واحد خبر mobile.ir : مسأله باتری مدت‌هاست که به یکی از دغدغه‌های سازندگان اسمارت‌فون تبدیل شده است و با وجود پژوهش‌های گسترده، هنوز جای خالی فناوری‌های ایمن برای افزایش بهینه ظرفیت و سرعت شارژ باتری احساس می‌شود. از سوی دیگر، در حالی که گوشی‌های عرضه‌شده در چین از باتری‌های حجیم 7 هزار میلی‌آمپر ساعتی یا حتی بیشتر بهره می‌برند، مصرف‌کنندگان آمریکایی و اروپایی اسمارت‌فون‌هایی با باتری‌ کم‌ظرفیت‌تر مانند Galaxy S25 Ultra با باتری 5,000mAh یا iPhone 16 Pro Max با باتری 4,685 میلی‌آمپر ساعتی در اختیار دارند. اما دلیل این فاصله ظرفیتی چیست؟ آیا مسأله صرفاً کاهش هزینه است یا قوانین و مقررات به عنوان مانعی برای افزایش ظرفیت باتری عمل می‌کنند؟

پس از ارائه گوشی‌های هوشمندی همچون Honor Power با باتری رکوردشکن 8 هزار میلی‌آمپر ساعتی، vivo Y300 GT و iQOO Z10 Turbo با باتری غول‌پیکر 7,620 میلی‌آمپر ساعتی و Red Magic 10 Pro با باتری 7,050 میلی‌آمپر ساعتی در کنار محصولاتی از Realme، اوپو و هواوی با باتری‌های بسیار حجیم 7 هزار میلی‌آمپر ساعتی و بالاتر، به نظر می‌رسد ظهور اسمارت‌فون‌هایی با باتری 7,000 میلی‌آمپر ساعتی در آینده نزدیک به یک استاندارد پذیرفته‌شده تبدیل خواهد شد.

با این حال، نسخه‌های جهانی محصولات این شرکت‌ها غالباً از ظرفیت کمتری برخوردار است؛ چنان‌که به طور مثال، نسخه چینی Xiaomi 15 Ultra با باتری 6 هزار میلی‌آمپر ساعتی عرضه می‌شود، اما نمونه‌ جهانی این گوشی ظاهراً به یک باتری 5,410 میلی‌آمپر ساعتی مجهز شده است یا نسخه جهانی Realme GT 7 به جای باتری 7,200 میلی‌آمپر ساعتی حاضر در مدل چینی، از یک باتری 7 هزار میلی‌آمپر ساعتی بهره می‌برد. به همین ترتیب انتظار می‌رود Galaxy S26 Ultra سامسونگ نیز که در سال ۲۰۲۶ عرضه خواهد شد، همچنان دارای یک باتری 5 هزار میلی‌آمپر ساعتی باشد که از زمان Galaxy S20 Ultra در سال ۲۰۲۰ بدون تغییر باقی مانده است.

دلیل تفاوت ظرفیتی گوشی‌های عرضه‌شده در بازار جهانی و ارائه‌شده در چین

اما دلیل این تفاوت ظرفیتی را باید در چه عاملی جست‌وجو کرد؟ به‌گفته یک منبع آگاه در شبکه X، ظرفیت پایین‌تر باتری محصولات اپل، سامسونگ و گوگل ناشی از مقرراتی همچون قانون 49 CFR 173.185 حمل‌ونقل فدرال ایالات متحده است که ظرفیت انرژی باتری لیتیوم-یونی قابل حمل را به ۲۰ وات ساعت (با ولتاژ حوالی 3.8 ولت،‌ چیزی حدود 5 هزار میلی‌آمپر ساعت) محدود می‌کند. در واقع هدف از این محدودیت جلوگیری از طبقه‌بندی این محصولات در کلاس 9 یعنی «کالاهای خطرناک» و افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل مرتبط با آن‌ها بوده است. به بیان دیگر باتری‌هایی با ظرفیت بالاتر برای حمل‌ونقل و عرضه در بازار آمریکا از نظر قانونی با محدودیت روبه‌رو هستند.

به همین ترتیب احتمالاً محدودیت‌های مشابه در قاره سبز نیز علت پایین‌تر بودن ظرفیت باتری‌ گوشی‌های عرضه‌شده در این منطقه به شمار می‌رود؛ هرچند در حال حاضر جزئیات بیشتری در این زمینه منتشر نشده است.

به این ترتیب در حالی که برندهای چینی مانند ریلمی، آنر، ویوو و شیائومی همچنان با مقررات دولتی در ایالات متحده و اتحادیه اروپا درگیر هستند، برندهای غیرچینی مانند سامسونگ، رعایت این قبیل مقررات را به استفاده از باتری‌های حجیم‌تر ترجیح می‌دهند.

مطابق اعلام این منبع خبری، گوشی‌های سری iPhone 16 شامل iPhone 16 Pro ،iPhone 16 و iPhone 16 Pro Max با ظرفیت باتری بین 3,561 تا 4,685 میلی‌آمپر ساعت (با در نظر گرفتن ولتاژ تقریبی 3.8 ولت) ظرفیت انرژی برابر با 13.5 تا 17.8 وات ساعت ارائه می‌کنند. میزان انرژی محصولات سری Galaxy S25 شامل Galaxy S25+ ،Galaxy S25 و Galaxy S25 Ultra که باتری آن‌ها بین 4 تا 5 هزار میلی‌آمپر ساعت ظرفیت دارد (با احتساب ولتاژ 3.85 تا 3.88 ولتی) حدود 15.4 تا 19.4 وات‌ ساعت است. اسمارت‌فون‌های سری Pixel 9 نیز از باتری‌های 4,700 تا 5,060 میلی‌آمپر ساعتی بهره می‌برند و انرژی آن‌ها با ولتاژ 3.89 ولت، حدود 18.2 تا 19.6 وات ساعت برآورد شده است. آن دسته از محصولات موتورولا و سونی که در آمریکا و اروپا عرضه می‌شوند نیز از این قاعده مستثنی نیستند و انرژی آن‌ها کمتر از 20 وات ساعت است.

در این میان شرکت‌هایی مانند وان‌پلاس راهکاری میانه یعنی استفاده از باتری‌های دو سلولی (Dual-cell batteries) یافته‌اند و در محصولاتی مانند OnePlus 13 با باتری 6 هزار میلی‌آمپر ساعتی از این روش استفاده کرده‌اند. به این ترتیب با وجود آن که انرژی مصرفی این گوشی با در نظر گرفتن ولتاژ تقریبی 3.87 ولت به 23.22 وات ساعت می‌رسد، اما با طراحی دو سلولی، انرژی هر سلول از ۲۰ وات ‌ساعت فراتر نمی‌رود.

ایمن بودن به‌کارگیری باتری‌های غول‌پیکر در گوشی‌های چینی

پرسشی که ممکن است برخی مطرح کنند به امن بودن گوشی‌های چینی با باتری‌های «حجیم» در مقایسه با گوشی‌های عرضه‌شده در اروپا و آمریکا باز می‌گردد. از نگاه گروهی از کارشناسان با وجود نگرانی‌های نظارتی، بر اساس داده‌های موجود به نظر می‌رسد حوادث مربوط به استفاده از باتری‌های با تراکم بالا در گوشی‌های هوشمند بیش از دیگر محصولات نیست. چنان‌که برخی از این حوادث گزارش‌شده برای گوشی‌های پرچمدار سامسونگ روی داده که باتری‌ آنها کاملاً در محدوده‌ ظرفیت «ایمن» قرار دارد. به این ترتیب شاید بتوان نتیجه گرفت که محدودیت‌های فعلی در ایالات متحده و اتحادیه اروپا بر اساس استانداردهای قدیمی اِعمال شده‌اند.

نگاهی به فناوری‌های جدید باتری گوشی‌های هوشمند

یکی از فناوری‌های فراگیر بازار اسمارت‌فون در سال‌های اخیر به حضور باتری‌‌های لیتیوم-یونی با قطب منفی یا آند سیلیکون-کربنی باز می‌گردد که در مقایسه با باتری‌های لیتیوم-یونی معمول امتیازهایی مانند شارژ سریع‌تر با ملاحظات حرارتی کمتر، تراکم بالاتر انرژی و عمر طولانی‌تر را ارائه می‌کنند. در حالی که در باتری‌های عادی لیتیوم-یونی قطب منفی یا آند از گرافیت ساخته شده است، در ساختار باتری‌های سیلیکون-کربنی، با قرار دادن درصد کمی از سیلیکون در کنار گرافیت در قطب منفی، ضمن کوچک‌تر شدن اندازه باتری، تراکم انرژی افزایش می‌یابد؛ چراکه گرافیت به صورت نظری می‌تواند ظرفیتی در حدود 370 میلی‌آمپر ساعت در هر گرم ارائه دهد و این رقم با حضور سیلیکون حدود ده برابر افزایش خواهد یافت و به 3,500 میلی‌آمپر ساعت در هر گرم می‌رسد.

گروهی از تحلیل‌گران بر این باورند که باتری‌های سیلیکونی در سال جاری میلادی به حداکثر محدودیت خود یعنی حدود 8,500 میلی‌آمپر ساعت برای هر سلول خواهند رسید و دستیابی به ظرفیت‌های بالاتر اساساً غیرممکن است. به همین دلیل، صنعت گوشی‌های هوشمند اکنون به جای افزایش میزان سیلیکون مورد استفاده در هر سلول باتری، به دنبال بهبود نحوه استفاده از سیلیکون است؛ چنان‌که گروهی از متخصصان در حال آزمایش باتری‌هایی با ظرفیت 9,000 میلی‌آمپر ساعت هستند.

از دید کارشناسان، یکی از روش‌های بهبود باتری‌های سیلیکونی در آینده، استفاده از مواد جایگزین است که می‌توانند با سیلیکون ترکیب شوند تا انبساط آن را در هنگام گرما محدود کنند. راه دیگر برای رفع این مسأله، استفاده از نرم‌افزارهای هوشمندتر یعنی مدیریت باتری مبتنی بر اساس هوش مصنوعی است. چنین راهکاری ضمن کنترل میزان استفاده از باتری در هر اپلیکیشن، شارژ باتری را نیز زیر نظر می‌گیرد و به این ترتیب فشار وارده بر سلول باتری کاهش می‌یابد.

راهکار دیگری که برخی سازندگان مطرح اسمارت‌فون در حال آزمودن آن هستند، استفاده از نسل جدید باتری‌های حالت جامد است که در آن الکترولیت جامد جانشین الکترولیت مایع می‌شود و در این فرآیند نیز سیلیکون ماده‌ای کلیدی محسوب می‌شود؛ چراکه می‌تواند با افزایش رسانایی و تراکم انرژی، عملکرد حالت جامد باتری را ارتقاء دهد.

کلام آخر

گزارش‌ها نشان می‌دهد که اپل و سامسونگ نیز مانند رقبای چینی در حال آزمایش فناوری‌های جدید در باتری محصولات خود هستند، اما استفاده از آن‌ها را هنوز آغاز نکرده‌اند. همان طور که اشاره شد، انتظار می‌رود به‌کارگیری باتری‌هایی با ظرفیت 7 هزار میلی‌آمپر ساعت از سوی شرکت‌های چینی در سال 2026 میلادی به استاندارد پذیرفته‌شده تبدیل ‌شود و این مسأله می‌تواند شکاف ظرفیت باتری با بازارهای غربی را بیشتر کند؛ مگر آن‌که قوانین این مناطق بر اساس نیازهای کاربران تغییر کند. نکته دیگر آن‌که شاید حضور باتری‌های با ظرفیت پایین‌تر در محصولات سامسونگ یا اپل به مذاق کاربران خوش نیاید، اما نباید از یاد برد که این محدودیت‌ها ظاهراً نه یک انتخاب فنی، بلکه ناشی از مقررات سخت‌گیرانه بین‌المللی در زمینه حمل‌ونقل و ایمنی باتری گوشی‌های هوشمند است.