mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت هواوی سال‌ها سال پیش در اواخر سال 2016 از گوشی مفهومی متمایزی در برند (همچنان زیر مجموعه خود یعنی) آنر با نام Honor Magic رونمایی کرد که با نگاهی به دیگر گوشی‌های این سازنده در آن برهه زمانی، از طراحی پیشرو و متمایزی برخوردار بود و با تأکید بر مفاهیم هوش مصنوعی روند معمول حاکم بر زمانه خود را به چالش می‌کشید. این روند به‌نوعی دیگر در Honor Magic 2 در سال 2018 به‌عنوان یکی از اولین گوشی‌های تمام‌صفحه با مکانیزم کشویی ادامه پیدا کرد اما چند ماه بعد در اواسط ماه می سال 2019 با آغاز تحریم‌های بی‌سابقه آمریکا علیه هواوی، اوضاع برای این شرکت (که طبق گزارش IDC از بازار اسمارت‌فون در فصل اول همان سال با رشد 50.3 درصدی با قدرت در جایگاه دومین برند سازنده گوشی‌های هوشمند تکیه زده بود) به‌کل تغییر کرد؛ شدت این تغییرات و مشکلات پیش روی هواوی به‌اندازه‌ای بود که نه‌‌تنها در دو سال پیاپی خبری از مدل دیگری در سری آنر مجیک نشد بلکه در اواخر سال 2020 مالکیت برند آنر به آن‌چه «کنسرسیومی تازه‌تأسیس با بیش از 30 نماینده و فروشنده مهم» نامیده شد به‌کل تغییر پیدا کرد.

Honor Magic 2

آنر جدیدِ مستقل از هواوی بالاخره پس از 3 سال در تابستان 2021 اعضای تازه‌ سری مجیک را در قالب سه مدل مجیک 3، مجیک 3 پرو و مجیک 3 پرو پلاس ارائه کرد که به‌عنوان پیشرفته‌ترین و مدرن‌ترین محصولات این شرکت با تجهیز به امکانات سخت‌افزاری پیشرفته‌ای مثل پنل‌های اولد 120 هرتزی، جدیدترین پردازنده‌های کوالکام، مجموعه دوربین‌های راضی‌کننده و شاید از همه مهم‌تر (برای علاقه‌مندان به برند هواوی) ارتباطات 5G و بسته نرم‌افزاری گوگل نگاه خریداران فراوانی را در بازارهای جهانی به‌خود معطوف ساختند.

+Honor Magic3 Pro

خانواده مجیک 4 در سال 2022 با ارائه برخی تغییرات در صفحه‌نمایش و دوربین و معرفی دو عضو جدید در بالا و پایین این کلاس یعنی به‌ترتیب Magic 4 Ultimate و Magic4 Lite به‌معرض نمایش گذاشته شد و یک سال بعد در فوریه 2023 خانواده مجیک 5 با همان چهار عضو قبلی یعنی Magic5 Ultimate ،Magic 5 Pro ،Magic5 و Magic5 Lite به بازار عرضه شد که به‌خصوص دو مدل پیشرفته‌تر پرو و اولتیمیت آن، تغییرات بزرگی را در صفحه‌نمایش، دوربین و ظرفیت باتری ارائه می‌‌کردند.

Honor Magic5 Ultimate

آنر در ژانویه 2024 از اعضای جدید این خانواده رونمایی کرد که به‌جز چهار مدل اصلی Magic6 Ultimate ،Magic6 Pro ،Magic6 و Magic6 Lite حالا عضو لوکس و پریمیوم دیگری به‌نام Magic6 RSR Porsche Design را نیز در جمع خود می‌دیدند. هر سه عضو اصلی این خانواده یعنی مجیک 6، مجیک 6 پرو و مجیک 6 اولتیمیت برای اولین بار به صفحه‌نمایش LTPO و دوربین اصلی دارای OIS مجهز شده‌اند و ظرفیت باتری همگی آن‌ها نیز افزایش پیدا کرده است.

مجیک 6 پرو در جایگاه یکی از پر امکانات‌ترین مدل‌های این خانواده در مقایسه با مجیک 5 پرو علاوه بر طراحی جدید با تغییرات سخت‌افزاری متعددی روبرو شده که از آن جمله می‌توان به دیافراگم دوگانه دوربین اصلی، سنسور 180 مگاپیکسلی دوربین پریسکوپی، دوربین سلفی مجهز به فوکوس خودکار و افزایش نزدیک به 10 درصدی ظرفیت باتری اشاره کرد.

Honor Magic6 Pro با نام مدل BVL-AN16 موضوع بررسی این نوبت است. Magic6 Pro با رم 16 گیگابایتی و حافظه داخلی 512 گیگابایتی از طرف فروشگاه آی‌سی موبایل برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

در روزگاری که تقریباً تمامی مدل‌های سامسونگ و اپل با جعبه‌های کوچکی ارائه می‌شوند که به‌جز خود گوشی و یک کابل USB تقریباً هیچ گزینه دیگری را در بر ندارند مشاهده یک جعبه بزرگ و حجیم برای یک گوشی پرچمدار نکته مثبت و حتی هیجان‌انگیزی به‌نظر می‌رسد؛ مجیک 6 پرو با جعبه سیاه‌رنگ بزرگی عرضه می‌شود که نام دستگاه و اطلاعاتی مثل رنگ و حجم حافظه داخلی روی آن دیده می‌شود.

درون این باکس به‌جز خود گوشی به شارژر، کابل USB، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و یک کاور شفاف انعطاف‌پذیر بر می‌خوریم و یک نوشته راهنمای کوچک به زبان چینی نیز در آن دیده می‌شود.

شارژر سریع همراه گوشی یک نمونه 100 واتی (20 ولت، 5 آمپر) است که از خروجی‌های 10 وات (5 ولت، 2 آمپر) و 66 وات (11 ولت، 6 آمپر) نیز پشتیبانی کرده و حداکثر توان خروجی آن در صورت اتصال به برق 100 تا 130 ولت به 66 وات می‌رسد. مجیک 6 پرو البته حداکثر از توان 80 واتی برای شارژر سیمی پشتیبانی می‌‌کند و به‌گفته شرکت آنر روی کاغذ قادر به پر کردن کامل باتری در عرض 39 دقیقه است که صحت و سقم این ادعا را در ادامه در بخش باتری بررسی خواهیم کرد.

کابل USB همراه گوشی نیز از نوع USB-C به USB-A بوده و از ضخامت بالایی برای عبور جریان بالای مد نظر شارژر برخوردار است.

طراحی و شکل ظاهری

اگر تجربه در دست‌گیری و استفاده از مجیک 5 پرو را داشته باشید، مجیک 6 پرو در برخورد اول همان گوشی بزرگ و حجیم سابق است که با لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش و محوطه برجسته دوربین‌ها در بخش پشتی منظره آشنایی را به‌نمایش گذاشته و همچنان با IP68 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک مقاوم است. در این ترکیب اما با نگاهی دقیق‌تر جزییات و تفاوت‌های مشخصی ظاهر می‌شود که مجیک 6 پرو را از همتای سال گذشته آن به‌طور کامل متمایز می‌سازد.

اولین تفاوت را باید در انتقال بریدگی قرصی‌شکل بالای صفحه‌نمایش به مرکز تصویر جست‌وجو کرد که در مجیک 5 پرو همچون مجیک 4 پرو در کناره سمت چپ قرار داشت. خمیدگی‌های کناره صفحه‌نمایش سر جای خود باقی‌ست و حاشیه‌های اندکی نیز در چپ و راست و بالا و پایین تصویر دیده می‌شود.

نوار فلزی جانبی در سه رنگ آبی، مشکی و سفید گوشی به‌رنگ بخش پشتی بوده و در دو ترکیب بنفش و سبز به‌رنگ طلایی در نظر گرفته شده است. اجزای این حاشیه پیرامونی که در کناره‌های چپ و راست باریک‌تر از بالا و پایین گوشی‌ست تغییر خاصی نسبت به قبل نکرده و شرایط به‌قرار سابق است. دکمه‌های پاور و ولوم پایین در کناره سمت راست به‌خوبی در زیر انگشتان یک دست قرار می‌گیرند اما برای دسترسی به ولوم بالا نیاز به دست دوم یا جابه‌جا کردن گوشی در دست است.

جذابیت اصلی طراحی مجیک 6 پرو را بی‌شک باید در بخش پشتی آن جست‌وجو کرد؛ جایی‌که لنزهای سه‌گانه دوربین همراه با دیگر اجزای نوری این قسمت درون دایره‌ای برجسته قرار گرفته‌اند که خود با محوطه‌ای چهارگوش احاطه شده است. رنگ این محوطه بار دیگر در نسخه مشکی، سفید و آبی به رنگ بخش پشتی‌ست اما در مدل‌های بنفش و سبز به‌رنگ طلایی‌ست. جنس بخش پشتی در دو رنگ بنفش و سبز حالتی پلاستیکی و مات در زیر دست داشته و اثرات انگشت در آن جذب نمی‌شود.

لنزهای دوربین اندکی بیش از 3 میلی‌متر از کف فاصله دارند و نه‌تنها محوطه طلایی‌رنگ پیرامونی آن‌ها بلکه خود کاور بخشِ پشتی نیز در محل اتصال به این محوطه برآمده طراحی شده است. این برجستگی بیش از اندازه لق‌خردگی شدیدی را هنگام قرارگیری گوشی روی میز ایجاد می‌کند که این روزها البته به امری عادی و متداول در گوشی‌های پرچمدار بدل شده است.

در مجموع و در یک نگاه کلی از صفحه‌نمایش فول اسکرین با حاشیه‌های اندک، نوار فلزی پیرامونی و جنس بخش پشتی گوشی می‌توان به‌عنوان نکات مثبت طراحی مجیک 6 پرو یاد کرد و در سوی دیگر وزن و حجم بالا، لبه‌های خمیده (و در نتیجه آسیب‌پذیر) صفحه‌نمایش و برجستگی بیش از اندازه دوربین‌های بخش پشتی نکات منفی این بخش را تشکیل می‌دهند.

ابعاد و وزن

مجیک 6 پرو نه‌تنها در دست گوشی بزرگ و سنگینی‌ست بلکه مطابق اعداد و ارقام نیز با نمونه کوچک و سبک‌وزنی روبرو نمی‌شویم و شرایط آن تقریباً مشابه اکثر دیگر پرچمداران است؛ طول و عرض دستگاه به‌ترتیب 162.5 و 75.8 میلی‌متر است که نسبت به مجیک 5 پرو با طول و عرض به‌ترتیب 162.9 و 76.8 میلی‌متری در هر دو مورد با کاهش روبرو می‌شویم. بخشی از این کاهش را باید به 0.01 اینچ کاهش اندازه صفحه‌نمایش و از آن مهم‌تر تغییر نسبت پنل از 19.5:9 به 19.68:9 جست‌وجو کرد که اثرات آن‌ها به‌‌خوبی در طول و عرض قابل مشاهده است.

ضخامت گوشی چند صدم میلی‌متری بیش‌تر شده و از حوالی 8.8 به 8.9 میلی‌متر رسیده است؛ گوشی بدون احتساب لنزهای دوربین‌ها ضخامت قابل‌قبولی دارد اما برآمدگی بخش پشتی معادله ضخامت این مدل را کاملاً برهم می‌زند.

مجیک 5 پرو با وزن 219 گرمی نزدیک به 4 گرم وزن بیش‌تری را نسبت به مجیک 4 پرو پیش از آن نشان می‌دهد و مجیک 6 پرو نیز این روند رو به رشد را ادامه داده و با وزن 229 گرمی، 10 گرم سنگین‌تر شده است. این وزن که در دست نیز کاملاً حس می‌شود تا حدودی در بخش بالایی دستگاه و محوطه دوربین‌ها متمرکز است.

صفحه‌نمایش

مجیک 6 پرو با یک صفحه‌نمایش 10 بیتی 6.8 اینچی از نوع OLED با وضوح 1280×2800 پیکسل ارائه می‌شود که در مقایسه با دو نسل قبلی آن با پنل‌های 6.81 اینچی و وضوح 1312×2848 پیکسلی، نه‌تنها 0.01 اینچ کوچک‌تر شده و کمی وضوح پایین‌تری دارد بلکه نسبت آن نیز تغییر کرده و از 19.53:9 به 19.68:9 رسیده که بالاتر به تأثیرات آن روی طول و عرض گوشی اشاره شد. تغییر وضوح این پنل البته جزیی و اندک بوده و تأثیر خاصی در تراکم پیکسلی آن در مقایسه با نسل قبلی (453 در مقابل 460 پیکسل در هر اینچ) ندارد.

وضوح پنل در منوی Screen resolution به‌صورت پیش‌فرض روی گزینه وضوح هوشمند یا Smart resolution قرار گرفته که طبق توضیح ارائه شده برای آن وضوح پنل را برای کاهش مصرف انرژی به‌صورت خودکار کاهش می‌دهد. برای دستیابی به وضوح کامل این پنل می‌توان از حالت دستی این منو سود جست و گزینه High را در این قسمت انتخاب کرد.

نمایش محتوای HDR10+ و دالبی ویژن همراه با کاهش نور PWM با فرکانس 4,320 هرتز سایر مشخصات اعلام شده برای این صفحه‌نمایش را تشکیل می‌دهند. حداکثر روشنایی خودکار این پنل (که با فعال کردن گزینه روشنایی خودکار و قرارگیری زیر نور خورشید به‌دست می‌آید) 1,600nits بوده و بیشینه روشنایی نقطه‌ای آن نیز 5,000 نیت اعلام شده است. حداکثر روشنایی این پنل با تنظیم دستی و حرکت دادن اسلایدر روشنایی تا انتها در سطح کاملاً قابل‌قبولی قرار داشته و در مقام مقایسه به S24+ سامسونگ نزدیک است. این صفحه‌نمایش (فارغ از زمان در نظر گرفته شده برای خاموش شدن آن در مواقع لمس نشدن)، تا زمانی‌که به آن نگاه می‌کنید روشن نگاه داشته می‌شود که ویژگی جالب توجه‌ای به‌نظر می‌رسد.

آنر مثل دو نسل قبلی در این‌جا نیز با حضور LTPO از نرخ رفرش متغیر 1 تا 120 هرتزی پشتیبانی می‌کند که بر مصرف انرژی باتری تأثیر مشهودی بر جای می‌گذارد. نرخ رفرش صفحه‌نمایش در منوی تنظیمات گوشی در حالت پیش‌فروش روی گزینه اتوماتیک قرار دارد که عملاً تفاوتی با حالت 120 هرتزی دستی ندارد اما می‌توان از طریق همین منو، آن را به 60 هرتز نیز محدود کرد. حداقل نرخ رفرش با دست‌نخورده باقی‌گذاشتن یک محتوای ثابت روی صفحه‌نمایش 1 هرتز است و در سایر موارد بسته به محتوا نرخ رفرش دیگری انتخاب می‌شود که از آن جمله می‌توان به نرخ 60 هرتزی در نمایش ویدئوی آفلاین و 30 هرتزی در نمایش ویدئو از یوتوب اشاره کرد یک نکته جالب در این میان حفظ نرخ رفرش 1 هرتزی حتی در پایین‌ترین روشنایی صفحه‌نمایش است که برای مقایسه در وان‌پلاس 12 امکان‌پذیر نبود و نرخ رفرش در حداقل نور صفحه‌نمایش به 120 هرتز افزایش پیدا می‌کرد. سرعت به‌روزرسانی صفحه‌نمایش در حالت AOD یا صفحه همواره روشن نیز در بهترین حالت ممکن و روی 1 هرتز قرار دارد.

از کیفیت این صفحه‌نمایش زیر نور مستقیم خورشید کاملاً رضایت داشتیم و حداقل نور آن در یک محیط تاریک نیز چندان آزاردهنده به‌نظر نمی‌رسد.

حالت رنگ صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض این پنل روی گزینه نچندان دقیق vivid قرار دارد اما می‌توان با انتخاب گزینه نرمال (پالت رنگ sRGB) دقت بالاتری را به‌دست آورد. در هریک از این دو حالت امکان سردتر و گرم‌تر کردن رنگ یا انتخاب گرمای رنگ دلخواه از دایره رنگی این قسمت وجود دارد. گزینه Natural Tone نیز برای این قسمت در نظر گرفته شده که از طریق آن رنگ صفحه‌نمایش به‌صورت خودکار با توجه به روشنایی محیط تنظیم می‌شود.

حاشیه دورتادور صفحه‌نمایش اندکی کم‌تر از 2 میلی‌متر بوده و این حاشیه در بالا و پایین و کناره‌ها نیز ظاهراً به یک‌اندازه در نظر گرفته شده است.

تشخیص چهره سه‌بعدی

یکی از برتری‌های مشهود مجیک 6 پرو نسبت به دیگر پرچمداران این رده، سنسور سه‌بعدی تشخیص چهره آن است که در حفره قرصی‌شکلی در بالای صفحه‌نمایش در کنار دوربین سلفی جای دارد و در مقایسه با تشخیص چهره عادی مبتنی بر دوربین سلفی روی کاغذ دقت و سرعت کاملاً بالاتری را ارائه می‌کند. در دنیای واقعی کیفیت و سرعت شناسایی چهره در این سنسور در سطح بسیار بالایی قرار داشته و می‌توان آن را با نمونه‌های موفق در آیفون‌های اپل مقایسه کرد. این سنسور در نور عادی دقت و سرعت بالایی را ارائه می‌کند و با این‌که در شرایط دیگری مثل نور مستقیم خورشید و تاریکی شب کمی از این نتیجه ایده‌آل دور می‌شویم اما هنوز در اغلب مواقع به‌اندازه‌ای راضی‌کننده است که معمولاً نیازی به استفاده از سنسور اثر انگشت احساس نمی‌شود.

سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش

مجیک 6 پرو به‌جز مکانیزم تشخیص چهره سه‌بعدی از سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش نیز بهره می‌برد که از نوع عادی اپتیکال یا نوری بوده و کمی پایین‌تر از حد انتظار در لبه پایینی صفحه‌نمایش قرار گرفته است. فرایند شناساندن اثر انگشت در این سنسور مشابه اغلب دیگر نمونه‌های نوری با سرعت نچندان بالایی انجام می‌شود اما در ادامه سرعت شناسایی و بازگشایی بالایی را ارائه می‌دهد. از کیفیت و سرعت این سنسور مثل همیشه در زیر نور مستقیم خورشید اندکی کاسته می‌شود اما با توجه به نوع این فناوری ایراد چندانی به آن وارد نیست. پوشش پلاستیکی پیش‌فرض روی این صفحه‌نمایش مشکلی برای عملکرد صحیح سنسور اثر انگشت ایجاد نمی‌کند اما همانطور که خود شرکت سازنده نیز در این مورد هشدار داده، به‌کارگیری محافظ‌های ضخیم و شیشه‌ای ممکن است در این عملکرد اخلال ایجاد کنند.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی به‌جز یک خط آنتن به نکته دیگری بر می‌خوریم و در سمت راست نیز دکمه پاور و کلید دوگانه تغییر صدا قرار دارد که ولوم بالایی برای استفاده با یک دست جایگاه مناسبی نداشته و برای فشردن آن باید از دست دوم یا جابه‌جا کردن گوشی در دست استفاده کرد.

در پایین به اسپیکر اصلی و درگاه USB-C همراه با میکروفون تماس و اسلات سیم‌کارت بر می‌خوریم که به همین صورت در مجیک 5 پرو نیز حضور داشتند. اسلات سیم‌کارت در این قسمت پذیرای دو سیم‌کارت نانوست و طبیعتاً از یک پرچمدار انتظاری برای پشتیبانی از کارت حافظه نیز نمی‌رود.

بالای گوشی به‌جز یکی دیگر از میکروفون‌های دستگاه و درگاه اینفرارد روزنه‌هایی برای خروج صدای اسپیکر دوم در نظر گرفته شده که عملاً بالای صفحه‌نمایش جای دارد اما صدای آن از این بخش نیز خارج می‌شود.

بخش پشتی

کاور بخش پشتی در نسخه در اختیار ما آبی متمایل به بنفش با طرح‌های برجسته و قابل لمس در زیر دست بوده و در نسخه سبز رنگ گوشی نیز از همین دیزاین استفاده شده است. سه رنگ دیگر آبی، سفید و مشکی اما از دیزاین شیشه‌ای بهره می‌برند و دوتای اول به‌صورت طرح‌دار و سومی یعنی رنگ مشکی، ساده طراحی شده است.

محوطه دوربین‌ها در این قسمت کمی بیش از 3 میلی‌متر از کف فاصله دارد و با نواری طلایی (در نسخه بنفش و سبز) یا هم‌رنگ بدنه (در سه مدل دیگر) احاطه شده است. لنزهای دوربین خود درون محوطه شفافی هم‌رنگ بدنه جای دارند و دیگر سنسورها همراه با فلش LED نیز در همین قسمت قرار دارند.

دوربین‌های بخش پشتی

دوربین در گوشی‌های سری مجیک پروی شرکت آنر همواره از نقش مهم و تعیین‌کننده‌ای برخوردار بوده و این روال طبیعتاً در مجیک 6 پرو نیز تکرار شده است؛ دوربین اصلی دستگاه یک نمونه 50 مگاپیکسلی با سنسور 1/1.3 اینچی‌ست که با وجود آن‌که در مقایسه با مجیک 5 پروی سال قبل با سنسور 1/1.12 اینچی از حسگر کوچک‌تری برخوردار است اما این ضعف تا حدودی روی کاغذ در بخش اپتیکال و لنز دوربین جبران شده و لنزی با دیافراگم لنز دو مرحله‌ای f/1.4 یا f/2.0 در مقابل آن قرار دارد که البته که در اکثر سناریوهای روزمره تنها از پله f/2.0 آن استفاده شده و تنها در برخی شرایط حین عکاسی از سوژه‌های کاملاً نزدیک به f/1.4 سوییچ می‌کند. OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال نیز طبیعتاً برای این دوربین فراموش نشده است. دوربین تله‌فتوی پریسکوپی گوشی که به‌نوعی یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های مجیک 6 پرو نیز به‌حساب می‌آید یک نمونه 180 مگاپیکسلی با سنسور نسبتاً بزرگ 1/1.49 اینچی با لنز f/2.6 تله‌فتوست که 2.5 برابر زوم اپتیکال را ارائه کرده و می‌توان زوم دیجیتال آن را تا 100 برابر نیز ادامه داد. این دوربین نیز به OIS مجهز شده است. در نهایت سومین دوربین بخش پشتی یک 50 مگاپیکسلی دیگر با لنز f/2.0 مجهز به فوکوس خودکار است که به‌جز وظیفه اصلی خود یعنی برداشت تصاویر گسترده با میدان دید 122 درجه‌ای برای گرفتن عکس از فاصله نزدیک 2.5 سانتی‌متری نیز به‌کار می‌رود.

رابط کاربری دیگر به اکثر دیگر تجربه‌ها در این زمینه شباهت دارد و در ستونی در سمت راست، شاتر دوربین در مرکز و دکمه سوییچ بین دوربین‌های جلو و عقب و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در بالا و پایین آن قرار دارند. یک ردیف جلوتر به‌جز دکمه‌های معمول عکاسی، فیلم‌برداری، پرتره و More به گزینه‌های Movie و Pro، عکاسی در شب و Aperture یا دیافراگم برمی‌خوریم که این آخری با تغییر دیجیتالی عدد f از 0.95 تا 16 عمق میدان تصویر را تغییر می‌دهد. کمی جلوتر با قرار گرفتن در مد عکاسی، چهار عدد 0.5، 1، 2.5 و 5 نقش بسته که سه‌تای اول شما را به‌ترتیب بین دوربین اولتراواید، دوربین اصلی و دوربین تله‌فتو جابه‌جا می‌کند و عدد 5، زوم 5 برابری ترکیبی دوربین تله‌فتو را به‌دست می‌دهد. حالت تشخیص سوژه متحرک (با امکان فعال‌سازی شاتر اتوماتیک) در زیر این قسمت قرار دارد و در صورت فعال بودن گزینه AI، نوع سوژه نیز با تشخیص اتوماتیک بر بالای این بخش ظاهر می‌شود.

در سمت دیگر این رابط کاربری در بالا امکان دسترسی به منوی تنظیمات دوربین در نظر گرفته شده و در زیر آن به افکت‌های رنگی، گزینه‌های HDR و AI، تنظیمات فلش و گزینه Honor Lens بر می‌خوریم که با انتخاب آن مشابه Google Lens امکان شناسایی سوژه درون تصویر فراهم می‌شود.

در منوی More در این رابط کاربری مواردی مثل عکاسی با نور، سوپرماکرو (عکاسی از فاصله بسیار نزدیک با امکان زوم 2 برابری با دوربین اولتراواید)، اسکن اسناد، برداشت پانوراما، عکاسی با وضوح کامل، برداشت اسلوموشن و تایم‌لپس و بالاخره امکان برداشت همزمان ویدئوها با دو دوربین (به‌صورت ترکیبی از دوربین‌های اصلی و اولتراواید و دوربین سلفی) ارائه شده است. با کمک گزینه Story در این بخش نیز ویدئوهای مناسب شبکه‌های اجتماعی با زمان‌های مختلف همراه با موسیقی برداشت می‌شود.

در منوی تنظیمات دوربین گزینه‌های متعددی در سه بخش مجزای عکس، ویدئو و تنظیمات عمومی ارائه شده که لیست بلندبالایی را تشکیل می‌دهند. از جمله گزینه‌های حاضر در بخش عکاسی می‌توان به تغییر نسبت تصویر و برداشت هوشمند (با تشخیص حرکت دست، ‌لبخند یا برداشت اتوماتیک لحظات خاص) اشاره کرد و در بخش ویدئو نیز تغییر وضوح و سرعت فریم در ثانیه و برداشت با کدک HEVC ارائه شده‌اند. در قسمت تنظیمات عمومی نیز به گزینه‌های آشنایی مثل خطوط راهنما، تایمر، واترمارک، تگ‌ مکانی، قطع صدای شاتر و خط تراز افق بر می‌‌خوریم.

در بخش تنظیمات حرفه‌ای یا Pro این دوربین امکان تغییر در شش گزینه وایت بالانس، ISO (از 50 تا 6,400 برای هر سه دوربین)، سرعت باز ماندن شاتر (از 1/6,400 تا 30 ثانیه برای هر سه دوربین)، فوکوس دستی، نورگیری و Metering به‌صورت مستقل برای هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌فتو در دسترس است و برای دوربین اصلی گزینه تغییر دیافراگم بین دو حالت f/1.4 پیش‌فرض و f/2.0 نیز ارائه شده است. فرمت تصویر در این بخش از بین دو گزینه JPG و DNG (برداشت در حالت RAW) قابل انتخاب است و همچنین می‌توان با گزینه JPG-L عکاسی با وضوح کامل دوربین‌ها در حالت پرو را تجربه کرد.

عکاسی با مجیک6 پرو را در یک بعدازظهر روشن نیمه ابری با برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی آغاز می‌کنیم. عکس‌های روز این دوربین در حالت اتوماتیک پیش‌فرض برای سوژه‌های منظره همگی با دیافراگم بسته‌تر لنز یعنی f/2.0 برداشت می‌شوند و در حضور نور مطلوب برای گرفتن عکس با دیافراگم باز f/1.4 ظاهراً باید از حالت حرفه‌ای یا Pro استفاده کرد. عکس‌های پیش‌فرض دوربین اصلی پر از جزییات با طیف دینامیکی وسیع و کنتراست بالا بوده و با این‌که رنگ‌های آن اندکی سیرتر از حالت واقعی ثبت می‌شوند اما از نتیجه نهایی می‌توان به‌میزان زیادی رضایت داشت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ‌های این دوربین همانطور که اشاره شد سیرتر از حالت واقعی ثبت می‌شوند و به همین علت کاملاً خوش آب و رنگ و چیزی مشابه تجربه گوشی‌های سامسونگ در این زمینه به‌نظر می‌رسند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR اتوماتیک به‌صورت پیش‌فرض برای هر سه دوربین فعال است اما غیر فعال کردن آن نیز همانطور که در تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد عملاً تغییر بزرگی را در نتیجه نهایی صورت نمی‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR‌ غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در حالت پرتره برای سوژه‌های ساده‌تر عملکرد قابل‌قبولی در تفکیک سوژه اصلی از پس‌زمینه دارد و برداشت پرتره از سوژه‌های پر جزییات و دشوارتر نیز این دوربین را چندان به چالش نمی‌کشد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی طبق انتظار امکان عکاسی با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی را نیز ارائه می‌کند که با وجود آن‌‌که برای محیط‌های تاریک‌تر چندان مساعد نیست و عکسی با 2 تا 3 برابر حجم بیش‌تر ایجاد می‌کند اما در حضور نور مطلوب در صورت کاهش دستی وضوح آن به 12.5 مگاپیکسل جزییات و کنتراست بیش‌تری را نسبت به عکس‌های اتوماتیک عادی دوربین به‌نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کاهش دستی وضوح و برش اندازه واقعی عکس 50 مگاپیکسلی

برش اندازه واقعی عکس 12.5 مگاپیکسلی

دوربین تله‌فتو به‌لطف سنسور بزرگ و دیافراگم گشوده لنز (که هر دو برای این کلاس اعداد کاملاً بزرگی به‌حساب می‌آیند) در زوم عادی 2.5 برابری تصاویری شارپ با جزییات فراوان و محدوده دینامیکی قابل‌قبولی را برداشت می‌کند و با ادامه دادن زوم تا 5 برابر نیز هنوز از نتیجه کار می‌توان رضایت داشت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم 5 برابری ترکیبی دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم 5 برابری ترکیبی دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصاویر دوربین تله‌فتو از لحاظ گرمای رنگ و کنتراست با دوربین اصلی قابل قیاس بوده و هنگام سوییچ مابین این دو دوربین با تفاوت بزرگی روبرو نمی‌شویم. ادامه دادن درجات زوم این دوربین تا 10 برابر نیز در صورت فراهم بودن نور مناسب همچنان به ایجاد عکس‌های قابل‌قبولی می‌انجامد و هرچند به‌لطف عکاسی کامپیوتری می‌توان این زوم را تا 100 برابر نیز ادامه داد اما با گذر از حوالی زوم 10 برابر از کیفیت کار به‌طرز مشهودی کاسته می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم 5 برابری ترکیبی دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم 10 برابری ترکیبی دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های 12 مگاپیکسلی دوربین اولتراواید مجیک 6 پرو در حضور نور مطلوب تصاویر قابل‌قبولی را در این کلاس در زمینه جزییات و طیف دینامیکی ارائه می‌کنند اما قاب تصویر در آن‌ها اغلب گونه‌ای غیرعادی به‌خود می‌گیرد و به‌خصوص در کناره‌های کادر با اندکی درهم ریختگی روبرو می‌شویم. دریافت نور کم‌تر در این دوربین (به‌دلیل حسگر کوچک‌تر و دیافراگم بسته‌تر لنز) اندکی به تیره‌تر شدن رنگ‌ها و فاصله گرفتن آن‌ها از واقعیت انجامیده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از این دوربین به‌لطف حضور فوکوس خودکار می‌توان برای گرفتن عکس‌های کاملاً نزدیک (ماکرو) نیز سود جست و با گزینه سوپر ماکرو می‌توان تا 2 برابر بیش‌تر نیز به سوژه نزدیک شد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی در شب برای دریافت نور بیش‌تر به‌صورت اتوماتیک به دیافراگم بالاتر لنز یعنی f/1.4 سوییچ می‌کند اما عکس‌های آن در این حالت و قبل از فعال کردن نایت مد تا حدودی فلت با طیف دینامیکی نسبتاً پایین ثبت می‌شوند و با وجود جزییات نسبتاً قابل‌قبول نیازمند بهینه‌سازی حالت شب به‌نظر می‌رسند. با فعال کردن حالت شب شرایط به میزان بسیار زیادی بهبود پیدا کرده و نه‌تنها طیف دینامیکی بالاتری ارائه می‌شود بلکه در کنتراست و نحوه تعامل با منابع نور نیز با شرایط بهتری روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کیفیت تصاویر اتوماتیک دوربین اولتراواید در شب برای این کلاس قابل قبول بوده و با وجود اختلاف با دوربین اصلی هنوز می‌توان از آن‌ها رضایت داشت. استفاده از نایت مد برای این دوربین (حداقل در تجربه ما) به تغییر بزرگ و محسوسی منجر نشد و هنوز در مواجهه با منابع نور مستقیم کاملاً از شرایط ایده‌آل دور می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

هر سه دوربین بخش پشتی امکان برداشت ویدئو با وضوح 4K با 30 و 60 فریم در ثانیه را ارائه می‌دهند که بیت‌ریت ویدئویی همگی آن‌ها مابین 56 تا 60 مگابیت در ثانیه در کدک H.265 است و در این میان دوربین اصلی و دوربین تله‌فتو به OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال نیز مجهزند. از سطح جزییات و کیفیت رنگ ویدئوهای 4K دوربین اصلی در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه کاملاً رضایت داشتیم و به‌عنوان یک نکته منفی کوچک شاید بتوان به اندکی کنتراست بالای این ویدئوها اشاره کرد. تثبیت تصویر در ویدئوهای این دوربین تا حد ایده‌آلی بالاست و لرزش‌های عادی دست در حین راه رفتن چندان در نتیجه نهایی منعکس نمی‌شوند.

ویدئوهای 4K/30/60fps دوربین اولتراواید جزییات کم‌تر و کنتراست معقول‌تری داشته و رنگ‌های آن‌ها به واقعیت نزدیک‌ترند. مشکل کشیدگی کناره‌های تصویر که در عکس‌های این دوربین دیده می‌شد نیز خوشبختانه چندان در ویدئوهای آن به‌چشم نمی‌خورد.

ویدئوهای 4K/30/60fps دوربین تله‌فتو از لحاظ میزان جزییات و کیفیت رنگ به دوربین اصلی نزدیکند اما طبق انتظار با وجود به‌کارگیری OIS هنوز لرزش‌های دست در آن احساس می‌شود و به‌جز مواقع قرارگیری دوربین روی یک نقطه ثابت، شاید بهتر باشد از این دوربین در فیلم‌برداری استفاده نشود. هنگام فیلم‌برداری با مجیک 6 پرو تا زوم 2.5 برابری فیلم‌برداری به‌صورت دیجیتال با دوربین اصلی انجام می‌شود اما از زوم 2.6 برابری به دوربین تله‌فتو سوییچ می‌شود و حداکثر زوم در هنگام فیلم‌برداری نیز به 10x محدود شده است.

دوربین سلفی

دوربین سلفی گوشی یک 50 مگاپیکسلی دیگر مجهز به فوکوس خودکار و دیافراگم لنز f/2.0 است که در حالت پیش‌فرض از افکت‌های زیباسازی چهره بهره می‌برد که بهتر است از همان ابتدا اقدام به غیر فعال‌سازی آن‌ها کنید. با انتخاب گزینه 0.8 بر بالای شاتر این دوربین می‌توان کمی کادر بازتری را در اختیار داشته باشید که برای گرفتن عکس‌های دسته‌جمعی در این حالت مناسب‌تر است. از کیفیت عکس‌های سلفی این دوربین می‌توان کاملاً رضایت داشت و با وجود اندکی سیرتر ثبت شدن توناژ پوست، به‌لحاظ جزییات در سطح بالایی قرار دارد. عکس‌های پرتره این دوربین با گزینه انتخابی محو کردن پس‌زمینه نیز قابل قبول بوده هرچند در هنگام محو کردن پشت سر اندکی از جزییات سوژه اصلی به‌خصوص در محوطه موها نیز همراه با آن محو می‌شود. گزینه‌ای برای HDR در این قسمت ارائه نشده اما خود دوربین به‌خوبی از پس بهبود نور در نقاط تیره و های‌لایت تصویر بر می‌آید.

باتری و شارژر

مجیک 6 پرو همچون نسخه چینی مجیک 5 پرو سال گذشته از فناوری سیلیکون/کربن برای ساخت باتری بهره می‌برد و با ظرفیت 5,600 میلی آمپر ساعتی نه‌‌تنها نسبت به سال قبل اندکی با افزایش ظرفیت روبرو شده بلکه یکی از حجیم‌ترین ظرفیت‌های باتری در بین گوشی‌های این کلاس را ارائه می‌کند. این باتری که به چیپ اختصاصی ارتقاء توان Honor E1 مجهز شده به‌جای گرافیت باتری‌های عادی از سیلیکون استفاده می‌کند و بدین‌ترتیب تراکم بیش‌تری را در مقایسه با نمونه‌های عادی ارائه می‌دهد. از جمله مزایای برشمرده شدن برای این فناوری جدید باید به امکان عملکرد بهتر در شرایط سخت آب و هوایی به‌خصوص در سرمای شدید اشاره کرد. آنر اشاره‌ای به اعداد رسمی دوام باتری گوشی نکرده اما در دنیای واقعی و در یک استفاده متوسط رو به بالا احتمالاً قبل از پایان روز دوم نیاز به شارژ مجدد باتری احساس خواهد شد. در یک استفاده شدیدتر با دقایق بیش‌تر حضور در شبکه‌های اجتماعی و بازی‌های سنگین این زمان حتی ممکن است به یک روز نیز کاهش پیدا کند.

برای مشخص شدن میزان دوام باتری و تأثیر نرخ رفرش صفحه‌نمایش در عملکرد آن بار دیگر از تست Work 3.0 از مجموعه PCMark کمک می‌گیریم و آن را یک بار با نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی و بار دیگر با سرعت به‌روزرسانی 60 هرتز انجام می‌دهیم. شرایط تست در این دو حالت یکسان بوده و در هر دو مورد روشنایی صفحه‌نمایش روی 50 درصد بوده و روشنایی خودکار در آن غیر فعال شده است. در این آزمون، تست Work 3.0 پی‌سی‌مارک از شارژ 100 درصد باتری تا رسیدن به زیر 20 درصد به‌صورت مداوم و مکرر اجرا شده و در نهایت زمان به‌دست آمده از آن محاسبه می‌شود. مجیک 6 پرو در حالت اول یعنی با نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی تست مذکور را تا 14 ساعت و 42 دقیقه ادامه داد و با کاهش نرخ رفرش به 60 هرتز این رقم با افزایش منطقی 15 درصدی به 16 ساعت و 50 دقیقه رسید. برای مقایسه بد نیست بدانیم که وان‌پلاس 12 با باتری 5,400 میلی آمپر ساعتی و وضوح بالاتر صفحه‌نمایش در این تست به امتیازهای بهتری نزدیک به 18 ساعت دست پیدا کرد اما همچنان نمی‌توان از نتیجه مجیک 6 پرو با توجه به اندازه صفحه‌نمایش چندان ناراضی بود.

حداکثر توان شارژ سیمی مورد پشتیبانی این گوشی از 66 وات سال گذشته به 80 وات افزایش پیدا کرده اما شرکت سازنده یک شارژر 100 واتی را درون جعبه مجیک 6 پرو قرار داده که طبیعتاً امکان استفاده از کل توان آن برای شارژ باتری وجود ندارد. در منوی تنظیمات باتری گزینه Smart Charge به‌صورت پیش‌فرض فعال است (احتمالاً برای محافظت از باتری) که در روند شارژ سریع باتری تأخیر ایجاد می‌کند از این رو در قدم اول برای تست سریع باتری اقدام به غیر فعال کردن این گزینه می‌کنیم. شارژ مجیک 6 پرو را یک بار در حالت خاموش و بار دیگر در حالت روشن تکرار می‌کنیم و فرایند شارژ در هر دو حالت نیز از 2 درصد آغاز می‌شود. مجیک 6 پرو برخلاف انتظار در حالت خاموش از شارژ کندتری برخوردار است و در حالی‌که در حالت روشن پس از گذشت 10 دقیقه شارژ گوشی به 32 درصد رسید این مقدار در حالت خاموش تنها 19 درصد بود. پس از 15 و 20 دقیقه در حالت روشن به شارژهای به‌ترتیب 42 و 52 درصد رسیدیم در حالی‌که در حالت خاموش به اعداد به‌ترتیب 27 و 31 درصد اکتفا شد. گوشی پس از 30 دقیقه در حالت خاموش و روشن به‌ترتیب به‌شارژهای 42 و 72 درصد رسید و در حالی‌که گوشی روشن پس از 46 دقیقه شارژ خود را تکمیل کرد در حالت خاموش به 67 دقیقه زمان برای تکمیل شارژ نیاز داشتیم. ذکر این نکته نیز لازم به‌نظر می‌رسد که آنر زمان رسمی شارژ باتری گوشی این گوشی را 39 دقیقه اعلام کرده است.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

آنر مجیک 6 پرو نسخه چین در اختیار ما به‌صورت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید 14 و رابط کاربری MagicOS 8.0 ارائه شده و طبق انتظار حجم بالایی از بلات‌ور را در غیبت اپلیکیشن‌های گوگلی ارائه می‌کند. بوت سیستم حوالی 19 تا 20 ثانیه به‌طول می‌انجامد که نسبتاً سریع به‌نظر می‌رسد.

مجیک 6 پرو طبیعتاً از گزینه صفحه همواره روشن یا AOD پشتیبانی می‌کند؛ جایی‌که با خاموش شدن کامل صفحه‌نمایش، تصویر مشخصی برای دسترسی به اطلاعاتی مثل زمان و تاریخ و میزان شارژ باتری به‌نمایش در می‌آید.

در بخش تنظیمات این صفحه نحوه نمایش پنل AOD از بین سه گزینه نمایش در همه لحظات، لمس کردن صفحه‌نمایش و نمایش در زمان‌های مشخص قابل انتخاب است و ظاهر آن نیز جدا از گزینه تمام‌صفحه پیش‌فرض به فرم جزیی و کوچک قبل تغییر خواهد بود که این دومی می‌تواند یک عکس دلخواه، یک تصویر گرافیتی و هنری یا ساعت آنالوگ و دیجیتال در فرم‌های مختلف باشد.

صفحه قفل ترکیب ساده‌ای را به‌نمایش گذاشته و به‌جز زمان و تاریخ و اعلان احتمالی برنامه‌ها در مرکز تنها میانبری برای دسترسی به دوربین و یک گام‌شمار را در پایین به‌نمایش می‌گذارد.

صفحه هوم به‌جز غیبت اپ‌های گوگلی و حضور پر رنگ اپلیکیشن‌های چینی ناشناس نکته تازه‌ای در بر ندارد و در دسک‌تاپ سمت چپ نیز گزینه HonorBoard برای نمایش اطلاعات مختلف (طبیعتاً به زبان چینی!) جای گرفته است.

با نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش وارد منوی تنظیمات هوم‌اسکرین می‌شویم که این یکی نیز تفاوتی با تجربه دیگر نمونه‌های مشابه نداشته و تغییر والپیپر و افکت حرکت بین صفحات از این طریق صورت می‌گیرد.

یک نکته جدید در این بخش مفهومی به‌نام Cards است که چیزی مشابه ویجت‌های عادی اما با ظاهری بزرگ‌تر و اطلاعاتی جامع‌تر است که مواردی مثل کنتاکت‌ها، اطلاعات تقویم، گالری تصاویر، آب و هوا و مرورگر فایل را در بر گرفته و می‌توان هریک را به‌دلخواه روی صفحه‌نمایش جای داد. ویجت‌های عادی و معمول نیز در ادامه همین لیست جای دارند.

مثل تجربه‌های قبلی گوشی‌های رام چین، در مجیک 6 پرو نیز با حجم بالایی از اپلیکیشن‌های اضافی (bloatware) چینی روبرو می‌شویم که البته تقریباً همگی آن‌ها قابل حذف و آن‌اینستال شدن هستند.

این مورد برای اپلیکیشن‌های پیش‌فرض ساخت آنر نیز تا حدود زیادی صادق است و با وجود تعداد بسیاری بالای آن‌ها امکان حذف اغلب این برنامه‌ها وجود دارد و تنها برخی از مهم‌ترین برنامه‌ها در این قسمت مثل گالری تصاویر، دفترچه تلفن و مرورگر اینترنتی قابل حذف شدن نیستند. همانطور که اشاره شد از بسته گوگل در این گوشی به‌صورت پیش‌فرض خبری نیست اما فروشگاه Google Play و تک به تک برنامه‌های این شرکت تقریباً بدون مشکل روی Magic6 Pro ‌قابل نصب و اجرا هستند.

منوی کشویی بالای صفحه‌نمایش به دو قسمت مجزا تقسیم شده و با کشیدن کناره سمت چپ رو به پایین به اعلام برنامه‌ها بر می‌خوریم و با تکرار همین کار برای کناره سمت راست به کنترل‌ سنتر وارد می‌شویم. در این بخش برای گزینه‌های وای‌فای و بلوتوث، DND‌ و دارک مد، کنترل‌های موسیقی و تغییر حجم نور و صدا آیکون‌های بزرگ و مجزایی اختصاص یافته و در پایین نیز به دیگر میانبرهای معمول این قسمت بر می‌خوریم.

با لمس گزینه Edit در بالا امکان تغییر چینش و ترکیب این میانبرها فراهم می‌شود و حجم وسیعی از گزینه‌های ناشناس چینی نیز پیش روی شما قرار می‌گیرد.

منوی تنظیمات یا settings ظاهر ساده و سرراستی را به‌نمایش می‌گذارد که بی‌شباهت به One UI 6 سامسونگ نیست و حداقل به‌لحاظ شکل و فرم آیکون‌ها به مواردی از تشابه می‌توان اشاره کرد. در ابن بخش در بالاترین قسمت گزینه‌ای برای ورود به حساب کاربری آنر (Honor ID) در نظر گرفته شده و در زیر آن در شش بخش، تنظیمات مختلف گوشی از جمله گزینه‌های ارتباطی، تنظیمات صفحه‌نمایش و صفحه هوم، صدا و نوتیفیکیشن، تنظیمات حافظه، اپلیکیشن و موارد امنیتی قرار گرفته‌اند. موارد حاضر در این قسمت تقریباً همگی گزینه‌های آشنایی بوده و به‌جز ارتباط ماهواره‌ای که در ادامه به آن خواهیم پرداخت به نکته چندان تازه‌ای بر نخوردیم.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

طبق انتظار از یک پرچمدار سال 2024، مجیک 6 پرو به به پروسسور 4 نانومتری Snapdragon 8 Gen 3‌ مجهز شده که از یک هسته Cortex-X4، پنج هسته Cortex-A720 و دو هسته Cortex-A520 همراه با Adreno 750‌ بهره می‌برد.

آنر به‌صورت پیش‌فرض برای صرفه‌جویی در مصرف باتری (و احتمالاً برای جلوگیری از داغ شدن گوشی زیر بار) توان پردازنده دستگاه را محدود کرده که می‌توان آن را با فعال کردن گزینه Performance mode در منوی باتری به حالت عادی بازگرداند.

مجیک 6 پرو با 12 یا 16 گیگابایت رم از نوع LPDDR5X ارائه شده و از حافظه داخلی 256GB/512GB/1TB بهره می‌برد. در نسخه 16GB/512GB در اختیار ما در اولین بوت و بدون هیچ تغییری در حافظه داخلی بیش از 33 گیگابایت به سیستم‌عامل و حجم وسیع برنامه‌های اضافی آن تعلق داشت و سهم کاربران از حافظه داخلی به 478 گیگابایت می‌رسید.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

مجیک 6 پرو در حالت پیش‌فرض و قبل از فعال کردن گزینه Performance mode در تست‌های پردازشی و گرافیکی مختلف جایگاه نسبتاً پایینی را در مقایسه با رقبا به خود اختصاص می‌دهد از این رو برای مشخص شدن قابلیت‌های این مدل بهتر است قبل از هرچیز از فعال شدن این گزینه در منوی باتری اطمینان حاصل کرد.

مجیک 6 پرو در نخستین گام در تست Geekbench 6 به امتیازهای تک و چند هسته‌ای به‌ترتیب 2,182 و 6,689 دست پیدا کرد که هر دو در سطح بهترین‌های این رده بوده و در حد و اندازه‌های نمونه‌ای مثل Galaxy S24 Ultra ظاهر می‌شوند.

در تست AnTuTu نسخه 10.2.5 به امتیازی فراتر از 2 میلیون هزار واحد دست پیدا کردیم که نشان از توان بالای قسمت‌های مختلف پردازشی، گرافیکی و حافظه داشته و همتایان سامسونگی سری S24 را کاملاً پشت سر می‌گذارد. گوشی در این حالت به میزان بسیار زیادی نزدیک به 15 درجه سانتی‌گراد گرم شد.

در تست گرافیکی 3DMark در آزمون Wild Life Extreme که به بررسی توان گرافیکی GPU دستگاه می‌پردازد به امتیازی نزدیک به 5,200 واحد و متوسط فریمی بیش از 31fps دست پیدا کردیم که در این زمینه نیز شرایط ایده‌آلی برقرار است و برای نمونه نسبت به Galaxy S24+ با پروسسور Exynos 2400 با امتیاز 4,300 واحدی و متوسط فریم 26fps شرایط بهتری را عرضه می‌کند.

مجیک 6 پرو در تست ثبات گرافیکی Wild Life Extreme Stress Test شرایط ایده‌آلی را عرضه نکرده و پس از 20 بار اجرای این تست توان GPU در آن به کم‌تر از نصف و دقیقاً به 47.3 درصد افت کرده و حرارت گوشی نیز با افزایش 20 درجه‌ای به 47 درجه سانتی‌گراد رسید! مجیک 6 پرو اما در تست ثبات پردازشی و آزمون گلوگاه پردازنده عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته و با یک ریتم موزون و هماهنگ، 87 درصد از توان خود را پس از 15 دقیقه قرارگیری زیر بار حفظ کرد.

رقبای هم‌‌رده

با توجه به رده پرچمداری مجیک 6 پرو رقبای معدود و البته گران‌قیمتی را در مقابل آن می‌توان برشمرد که در صدر آن‌ها باید به گلکسی S24+ از سامسونگ و OnePlus 12‌ اشاره کرد.

Samsung Galaxy S24+

در سمت نکات مثبت گلکسی اس 24 پلاس در مقایسه با مجیک 6 پرو در وهله نخست باید به ابعاد کوچک‌تر و نزدیک به 30 گرم وزن کم‌تر اشاره کرد و استفاده از شیشه مقاوم Gorilla Glass Victus 2 در بخش پشتی نیز کفه ترازو را در بخش طراحی به‌نفع حریف سامسونگی سنگین می‌کند. هر دو گوشی به استاندارد IP68 مجهزند و با کمی اغماض در شاسی فلزی و شیشه روی صفحه‌نمایش نیز با تفاوت بزرگی روبرو نمی‌شویم. صفحه‌نمایش S24+ کمی کوچک‌تر با وضوح و تراکم بالاتر است اما در حالی‌که مجیک 6 پرو از نرخ رفرش 1 هرتزی پشتیبانی می‌کند، S24+ با وجود LTPO ظاهراً از 24 هرتز در این زمینه پایین‌تر نمی‌رود.

+Samsung Galaxy S24

با این‌که در مجیک 6 پرو از سنسور بزرگ‌تری برای دوربین اصلی استفاده شده اما از کیفیت دوربین هر دو گوشی می‌توان کاملاً رضایت داشت و شاید نتوان به برتری خاصی برای طرفین اشاره کرد. سامسونگ در دو دوربین دیگر کاملاً دست‌ها را بالا برده و در هر دو دوربین تله‌فتو و اولتراواید برتری مطلق با مجیک 6 پروست. سنسور اثر انگشت S24+ از نوع سریع و کمیاب اولتراسونیک است در حالی‌که در حریف چینی از یک سنسور اثر انگشت نوری عادی استفاده شده است. در سوی دیگر مجیک 6 پرو به تشخیص چهره سه‌بعدی با سنسور اختصاصی بالای صفحه‌نمایش مجهز شده که دقت و سرعت بسیار بالایی را ارائه می‌‌دهد. دوربین سلفی هر دو گوشی نیز مجهز به فوکوس خودکار است و از این لحاظ با تفاوت بزرگی روبرو نمی‌شویم.

مجیک 6 پرو در مقایسه با نسخه گلوبال S24+ قدرت پردازشی و گرافیکی بالاتری را عرضه می‌کند و امکان ارتقاء به رم بیش‌تر و حافظه بالاتر را دارد. ظرفیت باتری این گوشی نیز بالاتر است و شارژر درون جعبه آن نیز کاملاً سریع‌تر است. در نهایت باید به رابط کاربری و روند آپدیت گوشی به نسخه‌های بالاتر اشاره کرد که نگفته پیداست شرایط در این زمینه کاملاً به‌نفع Galaxy S24+ پیش می‌رود.

OnePlus 12

وان‌پلاس 12 و مجیک 6 پرو در ابعاد و وزن و طراحی بدنه چندان از یکدیگر دور نبوده و شباهت‌های فراوانی بین آن‌ها دیده می‌شود. یک برتری محصول آنر پشتیبانی از استاندارد IP68 بدنه است که در وان‌پلاس 12 جایی نداشته و نمی‌توان آن را در آب فرو برد. صفحه‌نمایش وان‌پلاس 12 از وضوح و تراکم بالاتری برخوردار است اما ظاهراً در حالت اتوماتیک نور کم‌تری را نسبت به مجیک 6 پرو ارائه می‌دهد. در زمینه نرخ رفرش نیز با تفاوت خاصی روبرو نمی‌شویم و هر دو گوشی از سرعت به‌روزرسانی 1 تا 120 هرتزی بسته به محتوا پشتیبانی می‌کنند.

OnePlus 12

دو گوشی در پردازنده و حافظه شرایط یکسانی دارند هرچند نسخه چین وان‌پلاس 12 را می‌توان با رم 24 گیگابایتی نیز تهیه کرد که جایی در مجیک 6 پرو ندارد. در دوربین 50 مگاپیکسلی اصلی درست مثل اس 24 پلاس شرایط نسبتاً یکسانی مابین وان‌پلاس 12 و مجیک 6 پرو وجود دارد و در دوربین 48 مگاپیکسلی اولتراواید مجهز به فوکوس خودکار نیز این شباهت تا حدود زیادی تکرار شده است. در دوربین پریسکوپی فارغ از وضوح سنسور (64 مگاپیکسلی در مقابل 180 مگاپیکسل) از حسگر کاملاً بزرگ‌تری در مجیک 6 پرو استفاده شده که دست بالاتر را در اختیار این مدل قرار می‌دهد.

مجیک 6 پرو 200 میلی آمپر ساعت باتری حجیم‌تری نسبت به وان‌پلاس 12 دارد اما در دنیای واقعی به تفاوت بزرگی در این زمینه نمی‌توان اشاره کرد و در برخی موارد شاید برتری حتی با وان‌پلاس 12 باشد. هر دو گوشی به شارژر سریع درون جعبه مجهزند اما وان‌پلاس 12 با پشتیبانی از توان 100 واتی شارژ سریع‌تری را تجربه کرده و نزدیک به 15 دقیقه زودتر باتری گوشی را پر می‌کند.

گزینه‌های ارتباطی

وای‌فای 7،‌ بلوتوث 5.3، NFC، اینفرارد و مسیریاب‌های ماهواره‌ای دو فرکانسی گزینه ارتباطی اصلی مجیک 6 پرو را تشکیل می‌دهند و از طریق دو سیم‌کارت نانوی دستگاه نیز امکان اتصال به شبکه‌های 4G و 5G فراهم است. از جک هدست در این گوشی خبری نیست و برای اتصال هدست سیمی باید از درگاه USB-C سود جست. استاندارد سرعتی این پورت USB نیز از نوع USB 3.2 Gen 1 در نظر گرفته شده است. مجیک 6 پرو همچنان بدون گزینه ارتباطی UWB عرضه می‌شود تا این گزینه در گوشی‌های اندرویدی همچنان منحصر به پرچمداران سامسونگ و گوگل باقی بماند.

ارتباط ماهواره‌ای

یکی از ویژگی‌های جنجالی مجیک 6 پرو قابلیت اتصال گوشی به ماهواره‌های ارتباطی Tiantung چین است که از آن می‌توان در مواقع اضطراری و در دسترس نبودن پوشش شبکه‌های موبایلی برای ارسال و دریافت دو طرف تماس و پیامک سود جست. نگفته پیداست که این قابلیت تنها در مرزهای جغرافیایی کشور چین در دسترس بوده و علاوه بر آن برای فعال‌سازی به سیم‌کارت چینی نیز نیاز خواهد بود.

کلام آخر

Honor Magic6 Pro محصولی متمایز و پیشرفته با تقریباً تمامی ویژگی‌های مورد نیاز برای قرارگیری در رده پرچمداران بزرگ است که نه‌تنها در زمینه طراحی و شکل ظاهری امتیاز قابل‌قبولی را کسب می‌کند بلکه در صفحه‌نمایش، دوربین‌های اصلی و سلفی، پردازنده و حافظه، باتری و شارژر و گزینه‌های ارتباطی و امنیتی نیز پا پس نکشیده است؛ سایز بزرگ و وزن بالای گوشی ممکن است برخی از کاربران را از خرید آن منصرف کند اما این امر در دنیای پرچمداران بزرگ نکته غیر معمولی نبوده و از S24 Ultra و OnePlus 12 گرفته تا iPhone 15 Pro Max همگی در این وضعیت به‌سر می‌برند.

صفحه‌نمایش دستگاه از کیفیت مطلوبی برخوردار بوده و حداقل و حداکثر روشنایی بالایی را ارائه می‌کند. نرخ رفرش 1 تا 120 هرتزی این پنل نیز شایسته تقدیر به‌نظر می‌رسد و از لحاظ دقت رنگ نیز تفاوت بزرگی با دیگر نمونه‌های هم‌رده مشاهده نمی‌شود. از کیفیت عکس و ویدئوی هر سه دوربین بخش پشتی در نور کافی می‌توان کاملاً رضایت داشت و دوربین 180 مگاپیکسلی تله‌فتو نیز به‌لطف سنسور بزرگ و دیافراگم گشوده (هر دو باتوجه به استانداردهای معمول این کلاس) نتایج درخشانی را از خود بر جای می‌گذارد. از کیفیت عکس‌های اتوماتیک دوربین اصلی در شب چندان رضایت نداشتیم اما با به‌کارگیری حالت شب شرایط بهتری حاصل می‌شود. ویدئوهای 4K هر دو سه دوربین نیز از لحاظ میزان جزییات و تثبیت تصویر قابل‌قبول بوده و بهترین نتیجه را بی‌شک باید در دوربین اصلی جست‌وجو کرد. دیافراگم لنز دوربین اصلی در دو پله f/1.4 و f/2.0 قابل تغییر است اما در عمل در نور مطلوب این دوربین همواره با دیافراگم f/2.0 عکاسی می‌کند و دیافراگم f/1.4 آن به‌جز امکان دسترسی از طریق حالت Pro تنها در برخی موارد مثل عکاسی از فاصله نزدیک و البته در شب در دسترس قرار دارد. اندازه سنسور دوربین اصلی نیز نسبت به Magic5 Pro سال قبل کوچک‌تر شده که نمی‌توان از آن به‌عنوان یک نکته مثبت یاد کرد.

از کیفیت پردازش دستگاه به‌شرط فعال کردن گزینه Performance mode می‌توان در سطح یک پرچمدار تمام‌عیار رضایت داشت اما این امر به گرم شدن (و حتی داغ شدن گوشی) زیر بار منجر شده و گه‌گاه به‌سختی می‌توان نیمه بالایی گوشی را لمس کرد! ظرفیت 5,600 میلی آمپر ساعتی گوشی روی کاغذ برتری بزرگی برای مجیک 6 پرو نسبت به رقباست اما حداقل در تست ما با این‌که هنوز می‌توان از دوام باتری رضایت داشت اما این برتری چندان محسوس به‌نظر نمی‌رسد. گوشی از شارژ سیمی 80 واتی پشتیبانی می‌کند اما با یک شارژر 100 واتی ارائه شده و برای رسیدن به حداکثر سرعت شارژ نیز باید گزینه Smart Charge را در منوی باتری غیر فعال کرد. حداکثر سرعت شارژ این باتری برخلاف انتظار در هنگام روشن بودن گوشی رخ می‌دهد و کمی بیش از 45 دقیقه شما را به‌انتظار می‌گذارد.

یکی از نقاط منفی اصلی قابل ذکر در مورد مجیک 6 پرو به رابط کاربری نسخه چین آن تعلق دارد که به‌جز حجم بالایی از برنامه‌های چینی (با قابلیت uninstall شدن)، منوهای متعددی به زبان چینی و دسترسی‌های بعضاً نچندان قابل اعتمادی را پیش روی شما می‌گذارند.

در یک نگاه کلی نکات مثبت و منفی Honor Magic6 Pro را در موارد زیر می‌توان خلاصه کرد:

+ طراحی زیبا و استاندارد IP68 بدنه

+ صفحه‌نمایش پر نور LTPO

+ عکس و ویدئوی با کیفیت دوربین اصلی در شب و روز

+ سسنور بزرگ و دیافراگم لنز گشوده دوربین تله‌فتوی پریسکوپی

+ کیفیت بالای دوربین سلفی

+ سنسور سه‌بعدی تشخیص چهره

+ پردازنده پرچمدار و رم و حافظه داخلی حجیم و پر سرعت

+ ثبات بالا زیر بار پردازشی

+ ظرفیت بالای باتری و شارژ سریع درون جعبه

+ پشتیبانی از شارژ بی‌سیم

+ گزینه‌های ارتباطی متنوع

- ابعاد و وزن نسبتاً بالا

- برجستگی بیش از اندازه لنزهای دوربین

- وضوح پایین‌تر صفحه‌نمایش نسبت به رقبا

- کاهش اندازه حسگر دوربین اصلی نسبت به Magic5 Pro

- استفاده از دیافراگم f/2.0 در دوربین اصلی در اغلب سوژه‌های با نور مطلوب

- کاهش سرعت شارژ و تقلیل توان پردازنده به‌صورت پیش‌فرض

- داغ شدن شدید گوشی زیر بار و تقلیل توان گرافیکی در طول زمان

- حجم وسیع نرم‌افزارهای اضافی در رابط کاربری نسخه چین

- نامشخص بودن روند ارائه آپدیت