واحد خبر mobile.ir : طی ماه‌های اخیر، خبرهای زیادی در حوزه اسمارت‌فون از سوی HTC شنیده نشده و در مجموع انتظار نمی‌رود HTC گوشی‌های هوشمند زیادی را در سال 2018 عرضه کند. از طرفی، در چند سال اخیر، HTC چندان تمایلی به تولید دیوایس‌های رده میانی و مقرون‌به‌صرفه نشان نداده و عمده تمرکز خود را روی طراحی و تولید اسمارت‌فون‌های پیشرفته معطوف کرده است. به احتمال زیاد اچ‌تی‌سی در ماه می سال جاری میلادی از پرچمدار خود با نام HTC U12+ (با اسم رمز Imagine) پرده‌برداری خواهد کرد. اما اخیرا باخبر شدیم این کمپانی تایوانی در روز سه شنبه 20 مارچ 2018 (29 اسفند 1396) از دو گوشی هوشمند میان‌رده با نام‌های HTC Desire 12 و 12+ رونمایی کرده است. در ادامه بیشتر با این دو گوشی آشنا می‌شویم.

در نگاه اول، ظاهر این گوشی‌ها – با قاب شیشه‌ای از جنس اکریلیک در پشت و طراحی موسوم به سطح مایع (liquid surface) – ظاهر شکیل پرچمدارهای HTC را در ذهن تداعی می‌کند. فریم یک‌تکه و لبه‌های خمیده دستگاه، نیز حس در دست گرفتن یک دیوایس پیشرفته را منتقل می‌کند. همانطور که از نام‌گذاری گوشی‌ها پیداست، Desire 12+ بزرگ‌تر از Desire 12 است، اما هر دو دستگاه طراحی و ظاهر یکسانی دارند. ناگفته نماند، به اعتقاد برخی کارشناسان، مشخصات این دو گوشی، چنگی به دل نزده و شاید تنها دلیل منطقی برای خرید آنها را باید در طراحی و شکل ظاهرشان جست‌وجو کرد.

• HTC Desire 12

HTC Desire 12 در ابعاد 148.5×70.8×8.2 میلی‌متر طراحی شده و 137 گرم وزن دارد. نمایشگر IPS این گوشی، با نسبت تصویر 18:9، قطری برابر با 5.5 اینچ داشته و رزولوشن اچ‌دی پلاس (1,440×720 پیکسل) آن، تراکم پیکسلی 293ppi را به دست می‌دهد. واضح است که این رزولوشن برای نمایشگری به قطر 5.5 اینچ خیلی پایین است. البته لازم به ذکر است که مساحت نمایشگری 5.5 اینچی با نسبت تصویر 18:9، کمتر از مساحت همان نمایشگر با نسبت تصویر 16:9 خواهد بود.

در ساخت Desire 12 از چیپ‌ست MT6739، محصول مدیاتک، استفاده شده است. این اقدام HTC نیز جای تعجب دارد، چرا که این چیپ‌ست، یک تراشه پایین‌رده بوده و با ادعای HTC مبنی بر میان‌رده بودن این گوشی فاصله دارد. MT6739 یک چیپ‌ست تک کلاستری 4 هسته‌ای‌ست که هر 4 هسته آن منطبق بر معماری پردازنده‌های ARM Cortex-A53 بوده و حداکثر سرعت کلاک آنها 1.3 گیگاهرتز است. واحد پردازش گرافیکی این چیپ‌ست – یعنی PowerVR GE8100 – نیز عملکرد چندان شاخصی ندارد.

اسمارت‌فون HTC Desire 12 از لحاظ حافظه رم، دو گزینه 2 یا 3 گیگابایت و از نظر فضای ذخیره‌سازی، دو گزینه 16 یا 32 گیگابایت را ارائه کرده است. با توجه به پشتیبانی از کارت حافظه، می‌توان حافظه داخلی را روی کاغذ تا 2 ترابایت دیگر نیز افزایش داد.

HTC Desire 12 از یک دوربین اصلی 13 مگاپیکسلی (با گشودگی دیافراگم f/2.2) در پشت دستگاه بهره می‌برد که توانایی ضبط ویدئوی فول اچ‌دی را دارد. از امکانات این دوربین، می‌توان به فوکوس خودکار تشخیص فاز، وجود سنسور BSI (نوردهی از پشت)، فناوری تشخیص چهره، حالت‌های HDR و پانوراما و فلش LED اشاره کرد. در جلوی دیوایس نیز شاهد یک دوربین 5 مگاپیکسلی با گشودگی دیافراگم f/2.4 هستیم که از قابلیت تایمر سلفی (تا 10 ثانیه) برخوردار است.

HTC نسخه اندروید این گوشی را اعلام نکرده، اما برخی منابع آن را اندروید نوقا عنوان نموده‌اند که طبق معمول از پوسته HTC Sense نیز بهره می‌برد. ظرفیت باتری این گوشی هم 2,730 میلی‌آمپر ساعت است. اما یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف این گوشی، نداشتن اسکنر اثر انگشت است. با توجه به اینکه این روزها، حتی گوشی‌های 100 دلاری هم دارای حسگر اثر انگشت هستند، تصمیم HTC برای حذف این المان از گوشی، اقدامی نسنجیده تلقی خواهد شد.

• HTC Desire 12+

از نظر مشخصات، HTC Desire 12+ وضعیت بهتری داشته و به‌راحتی می‌توان آن را در رده میانی جای داد. این اسمارت‌فون دارای یک نمایشگر IPS با نسبت تصویر 18:9 با قطری معادل 6 اینچ بوده و رزولوشن آن – مثل برادر کوچک‌تر خود، اچ‌دی پلاس است. در این نمایشگر با تراکم 268 پیکسل در اینچ مواجهیم که باز هم رقم بسیار پایینی محسوب می‌شود.

HTC در این گوشی چیپ‌ست قوی‌تری را به کار گرفته است: اسنپ‌دراگون 450. این تراشه 8 هسته‌ای، مشتمل بر 8 هسته پردازشی 1.8 گیگاهرتزی‌ مرتب شده در دو کلاستر 4 هسته‌ای (منطبق بر معماری پردازنده‌های ARM Cortex-A53) بوده و از واحد پردازش گرافیکی Adreno 506 بهره می‌برد. Desire 12+ با 3 گیگابایت RAM و 32 گیگابایت فضای ذخیره‌سازی عرضه می‌شود. در اینجا هم با کارگذاشتن یک کارت میکرواس‌دی، می‌توان حافظه داخلی را تا 2 ترابایت دیگر افزایش داد.

سیستم 2 دوربینه، از دیگر برتری‌های بارز Desire 12+ نسبت به Desire 12 است. در پشت دستگاه یک دوربین 13 مگاپیکسلی اصلی با گشودگی دیافراگم f/2.2 و یک دوربین 2 مگاپیکسلی برای تشخیص عمق، دیده می‌شود. به گفته شرکت سازنده، این دو دوربین با ثبت همزمان چندین نقطه کانونی، امکان فوکوس مجدد عکس‌ها پس از برداشت و همچنین افزودن افکت بوکه را فراهم می‌کنند. تمام امکانات ذکر شده برای دوربین Desire 12، در اینجا هم به چشم می‌خورد، که شاید مهم‌ترین آنها فوکوس خودکار تشخیص فاز باشد. به موجب این ویژگی، عکس‌برداری از سوژه‌های در حال حرکت نیز، امکان‌پذیر خواهد بود.

در جلوی دستگاه، یک دوربین 8 مگاپیکسلی به همراه فلش LED دیده می‌شود. گشودگی دیافراگم لنز این دوربین (f/2.0) نسبت به دوربین سلفی Desire 12 بیشتر بوده و طبق ادعای HTC، با ورود نور بیشتر، سلفی‌های بهتری را حتی در محیط‌های کم‌نور به دست می‌دهد. وجود فلش LED برای دوربین جلو نیز به کیفیت سلفی‌ها خواهد افزود.

سیستم عامل این گوشی اندروید اوریو بوده و پوسته HTC Sense، ساختار منویی آن را راهبری می‌کند. این بدان معناست که ظاهرا این اسمارت‌فون بایستی از پروژه Treble پشتیبانی کند. بر خلاف Desire 12، در قاب پشتی این اسمارت‌فون یک سنسور اثر انگشت وجود دارد. ظرفیت باتری آن نیز 2,965 میلی‌آمپر ساعت و کمی بیشتر از Desire 12 است.

امکانات ارتباطی در هر دو گوشی یکسان بوده و شبکه 4G LTE، وای-فای b/g/n، بلوتوث نسخه 4.2، درگاه micro-USB 2.0 و جک 3.5 میلی‌متری هدفون را شامل می‌شود. ناگفته نماند، هر دو گوشی به دستیار دیجیتال اچ‌تی‌سی یعنی HTC Sense Companion مجهزند.

HTC قیمت و زمان عرضه این محصولات را اعلام نکرده است. البته این جزئی از استراتژی سؤال‌برانگیز HTC در بازاریابی به شمار می‌رود، به این ترتیب که اسمارت‌فون‌های فوق را به شکل جهانی معرفی کند اما قیمت، چگونگی عرضه و نحوه خرید در هر منطقه متفاوت باشد. حتی HTC درباره رنگ‌بندی این دو اسمارت‌فون هم حرفی به میان نیاورده است. البته برخی شایعه‌ها، رنگ طلایی را یکی از گزینه‌های احتمالی می‌دانند.

در پایان گفتنی‌ست، هرچند طراحی اسمارت‌فون‌های Desire 12 و 12+ زیبا بوده و نسبت تصویر 18:9 یک مزیت محسوب می‌شود، اما مشخصات هر دو گوشی در رقابت با سایر دیوایس‌های هم‌رده (مثل میان‌رده‌های شیائومی یا آنر) حرف چندانی برای گفتن ندارد.