجموعه اختصاص بدهید.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در این دوربین 4K با 30 فریم در ثانیه است که با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 53Mbps با صدای استریوی دو کاناله با بیت‌ریت 190Kbps انجام می‌شود. ویدئوی فول اچ‌دی با 30 فریم در ثانیه این دوربین نیز دارای بیت‌ریت 20Mbps بوده و صدا نیز با همان نرخ برداشت می‌شود. از کیفیت رنگ و جزئیات ویدئوهای این دوربین در هر دو رزولوشن می‌توان رضایت داشت و به شرط فراهم بودن نور کافی با یکی از بهترین کم‌کوردهای موجود روبرو هستیم.

دوربین دوم

دوربین دوم در U Ultra با ارتقا فوق‌العاده وضوح به جای دوربین 5 مگاپیکسلی حاضر در HTC 10، اینک یک واحد 16 مگاپیکسلی است؛ این تغییر که به ظاهر باید آن را یک تغییر مثبت و بزرگ تلقی کرد عملا با نیم‌‌نگاهی به آنچه این دوربین از دست داده است کاملا رنگ می‌بازد. دوربین سلفی 5 مگاپیکسلی HTC 10‌ نه‌تنها دارای فوکوس خودکار بود بلکه یکی از نخستین و همچنان اندک‌شمارترین سلفی‌های موبایلی‌ست که لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS در آن دیده می‌شود سایز نسبتا بزرگ 1.34 میکرونی پیکسل‌ها و گشودگی دیافراگم f/1.8 این مجموعه، دوربین سلفی HTC 10 را یکی از بهترین نمونه‌های قابل ذکر در این رده در سال گذشته نشان می‌داد. در U Ultra اما به جز افزایش وضوح از 5 به 16 تغییر مثبت دیگری در این میان دیده نشده و نه‌تنها از OIS، بلکه از فوکوس خودکار نیز در آن خبری نیست. حداکثر وضوح این دوربین یعنی 16 مگاپیکسل در نسبت 4:3 به دست می‌آید و در نسبت 16:9 حداکثر می‌توان با وضوح 9 مگاپیکسل عکاسی کرد. یک گزینه جدید در این میان امکان عکاسی در حالت Ultra Pixel در نسبت 4:3 است که طبق ادعای شرکت سازنده در محیط‌های با نور کمتر نتیجه بهتری را به دست می‌دهد. در تست عملی این قابلیت اما تفاوت خاصی مابین عکس‌های معمول و التراپیکسلی دیده نمی‌شود. از کیفیت و نتیجه کار دوربین سلفی U Ultra به لحاظ میزان جزئیات و میدان دید تا حدودی می‌‌توان رضایت داشت اما نگفته پیداست که حذف فوکوس خودکار و OIS در کیفیت نهایی کار و به خصوص شارپ‌نس تصویر تأثیر منفی مشخصی برجای گذاشته است.

باتری

ظرفیت باتری HTC U Ultra برابر 3,000mAh است که از این لحاظ تفاوتی با HTC 10 با 0.5 اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر و بدون صفحه‌‌نمایش دوم ندارد. این موضوع نگرانی در مورد دوام این باتری حداقل در مقایسه با HTC 10‌ را کاملا افزایش می‌دهد. زمان‌های رسمی این باتری از نگاه شرکت سازنده برابر 26 ساعت مکالمه و 13 روز قرار گرفتن در حالت Stand-by است که اختلاف مشخصی را در مقایسه با 27 ساعت و 19 روز HTC 10 ارائه می‌کند. در عمل به لطف چیپ‌ست پردازشی جدیدتر Snapdragon 821 از نتیجه کار و کیفیت باتری دستگاه (به خصوص در هنگام غیر فعال بودن صفحه‌نمایش دوم در تمامی لحظات) می‌توان رضایت داشت و در یک استفاده متوسط رو به بالا گذر از روز دوم نیز با یک بار شارژ چندان غیر منطقی به نظر نمی‌رسد. در اینجا نیز البته با قرار دادن صفحه‌نمایش دوم روی حالت "همواره روشن" از کیفیت و دوام باتری به میزان زیادی کاسته شده و در اواسط روز دوم نیاز به اتصال شارژر احساس می‌شود.

در تست دوام باتری Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark گوشی سال گذشته HTC با همین شرایط (صفحه‌نمایش QHD و باتری 3000mAh) تنها 6 ساعت و 27 دقیقه دوام آورد در U Ultra‌ با وجود بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش و افزوده شدن صفحه‌نمایش دوم بازهم به لطف مصرف بهینه‌تر باتری در Snapdragon 821 حداقل انتظار مشاهده نتیجه یکسانی را با HTC 10‌ داریم. در عمل U Ultra در کمال تعجب نتبجه بهتری را نسبت به HTC 10 رقم زده و با زمان 7 ساعت و 2 دقیقه نزدیک به 25 دقیقه بیشتر از پرچمدار سال گذشته در این تست دوام آورد. این رقم البته هنوز با بهترین‌های این رده فاصله فراوانی دارد چرا که به عنوان نمونه LG V20 با شرایط مشابه اما با باتری 3200mAh در این تست 8 ساعت و 9 دقیقه و Mate 9 با باتری 4000mAh به زمان 10 ساعت و 15 دقیقه رسید.

همانطور که در بخش جعبه‌گشایی اشاره شد در U Ultra از یک شارژر سریع استفاده شده که حداکثر 15.3 وات خروجی (9 ولت 1.7 آمپر) را ارائه می‌کند با تکیه بر این شارژر انتظار سرعت بالایی را در حین شارژ گوشی داریم. در تست عملی شارژ در 10 دقیقه اول میزان شارژ به 13 درصد ارتقا پیدا می‌کند و پس از 20 دقیقه نیز به شارژ 26 درصد می‌رسیم. اختلاف U Ultra با HTC 10 تا به این لحظه اندک بوده چرا که HTC 10 نیز پس از 20 دقیقه به شارژ 28 درصد می‌رسد. در 30، 40 و 50 دقیقه، U Ultra به ترتیب 40، 54 و 65 درصد شارژ دارد که هنوز اندکی از HTC 10 کمتر است. سرعت شارژ پس از یک ساعت و رسیدن گوشی به شارژ 77 درصد کاهش پیدا می‌کند به طوری‌که برای پر شدن 13 درصد و رسیدن به شارژ 90 درصد نیاز به صرف 15 دقیقه زمان است. گوشی در رأس 90 دقیقه 97 درصد شارژ پیدا کرد و در حالی که HTC 10 در دقیقه 95 شارژ خود را کامل می‌کند، کامل شدن پروسه شارژ در U Ultra تا دقیقه 102 ادامه پیدا می‌کند.

رابط کاربری – سیستم عامل

HTC U Ultra با نسخه هفتم سیستم‌عامل اندروید ارائه می‌شود و رابط کاربری Sense UI نیز طبیعتا در آن حضور دارد. زمان بوت نسبتا از HTC 10 سریع‌تر بوده و در زمانی نزدیک به 28 ثانیه صورت می‌پذیرد. در اینجا نیز همانند رویه HTC‌ در طی یک سال گذشته از نرم‌افزارهای اختصاصی این شرکت به نفع اپلیکیشن‌های پیش‌فرض گوگل صرفنظر شده و اینترفیس منظم و ساده‌تری پیش روی کاربران قرار گرفته است. نتیجه این امر اینکه در نخستین بوت سیستم‌عامل تنها نزدیک به 90 مگابایت فضا به اپلیکیشن‌های پیش‌فرض تعلق می‌گیرد.

در صفحه قفل به صورت پیش‌فرض 4 آیکون مرورگر، دوربین، پیام‌ها و شماره‌گیر در پایین قرار دارند و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز به دلخواه کاربران می‌توانند در این بخش حضور داشته باشند. زمان، تاریخ و وضعیت آب و هوا نیز طبیعتا در بالای این قسمت دیده می‌شوند.

در صفحه Home حداکثر 9 دسک‌تاپ می‌توان در اختیار داشت و دسک‌تاپ دهم در کناره سمت چپ نیز طبق معمول به Blinkfeed برای نمایش اخبار به صورت تصویری تعلق دارد. Blinkfeed را می‌توان از مد ویرایشی این قسمت حذف کرد اما جای خالی آن را نمی‌توان به دسک‌تاپی دیگر اختصاص داد. برای ورود به مد ویرایش این قسمت از هر دو گزینه نگه‌داشتن انگشت روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر به هم می‌توان استفاده کرد جایی‌که در حالت اول منویی به نام Personalize برای ایجاد تغییرات متعدد در دسک‌تاپ (شامل تغییر layout، تغییر والپیپر و تم، افزودن اپلیکیشن و ویجت، ویرایش تم فعلی و مدیریت صفحات هوم‌اسکرین) ظاهر می‌شود و در حالت دوم نیز نمایی از ویجت‌ها و دسک‌تاپ‌های هوم اسکرین با امکان جابجایی و حذف به نمایش در می‌آید.

در App drawer یا منوی اصلی، آیکون‌ها در حالت پیش‌فرض به صورت 5 سطر 4 تایی با اسکرول عمودی مرتب شده‌اند که در مقایسه با اکثر دیگر نمونه‌های این کلاس با اسکرول افقی، دسترسی به نسبت بهتری را ارائه می‌کند. آیکون‌های این بخش را می‌توان به فرم 4×3 نیز مرتب کرد.

اجزای بخش بالایی این قسمت تفاوتی با HTC 10 نداشته و شامل آیکون سه نقطه (برای مرتب کردن، پنهان ساختن و مدیریت اپلیکیشن‌ها به همراه تغییر تعداد سطر و ستون و تغییر والپیپر)، گزینه دسترسی به Play Store و آیکون جست‌وجو می‌شود. با کمک آیکون جای گرفته در کناره سمت چپ این بخش نیز می‌توان برنامه‌ها را به صورت کاستوم یا دلخواه، برحسب حروف الفبا و یا برحسب زمان نصب مرتب کرد.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بخش بالایی با اینکه همچنان همانند HTC 10 کاملا ساده شده و به تجربه اندروید اصلی نزدیک است اما تفاوت‌هایی نیز با همتای سال گذشته خود دارد. با یک اسکرول کوتاه این قسمت شش آیکون بلوتوث، وای‌فای، موبایل دیتا، باتری چرخش صفحه‌نمایش و Airplane mode در یک ردیف، همراه با نوتیفیکیشن برنامه‌ها در پایین و میانبر دسترسی به Setting در بالا ظاهر می‌شود که با ادامه اسکرول یا لمس کردن فلش رو به پایینی که در همین قسمت دیده می‌شود شش آیکون ذکر شده به دو ردیف سه‌تایی تبدیل شده و در زیر هم قرار می‌گیرند در این بخش یک ردیف سه‌تایی دیگر نیز از میانبرها وجود دارد و با اسکرول به سمت راست نیز 5 آیکون دیگر در دسترس قرار می‌گیرند. در بخش ویرایش این منو می‌توان دو آیکون دیگر را نیز به این لیست اضافه کرد که با تاگل‌های پیشین مجموعا 16 آیکون را تشکیل می‌ًدهند. Invert colors و گزینه Nearby از جمله آیکون‌های جدید افزوده شده به این منو هستند.

در منوی تنظیمات به برخی گزینه‌های تازه در U Ultra بر می‌خوریم که از آن جمله می‌توان به HTC USonic برای اسکن فضای داخلی گوش کاربران توسط هدست‌های همراه دستگاه و تغییر پروفایل صوتی متناسب با شرایط هر کاربر اشاره کرد. در این حالت طبق ادعای HTC برای هر شخص پروفایل صوتی اختصاصی ایجاد می‌شود که صدای خروجی از هدست‌ها را در بهینه‌ترین حالت ممکن قرار می‌دهد.

HTC Sense Companion

رابط کاربری هوشمند دستگاه یا Sense Comapnion یکی از ویژگی‌های مهم U Ultra به حساب می‌آید که شرکت سازنده نیز حساب ویژه‌ای روی آن باز کرده است؛ این رابط هوشمند به گفته HTC در طی زمان با نگاه کردن به رفتار کاربر از وی می‌آموزد و پیشنهادهای هوشمندانه‌ای را نیز با توجه به موقعیت در اختیار افراد قرار می‌دهد. در اینجا نیز مثل نمونه‌های مشابه امکان برقراری تماس و ارسال پیام تنها با صدا قابل انجام خواهد بود که این امر با توجه به حضور چهار میکروفون در مجموعه گوشی کاملا تسهیل شده است.

تنظیمات و امکانات صفحه‌نمایش دوم

یکی از قسمت‌های جذاب رابط کاربری U Ultra در بخش Setting به صفحه‌نمایش دوم تعلق دارد؛ در این منو می‌توان وضعیت روشن و خاموش بودن این صفحه‌نمایش و سایر تنظیمات مرتبط با این بخش را مشاهده کرد. دو بار ضربه کوتاه (double tap) روی این صفحه‌نمایش هنگامی هر دو صفحه‌نمایش خاموش هستند برای روشن شدن آن کافی ست و در همین حالت یعنی خاموش بودن هر دو صفحه‌نمایش، بلند کردن گوشی منجر به روشن شدن صفحه‌نمایش دوم می‌شود.

موارد به نمایش درآمده در این پنل در هنگام روشن بودن پنل اصلی شامل رویدادهای ثبت شده در تقویم، کنتاکت‌های مورد علاقه (تا 6 عدد)، کنترلرهای موسیقی، وضعیت ساعتی آب و هوا، ریمایندر یا یادآوری کننده و در نهایت شش میانبر به برنامه‌های دلخواه می‌شوند. در لحظه خاموش بودن صفحه‌نمایش اصلی اما این موارد تغییر می‌کند و به جز صفحه پیش‌فرض که مواردی مثل زمان، تاریخ،‌ باتری و مواردی از این دست را نشان می‌ً‌دهد، یک صفحه‌ دیگر برای دسترسی به موارد ضروری (شامل 6 آیکون بلوتوث و وای‌فای، چراغ قوه،‌ماشین حساب، ‌دوربین و پروفایل صوتی)، صفحه ریمایندر یا یادآوری کننده و رویدادهای تقویم در دسترس قرار می‌‌گیرند.

صفحه‌نمایش دوم در U Ultra به جز موارد گفته شده کاربرد چندان دیگری ندارد و برخلاف LG V20 که اطلاعات اضافی برخی اپلیکیشن‌ها در آن به تصویر کشیده می‌شد و به عنوان نمونه در هنگام استفاده از دوربین، تنظیمات به این قسمت منتقل شده و کل فضای صفحه‌نمایش به تصویر پیش رو اختصاص پیدا می‌کرد، در U Ultra حداقل تا به امروز امکان انجام این موارد وجود ندارد و به جز گزینه‌های ذکر شده، کاربری دیگری برای این قسمت نمی‌توان متصور شد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

HTC U Ultra با چیپ‌ست پردازشی Snapdragon 821 حاوی دو هسته 2.15 گیگاهرتزی و دو هسته 1.6 گیگاهرتزی از نوع کاستوم Kryo بوده و پردازش گرافیکی نیز در آن همچنان با Adreno 540 انجام می‌شود. حافظه رم 4 گیگابایت بوده و حافظه داخلی نیز در ورژن عادی دستگاه 64 گیگابایت و در نسخه پریمیوم با پوشش Saphire دو برابر شده و به 128 گیگابایت می‌رسد.

در نسخه 64 گیگابایتی در اختیار ما پس از نخستین بوت دستگاه نزدیک به 53.6 گیگابایت حافظه در اختیار کاربران قرار داشت. یک نکته جالب در این بخش، پشتیبانی گوشی از قابلیت Flex Storage است که در طی آن می‌توان حافظه جانبی را نیز با حافظه اصلی یکی کرد که البته این موضوع تنها در صورت انتخاب یک کارت حافظه کاملا پر سرعت توصیه می‌شود.

در معرفی این مدل در سایت شرکت سازنده هیچ اشاره‌ای به UFS بودن حافظه داخلی نشده و بنابراین نمی‌توان با اطمینان در این مورد اظهارنظر کرد. تست سرعت حافظه به عنوان نخستین تست این بخش روشنگر این نکته خواهد بود. گوشی‌های عادی دارای حافظه‌های معمول eMMC امتیازی نزدیک به 4 تا 7 هزار واحد را در تست حافظه PCMark ثبت کرده و سرعت خواندن تصادفی از حافظه آنها بین 17 تا 22 مگابایت بر ثانیه بوده و سرعت نوشتن روی حافظه بین 5 تا 7 مگابایت بر ثانیه دارند. در HTC U Ultra با توجه به اینکه از حافظه‌های پر سرعت UFS صحبتی به میان نیامده می‌توان حدس زد در این مورد نیز شرایط به گوشی‌های معمول نزدیک است. امتیاز U Ultra در این تست در عمل بسیار کمتر از حد انتظار است و با ثبت رقم 2,929 و سرعت نوشتن و خواندن تصادفی به ترتیب 11.32 و 1.38 مگابایت در ثانیه یکی از ضعیف‌ترین نمونه‌ها در این زمینه است.

در نخستین تست پردازشی گوشی به سراغ Geekbench 4 می‌رویم در این تست تنها سرعت و کیفیت CPU سنجیده شده و عوامل دیگر در آن نقشی ندارند. پرچمداران و برترین‌های همرده U Ultra تست تک هسته‌ای این آزمون را با حوالی امتیاز 1500 تا 1700 پشت سر می‌گذارند و در حالت چند هسته‌ای نیز امتیازهایی فراتر از 4000 واحد برای دارندگان چیپ‌ست‌های SD820 و SD821 به دست می‌آید بر همین منوال از U Ultra نیز انتظاری مشابه می‌رود. در عمل امتیاز به دست آمده از این گوشی در حالت تک هسته‌ای برابر 1764 و در حالت چند هسته‌ای 4263 واحد بود که به خوبی سیمای یک گوشی پیشرفته و پرچمدار را به نمایش می‌گذارند.

در تست دوم با نام Vellamo بار دیگر همین شرایط به نوعی تکرار می‌شود و در این تست نیز بیشتر تأکید روی خود پردازنده، کیفیت و سرعت آن قرار دارد. حالت تک هسته‌ای (Metal) و چند هسته‌ای (Multicore) این تست در LG V20 با اسنپ‌دراگون 820 به امتیازهای 3516 و 3078 واحد انجامید و در U Ultra انتظار اندکی بهبود در هردوی این عددها را داریم. U Ultra این دو تست را به ترتیب با امتیازهای 3526 و 3305 به پایان رسانید که با انتظار اولیه کاملا تطابق دارد.

در تست کامل AnTuTu v6.2.7 نزدیک شدن به امتیاز 140 هزار برای پرچمداران امری طبیعی به نظر می‌رسد و در U Ultra نیز با تکیه بر پروسسور SD821، رم 4 گیگی و گرافیک Adreno 540 انتظاری جز این نداریم؛ در LG V20 به امتیاز 140,360 واحد در این تست دست پیدا کردیم و در مدلی همانند Huawei Mate 9 نیز با پروسسور رده میانی پیشرفته Kirin 960 امتیاز نهایی به 118,387 واحد می‌رسد. بدین‌ترتیب در U Ultra نیز با تکیه بر پروسسور SD821 به راحتی روی کاغذ باید به امتیاز 140 هزار واحد در این تست نزدیک شد. امتیاز به ثبت رسیده توسط این گوشی رقم 133,295 واحد است که تنها اندکی از رقبای خود کمتر به نظر می‌رسد.

در تست گرافیکی 3DMark و در آزمون Sling Shot Extreme امتیاز به دست آمده توسط U Ultra رقم 2,242 واحد است در حالی که مدلی همانند Huawei Mate 9‌ با گرافیک پیشرفته Mali-G71 MP8 در این تست به امتیاز 2,074 واحد دست پیدا یافت و بدین‌ترتیب قدرت گرافیکی کاملا مناسب این مجموعه و عملکرد آن در برخورد با بازی‌های دارای گرافیک سنگین به سادگی از روی این تست مشخص خواهد بود.

در نهایت آخرین آزمون U Ultra به تست کلی Work 2.0 performance‌ از آزمون PCMark تعلق دارد. در این تست مواردی همچون کیفیت مرور وب،‌ ادیت ویدئو و ویرایش تصویر و مواردی از این دست مورد بررسی قرار می‌گیرد و عدد بالاتر در آن به معنای کیفیت بالاتر مجموعه در اینگونه موارد است. گوشی‌های رده میانی امتیازی نزدیک به 4 هزار واحد را در این آزمون ثبت می‌کنند و رقم‌های بالاتر از 5 و 6 هزار نیز به گوشی پرچمدار و پیشرفته تعلق دارد که از دسته اول می‌توان به به امتیاز 4,236 برای اسمارت‌فون آنر 6X و از دسته دوم به امتیاز 6,315 برای میت 9 هر دو از هواوی اشاره کرد. با توجه به جایگاه U Ultra، برای این گوشی نیز انتظاری جز دستیابی به اعدادی فراتر از 5 تا 6 هزار را در این تست نداریم. امتیاز U Ultra در این بررسی رقم 5,245 واحد اندازه‌گیری شد که علت کاهش آن در مقایسه با امتیاز Mate 9 به وضوح بالاتر صفحه‌نمایش این مدل بی‌ارتباط نیست.

ارتباطات

سریع‌ترین گزینه ارتباطی تحت شبکه در U Ultra به لطف چیپ‌ست SD821 به LTE Cat.11 با سرعت دانلود 600Mbps و آپلود 50Mbps تعلق دارد. 3G نیز در حداکثر سرعت خود یعنی42Mbps در HSDPA قرار دارد. بلوتوث گوشی نسخه 4.2 بوده و وای‌فای ac دوبانده همراه با NFC نیز در آن دیده می‌شود. آنتن NFC در پشت گوشی و محوطه بخش بالایی اطراف دوربین قرار دارد و برخلاف بسیاری از گوشی‌های مشابه تنها از پشت دستگاه قابل دسترسی است. مسیریابی نیز طبق معمول از طریق هر سه گزینه GPS، GLONASS و Beidou انجام می‌شود. پورت USB Type-C در بخش پایینی گوشی از استاندارد سرعت USB 3.1 برخوردار است و به جز انتقال دیتا و صدا، با پشتیبانی از DisplayPort (به شرط دراختیار داشتن اداپتور مناسب) می‌تواند نقش خروجی TV سیمی را نیز برای کاربران ایفا کند.

کلام آخر

HTC U Ultra محصولی زیبا با ظاهری چشمگیر و امکانات متعددی است که از صفحه‌نمایش تا دوربین و از هسته‌های پردازشی تا گزینه‌های ارتباطی گسترده شده است. بدنه گوشی با وجود جذابیت بصری، در کسری از ثانیه با اثرات انگشت و آلودگی‌های متعدد پوشیده شده و به خصوص در دو نسخه تیره‌تر تاثیر نامناسبی بر ظاهر جذاب اولیه برجای می‌گذارد. از دوربین گوشی در هر دو بخش عکاسی و فیلم‌برداری می‌توان رضایت داشت اما دوربین سلفی نسبت به HTC 10 سال گذشته پسرفت مشخصی را تجربه کرده و لرزه‌گیر اپتیکال و فوکوس خودکار از آن حذف شده است. حافظه داخلی ظاهرا از نوع UFS نبوده و در تست خواندن و نوشتن سرعت مناسبی را از خود برجای نمی‌گذارد. حذف جک 3.5 میلیمتری هدست با وجودی که بدنه 8 میلیمتری گوشی به سادگی امکان جای‌گذاری این پورت را ارائه می‌کند یکی دیگر از نکات منفی قابل ذکر در مورد U Ultra را تشکیل می‌دهد. صفحه‌نمایش دوم بر جذابیت‌های این گوشی کاملا افزوده است و میانبرهای ارائه شده در این پنل بر کارایی دستگاه می‌افزاید. کارایی این صفحه‌نمایش اما تنها به نمایش برخی پنل‌های از پیش طراحی شده محدود بوده و برخلاف رقیب اصلی آن یعنی V20،‌ اپلیکیشن‌های دیگر (به جز پلیر موسیقی) امکان نمایش هیچ دیتایی را در این پنل نخواهند داشت. در نهایت برخی از نکات مثبت دستگاه به صورت تیتروار شامل پشتیبانی از تلفیق حافظه داخلی و کارت حافظه (Flex Stoarage)، خروجی TV به سبک DisplayPort برای پورت USB و ارائه هدست‌های با کیفیت در جعبه محتویات دستگاه می‌شود.