واحد خبر mobile.ir : از عرضه تراشه Snapdragon Wear 2100 حدود 2 سال و نیم گذشته است. طی این مدت، کوالکام چیپ‌ست قدرتمندی مخصوص ساعت‌های هوشمند – که در حد و اندازه‌های SD Wear 2100 باشد – تولید نکرده و به طبع آن، اسمارت‌واچ‌های مجهز به Wear OS نیز پیشرفت چندانی نداشته‌اند. البته خبرها حاکی از آنند که وضعیت به همین شکل باقی نمانده و در ماه‌های آتی ساعت‌های پیشرفته‌تری با این پلتفرم به تولید خواهند رسید. کمپانی کوالکام در روز دوشنبه 10 سپتامبر 2018 (19 شهریور 1397) از تولید جدیدترین چیپ‌ست خود برای ساعت‌های هوشمند خبر داد. این چیپ‌ست، Snapdragon Wear 3100 نام داشته و افزایش عمر باتری از جمله مهم‌ترین دستاوردهای آن به شمار می‌رود.

اگر بگوییم SD Wear 2100 قدیمی شده و سن و سالی از آن گذشته، بی‌راه نگفته‌ایم. این تراشه در فوریه 2016 عرضه شد و تاکنون عمده ساعت‌های هوشمند مبتنی بر Wear OS گوگل، با استفاده از آن به تولید رسیده‌اند. بد نیست بدانید، SD Wear 2100 بر پایه معماری ساخته شده که در اصل برای گوشی‌های هوشمند طراحی شده بود، اما بعدا به تصمیم کوالکام، برای استفاده در ساعت‌های هوشمند کوچک‌تر شد. به گفته کارشناسان، همین امر باعث شده تا حتی اسمارت‌واچ‌های اخیر نیز از نظر اندازه، بزرگ و از لحاظ باتری، نسبتا ضعیف باشند. اما ظاهرا این مشکلات در SD Wear 3100 مرتفع شده است. کوالکام مدعی‌ست که SD Wear 3100 می‌تواند زیبایی یک ساعت مُد، قدرت باتری یک ساعت اسپورت و سادگی یک ساعت آنالوگ را در یک اسمارت‌واچ پیاده کند.

به گفته کوالکام، SD Wear 3100 بر مبنای یک سیستم معماری طبقه‌بندی‌شده جدید و فوق‌العاده کم‌مصرف طراحی شده است. این معماری از 3 بخش عمده تشکیل شده است: 4 هسته پردازشی مبتنی بر معماری پردازنده‌های Cortex A7 با عملکرد بالا، پردازنده سیگنال دیجیتال (DSP) با بازدهی مناسب و یک پردازنده کمکی (یا co-processor) بسیار کم‌مصرف. با توجه به اینکه هسته‌های پردازشی SD Wear 3100 و مدل قبلی آن (SD Wear 2100) یکسان است، نمی‌توان افزایش سرعت چشم‌گیری را در این تراشه جدید انتظار داشت. اما همه چیز در هسته‌های پردازشی خلاصه نمی‌شود.

به اعتقاد برخی کارشناسان، مهم‌ترین ویژگی Snapdragon Wear 3100، اضافه شدن یک پردازنده کمکی به مجموعه چیپ‌ست است. اندازه این پردازنده کمکی (به نام QCC1110) حدود 21 میلی‌متر مربع بوده و به نوعی یک مکمل قدرتمند برای پردازنده اصلی محسوب می‌شود. این پردازنده کمکی، ضمن بازتعریف تجربه‌های صوتی، نمایشی و سنسوری برای اسمارت‌واچ‌های آینده، یک موتور یادگیری عمیق را برای انجام کارهای سفارشی – مثل تشخیص کلمه‌های کلیدی – در این مجموعه ادغام کرده که این یادگیری به مرور زمان گسترش می‌یابد.

این پردازنده کمکی – که به گفته کوالکام، بیش از 5 سال برای طراحی آن زمان صرف شده – انرژی مورد نیاز سنسورها و نمایشگر محیطی را تأمین کرده و نکته قابل توجه در آنجاست که تا 20 برابر کمتر از پردازنده اصلی برای انجام این کار انرژی مصرف می‌کند. به گفته پانکاج کدیا (Pankaj Kedia)، مدیر بخش پوشیدنی‌ها در کوالکام، 95 درصد از اوقاتی که با ساعت خود تعامل ندارید، دستگاه در حالت محیطی و یا همیشه روشن قرار دارد. با این حساب، درواقع شما در 95 درصد از موارد با پردازنده کمکی در تعامل هستید و می‌توان گفت کارِ ما در پردازنده اصلی، کمتر و کمتر خواهد شد.

طبق ادعای کوالکام، تراشه SD Wear 3100 زمینه‌ساز حالت‌های کاربری جدیدی در نسل آینده ساعت‌های هوشمند مجهز به Wear OS گوگل خواهد بود. 3 مورد از این حالت‌های کاربری جدید عبارتند از: Enhanced Ambient Mode (حالت محیطی پیشرفته)، Dedicated Sports Experience (تجربه ورزشی اختصاصی) و Traditional Watch Mode (حالت ساعت سنتی).

در حالت Enhanced Ambient Mode، ویژگی‌هایی از قبیل حرکت نرم عقربه دقیقه‌شمار، وجود 16 رنگ، complicationهای زنده (مثل گام‌شمار) و روشنایی بهبودیافته، نیاز علاقه‌مندان به ساعت‌های مد روز یا fashion watchها را برآورده می‌کند. حالت Dedicated Sports Experience – با روشن کردن GPS و سیستم مانیتورینگ ضربان قلب – امکان استفاده از ساعت را در هنگام انجام ورزش‌هایی مثل دو، شنا، دوچرخه‌سواری، کوه‌پیمایی و ... فراهم می‌کند. شاید خیلی از این ویژگی‌ها چندان قابل توجه نباشند، اما قطعا یکی از برتری‌های ساعت‌های مجهز به Wear OS در مقایسه با اپل‌واچ، توانایی آنها در نمایش همیشگی صفحه ساعت است.

حالت Traditional Watch Mode نیز بیشتر شبیه ساعت‌های آنالوگ معمولی بوده و مخصوص کاربرانی‌ست که دوست دارند به مدت طولانی‌تری از ساعت خود استفاده کنند. به این ترتیب که وقتی ذخیره باتری کاهش می‌یابد، کارکردهای عمده اسمارت‌واچ غیرفعال شده و تنها صفحه ساعت دیده می‌شود. لذا، عمر باتری تا چند روز دیگر نیز ادامه می‌یابد. به گفته کوالکام، با ذخیره 100 درصدی باتری، این حالت تا 30 روز دوام داشته و با داشتن 20 درصد باتری در این حالت، می‌توان یک هفته دیگر نیز از آن استفاده کرد. البته همانطور که اشاره شد، در این حالت Wear OS خاموش شده و امکاناتی مثل دریافت نوتیقیکیشن‌ها غیرممکن خواهد بود. ناگفته نماند، هر 3 حالت فوق به گونه‌ای طراحی شده‌اند که می‌توان بار پردازشی مربوط به نمایشگر و سنسورها را از هسته‌های A7 به پردازنده کمکی منتقل کرد.

بدون شک، یکی از مهم‌ترین دستاوردهای SD Wear 3100 افزایش عمر باتری است. گفته می‌شود نیازهای این چیپ‌ست به باتری – در صرفه‌جویانه‌ترین حالت – تا 67 درصد کاهش یافته است. ظاهرا میزان مصرف انرژی در ساعت‌های مجهز به SD Wear 3100 در حالت GPS تا 49 درصد، در هنگام تشخیص کلمات کلیدی صوتی تا 43 درصد، در حالت پخش MP3 تا 34 درصد و در هنگام پاسخگویی به فرمان‌های صوتی از طریق وای-فای یا بلوتوث، تا 13 درصد نسبت به اسمارت‌واچ‌های مجهز به SD Wear 2100 کمتر خواهد بود. به گفته کوالکام، در مجموع عمر معمولی باتری (در مقایسه با ساعت‌های مجهز به SD Wear 2100) بین 4 تا 12 ساعت بهبود خواهد یافت. البته بسته به نوع نمایشگر، ظرفیت باتری و پیکربندی اسمارت‌واچ، میزان افزایش عمر باتری متغیر خواهد بود.

در حالت ورزشی سیستم عامل Wear OS – که Dedicated Sports Experiences نام دارد – با وجود روشن بودن GPS و مانیتورینگ ضربان قلب در طول فعالیت‌ها، عمر باتری تا 15 ساعت برآورد شده است (البته بر مبنای ظرفیت باتری‌ اسمارت‌واچ‌های ورزشی که معمولا 450 میلی‌آمپر ساعت است). اگر در ساعت‌های مجهز به Wear OS، حالت کاربری را به حالت سنتی یا Traditional Watch Mode تغییر دهید، با توجه به آنکه تنها امکان استفاده از کارکردهای پایه فراهم خواهد بود، عمر باتری به یک هفته نیز خواهد رسید.

نکته جالب دیگر درباره SD Wear 3100، نحوه مدیریت سنسورها توسط چیپ‌ست است. در گذشته، شرکت‌های سازنده اسمارت‌واچ برای خواندن داده‌هایی مثل ضربان قلب یا سایر داده‌ها، به الگوریتم‌های ساخت کوالکام متکی بودند. اما در حال حاضر، به گفته کوالکام، کمپانی‌های سازنده قادر خواهند بود تا خود کدنویسی را انجام دهند و به این ترتیب با ایجاد رقابت بین آنها، برخی کمپانی‌ها از برخی دیگر پیشی خواهند گرفت. این امر، به ویژه برای شرکت‌های سازنده ساعت‌های اسپورت، ارزشمند خواهد بود.

تراشه SD Wear 3100 در 3 نوع مختلف به تولید می‌رسد؛ یکی مخصوص ساعت‌های هوشمندی که از طریق وای-فای یا بلوتوث به گوشی متصل می‌شوند، دیگری اسمارت‌واچ‌هایی که اتصال آنها به گوشی از راه GPS بوده و نهایتا ساعت‌های هوشمند مجهز به شبکه ارتباطی 4G LTE. به گفته کوالکام، نخستین ساعت‌های هوشمند مجهز به SD Wear 3100، قبل از پایان سال جاری میلادی وارد بازار خواهند شد. Fossil، لویی ویتان و مون‌بلان، اولین برندهایی هستند که در ساخت اسمارت‌واچ‌های خود از SD Wear 3100 استفاده می‌کنند. استقبال برندهای مُد از تراشه جدید کوالکام پیش از سایر برندها، جای تعجب ندارد. طی سال‌های اخیر برندهای مُد به عرصه اسمارت‌واچ ورود کرده و مدل‌های متعددی را با طرح‌های مختلف، یکی پس از دیگری (و البته بدون پیشرفت خاصی نسبت به مدل‌های قبل) وارد بازار نموده‌اند.

در این میان، علی‌رغم شایعاتی که از عرضه ساعت هوشمند گوگل با نام Pixel Watch خبر داده بودند، این کمپانی هفته پیش اعلام کرد که در حال حاضر، قصد تولید Pixel Watch را ندارد. اما سؤال اساسی اینجاست که آیا عرضه یک چیپ‌ست جدید برای احیاء اکوسیستم Wear OS کافی‌ست؟ سیستم عامل Wear OS با وعده و وعیدهای فراوانی معرفی شد، اما این پلتفرم خیلی زود دچار افت شده و در به‌روزرسانی کند عمل کرده است؛ چه به لحاظ نرم‌افزاری از سوی گوگل و چه به لحاظ سخت‌افزاری از طرف کوالکام و سایر کمپانی‌های سازنده چیپ‌ست.

در پایان لازم به ذکر است، پلتفرم Wear OS آینده دشواری را پیش رو دارد. اپل در 12 سپتامبر (21 شهریور) از اپل‌واچ سری 4 رونمایی کرد که از لحاظ سخت‌افزاری به مراتب جلوتر از ساعت‌های مجهز به Watch OS است. البته باید به یاد داشته باشیم، بر خلاف اپل که به تنهایی جنبه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری اپل‌واچ را به طور همزمان بهبود می‌بخشد، پیشرفت ساعت‌های Watch OS به 3 جبهه متفاوت بستگی دارد: گوگل، کوالکام و کمپانی‌های سازنده ساعت هوشمند. تاکنون با برنامه‌های گوگل و کوالکام در سال 2018 آشنا شده‌ایم. حال باید دید شرکت‌های سازنده با استفاده از این امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، چه محصولاتی را تولید خواهند کرد.