واحد خبر mobile.ir : بر اساس پیش‌بینی تازه موسسه پژوهشی گارتنر که چندی پیش در وب‌سایت این مجموعه منتشر شده است، تا سال 2026 میلادی حدود 25 درصد از مردم دست کم یک ساعت از روز را برای کار، خرید، آموزش، فعالیت‌های اجتماعی یا سرگرمی در متاورس سپری خواهند کرد. به این ترتیب متاورس، با قابلیت‌های بی‌سابقه خود، در آینده نزدیک به یکی از ارکان زیست دیجیتال و حتی زندگی روزمره ساکنان کره زمین تبدیل خواهد شد. مطابق تعریف گارتنر، متاورس فضایی اشتراکی، مجازی و جمعی است که از طریق همگرایی واقعیت فیزیکی و دیجیتالی و در قالبی مجازی ایجاد شده است.

مارتی رزنیک (Marty Resnick)، معاون پژوهشی گارتنر در این باره می‌گوید: «فروشندگان در حال حاضر در حال ایجاد راه‌هایی هستند تا کاربران زندگی خود را در جهان‌های دیجیتال تکرار کنند. این فعالیت‌ها از حضور در کلاس‌های مجازی تا خرید زمین دیجیتالی و ساخت خانه‌های مجازی، در حال حاضر در محیط‌های جداگانه انجام می‌شود. [اما] در نهایت در فضایی واحد [یعنی] متاورس با مقصدهای متعدد در میان فناوری‌ها و تجارب [گوناگون] صورت خواهد گرفت.»

بر اساس تعریف گارتنر، متاورس اکوسیستمی پایدار است و تجارب کامل و فراگیری را از تجربه دیجیتالی پیشرفته ارائه می‌کند که مستقل از نوع دستگاه کاربر، با استفاده از هر ابزاری، از تبلت تا نمایشگرهای سربند (HMD)، قابل دسترسی خواهد بود. متاورس در واقع گونه‌ای نوآوری ترکیبی است که برای عملکرد خود به فناوری‌ها و ابزارهای گوناگونی نیاز دارد؛ تکنولوژی‌هایی که از میان آن‌ها می‌توان به واقعیت افزوده (AR)، سبک‌ کاری انعطاف‌پذیر، نمایشگرهای سربند، کلاد واقعیت افزوده، اینترنت اشیا، فناوری نسل پنجم ارتباطات و هوش مصنوعی اشاره کرد.

برای فهم بهتر متاورس می‌توان آن را به عنوان نسخه بعدی اینترنت در نظر گرفت، که در ابتدا به عنوان مجموعه‌ای شامل تابلوهای اعلانات (bulletin boards) و مراکز مستقل اطلاع‌رسانی راه‌اندازی شد؛ مراکزی که در نهایت به وب‌سایت‌هایی در فضای مجازی و مشترک تبدیل شدند. همین الگوی توسعه را می‌توان برای تصور آینده متاورس نیز به کار گرفت.

از آنجا که هیچ سازنده‌ای به تنهایی مالک متاورس نخواهد بود، گارتنر انتظار دارد که چرخ اقتصاد مجازی در این پلتفرم، توسط ارزهای دیجیتال و توکن‌های غیر مثلی یا NFT به گردش درآید. به این ترتیب، متاورس بر کسب‌وکارهای پرمراجعه که به صورت روزانه با مشتریان خود در ارتباط هستند، تأثیر قابل توجهی بر جای خواهد گذاشت.

این محیط همچنین بر نحوه انجام کارها نیز مؤثر خواهد بود و شرکت‌های فعال در آن می‌توانند در تعامل، همکاری و ارتباط با کارمندان، از طریق فضاهای کاری فراگیر و دفاتر مجازی، عملکرد بهتری داشته باشند. به علاوه، کسب‌وکارها برای انجام این کار نیازی به ایجاد زیرساخت جدید ندارند و متاورس، خود، چارچوب مورد نیاز را فراهم می‌سازد. امری که تأثیر آن در رویدادهای مجازی در طول یک سال و نیم گذشته به خوبی نشان داده شده و فرصت‌های تازه‌ای را برای برگزاری کارگاه‌های شبکه‌ای، مشارکتی و فراگیر به ارمغان آورده است.

به گفته رزنیک « سازمان‌ها با حرکت از کسب‌وکار دیجیتال به سوی کسب‌وکار متاورس قادر خواهند بود مدل‌های کسب‌وکار خود را به طور بی‌سابقه‌ای گسترش و ارتقاء دهند». او در ادامه برآورد کرده است که تا سال 2026، حدود 30 درصد از سازمان‌های جهان محصولات و خدمات خود را برای عرضه در متاورس آماده خواهند کرد.

البته پذیرش فناوری‌های مبتنی بر متاورس هنوز نوپا و پراکنده است و گارتنر درباره سرمایه‌گذاری هنگفت در حوزه یک متاورس خاص به سازمان‌ها هشدار می‌دهد. به گفته رزنیک «هنوز خیلی زود است که بدانیم کدام سرمایه‌گذاری [متاورسی] در بلندمدت دوام خواهد آورد». از دید او، مدیران محصول باید از هم‌اینک برای یادگیری، کاوش و آماده‌سازی شرایط حضور در متاورس زمان صرف کنند تا بتوانند در آینده جایگاهی رقابتی را در این اکوسیستم برای خود کسب کنند.