واحد خبر mobile.ir : گوشی‌های پیشرفته و پرچمداران عامل اصلی جذابیت دنیای اسمارت‌فون به حساب می‌آیند اما در عمل بخش بزرگی از خریدهای این کلاس به گوشی‌های ساده‌تر و رده پایین‌تری تعلق دارد که با وجود امکانات کم‌تر، به لطف فاکتور قیمت از محبوبیت بالایی برخوردارند. در این‌گونه گوشی‌ها با وجود آن‌که بیش از همه چیز بر صفحه‌نمایش بزرگ و باتری قوی تأکید می‌شود اما پردازنده نیز به‌دلیل نقش پر رنگ آن در کیفیت استفاده از دستگاه از اهمیت بالایی برخوردار است. مدیاتک یکی از معدود شرکت‌های مهم سازنده پروسسور است که علاوه بر چیپ‌های رده بالا و پرچمدار، در ساخت پردازنده‌های ساده‌تر نیز فعال است و Helio G36 جدیدترین محصول آن در این کلاس به‌حساب می‌آید.

Helio G36 همانطور که از نام آن می‌توان حدس زد نسخه جدیدی از چیپ‌ست Helio G37 پیشین این شرکت است که در طی نزدیک به یک سال گذشته در طیف وسیعی از گوشی‌های ارزان‌قیمت از برندهای مختلف به‌خصوص در تولیدات سری E و G موتورولا به‌کار گرفته شد. G36 تغییر چندانی در مشخصات G37 پیشین صورت نداده و تقریبا با همان ترکیب قبلی و همان لیتوگرافی قدیمی و نچندان کم‌مصرف 12 نانومتری روبرو می‌شویم. مدیاتک در توصیف این پروسسور از آن این‌گونه یاد می‌کند: ‌«مدیاتک Helio G36 به گوشی‌های رده پایین مخصوص بازی مزیت یک دوربین بزرگ‌تر، نمایشگرهای سریع‌تر، تکنولوژی HyperEngine 2.0 Lite و اتصال جهانی 4G دوگانه همراه با فناوری‌های اتصال هوشمند... را ارائه می‌کند.» فناوری HyperEngine 2.0 Lite اشاره شده در این گفتار به مجموعه‌ای از فاکتورهای بهینه‌سازی منابع سخت‌افزاری و شبکه برای انجام بهتر بازی اطلاق می‌شود.

Helio G36 برای پردازش همچنان به 8 هسته مشابه Arm Cortex-A53 تکیه دارد که حداکثر فرکانس آن‌ها 100 مگاهرتز کم‌تر از G37 و 2.2 گیگاهرتز است. این ظاهرا تنها اختلاف قابل ذکر مابین این دو چیپ‌ست بوده و در بقیه موارد با شرایط مشابهی روبرو می‌شویم. استفاده از هسته‌های ضعیف A53 در شرایطی که در همین رده در طی چند سال اخیر هسته‌های جدیدتر A55 و A510 معرفی شده‌اند نشان از جایگاه بسیار پایین G36 در بین دیگر همتایان این کلاس دارد.

G36 در زمینه گرافیک نیز تغییر نکرده و همان GPU پیشین یعنی PowerVR GE8320 با فرکانس 680 مگاهرتزی را به‌کار گرفته است. حداکثر وضوح نمایشگر در گوشی‌های مجهز به این پردازنده فول اچ‌دی در نسبت 20:9 یا 1080×2400 پیکسل است و از نرخ رفرش 90 هرتزی نیز برای نمایشگر پشتیبانی می‌کند. در زمینه حافظه رم نیز شرایط تغییری نکرده و جدا از فناوری منسوخ شده LPDDR3 با فرکانس 933 مگاهرتز، امکان استفاده از رم‌های جدیدتر LPDDR4X با فرکانس 1,600 مگاهرتز نیز وجود دارد. حداکثر حافظه رم قابل اتصال به این مجموعه نیز بدون تغییر 8 گیگابایت است. G36 هنوز از حافظه‌های سریع UFS پشتیبانی نکرده و همان فناوری eMMC 5.1 را به‌کار می‌گیرد.

حداکثر وضوح دوربین تکی مورد پشتیبانی در این مجموعه 50 مگاپیکسل است که البته با محدودیت 15 فریم در ثانیه‌ای روبروست و تنها با کاهش وضوح به 25 مگاپیکسل است که نرخ فریم به 30 افزایش می‌یابد. این چیپ‌ست در ترکیب‌های دو دوربینی نیز حداکثر از وضوح 13 مگاپیکسل برای هریک از دوربین‌ها پشتیبانی می‌کند. لرزه‌گیر دیجیتال و جبران پدیده رولینگ شاتر (RCS) از دیگر امکانات Helio G37 در زمینه برداشت تصویر به‌حساب می‌آیند.

همانطور که به‌وضوح مشخص است Helio G36 از 5G پشتیبانی نکرده و می‌توان از آن تنها برای اتصال به شبکه‌های 4G LTE سود جست. مودم داخلی این چیپ‌ست از LTE Cat.7 با تلفیق اپراتوری دوگانه و VoLTE روی هر دو سیم‌کارت پشتیبانی می‌کند و بلوتوث 5، وای‌فای ac و مسیریاب‌های ماهواره‌ای نیز سایر مشخصات ارتباطی این چیپ‌ست را تشکیل می‌دهند.

مدیاتک به زمان ارائه Helio G36 در قالب یک محصول مشخص اشاره نکرده اما خبرها حاکی از آن است که این چیپ‌ست به زودی در یک گوشی ارزان‌قیمت مخصوص بازی در هند ارائه خواهد شد.